โดยปกติเพื่อนท่านนี้จะคอยปลุกปั่นไฟในการเขียนให้ข้าพเจ้าอยู่เสมอ แต่แรงขับเคลื่อนของตัวข้าพเจ้ายังไม่รุนแรงเพียงพอ ทำให้งานด้านการเขียนหยุดนิ่งมาเป็นเวลานาน หากแต่เมื่อไม่นานมานี้ เราได้คุยกันเรื่องเกี่ยวกับตัวตนและเป้าหมายในชีวิต ด้วยเหตุง่ายๆที่ข้าพเจ้ากำลังจะก้าวออกไปสู่สังคมการทำงานซึ่งข้าพเจ้าล่าช้ากว่าเพื่อนอยู่พอสมควร และด้วยประสบการณ์ที่มากกว่าตรงนั้นจึงมีข้อชี้แนะและให้คำแนะนำแก่ข้าพเจ้าได้เป็นอย่างดี

และว่าด้วยเรื่องของตัวตนที่ได้คุยกัน มันเป็นเรื่องที่ซับซ้อนและยากที่จะทำความเข้าใจตัวตัวตนของผู้อื่น ทั้งๆที่ไม่ว่าใครก็ต่างต้องการมีตัวตนในสายตาของผู้อื่นด้วยกันทั้งสิ้น หากเพียงต่างกันด้วยการกระทำเพื่อให้เกิดผลเท่านั้นเอง แต่ในขณะที่ตัวข้าพเจ้ากลับเป็นบุคคลที่ไม่เข้าใจในตนเองและคิดว่าก็คงมีผู้คนประเภทนี้อยู่ไม่มากก็น้อย เพียงแต่ผู้คนเหล่านั้นอาจจะแค่ไม่เข้าใจอย่างลึกซึ้งหรือไม่เคยได้ค้นลึกลงไปในจิตใจของตนเองเท่านั้น

ซึ่งต่างจากตัวข้าพมากนั้น เพราะโดยธรรมชาติของข้าพเป็นราวมนุษย์จำศีลที่เข้าถึงตัวเองอยู่เสมอ แต่ยิ่งข้าพเจ้าค้นลึกเข้าไปในจิตใจตัวเองมากเท่าไร กลับเจอกับคำตอบที่ไม่เคยหยั่งถึงมากก่อนซึ่งโดยแท้จริงมันก็เป็นเรื่องปกติ หากแต่สำหรับตัวข้าพกลับมีมากขึ้นๆแล้วมีออกไปรอบทิศทางดังเขาวงกต หรืออาจเหมือนกลับหลุมดำที่ยิ่งดำดิ่งที่ไม่มีหลักให้ยึด ไม่มีความมั่นคง ไม่มีแม้นความเชื่อมั่นว่าควรเชื่อมั่นในสิ่งใด แล้วสิ่งใดคือตัวตน

คำแนะนำง่ายๆที่เพื่อนหยิบยื่นให้ คือให้ข้าพเจ้าเขียนมันออกมาเป็นตัวหนังสือภายใต้หัวข้อ " เรารู้จักตัวเองดีแค่ไหน " ข้าพเจ้าเขียนมันขึ้นเดียวนั้น เพราะเชื่อว่ามันเป็นภาวะที่โปล่งใสที่สุดแล้วไม่ได้มีการถูกรบกวนใดๆที่จะบิดเบือนความเป็นตัวข้าพเจ้า จึงได้ออกมาเป็นเรื่อง ใครน่ะ ??

ข้าพเจ้าเขียนจนจบ ข้าพเจ้าก็คิดอย่างนั้นละ ตกลงใครน่ะ 555 สุดท้าย ข้าพเจ้าก็ยังไม่เข้าใจตัวเอง แต่ก็เชื่อว่า อาจจะมีสักวันที่ข้าพเจ้ามั่นใจได้ว่าตัวตนของข้าพเจ้าเป็นอย่างไร หรืออาจเป็นข้าพเจ้ามั่นใจว่า "นี่แหละ"คือตัวตนของข้าพเจ้า

ปล. ข้าพเจ้าลงเรื่อง ใครน่ะ ?? ไว้ในเรื่องสั้น เพราะเนื้อหาในความคิดข้าพเจ้าออกแนวเป็นหมวดFictions เสียมากกว่า