ในตอนแล้วเรากล่าวถึงชีวิตของหนุ่มสาว Office ที่ทำงานอยู่ในเมืองก็จะใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยีทั้ง iPhone, iPad นั่นทำให้ติดต่อสื่อสารกับผู้คนได้จำนวนมากแต่นั่นก็ทำให้สิ้นเปลืองเวลาจำนวนมาก ว่ากันไม่ได้นะเพราะชีวิตในวัยนี้กำลังต้องการหาคู่ ทำให้ต้องมีการคุยกันมาก เทคโนโลยีมันช่วยให้เราคุณกันอย่างเห็นหน้าด้วย Facetime อย่างประหยัด แต่เราก็จะใช้มันมาก จนทำให้ชีวิตด้านอื่นไม่ประหยัด ตัวอย่างเช่น เมื่อวันคุณพบว่าน้ำมันราคาแพง แล้วหันไปใช้แก็สหรือรถ Hybrid ก็จะพบว่ามันประหยัดแต่เราก็ต้องลงทุนจ่ายเงินออกไป นั่นอาจจะทำให้คุณต้องอยู่ในท้องถนนมากกว่าคนทั่วไป กลายเป็นใช้เวลาในส่วนนี้มากขึ้น

ต่อเลยดีกว่า วันนี้อยากจะพูดถึงชีวิตหนุ่มสาวในโรงงานที่ทำงานอยู่ตามต่างจังหวัด ชีวิตในรูปแบบนี้ไม่มีเวลา และไม่มีเงินอย่างสมบรูณ์แบบ เพราะตื่นตั้งแต่เช้า รถโรงงานก็มารับ ถ้าช้าหมายความว่าตกรถ วันนี้ค่าจ้างก็ไม่ได้กันแล้ว พอถึงโรงงานก็พักทานเข้า เริ่มงานก็จะแทบไม่ได้หยุดพัก เพราะการทำงานจะเป็นสายการผลิตหากคนหนึ่งหยุดเข้าห้องน้ำ ของก็จะเริ่มกองในหน่วยนั้นๆ นั่นหมายถึงความเครียดที่ลงกับเพื่อนร่วมงาน พักเที่ยงก็เดินทางไปกินข้าวไกลๆไม่ได้ ก็อยู่ละแวกนั้นในนิคม เวลาหยุดพักในระหว่างวันก็จะเป็นเวลาที่ทางโรงงานกำหนดไว้ให้ซึ่งก็ไม่ได้มาก ตกเย็นคิดว่าจะได้กลับบ้านหรือ มันไม่ใช้เพราะค่าแรงทั่วไป มันไม่พอกับค่าใช้จ่ายที่มีอยู่ หมายถึงต้องทำ OT ถ้าคิดจะกลับก่อนรถที่ขนมาก็จะไม่ค่อยมีรอบ เขาจะรอรับส่งสำหรับคนทำ OT เท่านั้น  นั่นเหมือนกับการบังคับทำ OT กลายๆ ค่าแรงที่ได้ก็ร่วมๆกันแล้ว 3 ร้อยนิดๆ คนเดียวไม่เป็นไร แต่พอมีลูกนั้นแทบไม่เหลือ ถ้าคิดจะซื้ออะไรก็ต้องผ่อนเอา

การหลุดออกมาจากวงจรนี้ก็ค่อนข้างยาก เพราะโรงงานใหญ่ๆในเมืองไทยจะเป็นของต่างชาติ เข้ามาตั้งก็เพราะสิทธิประโยชน์ทางภาษี หรือแหล่งที่ตั้งทำให้ต้นทุนในการขนส่งต่ำ หรือไม่ก็เป็นการรับจ้างผลิตสินค้าจากแบรนด์ชั้นนำ ซึ่งก็จะเน้นในเรื่องค่าแรงที่ถูก  หากคิดจะเป็นหัวหน้างานก็ตำแหน่งมีก็ไม่ยาก ย้ายงานไปๆมาๆในนิคมๆนั้นๆก็เห็นกันได้ว่า เขาคุยกันเรื่องค่าแรงอยู่แล้วว่าจะไม่ต่างกันมาก แรงงานวัยหนุ่มสาวจะเป็นที่ต้องการมากที่สุด หากแก่ตัวไปก็ไม่เห็นมีใครจ้าง  ใครเข้าร้านซ้อเจ็ด แล้วเจอพักพนักงานขายขนมจีบ ซาลาเปา อายุขึ้นเลข 4 แล้วบอกด้วย เพราะเท่าที่รู้ว่ามันไม่มี  ตอนวัยหนุ่มสาวจะต้องฝึกฝนให้เป็นที่ต้องการของตลาด ถ้าเป็นช่างเชื่อมจะต้องเป็นช่างที่เก่งที่สุด หากทำงานใต้น้ำได้แล้ว ได้เงินแสนแน่ เพราะแท่นขุดน้ำมันต้องใช้อยู่แล้ว   การวางแผนอาชีพนั้นจะต้องวางแผนให้ตัวเอง เพราะแก่ตัวไปโรงงานก็จะทำได้ดีที่สุดคือ ย้ายและหยุดจ้าง  แรงกดดันในส่วนนี้จะสูงมาก เพราะตอนนี้โรงงานจะเริ่มย้ายไปหาแรงงานราคาถูกในพม่าแล้ว ในเมืองไทยก็จะไม่ขยายการผลิต นั่นก็หมายความว่าปิด เพราะเงินเฟ้อจะเป็นตัวทำให้หยุดกิจการ ค่าแรง 3 ร้อยก็จะทำให้ลดการจ้าง  วัตถุดิบที่เพิ่ม ค่าแรงที่ต้องเพิ่มให้ทุกปี  เมื่อทุกอย่างมารวมกัน ก็จะเกิดเหตุการที่ Order หายไปเฉยๆ ไม่มีคำสั่งซื้อ ก็จะไม่มีเงินจ้าง

ทางรอดก็คือ พัฒนาตัวเองให้พร้อมกับโอกาสที่จะผ่านเข้ามา เพราะถ้าโอกาสผ่านเข้ามาคว้าไม่ได้ ไม่เสียใจเท่า รู้ทั้งรู้ว่ามันจะผ่านเข้ามาแล้วไม่มีโอกาสคว้ามัน