ป้ามะลิกับลุงมะระ
Location :
กรุงเทพฯ Denmark

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





เรื่องราวต่างๆ ที่เขียนขึ้นมาในบล๊อกนี้ มีทั้งเรื่องจริงและเรื่องแต่ง เพื่อบอกเล่าสู่กันฟัง และเพื่อความบันเทิง

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ 2539
ห้ามผู้ใดละเมิด ลอกเลียนหรือนำส่วนใดส่วนหนื่งของข้อความใน Blog แห่งนี้ไปเผยแพร่

โดยไม่ได้รับอนุญาต จาก... จขบ ...
มิเช่นนั้นแล้ว
ท่านจะต้องถูกดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด





Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2551
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
13 ตุลาคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ป้ามะลิกับลุงมะระ's blog to your web]
Links
 

 
¤ ชีวิตไม่สิ้น ก็ดิ้น ดิ้น กันต่อไป ¤

สวัสดีทุกท่านค่ะ

หนูเมย์ (mayistheone) วัยรุ่นใจร้อนหลังไมค์เร่งให้ดิฉันมาเล่าต่ออย่างไว

ถ้างั้นก็ไม่พล่ามอะไรหล่ะนะคะ ขอเล่าต่อจากตอนที่แล้วเลยว่าเหตุการณ์เป็นยังไงต่อไป


............




ที่พวกคุณยายวางหาบลงนั่งเมาส์กับฉันนั้น ฉันคิดไปเองว่าพวกแกคงจะเหนื่อยกันแหล่ะค่ะ

เลยอยากจะขอพักหาบ พักไหล่ซะหน่อย ฉันก็ถามไปว่าพวกยายมาจากไหนกัน

ทำไมถึงมาเดินหาบของขายกันแถวนี้ พวกแกก็เล่าให้ฟังว่ามีคนเอารถไปรับจากหมู่บ้าน

มาจากจังหวัดไหนกันฉันก็จำไม่ได้แล้ว รู้แต่ว่าแถบภาคอีสาน

ช่วงระหว่างที่เมาส์กันอยู่ ก็มีลูกค้าฝรั่งมาสนใจสินค้าผ้าไหมของคุณยาย

ที่นี้พวกแกก็อธิบายไม่ได้ค่ะ ดิฉันซึ่งพอรู้ภาษาก็เลยต้องทำหน้าที่เป็นล่ามจำเป็น

แต่แหม....นังแหม่มพวกนั้นก็ถามซะยังกับจะเอาไปเขียนสารคดีประกอบผ้าไหมไทยอย่างนั้นแหล่ะ

ถามอยู่นั่นแล้วว่าทำมาจากอะไร ทำยังไง ไหมจริง ไหมปลอมดูยังไง

อีคนอธิบายอย่างดิฉันก็มั่วศัพท์เก่งซะด้วยสิ

พออธิบายไปจนเป็นที่น่าพอใจก็มาถึงคำถามสุดท้ายที่ว่า


" ฮาวมัช "


" วัน เต้าเส้น " เสียงคุณยายชิงตอบคำถามนี้ได้อย่างฉะฉานค่ะ


ป้าดดดด เจอราคาของคุณยายเข้าไป นังแหม่มถึงกับแทบหงายหลัง หล่อนต่อค่ะ เหลือ 500


คุณยายก็ " โน โน วัน เต้าเส้น " อย่างเดียวเลย


ช่วงที่เขากำลังต่อรองเจรจาความกันอยู่นั้น เราก็ได้ยินเสียงคุณยายอีกคน

หาบของวิ่งกระหืดกระหอบตะโกนมาแต่ไกล


" มาแล้ว มาแล้ว "

ฉันมองไปตามเสียงนั้น ก็พบกับชายหนุ่มกลุ่มหนึ่งในชุดสีกากีสง่าผ่าเผย

พวกเขากำลังเดินตามหลังยายคนที่ร้องตะโกนบอกนั้นมาติดๆ

ทีนี้พอคุณยายกลุ่มนี้เหลือบไปเห็นเข้าก็โกยสิคะ ยัยแหม่มฝรั่งหันมองมาที่ฉัน

เหมือนจะขอคำอธิบาย ว่าเกิดอะไรขึ้น " วอท แฮปเพ่น "

จังหวะนั้นพวกคุณยายก็ยกหาบวิ่งหายเข้าไปในซอยพัฒน์พงษ์กันแล้วค่ะ

โอ้.....ไวกันจริงๆ

ส่วนแผงรองเท้าของฉันจะหาบไปยังไงหล่ะ ฉันก็เลยจัดการรวบตึงขึงจุกสี่มุมเมืองเลยค่ะ

แล้วก็มัดมันเอาไว้เพื่อทำลายหลักฐาน พอดีกับที่ตรงนั้นมีเสาไฟฟ้าตั้งอยู่

ฉันก็เลยจัดการเอาห่อรองเท้าแอบวางไว้ที่หลังเสา จริงๆ มันก็ซ่อนไว้ไม่มิดหรอก

แต่ห่อไว้มันก็มองไม่เห็นแล้วว่ามีอะไรอยู่ในนั้น

ส่วนนังแหม่มก็ยังจะต้องการคำตอบจากฉันอยู่เฝ้าถามอยู่นั่นแหล่ะว่า

" วอท แฮปเพ่น วอท แฮปเพ่น "

" กูไม่รู้ กูขอเผ่น " ฉันไม่มีเวลามานั่งอธิบายให้หล่อนฟังยามนี้หรอกนะยะ

เพราะบรรดาหนุ่มสีกากีเหล่านั้นก็เริ่มคืบคลานเข้ามาจะถึงจุดที่ฉันยืนอยู่แล้ว

ฉันก็เลยปล่อยนังแหม่มให้ยืนงงว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราไว้ตรงนั้นแหล่ะ

แล้วก็พาตัวเองข้ามถนนไปตึกซี พี ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม


............




ที่ตึกนั้นจะมีร้านแมคโดนัลด์อยู่ ฉันก็เข้าไปนั่งดื่มกาแฟรอจังหวะ

พร้อมกับมองตาไม่กระพริบไปที่ห่อรองเท้าของตัวเองว่าจะถูกหนุ่มสีกากีตาดีคนไหน

มองเห็นมันหรือเปล่า เพราะถ้าเห็นแล้วยกไปด้วย นั่นก็หมายความว่า

ฉันคงหมดตูดกลับบ้าน เพราะยังไม่ทันได้ขายสักคู่ แต่ต้องโดนยกของไปซะก่อนนี่แย่ แน่ๆ

จากตึกฝั่งตรงข้ามฉันมองเห็นผู้ชายกลุ่มนั้นเดินผ่านห่อรองเท้าอันมีค่าของฉันไป

ก็โล่งใจค่ะ.....







แต่วันนี้คงขายไม่ได้แหล่ะ เพราะผู้ชายกลุ่มนี้คงต้องเดินย้อนกลับมาตรวจอีกแน่เลย

ฤกษ์ไม่ดีซะตั้งแต่วันแรกแล้ว หลังจากดื่มกาแฟที่แมคหมดแก้ว

ฉันก็เดินกลับไปเก็บห่อรองเท้ายัดใส่ถุง ขึ้นรถเมล์กลับบ้านไปด้วยใจที่ห่อเหี่ยว

คิดไปว่าทำไมน้อเรา จะทำมาหากินอะไรทำไมมันช่างยากเย็นซะเหลือเกิน

พวกที่เขามีแผงขาย เขาก็ขายกันได้ทุกเวลา แต่เรามันพวกสัญจร

จะไปวางขายตามทางเดินมันก็ลำบาก แต่ถ้าจะไปเช่าแผงก็ไม่มีปัญญาอีก

คิดวนไปวนมากับชะตาชีวิตตัวเองตอนนั้นแล้วมันเศร้าค่ะคุณขา

แต่ก็คิดปลอบใจตัวเองไปว่าไม่เป็นไร พรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่

คิดไปอีกทีก็ว่าตัวเองยังโชคดีที่ของไม่โดนยึด และถ้าไม่มีคุณยายคนนั้นตะโกนบอกมาซะก่อน

ฉันก็คงยังมองไม่เห็นพวกตำรวจเทศกิจ อาจจะทั้งโดนยึดของและถูกจับ ปรับด้วยก็ได้







@ กิจการค้าของฉันจะเป็นยังไงต่อไป ติดตามได้บล๊อกหน้าค่ะ @






ขอขอบคุณเพลงประกอบบล๊อกวันนี้จาก " มาลีฮวนน่า " ค่ะ

ชื่อเพลง : หัวใจละเหี่ย








Create Date : 13 ตุลาคม 2551
Last Update : 13 ตุลาคม 2551 9:11:37 น. 27 comments
Counter : 364 Pageviews.

 
สู้ สู้ ค่ะ คุณป้า เหมือนที่เค้ามาขายของที่หลังกระทรวงหนูเลย ก็แบบนี้แหละ พอพี่ ๆ สีกากีมากัน ก็คว้าสี่มุมเมืองแล้วก็มัด ๆ โฮ่ เร็วมากแบบไม่น่าเชื่อ ลูกค้าถอยกันกระจาย .... เอาใจช่วยค่ะ


โดย: Book (pimsararn ) วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:5:31:32 น.  

 
มาอ่านชีวิตป้าลิ ที่จริงมันเป็นชิวิตที่ต้องต่อสู้ของคนคนนึง แต่ป้าเอามาเล่าได้สนุกสนาน ไม่เครียด...ป้าลิเก่งจริงๆค่ะ


โดย: Suessapple วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:5:39:38 น.  

 
555 ป้านี่ถ้าตกงานก้อไป แสดงตลกได้เลยนะคะ


โดย: SomGui วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:6:11:19 น.  

 
นับถือน้ำใจสาวสู้ชีวิต

มารออ่านตอนต่อไป



โดย: ตาอ้วนชวนคุย วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:7:07:30 น.  

 
ป้าลิ นี่คือชีวิตจริงของป้าลิหรอคะ

หูยย ราวกับวงเวียนชีวิตเลย



โดย: มาดามอุ้ย วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:8:25:55 น.  

 
มันเป็นประสบการณ์และความทรงจำที่ดีค่ะป้าลิ นาว่าการที่เราเคยมีชีวิตที่ลำบาก มันทำให้เรารู้จักใช้ชีวิตมากขึ้น และคิดดีและทำดี ชีวิตนาก็ลำบากดิ้นรนด้วยตัวเองตลอด ไม่เคยมีใครให้พึ่งและก็ไม่เคยพึ่งใคร นานับถือและศรัทธาคนสู้ชีวิตค่ะ (ซึ้งไปเปล่าค่ะป้าลิ )

พูดถึงยายหาบของ นาเห็นไม่ได้เลยนะค่ะ เห็นแล้วต้องอุดหนุน เพราะสงสารยายแกแก่แล้ว แต่ต้องมาหาบของขาย หนักก็หนัก ซื้อแบบไม่เคยต่อเลยค่ะ

ปล....เพลงนี้เพราะและความหมายดีมากๆค่ะ เวลาท้อทีไรจะชอบฟังเพลงนี้เหมือนกันค่ะ


โดย: nakamuk วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:9:21:27 น.  

 
ป้าลิคะ

ถ้าตกงาน ภัทรจะหาบขายปลากริมไข่เต่า

จะมีใครซื้อมั้ย

สู้ชีวิต ไม่อายทำกิน หุหุ


โดย: patra_vet วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:9:51:02 น.  

 
โห วิ่งหนีเทศบาลของแท้เลย


โดย: yr_naughty_annie วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:10:18:02 น.  

 
อ่านไปขำไปป้าลิ แต่คิดว่า ณ เวลานั้นป้าลิคงขำไม่ออกเลย
ประสบการณ์ดีๆลุยๆแบบนี้ คิดเห็นทีไรก็ภูมิใจน่ะป้า


โดย: ich habe kein Geld วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:11:21:55 น.  

 
อืม ชีวิตตอนนั้นของป้าลิก็ฝันฝ่าอุปสรรคเพียบเลยอ่า

อ่านแล้วก็ลุ้นตามไปด้วยเลย

ยังไงความทรงจำความหลังเก่า ๆ พอนึกถึงมันทำให้เราสู้ต่อไปได้เนอะป้าลิ


โดย: hoshi_nao วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:11:33:33 น.  

 
ป้ามะลิ กับ ลุงมะระ ค่า สู้สู้นะค่ะ เก๋ขายเค้กที่ร้านกินลมชมสะพาน สามเสนซ. 3 นะค่ะ ว่างๆๆแวะมาทานได้ไม่คิดตังค์ เราชาวพันทิพย์ ขอบคุณค่ะ


โดย: คุณแม่วัยทอง (kaebonbon ) วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:12:29:38 น.  

 
ชอบมาลีฮวนน่า ค่ะ โดยเฉพาะ สะพานใหม่มาก (สะพานไม้หมาก) กะ เรือน้อยค่ะ


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:12:47:50 น.  

 
อ่านไปตื่นเต้นไปค่ะป้าลิ เล่าได้เห็นภาพเลย นับถือจริงๆ ผู้หญิงสู้ชีวิต พวกเทศกิจก็ใจร๊ายยยยย


โดย: Flowerfun วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:14:43:43 น.  

 
หูยย ป้าเล่าซะแม่ลูกอ่อน มองเหนภาพเลยง่ะ


รีบ ๆ มาต่อ เร็ว ๆ นะคะ กำลัง อิน




โดย: nattawara วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:16:32:37 น.  

 
เก่งจังคะ สู้ชีวิตดี อ่านไปลุ้นไป


โดย: GingerFever วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:16:50:34 น.  

 
ทำไมป้าลิยังใจเย็นเเอบไปกินกาเเฟแล้วไม่เอาถุงไปด้วยอ่ะ ถ้าเป็นเมย์นะ คงวิ่งไปทั้งถุง ไม่ทิ้งถุงไว้แน่แน่ งกค่ะ อิอิ

เดี๋ยวมาตามตอนต่อไป


โดย: may (mayistheone ) วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:17:02:10 น.  

 
มาแปะไว้ก่อนน๊าป้าลิ เพราะ งง ต้องไปอ่านย้อนหลังก่อน
วันนี้แวะมาหาด้วยความคิดถึงเพียวเพียวเลยจ้ะ

รักป้าลิ


โดย: unsa วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:17:13:15 น.  

 
มีนะครับ แต่ไม่ค่อยกล้าลง..
ไว้บล๊อคตอนต่อไปนะครับ


โดย: MM (ongchai_maewmong ) วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:18:11:56 น.  

 
นับถือๆ เลยค่า

สู้ๆต่อไปนะคะ


โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:18:57:54 น.  

 
โห สนุกมากๆ ติดตามอ่านอย่างใกล้ชิด


โดย: GlowPopJigglyJam วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:20:52:29 น.  

 
ยินดีค่ะ ป้าลิ

อย่าเอ็ดไปนะคะ เดี๋ยวเค้ารู้ไต๋หมด ว่าหนูแอบโรคจิต 555

มาต่อเร็วๆนะคะป้า สนุกดี อ่านแล้วยิ้มออกเลยค่ะ ไม่รู้ว่าแหม่มพวกนั้นได้คำตอบรึยังน๊อ

ชีวิตป้าลิน่าสนุกจังเลยค่ะ มีสีสันดี


โดย: น้ำผึ้งเดือนสิบสาม วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:21:35:53 น.  

 
ช่วงนี้หนูก็เริ่มดิ้นละค่ะป้า ดิ้นกระแด่วๆ ด้วย
ค่าเทอมมาจ่อคอหอยแย้ว เง้ออออ

ป้ารีบอัพนะคะ อย่าปล่อยให้แฟนๆ รอนาน อิอิ


โดย: หวานหมี IP: 125.25.21.146 วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:22:35:07 น.  

 
ตามมาอ่านด้วย เล่าได้สนุกมากค่ะ แต่ติดใจผ้าใหมน่ะค่ะ ตราอะไรเอ่ย


โดย: ลาบป๋าดุ๊ก วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:22:46:56 น.  

 
อ้าวป้า มารออ่านให้ไว ไว เสะ




ป้าลิช่างพูดเนอะ นุชยิ่งฝันว่าได้สร้อยคอ หลายเส้นอยู่




ได้ฝาแฝดละมั้งทีนี้


กร๊ากก


โดย: nattawara วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:23:03:56 น.  

 
วัน เต้าเส้น!!!!!
5555555555 เล่าซะเห็นภาพเลยค่ะป้าิลิ
สุดยอดจริงๆ


โดย: บอนหวาน วันที่: 14 ตุลาคม 2551 เวลา:23:25:20 น.  

 
ป้าลิตรวจดีคอมเม้นที่เก้าดร่วนค่ะ


อิชั้นนั่งขำน้ำตาเล็ดเลย


ป้าลิวิ่งหนีเทศบาล


เทศบาล อันนั้น จับหมาเเล้วค่ะ





โดย: มาดามอุ้ย วันที่: 29 ตุลาคม 2551 เวลา:3:41:26 น.  

 
เออ เม้นที่เเปด ตาลายดูผิด


โดย: มาดามอุ้ย วันที่: 29 ตุลาคม 2551 เวลา:3:54:22 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.