BlogGang.com : : อาเจ้ของน้องๆ : ความผูกพันธ์ฉันท์พี่น้อง

ความผูกพันธ์ฉันท์พี่น้อง

ศาสตราจารย์มาเชียงใหม่ถึง 10 วัน
ทำให้อาเจ้ฯ ต้องระเห็ดจากกทม. กลับมาเป็นสาวเชียงใหม่อีกครั้ง
โชคดีว่าหลานชาย...ยังอยู่เชียงใหม่
ก็กลับมาพักที่คอนโดได้สบายมาก

ป่วยก็ป่วย
ขับรถลากสังขารขึ้นมาจากกรุงเทพฯ
มาถึงเชียงใหม่ปุ๊บ...มันก็คุ้นเคยอ่ะนะ
อยากไปนู่นไปนี่...ไปทั่ว
สารพัดจะอยากไป...

ศาสตราจารย์ฝากเพื่อนมานัดพบ
ว่าจะขอพบวันจันทร์...
จะดูงานว่าทำไปถึงไหนแล้ว

ความเศร้าคือ...ไม่มีโต๊ะทำงานแล้วอ่ะ

มีน้องนักศึกษาป.เอก รุ่นใหม่เข้ามาแล้ว
เค้าก็มายึดโต๊ะคืนไป...ให้น้องใหม่นั่งเรียบร้อยแล้ว

อาเจ้ฯ กับเพื่อนสองคนก็เลยต้องระเห็ดออกมานั่งห้องนั่งเล่นกันแทน
เป็นโต๊ะยาวๆ เอาไว้นั่งประชุมเล็กๆ น้อยๆ
ตอนนี้เลยกลายเป็นโต๊ะทำงานของสองเจ๊..นี่แทน

แต่ก็ดีนะยังมีโต๊ะทำงานและก็ยังมีห้องให้นั่ง
สะอาดสะอ้าน...ติดแอร์เย็นฉ่ำ...
แต่เหงานิดหน่อย
เพราะป.เอกรุ่นอื่นไม่ค่อยเข้ามามหาวิทยาลัยกัน
ส่วนใหญ่เค้าทำงานกันที่หอ หรือไม่ก็ที่บ้านเค้า
ไม่ชอบเข้ามอ.กันเท่าไหร่

สองเจ๊..ก็เลยไม่ค่อยได้เจอใคร
นอกจากเจอกันเอง และก็เจอศาสตราจารย์
มีรุ่นน้อง 2-3 คนเข้ามอ.ประจำ
ก็จะไปทานกลางวันด้วยกันบ่อยๆ

เคยมีเพื่อนที่เรียนป.เอกที่อื่นแต่ในเมืองไทยนี่แหล่ะ
เล่าให้ฟังว่า.....พวกแกนี่ดีจัง..สนิทกันดีเนาะ
ไปทานข้าวด้วยกัน..
ช่วยกันคิดงาน
ช่วยกันให้กำลังใจเวลามีใครพรีเซ็นท์
ของชั้นไม่มีเลยว่ะ...เรียนจบก็หายแซ๊บกันไปเลย

มันเป็นแบบนี้ได้
เพราะอาจารย์สอนให้พวกเรารักกัน..และก็ช่วยเหลือกัน
โดยเฉพาะศาสตราจารย์จะบอกพวกเราสองเจ๊บ่อยๆ ว่า
ให้คอยช่วยเหลือกันนะ .. เวลาใครติดปัญหาอะไร
ให้ช่วยกันนะ...อย่าทิ้งกัน

ที่สำคัญคือ .. มีห้องพักนักศึกษาปริญญาเอกให้พักผ่อนระหว่างเบรคจากเรียน
ทำให้พวกเรามีที่รวมพล...
ไม่รู้จะไปไหน...
หรือรอเวลาทำอะไรซักอย่าง..
ก็จะออกันอยู่ที่ห้องนี้แหล่ะ...

เรื่องราวหลากหลาย
ทั้งสุขและทุกข์..
ก็มักจะแบ่งปันกันที่ห้องนี้อีกเหมือนกัน

มันเป็นวัฒนธรรมในการเรียนระดับมหาวิทยาลัยอย่างนึงเนาะ
ซึ่งทำให้พวกเราผูกพันกัน...
และก็รักกันแบบพี่แบบน้อง...
ซึ่งมันก็เป็นที่มาว่า..ทำไมเด็กมช.ถึงรักกัน

Create Date : 27 สิงหาคม 2556

Last Update : 27 สิงหาคม 2556 14:37:41 น.

0 comments

Counter : 1062 Pageviews.