ถือว่าเป็นปัญหาที่ใหญ่แล้วก็อันตรายที่สุดเลยนะคะ
ทำให้ขาดทิศทาง แล้วก็ขาดแนวการดำเนินไปแบบนี้

แย่จังนะคะ .. ท่าทางสันติภาพยังห่างไกล

ปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากลักษณะนิสัยและความใจแคบของข้าราชการ ที่ไม่เปิดใจที่จะรับฟังสิ่งที่เป็นจริง ผู้น้อยก็ไม่กล้าที่จะรายงานผู้ใหญ่ตามความจริง เพราะเกรงจะไม่พอใจและจะโกรธเคือง ผมเชื่อว่าผู้ก่อความไม่สงบไม่มีขีดความสามารถมากนัก เพราะเลือกสรรทำการโจมตีต่อเป้าหมายที่อ่อนแอ และอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมต่อการกระทำการในพื้นที่อิทธิพลเท่านั้นครับ เพราะ

ฉะนั้น หากเรามียุทธศาสตร์ที่เหมาะสมและมียุทธวิธีที่ดี ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะทำการปราบปราม แม้เหตุการณ์จะไม่ยุติลงโดยสิ้นเชิง แต่ก็สามารถจำกัดบริเวณของคนร้ายให้เคลื่อนไหวในพื้นที่ที่เราควบคุมได้ครับ

จริงด้วยครับ ผมคิดว่าแต่ละหน่วยงานมีแต่คนเก่งๆทั้งนั้น เปรียบเสมือน ทีมฟุตบอลที่มีคนเก่งๆมารวมกัน แต่พอเล่นจริงๆผลงานออกมาไม่ดีเลย ต่างคนต่างเก่ง การประสานงานการทำงานเป็นทีมหรือการร่วมมือร่วมใจในการทำงานยังไม่ดีพอที่จะดึงเอาความเก่งกาจออกมาใช้เสริมกัน

แต่ที่ผมหนักใจที่สุดก็คือ ผมได้ฟังข่าวที่ท่านนายกเขียนจดหมายถึงประธานาธิปดีสหรัฐ ว่าจะทำสงครามก่อการร้ายร่วมกับสหรัฐ ไม่รู้เขียนไปเพื่อเอาใจหรือป่าวนะครับ แต่ฟังแล้วไม่สบายใจมากๆเลย ขนาดแค่ภาคใต้เรายังคุมไม่อยู่เลย ถ้าเจอะพวกก่อการร้ายจริงๆ ผมว่าแย่แน่ๆครับ

ปัญหาจังหวักชายแดนใต้ เป็นมากกว่า ปัญหาการก่อการร้าย บทสรุปของการแก้ปัญหา ไม่ใช่เพียงแค่การปรามปรามผู้ก่อความไม่สงบ..
การทำความเข้าใจกับปัญหา อย่างถ่องแท้ คือ สิ่งที่ผู้เข้าไปแก้ปัญหา พึงกระทำ..
การปรับเปลี่ยนทัศนะคติ ต่อ ปัญหาเป็นเรื่องสำคัญ
ถ้า ผู้แก้ ปัญหา ยังคงแบ่งฝ่าย..กับคน ในพื้นที่
เงื่อนไขแห่งความแตกต่าง จะนำไปสู่ ปัญหาที่ไม่รู้ จบสิ้น
การยอมรับ เงื่อนไขแห่งความแตกต่างเป็นเรื่องสำคัญ..

ณ วันนี้ ถ้าผู้แก้ ปัญหา ยังมอง พื้นที่ ดังกล่าว เป็น เพียง
แค่ "สมรภูมิ" ที่ต้องเอาชนะ
แล้วชัยชนะที่เด็ดขาด คือ สิ่งใด?
ผลสำเร็จของการแก้ปัญหา คือ สิ่งใด?

แน่นอน กับปัญหาที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เพียงแค่ ชั่วอายุเรา
แต่ปัญหาที่ สั่งสมมาจากอดีต จนถึงปัจจุบัน จะให้ แก้ใขเยียวยา เพียงชั่ว ข้ามคืน ข้ามปี นั้นทำได้ ยาก
แต่ การ ตั้งใจแก้ ปัญหา อย่างจริงใจ และจริงจัง นั้นคือ ก้าวแรกที่เราต้อง ออกเดิน..

ถ้านโยบาย การแก้ปัญหา ของภาครัฐ โดยการนำ ของ นายกรัฐมนตรี ที่ ไม่เข้าใจในปัญหา นำพาสู่ การลุกลามของปัญหา..

การส่งกำลังพล..หน่วยรบ..ยุทโธปกรณ์ เข้าสู่พื้นที่ ก็ไม่ต่างอะไร กับ การ นำ กำลัง ทหาร เข้ายึด...
แล้วได้ อะไร ...ดินแดน? ไพร่พล?
ถ้าเป็นอย่างนั้น ทหารไทย คงไม่ต่างอะไร กับ ทหารอเมริกัน ที่ เข้ายึด อิรัค..
ต้องมีอีกกี่ศพที่ล้มตาย..ซึ่งไม่ใช่ ฝ่ายเรา และฝ่ายเขา...
แต่ทั้งหมด คือ พวกเรา..คนไทย(แต่ต่างเพียงแค่ความเชื่อ ซึ่งมันเคยเกิดขึ้นกับสงครามกับ ผกค.)

คำถามที่ยัง ก้องกังวาลอยู่ในหัวผม ณ วันนี้ คือ

ผู้แก้ปัญหา มอง "ผลสำเร็จ" ของการแก้ปัญหานี้คืออะไร?

ความสงบสุข?

การอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข บนเงื่อนไขแห่งความแตกต่าง?

ความสมานฉันท์?

ซึ่งมันคงเป็นไปได้ยาก จาก นโยบายของผู้นำที่ สร้างความแบ่งแยก อย่างชัดเจน..........