หลายคนไม่ชอบวันอาทิตย์
สาเหตุที่ไม่ชอบมีมากมายต่างกันออกไปอยู่ที่ใครจะยกมาพูด
แต่ทหารใหม่อย่างพวกเรา
ชอบวันอาทิตย์ มาก
ที่หน่วยฝึกจะมีวันพิเศษในทุกสัปดาห์ ทหารใหม่ทุกนายต่างเฝ้ารอวันๆนี้ด้วยใจจดจ่อ
มีคำพูดติดปากในหมู่พวกเราว่า
เสาร์ครึ่งวัน อาทิตย์เยี่ยมญาติ
พวกเราทหารใหม่เริ่มต้นวันอาทิตย์ด้วยกิจกรรมไม่ต่างจากวันอื่นๆในรอบสัปดาห์
ต่างกันหน่อยก็ตรงมวลอากาศที่แผ่ปกคลุมหน่วยฝึก
เป็นมวลอากาศที่เจือด้วยความสุขที่หาไม่ได้ตลอดหกวันก่อน
เสร็จจากโรงเลี้ยง ก็ถึงช่วงเวลาของวันอาทิตย์ที่พวกเรารอคอย
ทหารใหม่ทั้งนั้นช่วยกันแบกโต๊ะหามเก้าอี้จัดสถานที่สำหรับเยี่ยมญาติ
อย่างขยันขันแข็ง
โต๊ะไม่หนัก ยิ่งเก้าอี้ด้วยแล้วเบาอย่างกับปุยนุ่น
จบภารกิจด้านสถานที่พวกเราทหารใหม่พักรออยู่ในโรงนอน
ทุกนายแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่สุดเท่าที่มีในตู้
เครื่องประทินผิวเพียงอย่างเดียวคือแป้งฝุ่น
แต่ละนายละเลงใส่จนมั่นใจว่าหอมเต็มที่
รอฟังขานชื่อ ให้ลงไปพบญาติ
ทันทีที่ได้ยินขานชื่อ ผู้ที่ถูกเรียกวิ่งหน้าบ้านออกจากประตูโรงนอน ตามมาด้วยเสียงตะโกนที่ดังมาให้ได้ยินถึงในโรงนอนบนชั้นสอง
กระผมพลทหาร.... ..... หมายเลข....
ขออนุญาตเยี่ยมญาติ ครับ
บรรยากาศในห้องเยี่ยมญาติเป็นไปอย่างชื่ื่นมื่น พูดคุยไต่ถามสารทุกข์สุขดิบ
และที่ขาดไม่ได้อาหารการกินที่ญาติๆ นำมา ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่พวกเราทหารใหม่หากินไม่ได้ในหน่วยฝึก
เหรียญมีสองด้าน
วันอาทิตย์ก็ใช่ว่าจะมีเพียงความรู้สึกเดียว
ในขณะที่ด้านล่างในห้องเยี่ยมญาติทุกชีวิตกำลังมีความสุขสมหวัง หัวเราะชื่นมื่น
บนโรงนอนกลับแตกต่างโดยสิ้นเชิง
ความห่อเหี่ยว เงียบเหงา รอคอยอย่างสิ้นหวังของอีกหลายชีวิตกำลังดำเนินไป
แต่มันก็คือ ความจริงใช่ไหมคะ