แล้วเรา----ตามหาอะไรกันแน่? Brother - แทนคำว่ารัก แว๊บมาแปะเพลงเอาไว้(อีกแล้ว) ส่วนเจ้ามู๋ฝนขอไปตามหาความสดใสให้ชีวิต....ด้วยการอาบน้ำก่อนค่ะ เดี๋ยวมาใหม่ อิอิ ชักจะเหม็นๆเน่าๆแล้ว มาแล้วๆ....อาบน้ำปะแป้งมาแล้ว วันนี้ฝนตื่นเช้ากว่าปกติ...(แน่นอนว่าปกติไม่ตื่นเช้า) วันนี้มีนัดprogress งานที่ห้องแลป... การprogress คือการเข้าประชุมเพื่อบอกกล่าวว่าตอนนี้งานวิจัยเราทำอะไร ถึงไหนแล้ว ผลเป็นไง มีปัญหาอะไรบ้าง แล้วข้อเสนอแนะของอาจารย์ พูดคุยด้วยเรื่องทั่วไปต่างๆนานา สรุปงานไป...อาจารย์ก็จะมีเรื่องเล่าต่างๆมาเล่าให้ฟัง วันนี้อาจารย์พูดให้ข้อคิดเรื่องของการเรียน งานทำวิจัย จริงๆแล้วทุกวันนี้...นิสิตมาตามหาปริญญาบัตรหรือตามหาความรู้กันแน่ ปริญญาบัตรไม่ได้อยู่กับเราทุกๆที่ เราไปไหนไม่ได้พกปริญญาบัตรไปด้วยตลอดเวลา แต่ความรู้นี่สิคือสิ่งที่อยู่กับเรา เราตอบอาจารย์ไม่ได้ หรือตอบใครๆไม่ได้ว่างานรามาได้ยังไง มีผลมันต้องมีเหตุ ทางวิทยาศาสตร์ 1+1 เป็น 2 ในเมื่อทำออกมาได้...มันต้องสามารถตอบคำถามได้ ถ้าตอบไม่ได้ แสดงว่าเราไม่ได้ทำกับมือ ทุกวันนี้นะ มีคนใช้เงินแลกปริญญาบัตรเยอะแยะ ถามว่าจริงๆทำได้ไหม มันก็ทำได้ แล้วเราได้อะไรหละ ปริญญาแค่นั้นหรอ เรามาตามหาอะไรกันแน่ ใครๆก็อยากให้งานวิจัยตีพิมพ์ แค่มีเงินก็ทำได้ แล้วคุณภาพ...มันน่าเชื่อถือไหม ขนาดคนที่ลงมือทำเองยังตอบไม่ได้ จะเอาความน่าเชื่อถือ คุณภาพมาจากไหน อาจารย์ก็พูดออกมาแนวๆนี้..... นังมู๋ฝนก็พยักหน้า....มันก็จริงของอาจารย์ ถ้าเรายังไม่เชื่อมั่นในงานของเรา ทำมากับมือแท้ๆแต่ยังตอบคำถามไม่ได้ แล้วคนอื่นเค้าไม่ได้ทำมันจะเข้าใจได้ยังไง ยังมีต่อ....อาจารย์ก็เล่าว่าเพื่อนอาจารย์ที่สอนมหิดลก็มาบ่นๆ นังมู๋ฝนคิดในใจ...อย่าเปรียบเทียบ มหาสารคามกับมหิดลนะคะ มันโหดร้ายสำหรับเด็กบ้านนอกมากๆ..... อาจารย์บอกว่า จะมหิดล จะมหาสารคาม พอกันเลย ตอบคำถามอาจารย์ไม่ได้เหมือนกัน เด็กทุนแท้ๆ....เด็กทุนเหมือนพวกเราแหละ สงสัยมันจะเป็นกันทั้งประเทศ..... มู๋ฝนก็พยักหน้า.....ไอ้ที่พยักหน้านี่คือเป็นการแสดงออกให้อาจารย์รู้ว่าฟังอยู่ค่ะ แต่นู๋ไม่ใช่เด็กทุน 5555 เหมือนอาจารย์จะบอกว่า.....ตอนนี้ไม่ว่าจะสถาบันไหนๆ... มันก็พฤติกรรมเหมือนๆกัน อาจารย์เล่าเรื่องสมัยตอนเรียนให้ฟัง โอ้โห....เรารู้สักว่าทำไมชีวิตเราสบายจัง จริงๆอาจารย์ก็ห่างกับพวกฝนไม่กี่ปีหรอก อายุแค่ สามสิบต้นๆ แต่เป็นถึง ผศ.ดร. มีกิจการ มีบ้าน มีอะไรมากมาย ฝนเคยจินตนาการ ถ้าตอนตัวเองอายุเท่าอาจารย์ตอนนี้ เราจะมีอะไรบ้างว๊า...บ้านสักหลังจะมีไหม รถยนต์สักคันจะมีป่าว อาจารย์จะพูดกระตุ้นพวกเราเสมอ.....เวลา 1 อาทิตย์ มันน่าจะทำอะไรได้มากมายกว่านี้ ไม่ใช่ 1 อาทิตย์ ได้แต่คำนวณสาร เตรียมสาร แล้วมันจะทันคนอื่นไหม ตอนนี้ฝนเลยเกิดคำถาม....แล้วที่จริงมาตามหาอะไรกันแน่ นั่งคิดเพ้อฝันถึงวันรับปริญญา.... แล้ว ณ ตอนนั้น ความรู้มันมีแค่ไหนนะ...หรือมันจะมาเรียนเอาแค่วุฒิ อีกเรื่องสำหรับการประชุมวันนี้ อาจารย์สอนเรื่องจรรยาบรรณไปไหนตัว นักวิทยาศาสตร์ขององค์กรธุรกิจ....นักธุรกิจบางรายก็มองแค่เม็ดเงิน ยกตัวอย่างเช่น....เค้าจ้างเราไปวิจัยงานๆหนึ่ง เป็นการสกัดเอาโปรตีนไปใส่ในผลิตภัณฑ์ ซึ่งไอ้โปรตีนที่ว่ามันคือกรดอะมิโนที่ไม่จำเป็น ร่างกายสังเคราะห์ได้เอง แล้วผู้บริโภคทั่วไปจะมานั่งสนใจไหม ว่ากรดอะมิโนที่ได้ร่างกายสังเคราะห์เองได้หรือไม่ นักธุรกิจเอาจุดขายตรงที่เพิ่มมูลค่าสินค้าไปเพราะมีการเพิ่มโปรตีน ทั้งๆที่ไอ้โปรตีนที่ว่ามันไม่จำเป็น ร่างกายสังเคราะห์เองได้..ผู้บริโภคก็จ่ายเงินโดยเปล่าประโยชน์ เพื่อเพิ่มกรดอะมิโนให้ร่างกายทั้งๆที่ร่างกายสังเคราะห์เองได้ เกิดคำถามขึ้นว่า ถ้าเธอรู้อยู่แล้ว.....ว่ามันเป็นเหมือนการหลอกลวงผู้บริโภค เธอยังจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ให้องค์กรนี้ไหม.... ไอ้เรื่องนี้คือเรื่องสมมติค่ะ..... แบบว่าให้แง่คิด...กับเด็กใกล้จบหางานทำ เป็นการปลูกฝังเล็กๆน้อยๆ.... เดี๋ยวจะพากันไม่กินพวกเครื่องดื่มที่มีการเพิ่มกรดอะมิโน วันนี้ออกจากห้องแลป.....ด้วยคำถามมากมาย ถามตัวเองว่าที่จริงมาตามหาอะไรกันแน่.... ถามตัวเองว่าไอ้ที่ทำอยู่ทุกวันนี้เต็มที่กับมันแค่ไหน... เราเต็มที่กับมันได้มากกว่านี้ไหม ถ้าได้ จะทำรึเปล่า แต่ที่สำคัญ พรุ่งนี้มีสอบค่ะ วิชาเคมีเครื่องสำอาง อ่านไปแล้ว 2-3 รอบ แต่จำยังไม่ค่อยได้.... ชื่อสารเคมี ไม่รู้มันขุดเอามาจากไหนมั่ง คุณสมบัติมันอีก เฮ้อ เพิ่งรู้ชัดๆว่า วันๆ ทั้งตัวเราทั้งหน้าเรา แบกสารเคมีเยอะแยะมากมายจริงๆ แถมวิชานี้ ตอนเข้าห้องสอบจะมีการตรวจหน้าค่ะ ใครไม่แต่งหน้ามา ติดลบไป 5 คะแนน เอ่อ ที่ไหนจะมีเหมือนที่สารคามไหม จะสอบ...(มันยังมาอัพบล็อก) ก็คนมันใจรัก คืนนี้ฝนคงได้เป็นอัจริยะข้ามคืนอีกแล้ว.... อ่านยันเช้าแน่ๆ....(ถ้าไม่เผลอตัวหลับนะคะ) ปี 4 ถึงเวลาว่างเยอะ วิชาเรียนน้อย นั่นก็หมายถึงวิชาที่จะสอบก็น้อยด้วย แต่มันก็อ่านไม่ทันเหมือนเดิม....เพราะมันมาอ่านเอาคืนก่อนสอบ นิสัยเดิมไม่เคยเปลี่ยน ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนฝนมั่งน๊า   Create Date : 23 กรกฎาคม 2552 13 comments Last Update : 23 กรกฎาคม 2552 20:32:27 น. Counter : 424 Pageviews. Share Tweet

แวะมาฟังเพลงค่ะ   โดย: โยเกิตมะนาว 23 กรกฎาคม 2552 20:29:26 น.

รีบๆ จบการสัมมนาครับ ประเทศยังรอคุณมาพัฒนาอะ   โดย: maturos 23 กรกฎาคม 2552 21:45:27 น.

สำหรับหนูมามหา'ลัยเพื่อหายความรู้และประสบการณ์ค่ะ ปริญญาก็แค่ผลพลอยได้ แวะมาทักทายค่าา พี่ฝนสอบวันไหนเอ่ยย?   โดย: คีตอักษรา 23 กรกฎาคม 2552 22:12:57 น.

ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง ฉันจึง มาหา ความหมาย ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว ประสบการณ์การเรียนรู้สำคัญกว่ากระดาษหนึ่งใบคับ ปล. ผมก็พยายามเก็บเกี่ยวอยู่เหมือนกัน   โดย: foscarnet 24 กรกฎาคม 2552 8:24:28 น.

เข้ามาดูข่าวว่าวันนี้ทำข้อสอบผ่านฉลุยหรือเปล่า อ่านที่อาจารย์พูดแล้วให้ข้อคิดดีมากนะ   โดย: ลุงแอ๊ด 24 กรกฎาคม 2552 21:53:42 น.

โดย: น้ำหวานกับน้ำพุ 24 กรกฎาคม 2552 23:38:41 น.

โดย: น้ำหวานกับน้ำพุ 24 กรกฎาคม 2552 23:39:33 น.

ขอบคุณครับ แวะมาซะดึกเลยครับ   โดย: maturos 25 กรกฎาคม 2552 6:38:34 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องฝน   โดย: กะว่าก๋า 25 กรกฎาคม 2552 7:22:21 น.

เข้ามาได้แระ แต่ว่าโหลดไว้ตั้งแต่เมื่อคืนอ่ะ (จริง ๆ นะ) อ่ะนะผลสอบเป็นไงมั่งเข้ามาเล่าให้ฟังมั่งนะ ทุกสาขาวิชาชีพล้วนมีจรรยาบรรณการในทำงานเหมือนกันหมดหละนะ เพียงแต่ว่าเราจะสำนึกและมองเห็นมันแค่ไหนเพียงเท่านั้น แต่บางครั้งเราก็คำนึงถึงความอยู่รอดมากกว่าการทำอะไรแบบตรงไปตรงมา นี่แหละประเทศไทย ยังไงก็ขอให้การทำวิจัยผ่านไปได้ด้วย A ด้วยความรู้ ความสามารถ ด้วยประสบการณ์ทุกอย่างที่จะได้รับจากมัน เพื่อให้ใบปริญญาที่เราจะได้รับ ให้มันสมกับที่เราเฝ้ารอคอยไงหละ สู้ ๆ น๊า เป็นกะลังใจให้จ๊า   โดย: minporee 25 กรกฎาคม 2552 8:05:47 น.

โดย: บี๋ (Yushi ) 25 กรกฎาคม 2552 9:58:33 น.

โดย: Yushi 25 กรกฎาคม 2552 13:00:08 น.

อย่ารีบจบนะ เอาความรู้มาให้ได้มากมากก่อน แล้วค่อยจบ จะได้เอามาประยุคต์ใช้ กับการทำงานได้ (จากประสบการณ์อ่ะนะ)   โดย: atinatana 25 กรกฎาคม 2552 17:25:13 น.