เพื่อน...ที่ตามมาจาก 'ภูกระดึง' คุณเคยไปภูกระดึงมั้ย คุณน่าจะได้ไปเที่ยว อย่างน้อยครั้งนึงในชีวิตก็ยังได้ชื่อว่า คุณคือ ‘ผู้พิชิตเขาที่สูงจากระดับน้ำทะเล 1,288 เมตร’ ปี 2000 เราและเพื่อนรวม 6 คนได้จัดทริปขึ้นภูกระดึง เป็นครั้งแรกของเราทุกคน ยกเว้น ‘เป็ด’ หัวหน้าทีมแค้มปิ้ง มันเป็นเซียนแค้มปิ้งมือหนึ่ง เที่ยวอุทยานมากว่า 20 แห่งทั่วไทย พวกเราเลยยกให้เป็ดเป็นหัวหน้าแค้มป์นำเราไปฉลองปี 2000 และ countdown บนภูกระดึงซะเลย การเที่ยวบนภูกระดึงก็ปกติทั่วไปค่ะ เดินเลาะผาครบทุกผา อีกวันนึงเข้าป่าเปิด ชมน้ำตก ไปถ่ายรูปกัน ช่วงนั้นใบเมเปิ้ลเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงกันหมดป่า สวยดีค่ะ เป็ดบอกว่า มีป้ายบอกไว้ที่จุดลงทะเบียนข้างล่างว่า ห้ามเก็บใบเมเปิ้ล กับลูกสน เดี๋ยวจะโดนปรับคนละ 500 บาท พวกเราทุกคนบอก ‘เฮ้ยย นิดเดียวน่า ไม่เป็นไรหรอก เค้าไม่เห็นหรอก’ เลยได้ใบเมเปิ้ลกลับมาบ้าน คนละนิดหน่อย จำได้ว่า เราหยิบมา 4 ใบ เที่ยวกลับจากภูกระดึง รถกลับมาถึงบ้านประมาณ ตี 4 ก็นอนแหล่ะค่ะ เหนื่อยสุด สุด คืนวันต่อมา จำได้ว่า 5 ทุ่มแล้ว กำลังจะเคลิ้ม ได้ยินเสียง ‘พู่วววววววววววววว’ เหมือนมีคนเป่าลมอยู่ข้างๆหู ก็ไม่ได้เอะใจอะไร ง่วงเต็มที่แล้ว สติกำลังจะหลุดจากภวังค์แล้วด้วย เราก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมา กะนอนต่ออย่างเดียว สักพัก เอาอีกแล้วค่ะ ‘พู่วววววววววววววว’ ตามด้วยเสียงหัวเราะ คิก คิก ที่นี่เริ่มตั้งใจฟังแล้ว ว่าเสียงอะไร เสียงแว่วๆจากคาราโอเกะเปิดใหม่แถวบ้านหรือเปล่า (สมัยนั้นคาราโอเกะเพิ่งฮิตใหม่ๆ) อืมมม ไม่ใช่วุ้ย . เอาวะ นอนใหม่ ที่นี้ นอกจากได้ยินเป่าลม ข้างๆหูซ้าย ‘พู่วววววววววววววว’ ชัดๆ แล้ว ขนอ่อนที่หูยังลุกอีกแน่ะ มันไม่ได้มาแต่เสียงเป่าลมอย่างเดียวค่ะ มีเสียงหัวเราะ คิก คิก เบาๆ ของผู้หญิงด้วย สิ่งที่ทำได้ตอนนั้น คือหยุด ไม่สนใจ เพราะมันชัดแล้ว ว่าอะไร ถ้าไปให้ความสนใจ เดี๋ยวเธอจะได้ใจ นอนซะเลย บอกมันในใจว่า ‘ช้านไม่รู้สึกอะไรเว้ยยย’ อีก 2-3 วันต่อมา คราวนี้ไม่มาเป่าหูแล้ว เธอมานั่งข้างๆเตียง แบบว่ารู้สึกได้เลยว่าเตียงเรามีคนมานั่งเพราะที่นอนตรงไหล่ซ้าย มันยุบลงไป เธอมาหัวเราะ คิก คิก คิก ตอนนั้นกำลังจะหลุดภวังค์ จะหลับอยู่แล้วเชียว พอรู้ว่าเธอมา สิ่งที่รู้สึกตอนนั้นคือ โมโหมากๆ ตะโกนออกไปดังๆว่า ‘ไป๊ .!!!!!!!’ แล้วทุกอย่างก็สงบ . แต่อีก 1 อาทิตย์ถัดมา ประมาณตี 2 รู้สึกเหมือนมีเด็กผู้ชาย อ้วนๆหน่อย วิ่งเล่นอยู่ในห้อง เราไม่เห็น แต่ในมโนภาพขณะที่เคลิ้มๆ มันสร้างรูปให้เห็นเป็นเด็กผู้ชายอ้วนๆหน่อย ใส่โจงกระเบนสีแดง ไม่ใส่เสื้อ จำได้ว่าไม่ได้ลืมตาขึ้นดูเลย แต่มันมีมโนภาพในขณะหลับตาว่าเค้าเป็นเด็กรูปร่างอย่างนี้ กำลังเดินอยู่ในห้องเรา ‘เดินก็เดินไป จะนอนแล้ว อย่ามากวน’ อีกอาทิตย์ต่อมา ไม่ได้มากันทุกวันค่ะ ไม่รู้ว่าช่วงที่ไม่มา ไปบ้านไหนกันมามั่ง อันนี้ก็ไม่เคยเรียกมาถาม ประมาณตี 2 เหมือนเดิม คราวนี้มาเดินข้ามเตียงเลย คุณเคยรู้สึกมั้ย เวลาที่นอนอยู่บนเตียง แล้วถ้ามีคนมาเหยียบบนที่นอนคุณ ที่นอนมันยุบฮวบลง คุณรู้สึกได้ใช่มั้ยคะ นั่นแหล่ะค่ะ น้องเค้ามาแล้ว เด็กผู้ชายคนเดิม อีกอาทิตย์ต่อมา ตอนตี 1ครึ่ง มีเสียงปิ๊บเข้ามาในเพจเจ่อร์ค่ะ คงจำเพจเจ่อร์กันได้นะคะ ตอนนั้นมือถือยังไม่แพร่หลายค่ะ พอเปิดเพจเจ่อร์ดูมันเป็นตัวเลข 3 ตัว จำไม่ได้ว่าเป็นตัวเลขอะไร ที่แน่ๆมาแบบทื่อๆ ไม่มีชื่อผู้ส่ง ตอนเช้าก็ไม่ได้เช็คกับทางศูนย์ของผู้ให้บริการเพจเจ่อร์ แล้วก็ไม่ได้เอาตัวเลขไปซื้อหวยด้วยค่ะ กะให้รู้กันไปเลย ว่า ‘ชั้นไม่สนใจเธอ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตาม’ อีกอาทิตย์ต่อมา ไม่เคยดูปฎิทินซักทีค่ะ ว่าเค้ามาทุกวันไหน ตี2 กว่าๆเหมือนเดิม คือเรานอนประมาณ ตี 1 ดังนั้นช่วงเคลิ้มๆ แบบกึ่งหลับกึ่งตื่น พวกนี้จะเข้าเวรมากันแล้ว คราวนี้เสียงเพจเจ่อร์ที่วางไว้บนเตียง ประมาณช่วงข้างตัว มันดังเปี๊ยะ เป็นคุณ คุณงงมั้ยคะ เสียงเพจเจ่อร์ดังเปี๊ยะ !! เราหยิบขึ้นมาดูค่ะ เพจเจ่อร์มันเสียค่ะ เหมือนมีคนมาเล่นๆๆ กดปุ่ม เล่นๆ แล้วก็ไหม้ซะงั้น แปลกมั้ย ตอนเช้าเลยต้องเอาเพจเจ่อร์ส่งร้านซ่อมเสียตังค์ไป 1,000 นึงแน่ะ เค้าบอกว่าเมนบอร์ดเสียค่ะ อีก1 เดือนต่อมา ยัง ยังไม่หมดค่ะ ตั้งแต่เพจเจ่อร์เสียนี่ ห่างไปพอสมควร คราวนี้ เป็นพัดลมค่ะ นอนๆอยู่ได้ยินเสียง กดปุ่มพัดลม ‘แป๊ะ’ พัดลมจากที่เคยเปิดไว้ก่อนนอนเบอร์ 2 มันลดความแรงลงมาซะงั้น เออดี ปรับพัดลมให้ด้วย สงสัยพ่อหนุ่มน้อยคงจะหนาว เพราะไม่ได้ใส่เสื้อด้วย ทุกๆครั้งที่ได้ยินเสียงรบกวนไม่ว่าจะอะไรก็ตามจากกลุ่มผู้มาเยือนตอนตี 2 เราจะบ่นดังๆว่า ‘เฮ้ยยยยย !!!’ ให้มันรู้กันไปว่า รำคาญ เสร็จแล้วก็นอนต่อ เรื่องที่เจอ เราไม่เคยเล่าให้คนในบ้านฟัง (แม้กระทั่งตอนนี้ที่ผ่านมา 8 ปีแล้ว) บ้านนั้นเป็นบ้านลูกพี่ลูกน้อง (ลูกสาวของป้า) เราก็เลยไม่อยากเล่าให้เค้าฟัง แต่ที่งงๆก็คือ กลุ่มผู้มาเยือนเข้ามาในบ้านเราได้ยังไง ??? เจ้าที่ที่บ้านเราให้เข้ามาได้ด้วยเหรอ หรือว่าเราทำผิดที่ภูกระดึงจากการเก็บ ‘ใบเมเปิ้ล’ มา เป็นความผิดติดตัวที่เค้าเอามาอ้างกับเจ้าที่บ้านเราได้ ??? เรื่องนี้ห่างๆไปอีกหลายเดือน . มีอยู่วันนึงพ่อมารับกลับบ้านที่โคราชด้วยกัน ระหว่างนั่งรถกับพ่อ ก็คิดเรื่องนี้ขึ้นมาซะงั้น คิดว่า เออ มาต่างจังหวัดอย่างนี้ คงไม่ตามมาแล้วมั้ง คืนนั้น มาเหมือนเดิมค่ะ ตี 2 เหมือนเดิม คราวนี้ส่งผู้หญิงคนเดิมมา มานั่งข้างเตียง (ที่โคราช) เหมือนเดิม คืนนั้นพอรู้สึกตัวว่าเธอมาอีกแล้ว ด้วยความโมโห ก็ตะโกนออกไปดังๆว่า ‘ไป๊ .!!!!!!!’ เราได้ยินเสียงพ่อ ขยับตัวจากห้องนอนเค้าค่ะ แต่เรานอนต่อ เรารู้ว่าพ่อคงได้ยินเสียงเราตะโกน แต่ก็ดีที่เค้าไม่ถามอะไรตอนเช้า เราก็ไม่อยากพูดถึงด้วย คิดดู ขนาดมาถึงโคราช ยังนั่งรถตามมาด้วยเลย จำได้ชัดๆ ครั้งนึงว่า เคยเจอเป็นผู้ชายตัวใหญ่ๆ ดำๆ แต่เค้าไม่ได้มาทำอะไร ไม่ได้มาพูด ไม่ได้มาดุ หรือ มาส่งเสียงรบกวนอะไรเลย มายืนที่ปลายเตียงเฉยๆ เราก็ปล่อยให้เค้ายืนไป แล้วก็หลับบบบบ เค้าไม่กวนอะไรเลยค่ะ จากนั้นจำได้ว่า ไม่มีใครมาเยี่ยมตอนตี 2 อีกเลย ผู้ชายคนนั้นเป็นคนสุดท้าย จากที่เจอมาทั้งหมดตลอด 1 ปีกว่าๆ ประมาณปี 2001 ก็หายไปหมด ก่อนหน้านั้น ไม่เคยสวดมนต์ก่อนนอน พอมาเจอเข้า ก็เริ่มสวดมนต์ก่อนนอน ท่องนะโม 3 จบ ถึงจะเจออยู่ดี อย่างน้อย ก็ช่วยให้อุ่นใจขึ้นบ้างว่าเราก็นับถือพระพุทธ เหมือนๆที่ผีเค้า(เคย)นับถือ อาจจะพอผ่อนโทษให้เบาลงได้ อิ อิ ทุกวันนี้ยังหาไม่เจอเลยค่ะ ว่า ‘ใบเมเปิ้ล’ ที่หยิบติดมือมาจากภูกระดึง ไปอยู่ที่ไหนแล้ว หาไม่เจอเลย ไม่รู้ว่า ทีมที่มาเยี่ยมเค้าเอากลับคืนไปแล้วหรือยัง เรื่องนี้ เคยเล่าให้เป็ดฟังค่ะ ขณะเล่าไปยังคิดอยู่เลยว่า เค้าอาจจะมาร่วมนั่งฟังด้วยก็ได้ เป็ดบอกว่า ทำไมไม่ลองคุยกับเค้าดู ว่าเค้าต้องการอะไร เราก็ตอบเป็ดว่า "อ้าว ถ้าไปถาม เดี๋ยวเค้าก็คิดว่าเราให้ความสนใจน่ะสิ ไม่ถามหรอก ปล่อยๆไป แบบว่า เราไม่รับรู้ว่าเค้ามีตัวตน" (แต่ตอนที่เล่าให้เป็ดฟัง ยังแอบคิดว่า เค้าต้องมานั่งฟังด้วยแน่ๆ) เมื่อสองปีก่อน เคยดูรายการตี 10 ที่เค้าเอาเด็กวัยรุ่นที่ไปเที่ยวภูกระดึง แล้วมี ‘เพื่อน’ ตามมาบ้านด้วย เพราะแม่เห็นลูกเดินเข้าบ้านพร้อมกับเพื่อนอีกคนนึง ทั้งๆที่ลูกชายยืนยันว่าเข้าบ้านมาคนเดียว พอจบเบรคโฆษณา ไอ้เป็ดมันโทร มาหาทันทีเลยค่ะ มันบอกว่า ‘ดูแล้วคิดถึง’ เออ . คิดถึงเหมือนกันเลยว่ะ คิดถึงว่าป่านนี้ ไปอยู่ไหนกันบ้างแล้วนะ ไม่ได้เจอกันนานเลย จะว่าไป เค้าก็ไม่เคยมาทำร้ายอะไร เราซักหน่อย ว่าแล้วก็คิดถึงค่ะ กลับไปภูกระดึงอีกครั้งเมื่อปี 2005 . 5 ปีต่อมา ไปกันสองคน เก็บมาแต่ภาพถ่าย ทิ้งไว้แค่รอยเท้า และ ความทรงจำ ขากลับระหว่างรอรถสองแถว แวะอ่านข้อมูลจากศูนย์บริการนักท่องเที่ยวที่ตีนภูฯ เห็นจดหมายคนเขียนมาเล่าเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นจากการหยิบ ‘ใบเมเปิ้ล’ กลับบ้าน หลายคนส่ง ‘ใบเมเปิ้ล’ มาในซองพัสดุ คืนกลับมายังอุทยาน พร้อมทั้งขอโทษที่ได้ล่วงละเมิดกฎของป่า อ่านแล้ว ขนลุก หลายคนโดนหนักกว่าเรา กลับถึงบ้านคราวนี้ นอนหลับอย่างเต็มอิ่ม มีความสุขที่ได้ไปเยี่ยมเยียนภูกระดึงอีกครั้ง ธรรมชาติทำให้เรามีความสุข ขอเพียงแค่ไม่ทำร้ายธรรมชาติ ธรรมชาติก็จะไม่ทำร้ายเรา ‘เรื่องนี้เป็นความเชื่อและประสบการณ์ส่วนบุคคล โปรดใช้จักรยานเพื่อช่วยลดโลกร้อน และใช้วิจารณญานในการรับฟัง’   Create Date : 22 พฤษภาคม 2551 37 comments Last Update : 22 พฤษภาคม 2551 20:13:43 น. Counter : 10258 Pageviews. Share Tweet

เหอๆๆ .. เรื่องจริงรึปล่าวคะคุณ ไม่กล้าอ่านทั้งหมดหรอก แค่เปรยๆ ก้อรู้แล้วว่าจะเขียนอะไร .. ผ่านลงมาคอมเมนท์เลยดีกว่า .. 555 เคยไปหลายปีมาแล้ว เพื่อนโดนเหมือนกัน ไม่ได้ไหวพระ ไหว้เจ้าที่ก่อนนอน แต่ไม่หนักเหมือนอันนี้ .. แค่คิดก้อขนลุกค่ะ   โดย: ขอโทษนะคร้าบ ขอแจมด้วยคน 22 พฤษภาคม 2551 20:30:35 น.

อ่านแล้วกลัวแทนเลยอ่า ถ้าเราไปเที่ยวบ้างเราจาไม่หยิบแล้วววววว   โดย: KunikunDE 22 พฤษภาคม 2551 21:04:18 น.

เค้าก็ไปมาอ่ะ ปีใหม่ปีนี้แหล่ะ เพื่อนเราเก็บใบเมเปิ้ลมาเยอะเลยอ่ะ แล้วมันก็ไล่แจกเพื่อนที่คณะตั้งหลายคน ตัวเค้าไม่ได้เก็บมาน่ะ แต่ขอเพื่อนคนที่เก็บมา ใบหนึ่ง เก็บไว้ในความทรงจำ ก็ไม่มีอะไรน่ะ หรือว่าเราเป็นคนไม่เคยเจอเรื่อง แบบนี้ก็ไม่รู้น่ะ เราไม่เคยเจออ่ะ แต่ที่เธอเล่าเราขนลุกเลย จริงๆ น่ากลัวมากๆอ่ะ แล้วเธอไม่กลัวหรอ ตอนนี้ใบเมเปิ้ลเราเก็บไว้ที่ไหนก็ไม่รู้แล้วหล่ะ ฮ่า ตอนไปภูกระดึงเราเกือบไม่ไหวแหน่ะ แต่พอขึ้นไปได้ก็คุ้มสุดๆ เหมือนอยู่อีกโลกหนึ่งทีเดียว แต่ให้ไปอีกรอบก็ไม่ไปแล้วน่ะ เส้นทางโหดร้ายเกินอ่ะ "ครั้งหนึ่งในชีวิตเราคือผู้พิชิตภูกระดึง"   โดย: viewvy-sung IP: 118.174.131.23 22 พฤษภาคม 2551 21:38:40 น.

แค่เห็นรูปหัว blog ก็ แอร๊ย ใจละลายแล้ว มาเจอรูปที่กล่อง comment อีก อยากเลี้ยงมั่งจัง อยู่คนเดียวเหงา จะบอกว่า อิจฉา..................   โดย: littleploy 22 พฤษภาคม 2551 22:44:05 น.

หุหุ เรายังมีใบเมเปิ้ลอยู่ที่บ้านเลย แต่สิบปีแล้วล่ะ เค้าน่าจะลืมแล้วนะ แต่ว่าไม่ได้เจออะไรที่บ้านนะ แต่ว่าเจอบนภูเลยล่ะ และก็เป็นสาเหตุที่ไม่กล้ากลับไปอีกเลย ..   โดย: patthanid 22 พฤษภาคม 2551 22:46:32 น.

เคยไปพิชิตยอดภูกระดึงเมื่อสมัยยังละอ่อนค่ะ ดีนะค๊ะที่ไม่ได้เอาของที่ระลึกกลับมาด้วย เพราะวิสกี้คงทำแบบคุณ Shallow Grave ไม่ได้แน่เวลาที่มีผู้มาเยี่ยมเยียนตอนนอนอ่ะ บรื๋อ... แต่เค้าทันสมัยนะค๊ะ ส่งเพจเป็นด้วย   โดย: วิสกี้โซดา 22 พฤษภาคม 2551 23:24:25 น.

ตอนโน้นที่โดนกวนอ่ะ ได้ทำบุญให้เค้าบ้างหรือเปล่าคะ   โดย: butbbj 23 พฤษภาคม 2551 12:16:32 น.

ยังไม่เคยไปภูกระดึงเลยค่ะ เคยขึ้นเหนือ 3 ครั้ง ครั้งล่าสุดก็ประมาณอายุ 10 ขวบ แต่เรื่องผู้มาเยือนเนี่ย ฟาก็เคยเจอะนะ เค้ามานังทับฟาเลยแหละ เป็นเช้าวันเกิดปี 2005 สวดมนต์ นะโม 3 จบ แล้วก็อิติปิโสฯ เค้าก็ไปแล้วค่ะ   โดย: fahtsuki 23 พฤษภาคม 2551 12:24:53 น.

ผมยังไม่เคยไปเลยครับ ถ้าวันไหนผมไป ผมจะไม่เก็บใบเมเปิ้ลมานะครับ ขอบคุณที่เตือนครับ ผมว่า ที่เจ้าหน้าที่เขาเขียนป้ายติดไว้ว่าไม่ให้เอาใบเมเปิ้ลไปนั้น เขาไม่ได้หวงหรอกครับ แต่เป็นเพราะเขาไม่อยากนักท่องเที่ยวต้องมีผีติดตามตัวไปตลอด ที่คุณ Shallow Grave หาใบเมเปิ้ลไม่เจอ อาจเป็นเพราะพวกเขามาเอาคืนไปแล้วครับ นำทีมโดยผู้ชายตัวใหญ่ ๆ ดำ ๆ นั่นแหละ คนนั้นเป็นผีดีครับ เขามาเอาใบเมเปิ้ลคืนพร้อมกับพวกทีมป่วนที่เคยหลอกหลอนคุณ Shallow Grave กลับไปด้วย ผีพวกนี้ให้เราไปไกลแค่ไหนเขาก็ตามไปครับ เพราะพวกเขาจะนั่งอยู่บนบ่าเราตลอดเวลา มีทางนึงที่อาจช่วยทำให้เขาปล่อยเราไปได้คือการทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ครับ แต่ในครั้งนี้รู้สึกว่าฑูตป่าได้เคลียร์ให้คุณ Shallow Grave ไปเรียบร้อยแล้ว นับว่าเป็นโชคดีมากครับ ว่าง ๆ ก็แวะไปเยี่ยมเขาบ้างนะครับ   โดย: ตู้เพลงฯ (ตู้เพลงคนซน ) 23 พฤษภาคม 2551 12:52:34 น.

ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า.... ยังงี้แหละ... เค้าให้เก็บมาแต่ภาพถ่าย นี่เก็บของมาด้วยเจ้าของเค้าก็ตามมาทวงอ่ะดิ....   โดย: big-lor 23 พฤษภาคม 2551 15:36:14 น.

คุณ ‘ขอโทษนะคร้าบ ขอแจมด้วยคน ’ - เรื่องจริงที่เจอกับตัวน่ะค่ะ โธ่ แวะเข้ามาแล้ว ไม่ลองอ่านซะหน่อยละคะ อุตส่าห์เขียนให้ไม่น่ากลัวนะคะเนี่ย คุณ ‘ KunikunDE ’ – ขอบคุณค่ะ ที่เล่ามาทั้งหมด ก็ไม่ได้มีเจตนาจะให้ใครกลัวจนไม่กล้าไปเที่ยวภูกระดึงหรอกค่ะ แค่อยากให้รับฟังเป็นข้อคิดเรื่องการหยิบของป่า กลับมา เพราะแค่เห็นว่าจะเอามาเป็นที่ระลึกน่ะค่ะ 1 คน ก็ 1 ใบ พันคน ก็หยิบ พันใบ แถมยังเอามาฝากเพื่อนๆกันอีก เสียสมดุลของป่าค่ะ เพราะใบไม้แต่ละใบที่หล่นใต้ต้นมีผลต่อ สัตว์ แมลง และ พืช ที่อาศัยทำเป็นรัง และที่หลบซ่อนค่ะ คุณ ‘ viewvy-sung ’ – อิ อิ ภูมิใจใช่มั้ยคะ ที่ได้เป็นผู้พิชิตภูกระดึง ถึงจะเจอหลายๆคนบอกว่า ไม่ไหว คงไม่มาอีกแล้ว แต่พอมีข่าวว่าจะสร้างกระเช้าลอยฟ้าขึ้นภูฯ ทีไร ก็มีหลายๆคนเปลี่ยนใจขอรำลึกถึงภูฯด้วยการเดินเท้าทุกทีค่ะ เรื่องกระเช้าลอยฟ้านี่ เห็นมาทุกๆรัฐบาลเลยค่ะ โครงการมันโยนหินถามทางมาเรื่อยเลย แต่ดีค่ะ ที่ไม่เคยผ่านซะที ส่วนตัวแล้ว ไม่ค่อยกลัวเรื่องอย่างนี้ค่ะ อีกอย่างอยู่ในบ้านเราแท้ๆ ไม่ใช่สถานที่อื่น เลยไม่รู้ว่าจะกลัวไปทำไม แค่แปลกใจมากกว่า ว่าเราจะมาเจอเรื่องอย่างนี้ด้วยเหรอ แบบว่า กล้ามาหลอกชั้นเหรอเนี่ย !! ประมาณนี้แหล่ะค่ะ คุณ ‘littleploy’ - รูปที่หัวบล็อค กับ กล่องคอมเม้นท์ มันเป็นเพียงภาพลวงตาชั่วช้าม 2-3 เดือนค่ะ หลังจากนั้น มันจะเป็นภาพแห่งความจริงค่ะ ถ้าอยากดูภาพความจริงแวะไปดูที่ Group Blog – My Pet ได้นะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ คุณ ‘ patthanid ’ – โชคดีแล้วค่ะ ที่ไม่มีใครตามมาด้วย สงสัยเค้าจะคิวไม่ว่างมั้งคะ ช่วงนั้น ที่บอกว่า ไม่ได้ตามมาที่บ้าน แต่เจอบนภูฯเลย ว่างๆก็เล่าให้ฟังมั่งสิคะ จะได้แบ่งปันประสบการณ์กันไป คุณ ‘วิสกี้โซดา ’ – โชคดีจังเลยค่ะ ที่มีคนเที่ยวแบบใส่ใจธรรมชาติอย่างคุณวิสกี้ ไม่หยิบ ไม่เก็บอะไรติดไม้ติดมือมา อิ อิ ว่าแต่ว่า อยากรู้จัง ถ้าเราไปเที่ยวแล้วบินไปอยู่อเมริกาเลย เค้าจะตามไปรึเปล่าน้อ อิ อิ คุณ ‘butbbj’ – ตอนนั้น ไม่เคยได้ทำบุญ หรือ อุทิศส่วนกุศลไปให้เลยค่ะ แบบว่า คิดเอาเองว่า ... มาเอง ก็คงไปเอง อิ อิ นี่แหล่ะค่ะ เรา เฮ้ออ น้องฟา ‘fahtsuki ’ – เคยขึ้นเหนือครั้งล่าสุด เมื่อประมาณ 10 ขวบเลยเหรอ โห แล้วนี่มันกี่ปีแล้วนี่ ทำไมไม่ไปเที่ยวเหนือดูมั่ง เห็นไปเที่ยวทะเลใต้ตลอด เรื่องท่องนะโม ไม่มีปัญหาจ๊ะ แต่อติปิโส นี่คงไม่รอดแน่ๆ เรื่องการนั่งทับหรือ ผีอำ ขอก๊อปข้อมูลจาก wikipedia มาหน่อยละกัน ซึ่งพี่ก็เห็นด้วยกับการอธิบายนี้ ผีอำ มักจะเกิดขึ้นในคนที่มีอารมณ์เครียด โดยมี โกรธ โลภ หลง เศร้าสลด วิตกกังวล หวาดระแวง กลัว อิจฉาริษยา ฯลฯ เมื่อเวลานอนเคลิ้มๆ (จะหลับหรือตื่น) ก็จะเกิดความฝันจากอารมณ์ไม่ดีของตน การมีอารมณ์ไม่ดีจะทำให้หายใจเข้าออกยาวๆเหมือนหอบ การหายใจเข้าออกเหมือนหอบสักพักหนึ่ง คาร์บอนไดออกไซด์จะสลายตัวออกมาจากกรดคาร์บอนิคในเลือด เมื่ออกมามาก กรดคาร์บอนิคลดน้อยลง อัตราส่วนของด่างก็จะมีมากกว่ากรด เลือดก็จะมีฤทธิ์ด่างเพิ่มขึ้น เมื่อเลือดมีฤทธิ์ด่างมากขึ้น ก็จะมีอาการอึดอัดในอกเหมือนมีของทับอก หายใจไม่ค่อยออก เหมือนหอบ ชามือชาเท้า มึนและเวียนศรีษะ รู้สึกหมดเรี่ยวแรงจนเหมือนจะขยับเขยื้อนตัวไม่ได้ ใครถูกผีอำบ่อยๆ ควรจะได้ตรวจรักษาเรื่องจิตใจและอารมณ์เลวร้ายของตัวเอง จิตใจตัวเองนั่นแหละ เป็นผีที่อำตัวเอง ประมาณนี้ คุณ ‘ตู้เพลงคนซน’ – ยังไม่เคยไปภูกระดึงเลยเหรอค่ะ น่าจะลองไปสักครั้งนะคะ จะได้เช็คสังขาร เอ้ย สภาพร่างกายเราน่ะค่ะ ว่าฟิตดีอยู่มั้ย ได้เห็นชีวิตลูกหาบแมนๆที่ขนของกว่า 10 กิโลขึ้นไปแล้วยังเดินแซงหน้าเราไปอีกค่ะ ทำให้ย้อนกลับมาดูตัวเองว่า การเป็นคนเมืองนี่มันอ่อนแอ ได้ขนาดนี้เลยเหรอ แค่เดินตัวเปล่า ยังโดนลูกหาบแซงไปได้อีก ลองไปเที่ยวดูสักครั้งนะคะ อีกประการ ระหว่างทางขึ้นภ๔มันมีมิตรภาพเกิดขึ้นมากมาย ทั้งเพื่อนในกลุ่มเอง และเพื่อนที่ร่วมเส้นทางเดินด้วยกันค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่บอกว่า ‘ผีพวกนี้ให้เราไปไกลแค่ไหนเขาก็ตามไปครับ เพราะพวกเขาจะนั่งอยู่บนบ่าเราตลอดเวลา’ 555 รู้สึกดีจริงๆเลยค่ะ ที่ผ่านมา ไม่เคยได้ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เลยค่ะ แบบว่าอยากมาเอง ก็ไปเอง แต่ไม่เคยลบหลู่อะไรเค้านะคะ คิดได้อย่างเดียวว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นอุทาหรณ์ ส่วนตัวแล้วยังคงกลับไปเที่ยวภูกระดึงรอบ 2 เหมือนเดิม และยังเที่ยวป่าอื่นๆเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ ขอบคุณสำหรับภาพใบเมเปิ้ลสวยๆที่เอามาฝากค่ะ คุณ ‘big-lor’ – แหะ แหะ แหะ ตอนนั้นยังเด็กเล็กนัก ต้องขออภัยคร้าบบบบ แต่ขอบคุณ b-l ที่หนีงานมาอ่านบล็อคค่ะ หุ หุ อู้งานตามเคย   โดย: Shallow Grave 23 พฤษภาคม 2551 16:25:55 น.

เรื่องราวน่าสนใจดีขอเป็นเพื่อนด้วยนะค่ะ   โดย: ลูกสมอเรือ 23 พฤษภาคม 2551 16:29:21 น.

ใครว่าอู้งานครับ.... เร่งทำตอนนี้ก็ติดเสาร์อาทิตย์อยู่ดี.... วันจันทร์คอ่ยทำต่อ งานด่วนเคลียร์เรียบร้อยแล้วครับ..... ไม่มีวีรกรรมวีรเวรของเด็กหญิงปุ๋ยเล่ามั่งเหรอครับ... เอารูปทะเล้นๆมาให้ดูมั่งดิครับ....น่ารนักดีชอบ... ไอ้พวกหมาหมาบ้านผมมันไม่ค่อยยอมให้ถ่ายรูป...ถ่ายมันก็ได้แต่ตอนนอนอย่างเดียว คอยแต่จะเอาจมูกมาชนกล้อง....   โดย: big-lor 23 พฤษภาคม 2551 17:20:02 น.

ขนลุกค่ะ ไม่เคยไปเลยภูกระดึง แต่ถ้าได้ไปจะไม่เก็บมาเป็นอันขาดค่ะ รับรองไม่เก็บเด็ดขาด กลัวจังเลย ดีน่ะมาอ่านตอนเย็นๆ ถ้าอ่านตอนดึกๆสงสัย นอนมะหลับแน่ๆ อันนี้น่าจะเป็นพวกผีเสื้อกลางคืนอ่ะน่ะ สวยแปลกตาไปอีกแบบ   โดย: Fullgold 23 พฤษภาคม 2551 18:48:09 น.

ตามมาอ่านเรื่องราวด้วยคนค่ะ ยังไม่เคยไปเหมือนกันค่ะ สงสัยคงปีนไม่ไหวแล้วค่ะ ที่อยู่ในกล่องคอมเมนท์น่ารักดีค่ะ   โดย: kai (aitai ) 23 พฤษภาคม 2551 21:23:52 น.

ภาพbefore and after ช่างแตกต่างกันนิ หุๆ ฝันดีค่า   โดย: kai (aitai ) 23 พฤษภาคม 2551 22:20:44 น.

อิอิ จะเข้ามาบอกว่า ก่อนจะคอมเมนท์พลอยคลิกดูทุกบล็อคเลยค่ะ เพราะติดใจน้องหมามากๆ พลอยว่า ไม่ว่าน้องหมาจะหน้าตาเป็นยังไง หรือจะดูไม่น่ารักเท่าตอนเป็นเด็ก แต่เค้าก็ยังจะเป็นเค้าอยู่เสมอแหละค่ะ แล้วเค้าก็รักเรามากๆด้วย เนอะ เนี่ยแหละ ดีที่สุดแล้ว   โดย: littleploy 23 พฤษภาคม 2551 23:02:11 น.

โดย: Fullgold 24 พฤษภาคม 2551 0:35:08 น.

อืมมมมมมมมมม...น้องสาวเคยไปเก็บมาค่ะ โชคดีที่เจ้าที่ที่บ้านชินอาจจะแรงกว่ามั้ง เพราะมีเรื่องให้ตื่นเต้นประจำตั้งแต่เด็กจนโต Shallow Grave ขออภัยนะคะ นั่งขำ เรื่องเนื้อควายหมักเกลือของคุณนี่ล่ะ คิดได้งัยนี่ โชคดีนะนี่สองยี่ห้อในกาน่ากลิ่นอาจไม่เท่า ฮ่าๆๆ ควายเน่าหมักเกลือ เจือสีให้ครบ .....แหม..มีการโฆษณาด้วย ทิพรส ได้รับรางวัล 3 ปีซ้อน ฮ่าๆๆ พี่ฝรั่งของคุณคงงง ทำไมที่รักภูมิใจกับน้ำซอสนี้จัง นี่ถ้าเขาแอบเขา ทิพรสไปทิ้งนี่ สงสัยบ้านแตกแน่เลย ใช่ไหมคะ   โดย: shin chan (alei ) 24 พฤษภาคม 2551 1:23:15 น.

ต้องเดินขึ้นเขากว่า 10 กิโลเชียวเหรอครับ โห..ถ้าอย่างนั้นผมคงไม่ไหวหรอกครับ แค่เดินที่เรียบแค่ 5 กิโลผมก็ยอมแพ้แล้วครับ ไม่มีทางอื่นที่ดีกว่านั้นหรือครับ อย่างรถสองแถวหรือรถกระเช้าไฟฟ้าน่าจะเวิร์คกว่านะครับ เรื่องมิตรภาพระหว่างทางนั้น นั่งรถไปคุยกันไปน่าจะสะดวกกว่า ไม่ต้องคุยไปหอบแฮ็ก ๆ ไป ผมไม่อยากบอกที่มาของใบเมเปิ้ลในรูป เพราะผมเกรงว่าคุณจะกลัวผี แต่ถ้าคุณชอบเรื่องผีที่ติดตามเราไปด้วยการอาศัยนั่งไปบนบ่า ผมก็จะบอกเรื่องใบเมเปิ้ลในรูปให้ครับ เป็นใบเมเปิ้ลที่นักท่องเที่ยวไปเก็บมาจากภูกระดึง เขานำกลับมาที่บ้านและถ่ายรูปไว้เพราะเห็นว่าสีสวยดี แต่เมื่อล้างออกมา รูปใบเมเปิ้ลกลายเป็นสีออกแนวซีเปียเหมือนกับรูปภาพโบราณ แต่รูปอื่นในฟิล์มม้วนเดียวกันเป็นภาพสีทั้งหมด เขาเห็นว่ามันเป็นเรื่องแปลกประหลาดมาก แต่ผมสังเกตุเห็นความแปลกประหลาดยิ่งไปกว่านั้นครับ คุณ Shallow Grave ลองสังเกตุดูที่รูปอีกทีสิครับ มีหน้าผีอยู่ในนั้นครับ จุด A คือตา จุด B คือจมูก จุด C คือปาก จุด D คือมือ และจุด E คือหน้าผีเด็กอ้วนครับ   โดย: ตู้เพลงฯ (ตู้เพลงคนซน ) 24 พฤษภาคม 2551 1:33:09 น.

แปะโป้งไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่านพรุ่งนี้ ตอนนี้ดึกแล้วอิฉันกลัว   โดย: ich habe kein Geld 24 พฤษภาคม 2551 2:16:31 น.

แค่อ่าน..ก็ยังขนลุกไปด้วยเลยค่ะ น่ากลัวเน๊อะ เลยทำให้หวนคิดตอนไปเที่ยวที่อื่น ๆ เคยเก็บอะไรติดมือกลับมาบ้างป่าวเนี่ย.. ไงก็ทำบุญ ใส่บาตรแล้วอุทิศไปให้หน่อยนึงอ่ะนะ จะได้สบายใจด้วยค่ะ   โดย: บ้านดินริมสวน 24 พฤษภาคม 2551 11:06:05 น.

อ่านแล้วกลัวเลยค่ะ... จขบ.เก่งจังค่ะ เหมือนไม่กลัว...   โดย: vanilla_ole 24 พฤษภาคม 2551 11:25:21 น.

อ่านจบแล้วจ้า อิฉันเชื่ออ่ะค่ะ ว่าเรื่องแบบนี้มีจริง คุณ จขบ เก่งจัง ที่เฉยได้ ยังไม่เคยไปภูกระดึง ถ้ามีโอกาศได้ไปก็จะไม่เอาของที่ระลึกกลับด้วย เพราะรู้จากบล็อกนี้แล้ว จานข้างบน   โดย: ich habe kein Geld 24 พฤษภาคม 2551 20:42:02 น.

ถ้าเจอก็คงไม่รู้จะมีสติป่าวนะคะเนี่ย Glückstag!   โดย: สาระ....จริง 26 พฤษภาคม 2551 0:36:33 น.

เคยแต่ผ่านภูกระดึงไม่กล้าขึ้เพราะกลัวหอบระหว่าทางค่ะ   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 26 พฤษภาคม 2551 1:23:06 น.

โดย: big-lor 26 พฤษภาคม 2551 10:37:23 น.

ขอบคุณนะคะที่เข้ามาฟัง merci   โดย: sophiq IP: 61.19.220.253 26 พฤษภาคม 2551 13:43:06 น.

เข้ามาอ่านตอนบ่ายๆอีกรอบ เพราะดึกๆไม่กล้าอ่านจริงๆจ้า   โดย: Fullgold 27 พฤษภาคม 2551 15:16:03 น.

เจ้าของบล็อกหายไปกับใบเมเปิ้ลแล้วหรือเปล่าครับเนี่ย ผมเอาสุดยอดพระเครื่องชุด "เบญจภาคี" มาฝากครับ เป็นสุดยอดพระเครื่องของโลก ผีตนใดได้พบเจอเป็นวิ่งหนีกันกระเจิดกระเจิงอย่างไม่คิดชีวิตเลยล่ะครับ   โดย: ตู้เพลงฯ (ตู้เพลงคนซน ) 27 พฤษภาคม 2551 19:38:57 น.

โดย: big-lor 28 พฤษภาคม 2551 9:30:29 น.

ขอบคุณค่ะที่แวะไปเยี่ยม ขอบคุณค่ะสำหรับคำชม ว่างๆ แวะไปอีกนะ มีรูปใหม่ๆ ด้วยน่ารักกว่าเดิม(อิอิ หลงตัวเอง)   โดย: มดดำ (homikojung ) 28 พฤษภาคม 2551 11:25:50 น.

น่ากลัวจังเลย จะจำไว้ค่ะว่าไปไหนอย่าหยิบ ของที่ระลึกกลับเดี๋ยวจะได้ของแถมมาด้วย ขอบคุณที่แวะไปชมบล็อค แต่ยังทำไม่เป็น เลย รอก่อนนะค่ะ แล้วได้เจอแกงค์(อดีต) ลูกหมาแน่ๆ   โดย: แม่แฮปปี้ (หัวหน้าแกงค์ลูกหมา ) 28 พฤษภาคม 2551 15:49:22 น.

เอม ซา บาย ดี ก้าบบบบบบบ ปุ๊ก ปุ๋ย บาย ดี มั้ย ก้าบบบบบบ   โดย: dogamania 29 พฤษภาคม 2551 22:28:16 น.

ภูกระดึง อยากไปจัง   โดย: แม่เจ้าต่างประเทศเล็ก IP: 125.27.112.65 6 กุมภาพันธ์ 2552 21:47:11 น.

หาตัวอยู่ตั้งนานนะแม่ มาอยู่นี่เอง :P   โดย: เจ้าต่างประเทศเล็ก IP: 219.104.85.59 19 กุมภาพันธ์ 2552 5:59:16 น.

ูู^ ^ ^ กร๊ากกก ... ในที่สุดก็ตามหากัน จนเจอเนอะ แม่ลูก คู่นี้   โดย: เจ้าของบล็อค...มิได้ล็อกอิน IP: 161.200.255.162 19 กุมภาพันธ์ 2552 12:50:23 น.