ป๋วยเจ็ก เป็นช่างติดแอร์ทำงานตั้งแต่วันหนุ่ม ตอนนี้ก็อายุเกือบ 60 ปี ที่ผ่านมาป๋วยเจ็กก็เรียกได้ว่าเป็นผู้รับเหมาติดแอร์ทั้ง Mitsu และ Toshiba ก็ทำมาหมด แก่เล่าให้ฟังว่า ในช่วงกลางของชีวิตมีลูกน้องจำนวนมาก ซึ่งงานก็มากเช่นกันเพราะคนทำงานแอร์มีไม่มาก คนทำแข่งก็ไม่เยอะ ไม่ต้องพูดถึงอินเทอร์เน็ตเลย มือถือยังไม่มีใช้กันเลย รายได้ที่เข้ามาก็อู่ฟู่ แต่ในยุคปัจจุบันนี้กลับกันมาก ป๋วยเจ๋กไม่สามารถเลี้ยงลูกน้องได้จำนวนมากๆเช่นเดิม เพราะค่าครองชีพก็สูง ค่าจ้างก็สูง ตอนนี้ก็เหลือเพียงลูกน้องคู่กายอยู่เพียงคนเดียว ที่เหลือก็จ้างรายวัน หรือที่เรารู้จักกันว่า จ้าง Outsource นั่นเอง ลูกน้องรายเดิมเขาก็ยังประกอบอาชีพเดิมไม่เปลี่ยนไปไหน ทางเติบโตของเขาถ้าไม่เป็นเจ้าของร้านแอร์ก็ต้องทำงานรับจ้าง  ซึ่งก็ติดอยู่ที่ทุน และทักษะการบริหารจัดการ  ซึ่งส่วนใหญ่จะเลือกอยู่ที่การเป็นลูกจ้างเพราะได้เงินสดๆ ไม่ต้องไปหมุนเงินมากมาย นั่นก็สอดรับกับที่ผมประสบมาตอนที่ติดแอร์แถวบ้าน ไม่มีใครเป็นลูกจ้างประจำที่ร้าน ร้านจะเรียกมารับงานติดตั้ง ส่วนที่ได้คือ ค่าติดตั้งและค่าฝาครอบท่อหรือท่อทองแองที่ต้องต่อเพิ่ม เพราะท่อที่แถมมาจะมีความยาวเพียง 4 เมตรเท่านั้น  แค่นี้ก็ได้ตกรายละ 1 พันบาท วิ่งให้ได้ 3 เที่ยว วันนี้ก็ได้ 3 พันบาท ถ้าทำงานครบ 30 วันก็ได้ เงินแสน หักค่าจ้างลูกน้อง ค่ารถ ออกเสีย 30% ก็เหลือประมาณ 7 หมื่น นั่นก็มากกว่าคนทำงานออฟฟิศทั่วไปมาก  แต่นี่ก็ต้องมีความขยันและอดทนเพราะเป็นงานที่ใช้แรงกาย ยังต้องรับแรงกดดันจากงานไม่เสร็จ หากที่หนึ่งช้า วันนี้อาจจะติดไม่ได้ 3 ที่นั่นหมายความว่ากำไรจะหายไปทันทีกว่า 1/2 เพราะมันมีค่าใช้จ่ายต่อวันอยู่
แกเล่าว่าการผ่อนบ้านหรือทำอะไร ต้องรีบทำตอนที่มีแรงอยู่ ตอนเป็นหนุ่มเป็นสาว หากเริ่มเร็วนั้นเป็นการดีมาก ดีกว่าไปเที่ยวเล่น เพราะเมื่ออายุมากไป แรงก็หมด โรคก็เริ่มรุมเร้า หากเริ่มผ่อนตั้งแต่ตอน 20 กว่าจะหมดก็อายุ 40 ปี แต่ถ้าเริ่ม 30 ก็ไปหมดที่อายุ 50 ปี  เมื่อตอนอายุ 50 ปีนั้นแรงก็ไม่ค่อยจะมีเหมือนหนุ่มแล้วจะโหมทำงานให้ได้เหมือนเดิมเป็นเรื่องยาก 

ถ้าจะรอให้ผ่อนบ้านหมดแล้วคิดทำอะไร คงสายเกินไปแล้ว และถ้าทำอาชีพอะไรให้คิดถึงตอนอายุเยอะขึ้นด้วย