ดีหนึ่ง ประเภทหนึ่ง ดีหนึ่งประเภทหนึ่ง ผมเดินทางอยู่บ่อยครั้ง  จากอุดรธานีบ้านเกิดเข้ากรุงเทพ ไปกลับปีหนึ่งหลายเที่ยวจนไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไร  ไม่ว่าจะเป็นทิวทัศน์ริมทางหรือบรรยากาศใดๆ  แต่ครั้งนี้ดูจะเป็นข้อยกเว้น รถบัสโดยสารสองประตูยี่สิบหน้าต่าง แอร์ธรรมชาติเคลื่อนตัวจากสนามทุ่งศรีเมืองอุดรธานีเมื่อเวลาประมาณบ่ายโมง ทั้งรถอัดแน่นไปด้วยชายไทยวัยฉกรรจ์  และทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นผู้ที่ถูกเลือก ผมนั่งเบาะยาวด้านหลังโดยมีความเชื่อว่าเป็นทำเลที่มองเห็นได้ทั้งคันรถโดยไม่ต้องเอี้ยวคอ  วินาทีก่อนรถจะเคลื่อนออกตัว ผมมีโอกาสโผล่หน้าพ้นขอบหน้าต่างเพื่ออำลาผู้เป็นที่รักเป็นครั้งสุดท้าย  พ่อกับแม่ยืนส่งยิ้มไม่ห่างจากตัวรถมากนัก  พ่อพยักหน้าคล้ายจะบอกให้สู้  แม่มองหน้าพ่อและหันมาจ้องหน้าคงอยากบอกว่า “ไม่ตายหรอกลูก”  ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาเสียน้ำตาด้วยเหตุนี้ พยายามกลั้นไว้ไม่อยากให้ใครเห็น  ยิ้มให้พ่อกับแม่  ก่อนจะหลบหน้าซบลงกับต้นแขน ให้เสื้อมันได้ซึมซับน้ำใสๆบ้างก็ดีเหมือนกัน  ทั้งๆ ที่มีคนนั่งกันแน่นทั้งคันรถ แต่เสียงพูดคุยกันกลับมีน้อยมาก เกือบทั้งนั้นเลือกจะนั่งนิ่งๆ เหม่อมองทิวทัศน์ริมทางที่รถพาผ่านไป มวลความเหงาแผ่คลุมทั่วบริเวณ มันค่อยๆรุกคืบและชอนไชเข้าไปในหัวใจทีละน้อย รถจอดแวะให้เติมเสบียงท้องที่โคราช กับข้าวอย่างง่ายๆ พอให้มีแรง หลายคนต่อคิวข้างๆตู้โทรศัพท์สาธารณะ ถ้อยคำที่ส่งสารมีใจความเหมือนกัน  หลายคนอาศัยน้ำยอดข้าวย้อมใจให้เคลิ้ม ส่วนผมข้าวหมดจานก็ขึ้นนั่งบนรถตามเดิม หลับตาส่งโทรจิตถึงหลายคนที่ยังวนเวียนอยู่ในห้วงคำนึง รถพาพวกเราเดินทางมาอีกหลายเหนื่อย ท้องฟ้าทาทาบด้วยสีดำทะมึนเมื่อพระอาทิตย์ลาฟ้า จิตใจของคนในรถห่อเหี่ยวตามบรรยากาศ เสียงพูดคุยน้อยนิดเมื่อตอนกลางวันหายไปจนสิ้น ทั้งคันรถถูกกลบมิดด้วยเสียงเครื่องยนต์ครวญครางอย่างอ่อนล้า รถบัสทำหน้าที่โดยสมบูรณ์เมื่อพาพวกเรามาถึง มณฑลทหารบกที่ ๑๑ (มทบ.๑๑)  สถานที่รวมพลคนต่างจังหวัด  พวกเราจะถูกแยกไปตามหน่วยต่างๆที่สังกัด คอยฟังขานชื่อแล้วก็วิ่งไปเข้าจุดที่เจ้าหน้าที่ชี้บอก ผมกับเพื่อนจากอุดรฯ ที่มารถคันเดียวกันรู้สังกัดในเบื้องต้นของตัวเองคือ  หน่วยบัญชาการป้องกันภัยทางอากาศกองทัพบก (นปอ.) ระหว่างนั่งรอให้รถนำพลทหารจากจังหวัดต่างๆมากันให้ครบ กลุ่มผมถูกต้อนแถวตอนเรียงหนึ่งให้มานั่งตรงมุมมืดสงบห่างไกลสายตาผู้คน  นั่งเกาะกลุ่มบนพื้นคอนกรีต ทำการซื้อขายน้ำยอดข้าวชนิดสี่กระป๋องร้อย  โปรโมชั่นล่อใจ  ซื้อครบสองร้อยได้คุยโทรศัพท์ฟรีสองนาทีจากคนขายได้รับการตอบรับดีเกินคาด การเดินทางยังไม่จบ การคัดแยกสังกัดหน่วยดำเนินต่อไป  กลุ่มของผมถูกพามารวมกับพลทหารจังหวัดอื่นๆที่ กองพลทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยาน (พล.ปตอ.)  โดยหน่วยสุดท้ายที่พวกเราจะต้องไปใช้ชีวิตอยู่มีชื่อว่า กองพันทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานที่ ๖ (ปตอ.พัน.๖)  ไม่รู้อะไรไปมากกว่านั้น  พิกัดที่ตั้งอยู่ที่ไหน  ชีวิตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร  ทุกอย่างมืดแปดด้าน   Create Date : 07 มกราคม 2552 5 comments Last Update : 15 สิงหาคม 2556 14:14:36 น. Counter : 827 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะ ท.ทหาร อดทน ------------------------------------------------------ ยินดีที่ได้รู้จัก "มิตรรักนักเขียน (บล๊อก)" ค่ะ เพื่อชาติ สู้ สู้ ว๊อยยยย อะคึ่ ๆ   โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 7 มกราคม 2552 13:30:14 น.

บางทีวันที่ยังมองไม่เห็นข้างหน้าก็ทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตยังมีเรื่องท้าทาย   โดย: นะโม (ทานะ ) 8 มกราคม 2552 18:31:11 น.

สวัสดีครับ ทั้งสองคน เพื่อชาติ และเพื่อตัวเองครับ .... มองไปข้างหลังถึงได้รู้ว่าเราผ่านอะไรมาบ้าง ....   โดย: bondsp 9 มกราคม 2552 12:28:30 น.

มาลงชื่อย้อนหลัง   โดย: ~นั่งเล่นริมระเบียง~ 23 มกราคม 2552 13:27:11 น.

มาทีหลังก็ยังดีกว่าไม่มาครับ เนี่ย ผมช้ากว่าอีก...   โดย: bondsp 6 กุมภาพันธ์ 2552 12:19:17 น.