¤ นิยายความรักของคนแก่ความจำเสื่อม...ที่หัวใจไม่เสื่อม ¤ สวัสดีมิตรรักแฟนบล๊อกทุกท่านค่ะ (Hap) ปี้ ดีกันทุกคนไหมคะ อิอิ (ตะลึ่ง) ไม่ได้โม้เรื่องงานให้ฟังกันนานมากหล่ะ หลายท่านคงรู้กันนะคะว่าดิฉันทำงานดูแลคนแก่ ที่บ้านพักคนชรา แถมไม่แก่ธรรมดานะคะ แก่แบบความจำเสื่อมกันด้วยค่ะ โรคความจำเสื่อม หรือ อัลไซเมอร์ เป็นโรคเกี่ยวกับสมองนะคะ ไม่เหมือนกับในหนังหรอกค่ะ ที่โดนรถชนแล้วเกิดจำความไม่ได้ แล้วบังเอิญที่พระเอก นางเอก ได้เจอกัน รักกัน แล้วก็หายเสื่อม พระเอกกลายเป็นทายาทเศรษฐี ตระกูลหยี จนในที่สุดก็รักกัน......จบ ไม่ช่ายย ค่ะ โรคความจำเสื่อมเกิดจากเซลสมองที่บกพร่อง จะค่อยๆ เป็น ทีละน้อยไปหามาก ทำให้จำความอะไรไม่ได้ หรือจำได้ก็เป็นบางเรื่อง อาจจะทำให้มีอาการพูดจาติดขัด ลิ้นพันกัน การทำงานกับคนป่วยพวกนี้เราต้องคอยสังเกตุอาการผิดปกติอื่นๆ ของคนแก่ด้วย เพราะเขาจะไม่สามารถบอกให้เรารู้ได้ว่า ตอนนี้เขาอาจจะกำลังมีโรคอื่นแทรกซ้อนด้วย เช่น ปวดหัวตัวร้อน เป็นไข้ ไม่สบาย หรือท้องผูก ท้องเฟ้อ etc. วันนี้ไม่ขอพูดเรื่องโรคภัยค่ะ เพราะอยากจะเล่าเรื่องความรักของคนแก่ที่เป็นโรคนี้ให้ฟัง ถึงแม้สมองจะเสื่อม แต่หัวใจไม่เสื่อมจริงๆ นะคะ ความรักของคุณตาคุณยายเหล่านี้ ล้วนแต่เป็นรักนิรันดร์ ค่ะ พวกท่านอาจจะจำอะไรไม่ได้ แต่ท่านจำคนที่ท่านรักได้แม่นยำค่ะ เหมือนมันจะติดอยู่ในหัวใจตลอดเวลา ดิฉันขอยกตัวอย่างของคุณตาคุณยายคู่หนึ่งให้ฟังนะคะ ชื่อที่ใช้เรียกในนี้ขอเป็นนามแฝงนะคะ เนื่องจากจรรยาบรรณในการทำงานแล้ว เขาห้ามนำเรื่องของคนป่วยไปเผยแพร่ แต่คุณยายท่านนี้ได้เสียชีวิตไปแล้ว ก็ถือว่าไม่ใช่คนในความดูแลอีกต่อไป จึงขอนำเรื่องราวความรักของท่านมาเล่าสู่กันฟัง ด้วยความรักและเคารพค่ะ เพลงนี้น่าจะเหมาะกับเรื่องนี้ค่ะ " รักนิรันดร์ " คุณยายท่านนี้มีชื่อว่าคุณยายบี คุณยายอายุประมาณ 80 กว่าปี ย้ายเข้ามาเป็นผู้ป่วยที่บ้านพักคนชราแห่งนี้ อยู่นานหลายปีค่ะ ส่วนคุณตาความจำดี สามีของคุณยายอาศัยอยู่บ้านพักภายนอก ใกล้ๆ กัน ทุกๆ วันคุณตาจะแวะมาหาคุณยาย พากันออกไปเดินเล่นข้างนอก ไม่ว่าสภาพดินฟ้าอากาศจะเป็นอย่างไร คุณตาก็จะมาหาคุณยายเสมอ และทุกครั้งที่คุณยายเห็นคุณตามาหา แกก็จะดีใจ ทำท่าชูมือชูไม้ ยิ้มให้คุณตาอย่างอ่อนหวานทุกครั้ง คุณตาก็จะเดินเข้าไปกอดแล้วก็หอมแก้มคุณยายทุกครั้งเช่นกัน.... คุณยายไม่สามารถสื่อสารเป็นคำพูดออกมาได้นะคะ ได้แค่ตอบสั้นๆ ว่า yes no หรือพยักหน้าเท่านั้นเอง แต่คุณตาแกก็จะพูดคุยกับคุณยายทุกเรื่อง ถึงแม้จะไม่เคยได้รับคำตอบกลับมาจากคุณยายเลยก็ตาม แต่แกก็มีความสุขที่จะบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้คุณยายฟัง ในขณะที่พากันเดินจูงมือออกไปเดินเล่น หลังจากนั้นคุณตาก็จะพาคุณยายไปนั่งดื่มกาแฟยามบ่ายที่บ้านแก ให้นอนกลางวันสักพัก พอถึงเวลาใกล้อาหารค่ำแกก็จะพาคุณยายมาส่ง ภาพนี้เป็นภาพที่ชินตาของพวกเราอยู่หลายปีค่ะ จนถึงวันหนึ่งสภาพร่างกายของคุณยายก็อ่อนแอลง คุณยายเริ่มเดินไม่ไหว...และคุณตาก็ไม่สามารถพาคุณยายออกไปเดินเล่นได้อีก จนเมื่อร่างกายเริ่มอ่อนแอลงเรื่อยๆ และไม่ยอมรับอาหารใดๆ อีกต่อไป คุณยายได้แต่นอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียง โดยมีคุณตามาคอยนั่งเฝ้าทุกวัน ตั้งแต่ช่วงกลางวันไปจนถึงเย็น คอยเดินไปลูบผม หอมแก้ม มองดูคุณยายด้วยสายตาที่บอกว่า " รักมากมาย " และก็เริ่มทำใจยอมรับกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นด้วยแววตาเศร้าหมอง จนเมื่อร่างกายของคุณยาย ใกล้ถึงวินาทีสุดท้าย คุณยายต่อสู้กับลมหายใจเฮือกสุดท้าย คุณตาก็มานอนอยู่กับคุณยายด้วยเลย พวกเราก็ต้องคอยเข้าไปดูแลอาการของคุณยายบ่อยขึ้น ได้เห็นภาพที่คุณตาดูเศร้าซึมแล้ว เราก็ได้แต่ปลอบแกไป ถ้าใครเคยเห็น คนที่กำลังต่อสู้กับลมหายใจเฮือกสุดท้าย จะรู้ดีว่า มันทรมานกว่าการที่จากไปอย่างสงบนัก.... คุณยายเริ่มหอบหายใจแรงขึ้น ชีพจรเริ่มเต้นช้าลง โดยมีคุณตาคอยจับมือไว้อยู่ข้างๆ ตลอดเวลา จนถึงวินาทีสุดท้ายของลมหายใจ..... คุณยายจากไปทั้งที่มีมือคุณตาจับมือไว้ คุณตาปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร ทั้งๆ ที่ทำใจยอมรับมาก่อนหน้าแล้ว แต่พอถึงเวลาจริงๆ แกก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ คุณยายที่เป็นคู่ชีวิตแกมาหลายสิบปีได้จากไปแล้ว และต่อไปนี้จะไม่มีคนที่แกจะเดินจูงมือพาไปเดินเล่น หรือนั่งดื่มกาแฟยามบ่ายด้วยกัน ไม่มีรอยยิ้มดีใจยามที่เห็นคุณตาไปเยี่ยมหา....อีกแล้ว ......คุณยายที่คุณตารักได้จากไปแล้ว แต่ดิฉันเชื่อเหลือเกินว่าความรักของคุณตา จะคงอยู่กับคุณยายตลอดไป...... ขอให้ความรักของทุกคู่เป็นรักนิรันดร์เช่นนี้... ตลอดไปด้วยค่ะ น้องอรแซ่บถามมาว่าป้าลิเบื่อไหมที่ทำงานกับคนแก่ ขอตอบเลยนะคะว่า....ไม่เคยเบื่อเลย เพราะมีความรู้สึกเหมือนว่าเราได้ดูแลญาติผู้ใหญ่ที่เรารัก ดิฉันจึงมีความสุขกับการทำงานค่ะ   Create Date : 23 สิงหาคม 2551 33 comments Last Update : 23 สิงหาคม 2551 12:58:10 น. Counter : 719 Pageviews. Share Tweet

น่ารักจังเลย ไม่รู้แก่ไปคุณสะมีจะน่ารักแบบนี้ไหมน้อออออ " พ่อหมี " นี่ก็น่ารักดีนะค่ะป้าลิ แล้ว " พ่อหมี " ป้าลิเรียกป้าลิว่ายังไงค่ะ   โดย: ความเจ็บปวด 23 สิงหาคม 2551 2:21:31 น.

ซึ้งที่สุดเลยค่ะ   โดย: อัญญ่าAnyamany 23 สิงหาคม 2551 3:06:11 น.

โดย: naydin 23 สิงหาคม 2551 3:29:30 น.

ป้ามะลิจ๋า..ซึ้งอ่ะ.. หนูอยากมีความรักแบบนั้น.. แล้วก็ขอตายก่อนคนที่หนูรักได้มั้ยเนี่ย.. (แน่ะ มีแอบเห็นแก่ตัวอีก - -")   โดย: ฟ้าสวยมาก 23 สิงหาคม 2551 3:29:56 น.

แนนอ่านแล้วประทับใจและก็เศร้าด้วยค่ะป้าลิ เพราะว่ามันใกล้ตัวเหลือเกิน ถ้าอ่านตอนอายุเลขสามเนี่ยะ คงจะมีแต่ความประทับใจอย่างเดียวมังคะ แต่อ่านตอนเลขห้าเนี่ยะ มันมีความเศร้าใจ และ ความกลัว (ที่จะถึงคิวตัวเองด้วยไง) มันเลยอินมากยิ่งขึ้น เอ...รึว่า มันเป็นเพราะเวลาด้วยมั้ง ก็แนนเล่นตื่นมานั่งเล่นเนทตอนตีสามตีสี่เนี่ยะ (เพราะ่เล่นกลางวันไม่ได้ค่ะ มันจะคอยมีมือเล็กๆมาแย่งจิ้มแป้นอยู่เรื่อยเลย โดยเฉพาะ ถ้าบล๊อกไหนมีของเล่นแว๊บๆเนี่ยะ เจ้าของมือคู่นั้นชอบมากเลยค่ะ)   โดย: P.Ta 23 สิงหาคม 2551 4:00:12 น.

อ่านแล้วเศร้าครับ น้ำตาไหลเลย พาลนึกถึงคุณตาตัวเองตอนเสีย คุณยาย แม่ และ น้า ก็อยู่ด้วยตลอดเลยครับ   โดย: helldiver 23 สิงหาคม 2551 4:11:50 น.

ซึ้งมากๆๆๆๆ อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย ย้อนคิดถึงตัวเองแล้ว อยากตายก่อนสามีค่ะ ไม่อยากเห็นเขาตาย   โดย: GlowPopJigglyJam 23 สิงหาคม 2551 4:14:20 น.

อ่านแล้วเศร้าจัง นาไม่เคยเห็นคนที่กำลังจะใกล้หมดลมหายใจ เขาคงจะทรมานน่าดู และคนที่รับรู้ก็คงจะเจ็บปวดมาก ถ้าเป็นตัวเองก็คงจะร้องไห้แบบไม่อายใครเลยล่ะค่ะ   โดย: nakamuk 23 สิงหาคม 2551 4:32:19 น.

ตกลงไม่ออกไปไหนค่ะป้าลิวันนี้ ทำอาหารอาบน้ำแต่งตัวไปส่งการ์ดที่ไปรษณีย์ ซักผ้า ตอนนี้กำลังดื่มเบียร์เย็นๆที่บ้าน ของขึ้นวุ้ยยย -- เอ่อ ป้าลิขาอ่านเรื่องจบแล้วอยากร้องไห้เลยอ่ะค่ะ ซึ้งเนอะป้าเนอะ   โดย: thaispicy 23 สิงหาคม 2551 4:38:41 น.

น่ารักจังเลยนะคะ..รักนิรันดร์   โดย: กะตุ้งนิ้ง 23 สิงหาคม 2551 5:20:45 น.

อ่านแล้ว ซึ้งตรึงใจเลยค่ะป้า ป้าลิเขียนเรื่องสนุกจังค่ะ   โดย: sopida1981 23 สิงหาคม 2551 5:21:11 น.

เศร้านะป้า แต่ก็อิ่มใจนะ ถ้ามีใครซักคนรักเราจนวันสุดท้ายของชีวิตแบบนี้ก็คงจะดีไม่น้อย เพลงเพราะม๊ากกกกกกกกกกกกก   โดย: ถั่วงอกน้อยค่ะ 23 สิงหาคม 2551 5:51:47 น.

เศร้าแต่ซึ้งค่ะป้า ต่อไปนี้ต้องทำตัวให้น่ารักๆ หน่อยแระ เผื่อแกตัวไปสามีจะรักกันแบบนี้บ้าง อิอิ ปล. ป้าอยู่ส่วนไหนของเดนมาร์กคะเนี่ย ถ้าเราจะนัดกันสงสัยป้าจะต้องมารับกุ้งแน่ๆ กุ้งไปไหนไม่ค่อยถูกนะคะ อิอิ นั่งรถไฟก้ะไม่เป็นค่ะ นั่งได้แค่ไปทำงาน ถ้านั่งเลยไป นี่จบข่าวเลยค่ะ เข้าโคเปนยังไม่เคยนั่งรถไฟไปเลยหง่ะ แต่วันจันทร์ต้นเดือนมีนัดไปกินเท้าไก่ค่ะที่ร้านจีนในโคเปนค่ะ ตื่นเต้ลลลลลลลลลส์ มากๆ เลย เพราะจะซื้อตัวรถไฟแบบไหนยังไม่รู้เลยค่ะ หุหุ ปล. รอบสอง .... กุ้งเป็นเด็กบ้านนอกค่ะ   โดย: KungGuenter 23 สิงหาคม 2551 6:06:42 น.

อ่านแล้วซึ้งจังครับพี่ลิ พูดไม่ออกแล้ว   โดย: ธรรม (ห่วงใย ) 23 สิงหาคม 2551 6:18:16 น.

โดย: yr_naughty_annie 23 สิงหาคม 2551 6:25:01 น.

น้ำตาคลอเบ้าเลยอ่ะป้าลิ ปกติไม่เป็นงี้นะเนี่ย ถ้าเลือกได้อยากตายก่อนคุณสามี ไม่อยากอยู่เดียวดายบนโลกใบใหญ่ ไร้เงาคนที่รักอ่ะคะ   โดย: du&ich 23 สิงหาคม 2551 6:29:40 น.

อืม เศร้าอ่ะป้าลิ อ่านแล้วไม่อยากจะนึกถึงให้เวลาดี ๆ หายไปเลย ผัวหนูมันจะรักหนูได้หวานซึ้งเหมือนที่คู่ตายาย ของป้าลิไหมเนี่ย   โดย: hoshi_nao 23 สิงหาคม 2551 8:03:31 น.

ป้าลิทำเอายายหิ่น สะอึกเลยอ่ะ ไม่อยากนึกถึงตอนแก่เลย กร๊ากสส์ ว่าแล้วก็เพิ่งเคยเห็นคนตายไปต่อหน้าต่อตาคนเดียว คือพี่คนรู้จักคนหนึ่ง ได้อาบน้ำศพให้แกด้วยนะปะแป้ง ร่างแกเหมือนกับโครงกระดูกเพราะมะเร็งปากมดลูกทำลายล้างร่างกาย ดูดเลือดดูดเนื้อไปหมดแล้ว ถึงตอนนี้ ก็ยังติดตาอยู่ไม่หาย ไม่เคยกลัวแกเลยสักนิดมีแต่สงสาร ช่วยพี่สาวล้างศพแกอย่างสงสารแกเป็นที่สุด เห้อชีวิตไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า นอะ แต่อย่าให้ตายกันแต่อ่อนวัยเลยนะ   โดย: ยายหิ่น (Laynee-floral ) 23 สิงหาคม 2551 8:08:06 น.

คุณยายไปสู่สุขคติแล้ว ฝากดูคุณตาต่อไปด้วยนะคะ เพราะว่า...ไร้กำลังใจ และใบไม้เช่นคุณตาคงใกล้ร่วงเช่นกัน(เป็นปกติของการเกิด แก่ เจ็บ ตาย) ตัวเองก็ทำงานใกล้ชิดคนชราคะ..อย่างที่ป้ามะลิก็เคยเข้าไปเยี่ยมชมที่ blog..และเปรียบว่า.. บริการคนชราทางนี้มัสวัสดิการดีกว่าบ้านเรามาก แต่ทางบ้านเราโดยเฉพาะในชนบท เรายังมีความเอื้อเฟื้อและดูแลคนแก่กันในครอบครัว และเพื่อนบ้านใกล้เคียงในลักษณะHome Care ++++++++++++++++++++++++++++++ แวะมาส่งความคิดถึง"ป้ามะลิกะลุงมะระ"ค่ะ Take care..นะคะ   โดย: เริงฤดีนะ 23 สิงหาคม 2551 10:37:29 น.

ป้าลิ ซึ้งๆค่ะ เมื่อวานก็เจอมา คล้ายๆกัน ปกติจะมีคนไข้อยู่สองคน เป็นตากะยาย ต้องมารับยาทุกๆ 2 เดือน ตากะยายอายุประมาณ 70 หว่าๆ พากันมาสองคน ชินตามาก ตาจะดูแลยายอย่างดีเลยค่ะ ประคอง พาเดิน แต่เมื่อเดือนก่อน ยายเสียไป เมื่อวาน ตามารับยาเหมือนเคย แต่มาคนเดียว สีหน้าแกก็เศร้า แกก็จับมือเราแล้วบอกว่า นอนไม่หลับเลย นึกกถึงยายที่ตายไป คนเราอยู่ด้วยกันมาตั้ง70ปี ไม่เคยห่าง พอไม่มีก็นึกถึง ตาแกเล่าไป น้ำตาคลอด้วยอ่ะ เศร้าๆ นึกถึงตอนเราแก่ จะมีใครมาดูแลเรายังงี้มั่งมั้ยนะ   โดย: โยเกิตมะนาว 23 สิงหาคม 2551 10:39:59 น.

ความรักนี้ช่างสวยงามและมั่นคงยิ่งนัก อ่านไปแล้วแบบว่า นึกภาพตาม น้ำตาจะไหลให้ได้ค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะคะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ค่ะป้าลิ   โดย: บัวริมบึง 23 สิงหาคม 2551 11:46:25 น.

วันนี้มาแบบซึ้งปนเศร้า....   โดย: Micha 5up 23 สิงหาคม 2551 12:01:36 น.

ประทับใจจัง......สงสารคุณตา คงเหงาจับใจ ถ้าเค้าแก่ตายไปแบบนี้ เป็นไปได้อยากตาบไปพร้อมๆกันเลย เพราะถ้าเค้าตายก่อน เค้าก้อจะห่วงสามีเค้าที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าสามีเค้าตายก่อน เค้าก้อคงเศร้าแสนสาหัส เหมือนคุณตา..... ปล.....ป้าลิๆ เค้าอยากเห็นโรงหนัง ของเมืองที่ป้าลิอยู่อ่ะ ถ้ามีโอกาสได้ไปมะไหร่ ถ่ายรูปมาให้เค้าดูด้วยน๊าาา   โดย: unsa 23 สิงหาคม 2551 12:22:40 น.

ป้าปริมประกาศกับคุณสามีเลยนะคะ... ว่าฉันขอตายก่อนเธอ...เธอห้ามตายก่อนฉันนะ ไม่เอา...ไม่อยากอยู่คนเดียวตอนแก่ นับถือป้าลิจริงๆในเรื่องความมีเมตตากรุณา เพราะงานแบบป้าลิส่วนน้อยจริงๆที่จะทำด้วยใจ เพราะเคยเห็นพวกผู้หญิงฝรั่งเค้าทำแล้วน่าสงสารคนชราอ่ะ รักษาสุขภาพนะคะป้าลิ Glückstag!   โดย: สาระ....จริง 23 สิงหาคม 2551 14:38:24 น.

อ่านแล้วต้องแอบปาดน้ำตาไปด้วยเลยค่ะ   โดย: มารน้อยไร้สังกัด 23 สิงหาคม 2551 16:10:17 น.

ฮือๆๆๆๆๆๆ ซึ้งจัง น่ารักที่สุดในโลก ตอนนี้เค้าตกหลุมรักคุกคูแล้วหล่ะป้า ช่วยยยย ด้วยยยยย   โดย: ป้าซ่าส์ 23 สิงหาคม 2551 16:27:11 น.

อ่านแล้วเศร้าค่ะ ถ้าเลือกได้เมย์ขอตายก่อนสามีดีกว่า สามีก็คงเป็นห่วงเรา เคยคุยเรื่องนี้กันไว้แล้วค่ะ สามีกลัวว่าถ้าเค้าตายไปก่อน เมย์คงจะสับสนที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป เลยวางเเผนให้เมย์เรียบร้อย สาีมีบอกว่า ถ้าเค้าตายไป หาเเฟนใหม่ได้เลย เค้าไม่หึง เมย์จะได้ไม่ต้องอยู่คนเดียว เเต่เมย์คงเห็นแก่ตัวนะ เมย์บอกว่าถ้าเมย์ตายไปขอให้เค้ารอก่อนห้าปีได้มั๊ย ค่อยหาเเฟนใหม่ สามีขอต่อเป็นสองปี เฮ้อ พูดเเล้วเดี๋ยวไปkissกันหน่อยดีกว่า เเก้เศร้า   โดย: เมย์ (mayistheone ) 23 สิงหาคม 2551 17:36:00 น.

อ่านแล้วซึ้งมากค่ะ นี่ถ้าเจย์เป็นอัลมั่งสามีทานคงไม่มาดูแลดีอย่างคุณตากับคุณยายคู่นี้ มานคงหนีไปมีเมียใหม่ โฮ๊ะๆ   โดย: DUNHILL 23 สิงหาคม 2551 20:14:11 น.

ป้าลิแวะมาเยี่ยมเจ้าาา สบายดีมั้ยค่ะ ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ อากาศที่นี่เปลี่ยนแปลงบ่อยค่ะ อากาศแถวบ้านป้าลิเป็นยังไงบ้างค่ะ นี่ออย โสภิก็เริ่มมีอากาศ เหมือนจะไม่สบาย แล้วจะมาแวะใหม่นะจ๊ะป้าาาาาาาา ไปก่อนเน้อเจ้าาาาาาา   โดย: sopida1981 23 สิงหาคม 2551 22:58:00 น.

just dropped by to say 'Hellooooo' Have a nice day na ka cheers   โดย: BeachBum 23 สิงหาคม 2551 23:55:39 น.

เป็นความรักที่มั่นคงและนิรันดร์จริงๆเลยค่ะ ป้ามะลิ แอบมาอ่าน แอบมาซึ้งด้วยค่ัะ   โดย: beuysliv 27 สิงหาคม 2551 14:35:27 น.

ขอบคุงครับ   โดย: นิค IP: 117.47.137.138 31 ธันวาคม 2551 1:48:35 น.

really sorry for old people here get dementia.It's look like they live in other world.they need help a lot.I proud of you.You're look after them.Aways end up with sad stories.   โดย: Ben uk IP: 92.4.5.17 13 มกราคม 2552 5:23:21 น.