ใช้ชีวิตให้ง่ายๆ แบบที่เราเป็น...อย่าไปดัดจริต..ทำชีวิตให้มันยุ่งยากเลยค่ะ......
Group Blog
 
<<
มกราคม 2556
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
15 มกราคม 2556
 
All Blogs
 
เรียนกันแบบตัวต่อตัว...เค้าเรียนกันแบบนี้...นี่เอง

ตอนนี้กิจกรรมประจำของอาเจ้ฯ หลักๆ ก็คือ การ Consult งานกับศาสตราจารย์
แล้วภารกิจของศาสตราจารย์ในแต่ละวันค่อนข้างเยอะมาก
อาเจ้ฯ นัดหมายเวลา...เพื่อคุยงาน
ศาสตราจารย์เปิด Planner ออกมา
อ่ะโห....ตารางแน่นมาก






ด้วยความที่ศาสตราจารย์เป็นคนมีน้ำใจ...นิสัยน่ารัก..
และเก่งมากในเรื่องการทำวิจัย.....
เวลามาเมืองไทยครั้งนึง....
ทุกคนก็อยากจะปรึกษางานของตัวเอง...เพื่อความก้าวหน้าในเชิงวิชาการ





บางคนไม่เกี่ยวข้องอะไรกับศาสจราจารย์
แต่ท่านก็น่ารัก.....รับนัด
และก็ให้คำปรึกษากับทุกคนที่เข้ามาขอคำปรึกษา






บางคนจบด็อกเตอร์แล้ว...ก็ต้องทำผลงานทางวิชาการต่อไปอีก
เพื่อตำแหน่งทางวิชาการ....เช่น ผู้ช่วยศาสตราจารย์ หรือ รองศาสตราจารย์





ดังนั้น...คิวของศาสตราจารย์จะแน่นเอี๊ยดทั้งวัน
อาเจ้ฯ เป็นตัวยืน ในการที่ศาสตราจารย์เดินทางมาครั้งนี้
ก็จะต้องคุยกับศาสตราจารย์ยาวเลยแหล่ะ
คุยกันทีครั้งนึง.....ก็เป็นชั่วโมงๆ






เราเรียกว่าการ Discuss งานกัน
บางเวลาก็ต้องวิเคราะห์สถิติและคุยกันอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์
เถียงกันบ้าง.....คล้อยตามกันบ้าง....แล้วแต่งานว่าจะไปในทิศทางไหน
แต่ทั้งหมดคือ...เรื่องงานล้วนๆ





อีเพื่อนเดินผ่านมา...
เห็นอาเจ้ฯ กับศาสตราจารย์คุยงานกัน
มากระซิบบอกว่า
แกรู้มะ...ศาสตราจารย์หน้าเครียด...คิ้วขมวดเลยนะแก๊...
โดนด่าเหรอ
อาเจ้ฯ ก็เลยเล่าให้มันฟังว่า...
เปล่าว่ะ...แต่พอดีงานมันมีรายละเอียดเยอะและก็มีปัญหาเรื่องตัวแปรที่เราเก็บมานิดๆ หน่อยๆ














อย่างวันก่อน....ที่ Discuss งานกัน
กว่าจะเสร็จ....ก็ หกโมงกว่า....
ชาวบ้านเค้ากลับบ้านกันหมดแล้ว
เหลืออาเจ้ฯ เป็นคนสุดท้าย
เค้าจะปิดตึกแล้ว....
อาเจ้ฯ ถึงได้กลับออกไป





ศาสตราจารย์ก็คงหมดแรงเหมือนกัน
เพราะคุยงานกับคนนู้น..คนนี้ทั้งวันเหมือนกัน
เรียกว่า Advisor กับลูกศิษย์กะปลก...กะเปลี้ยพอกัน





อาเจ้ฯ กลับมา
ก็ไม่สามารถจะไปไหนไกลจากคอนโดได้เลย...เพราะหมดแรง
ได้แต่เดินอยู่ใกล้ๆ คอนโดนี่แหล่ะ...
แต่ต้องเดิน...เพื่อออกกำลังกายนิดๆ หน่อยๆ บ้างก็ยังดี





พอหาอะไรกินเสร็จ.....อาเจ้ฯ ก็กลับมาทำงานต่อ
เพื่อไป Discuss กับศาสตราจารย์ต่อในวันนี้
กว่าจะได้นอนก็ตี 2 กว่านู่นแน่ะ






วันนี้ก็เหมือนเดิม
ศาสตราจารย์มีสอน
และก็มีคนนู้น...คนนี้มาขอ Discuss งานกับท่าน
อาเจ้ฯ ก็ตัวยืนเหมือนเดิม...เพราะต้องคุยนาน
ก็คุยเป็นรายสุดท้ายก่อนกลับบ้าน




พอวิเคราะห์จาก SPSS ไปแล้ว
ผลการวิเคราะห์มันมีตัวแปรที่มีปัญหา
ค่า Reliability มันติดลบ
ก็ต้องมานั่งปรึกษากัน...ว่าจะทำยังไงกันต่อดี
ก็หาทางแก้ไขปัญหาด้วยกัน
จนเย็น....ชาวบ้านเค้ากลับกันหมดตึกแล้วเหมือนเดิม






ศาสตราจารย์ก็ให้ Assignment กลับมาทำอีกเหมือนเดิม
อาเจ้ฯ ต้องทำให้เสร็จภายในคืนนี้
อาเจ้ฯ มีเวลาทั้งหมด 16 ชั่วโมงที่จะต้องทำให้เสร็จ
พรุ่งนี้ศาสตราจารย์นัดคุยงานตอน 10 โมงเช้า
ทุกอย่างต้องเรียบร้อย...สวยงาม...พร้อมส่ง
หรือพร้อมคุยนั่นเอง






บ่อยๆ ที่ต้องอดนอนหลายคืนติดต่อกัน
หรือไม่ก็นอนน้อยมากๆ เพื่อทำงานส่ง




อันนี้เป็นเรื่องปกตินะ ของคนเรียนปริญญาเอก
คนไหนนอน 3 ทุ่ม...ผิดปกตินะฮะ...
เรียนสบายๆ เกินไปหรือเปล่า...
คนเรียนจริงๆ เค้าได้นอนกันนิดเดียวเองน๊ะ...








ศาสตราจารย์ก็จะต้องให้คำปรึกษาอาเจ้ฯ ไว้อย่างละเอียด
เพื่อจะได้ทำ Assignment ในแต่ละครั้งหลังจากคุยกันแล้ว
ให้มาดูอีกครั้ง.....ว่าเราเข้าใจ...และสามารถแก้ไขปัญหาพวกนี้ได้หรือไม่
เพราะหลังจากเราจบด็อกเตอร์แล้ว...เราต้องสามารถทำสิ่งต่างๆ พวกนี้ได้ด้วยตัวเราเอง






การทำงานวิจัยลักษณะนี้...จึงเป็นการเรียนอย่างนึงที่นักศึกษาปริญญาเอกได้เรียนรู้อย่างมากมาย
ถ้าหากเราใฝ่ที่จะศึกษาและเรียนรู้กับมัน
เราจะได้อะไรจากการทำวิจัยครั้งนี้มากมายเลยทีเดียว









มหาวิทยาลัยหลายๆ แห่งในกรุงเทพฯ หรือจังหวัดใหญ่ๆ ..เค้ารับนักศึกษาปริญญาเอกเต็มสตรีมที่เค้ารับได้
แต่ที่มช....ไม่ใช่แบบนั้น
ทั้งคัด..ทั้งเน้นคุณภาพ
ตอนเรียน Course Work ก็เรียนคนเดียวแบบตัวต่อตัว
พอมาถึงช่วงทำวิจัย....ก็ Train กันแบบตัวต่อตัวแบบนี้เหมือนกัน






พอเรียนกันแบบตัวต่อตัว....เราก็ถามกันได้เต็มที่
ไม่ต้องมากั๊ก...มาแอ็คว่ารู้...
ไม่เข้าใจอะไรก็ถามได้เลย





แล้วมันก็เป็นการบังคับตัวเราให้ขยันหมั่นเพียรไปด้วยในตัว
เพราะเราเรียนคนเดียว....และก็ทำวิจัยคนเดียว
ถ้าเราไม่ทำ...
อาจารย์ก็สอนเราไม่ได้
เพราะมันไม่มีอะไรจะให้สอนไงคะ





อาเจ้ฯ ก็เรียนคนเดียวแบบนี้มาตลอด
จนบางช่วงมันหนัก....จนเหมือนจะไม่ไหวเหมือนกัน
เราก็จะต้องให้รางวัลกับตัวเองบ้างเหมือนกันค่ะ
(อันนี้ไว้เล่าวันหลังเนาะ....ว่าเราให้รางวัลกับตัวเองอย่างไรบ้าง)





ทีนี้พอวันนึงเราสามารถทำงานยากๆ ชิ้นนึงได้สำเร็จด้วยตัวเราเองคนเดียว
มันเป็นความภาคภูมิใจอย่างยิ่งยวด
ที่เราสามารถทำได้




แต่ถึงตอนนี้
กว่าจะถึงเวลาที่เราได้ภูมิใจ
อาเจ้ฯ กับศาสตราจารย์ก็เหนื่อยมากๆ ทุกวัน





อาเจ้ฯ ไปทำ Assignment ต่อก่อนนะคะ
เดี๋ยวไม่เสร็จ





ไว้ว่างๆ มาเล่าให้ฟังต่อค่ะ





Create Date : 15 มกราคม 2556
Last Update : 15 มกราคม 2556 23:09:00 น. 1 comments
Counter : 1236 Pageviews.

 
เป๋นกำลังใจให้อาเจ้

ปล แบ่งความขยันมาให้นู๋บ้างได้มั้ยยยยยย


โดย: WonOccNU วันที่: 16 มกราคม 2556 เวลา:8:27:29 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

อาเจ้ของน้องๆ
Location :
ชลบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 37 คน [?]




ไป..ไป..มา..มา..ระหว่างกรุงเทพฯ-ชลบุรี
New Comments
Friends' blogs
[Add อาเจ้ของน้องๆ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.