ครั้งนึงบนรถแท๊กซี่
ครั้งนึงที่ต้องกลับจากดิโอสยาม มาแถวบางกะปิ
ฉันซึ่งไม่รู้ทางอะไรเลย
รู้เพียงแต่ว่า ถ้าพบรถไฟใต้ดิน
จุดหมายเราจะไม่ไกลเกินเอื้อม
ฉันตัดสินใจเรียกแท๊กซี่
ซึ่งร้อยวันพันปี ไม่เคยคิดจะนั่งแท๊กซี่คนเดียว
โดยเฉพาะ การนั่งไปโดยไม่รู้ทาง
ฉันบอกกับคุณพี่คนขับท่าทางไม่น่าไว้ใจว่า ไปหัวลำโพงค่ะ
ฉันนั่งมองทาง เลี้ยวไปนู่นไปนี่ มีรถติดอยู่ข้างหน้า
คุณพี่คนขับบ่นว่า
เอ๊า ทางนี้รถติดเหรอเนี่ย ถ้าไปทางนั้นนะ ป่านนี้คงถึงไปแล้ว
ฉัน
ด่าเขาในใจ
พอมีรถคันอื่นแซงนิดหน่อย
คุณพี่คนขับที่ท่าทางไม่น่าไว้ใจคนนั้น
ก็สบถคำที่แรงกว่าคำที่ควรจะสบถออกมา
ฉัน
ได้แต่นั่งเงียบ
รถยังติดอยู่
ฉันอยากจะโวยวายจริงๆ แต่สมองก็สั่งไว้ว่า ถ้ามึงไม่อยากตาย ควรอยู่เฉยๆ
พอถนนว่าง เขาเหยียบคันเร่งมิด
พอรถผ่านนิดหน่อย เขาก็เหยียบเบรคมิด
แล้วก็มีคำด่าต่อท้าย
ระยะทางที่เริ่มใกล้ ทำฉันให้ใจเย็นขึ้นมาหน่อย
คุณพี่คนขับด่ารถคนอื่นอีกแล้ว ใครก็ไม่รู้ ซวยจริงๆ
แล้วตอนนั้น
ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองคิดอะไร ถึงได้พูดออกไป
"พี่คะ อย่าใจร้อนสิคะ.."
คุณพี่คนขับ
เขา
หันมา
ยิ้มให้ฉัน..
เราคุยกันนิดหน่อย
บรรยากาศในรถกลายเป็นออกซิเจน
ฉันเอง ความรู้สึกโกรธก็หายไป
ก่อนลงเขาบอกฉัน
ว่าโชคดีนะน้อง
ฉันบอกเขาไปว่า
พี่เอง ก็ขับรถระวังด้วยนะ
เหตุการณ์นั้น สอนอะไรบางอย่าง
ที่คุ้มกับค่ารถ
ที่ในความเป็นจริง น่าจะถูกกว่านั้น
อะไรร้ายๆบางอย่าง
ที่แค่พลิกนิดเดียว
ก็กลายป็นดี..
Create Date : 08 เมษายน 2549 |
|
19 comments |
Last Update : 8 เมษายน 2549 13:33:04 น. |
Counter : 518 Pageviews. |
|
|
|