Bloggang.com : อนัญชนินทร์ : 12 km เส้นชัยหรือน้ำใจเพื่อน?

12 km เส้นชัยหรือน้ำใจเพื่อน?

นับตั้งแต่วันศุกร์ถึงวันนี้ เพี้ยซนับนิ้วดูแล้ว นอนรวมกันไม่ถึงยี่สิบชั่วโมงเลย
ปกติอย่างน้อยต้องนอนหกชั่วโมงใช่มะ นี่บางวันนอนบ้าง ไม่นอนบ้าง
สมองกำลังจะรวน 555+

ทำเป็นเล่นไปเนอะ เมื่อเช้าตาก็มัวๆ เหมือนมองแล้วมันมีหมอกเต็มไปหมด
แอบกลัวเหมือนกันนะว่าจะเป็นโรคเกี่่ยวกับตาหรือเปล่า ใช้สายตาหนักเหลือเกิน

ไม่ไหวๆ ต้องปรับปรุงพฤติกรรมด่วน...

เริ่มจากวันศุกร์ที่นอนได้แค่สองชั่วโมงก็ต้องตื่นมาตอนตีสองครึ่งของเช้าวันเสาร์
เพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปงานวิ่งประเพณี ภารกิจหลักคือถ่ายรูปนั่นเอง

ด้วยความที่ D 60 ของหนูเกิดอาการโคม่าต้องหามเข้าโรงพยาบาล
ส่งล้างอีกหลายอาทิตย์ถึงจะได้ จึงต้องยืมป้าโอลี่ โอลิมปัส E 410 ของน้องแอ้มาใช้ก่อน

ผลคือ...

กรี๊ดมากค่า...ชอบโอลิมปัสมากมาย สีมันดิบๆดีอ่ะ ได้อารมณ์มาก

งานวิ่งประเพณีมีตั้งแต่ก่อนหน้านี้ที่ยังเป็นโรงเรียนป่าไม้แพร่อยู่
คนที่จะรู้ผลข้อเขียนต้องผ่านการวิ่งทดสอบร่างกายก่อน ไม่เช่นนั้นก็จะไม่ผ่านการสอบเข้าโรงเรียน

จนกระทั่งมาเป็นวนศาสตร์ในปัจจุบันก็จะรุ่นที่เจ็ดสิบห้าแ้ล้ว
การวิ่งประเพณีก็ยังคงมีสืบสานมาทุกวันนี้

ไม่ใช่เพียงเพื่อการทดสอบร่างกาย แต่เป็นการทดสอบจิตใจและน้ำใจของเพื่อน
ไม่ว่าใคร รุ่นไหน ใหญ่ขนาดไหน ก็ต้องผ่านการวิ่งทั้งนั้น

ด่านแรกคือวิ่ง 12 km ในช่วงเดือนสิงหาคม และไปต่อใน 15 km ที่เดือนธันวาคม เมื่อนั้นเด็กปีหนึ่งตัวน้อยๆก็จะกลายเป็นวนกรอย่างสมบูรณ์แบบ

งานนี้มีแค่น้องวิ่ง และก็มีน้องปีสองวิ่งช่วยดูแลปีหนึ่งด้วย

เริ่มต้นที่ประตูใหญ่แล้วอ้อมไปด้านมหาลัยศรีปทุม เลี้ยวซ้ายไป ป.กุ้งเผา และเลี้ยวซ้ายเข้าถนนวิภาวดี-รังสิตอีกที นี่แหละใช้ GPS วัดแล้ว 12 km พอดีเป๊ะ!

สิบสองโลจะใช้เวลาวิ่งประมาณสองชั่วโมงสำหรับผู้ชายและสองชั่วโมงกับอีกสิบห้านาทีสำหรับน้องผู้หญิง เพี้ยซจะอยู่จุดให้น้ำที่มีอยู่เป็นระยะๆ ประมาณทุกๆแปดร้อยเมตรมั้ง อยู่จุด ปตท. ตีห้าครึ่ง (ปกติต้องปล่อยตั้งแต่ตีห้าแต่สรรเสริญตำรวจไทยที่ไม่ได้ช่วยประสานงานกันรถให้เลย ขอบคุณมากค่ัะ!) น้องๆก็เร่ิมทยอยมา

แต่ว่างๆ พี่ก็ถ่ายรูปเล่นดีกว่า

ตรงนี้อยู่รั้วกองพันทหาร (อะไรสักอย่าง) พอดีเลยได้รั้วมา

พี่ๆที่ว่าดุๆ สุดท้ายก็รักน้องอยู่ดีล่ะน่า...

เสื้อวิ่งซีเนียร์

มาแล้วๆ นักวิ่งหญิงคนแรกมากับนักวิ่งภายนอก สุดยอดดดดดดดดเลยน้อง

รับน้ำค่ะรับน้ำ...มีมะนาวบริการด้วย เปรี้ยวปรี๊ดๆ สดชื่นนนนนน

จากมืดๆ จับโฟกัสไม่ทัน ตอนนี้ก็เช้าจนเด็กๆเข้ามาในมหาวิทยาลัยกันแล้ว อีกนิดเดียวก็จะถึงเส้นชัย สู้ๆนะปีหนึ่ง

ภาพนี้จะเป็นภาพที่เห็นทุกปี น้องผู้ชายจะช่วยดึง ลาก ฉุด อุ้ม (?) น้องผู้หญิงเข้าเส้นชัย นี่ล่ะสิ่งที่พี่อยากเห็น น้องได้ชัยชนะ...น้ำใจเพื่อน นี่สิยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใดๆ

ปล.ที่ต้องจับปลายผ้าคนละด้านเพราะคณะเราถือเรื่องการแตะเนื้อต้องตัวกัน น่ารักใช่ไหมล้าาาาาาาาาาาา

นี่มากันแบบแมนๆ กอดคอกันเข้าเส้นชัยบ้าง (ใกล้ล่ะน้อง...อีกครึ่งโลเอง ฮา...)

น้องคนนี้ทำท่าจะไปต่อไม่ไหวแล้ว แต่เพี้ยซนั่งซ้อนจักรยานอยู่ คือ...นั่งหันหลังชนกับคนปั่นน่ะ ก็เห็นน้อง แล้วบอกน้องว่า "อีกนิดเดียวน้อง...แพ้อะไรแพ้ได้ แพ้เวลาก็ว่าไป แต่อย่าแพ้ใจตัวเอง"

สักพักน้องก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพยักหน้าแรงๆ

................
...........
.....
...
..

แล้วน้องก็สามารถกลับมาวิ่งต่อได้อย่าสง่างาม...

"ถึงแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยย" น้องมันตะโกนงี้จริงๆนะ

ถึงแล้วก็ปลอบใจให้กำลังใจกันไป อารมณ์ตอนนั้นเพี้ยซก็จำได้แหละว่าเหนื่อยใจจะขาดมันเป็นยังไง แต่มันก็ภูมิใจนะ

เหนื่อยแค่ไหนก็ไม่กลัว เมื่อมีเพื่อนอยู่เคียงข้าง

ป้ายให้กำลังใจ

น้องผู้ชายเข้าเส้นชัยแล้วก็กลับไปรับผู้หญิงอีก

ปลดเบอร์วิ่งช่วยเพื่อนหลังจากเข้าเส้นชัยแล้ว

ปิดท้ายด้วยงานโชว์ควงกระบองไฟและการเต้นประเพณีคอไลก้าตอนกลางคืน

งานครึ่งทางวนกรจบลงแล้ว คุณคิดว่าเราประสบความสำเร็จในเรื่องใด

(แค่)เส้ยชัย...หรือน้ำใจเพื่อน...

Create Date : 18 สิงหาคม 2552

Last Update : 18 สิงหาคม 2552 22:24:40 น.

15 comments

Counter : 1333 Pageviews.

ไม่ใช่แค่วิ่ง
แต่เป็นการท้าทายตัวเอง

อิอิิอิ

ถ้าพี่ก๋าไปวิ่งด้วย
น้องเพี๊ยซจะได้ถ่ายรูป
คนหล่อวิ่ง
คนหล่อหอบหลังจากวิ่งสองนาที
พอนาทีที่สามเค้าก็เป็นลมครับ 555555

โดย: กะก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 19 สิงหาคม 2552 เวลา:5:49:43 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องเพี๊ยซ

พี่ก๋าก็เห็นด้วยกับน้องเพี๊ยซนะครับ
ว่าเราจะโกรธต่อไปทำไม
เหมือนถ่านร้อนในมือเรา
เราจะรอให้คนอื่นมาหยิบมันออกไปจากมือหรือ ?
ก็มีแต่เราเท่านั้นที่จะวางมันลงหรือปามันทิ้ง
หรือเลือกที่จะกำมันไว้ให้มือพองต่อไป