บันทึกถึงสุพรรณบุรี -- ตลาดสามชุก

วันนี้ไปทริปสุพรรณบุรีมาค่ะ ก็ไปกับขสมก. โดยร่วมคณะไปกับเหล่าอาสากาชาดที่คุณแม่ของเพื่อนไกลนั้นเป็นสมาชิกอยู่ เริ่มต้นกันที่ถนนอังรีฯ ตอน6.30น. ในคณะนี้มีตั้งแต่รุ่นน้าเรื่อยไปจนถึงรุ่นคุณปู่ ไกลนั้นกับเพื่อน ถือว่าเป็นรุ่นเด็กก็ได้มั้ง ถ้าไม่นับคุณปู่คนนึงที่จูงหลานมาเที่ยวด้วยสองคน





ภาพรถเมล์ที่นั่งค่ะ





เราแวะไปพักรถเพื่อเข้าห้องน้ำกันที่ปั้มปตท. ซึ่งภายในปั้มนี้มีบึงเล็กๆ ให้เราโยนเหรียญลงไปด้วย โดยเหรียญทั้งหมด จะมีการดูดขึ้น 3 วันครั้ง และเงินที่ได้ จะนำไปช่วยเหลือเด็กพิการทางสมอง












ปลาตัวอ้วนจัง ^^"



ก่อนที่เราจะเริ่มเข้าสู่ทริปเที่ยวสุพรรณ ไกลนั้นขอยกคำขวัญเมืองสุพรรณมาบอกกันก่อนนะคะ


สุพรรณบุรี เมืองยุทธหัตถี
วรรณคดีขึ้นชื่อ เลื่องลือพระเครื่อง
รุ่งเรืองเกษตรกรรม สูงล้ำประวัติศาสตร์
แหล่งปราชญ์ศิลปินภาษาถิ่นชวนฟัง


อ่า เป้าหมายแรกของเราคือตลาดสามชุก หรือตลาดร้อยปี อิอิ ที่นี่เราจะได้ช็อปปิ้งกัน ทางไกด์ พี่นิยมของเราก็แนะนำว่าควรจะไปซื้อของร้านไหน โดยที่นี่จะมีการแบ่งเป็นสามซอยค่ะ โดยซอยแรกจะเป็นพวกของกินเสียส่วนใหญ่ ซอยสองถ้าจำไม่ผิดจะเป็นบ้านขุน จำนงจีนารักษ์ ค่ะ






ร้านแรกที่เราแวะเข้าไปคือร้านข้าวห่อใบบัว ก๊ากก กลิ่นมันหอมชวนกินมากๆ เลย ถ้าไม่ติดว่าเราจะต้องไปโซ้ยบะหมี่ก่อน เลยจำต้องสั่งขึ้นรถไว้ ถ้าพี่อุดร พนักงานขสมก.ที่เป็นพี่ไกด์อันดับสองเลยบอกว่าจะรอข้าวเอาขึ้นไปส่งให้ถึงรถเมล์เลยค่ะ ดีจัง ^^




และแล้วเราก็แวะมากินบะหมี่ที่ร้านนี้ เห็นเส้นแล้วตกใจหน่อยๆ โอ้ว เขาเอาเส้นใส่ทุกลิ้นชักเลย ตัวเส้นค่อนข้างละเอียดเล็ก แต่เนื้อเนียนเหนียวนุ่มมาก





อ้อ โทษทีนะคะที่ไม่มีรูปบะหมี่เกี๊ยวมาให้ดูกัน เพราะอารามหิวจัด ไกลนั้นเลยโซ้ยไปก่อน พอนึกได้อีกทีว่าเรายังไม่ได้ถ่ายรูปเลย แต่ของมันหมดไปแย้ว T_T ก็เอารูปหน้าร้านไปดูก่อนละกัน





ถัดไปไม่ไกล มีร้านก๋วยจั๊บน้ำข้น ดูหน้าตาน่ากินมาก ไกลนั้นถลันเข้าไปทันควันแต่เพื่อนสนิทฉุดชายเสื้อไว้ ถามชวนอึ้งว่า "นี่แกจะกินอีกเหรอ ฉันไม่ไหวแล้วนะ" งึม ไม่กินก็ได้ฟร่ะ เพื่อนใจร้าย จะไม่รอกันเลย


รู้สึกไฮไลท์ของที่นี่จะเป็นบ้านท่านขุนจำนงจีนารักษ์ เอารูปมาให้ดูเป็นส่วนๆ ก่อนนะคะ



ด้านล่างจะเป็นแผนผังเกี่ยวกับตัวตลาดสามชุก มีเด็กๆ ยืนรอคอยเป็นไกด์กิติมศักดิ์ให้ และยังพาพวกเราเข้าไปดูและอธิบายถึงประวัติความเป็นมาของที่นี่ด้วย อ้อ ที่นี่ไม่เสียค่าเข้าชมนะคะ แต่หากใครมีจิตใจอยากช่วยเหลือเพื่อบูรณะ ก็สามารถทำได้โดยหยอดเงินตามแต่จิตศรัทธาใส่ตู้เลยค่ะ





ฟังประวัติคร่าวๆ ท่านขุนผู้นี้เป็นลูกพ่อค้าจีนค่ะ และเพราะท่านเป็นคนร่ำรวย เลยได้รับการแต่งตั้งให้เป็นท่านขุน เก็บภาษีฝิ่น ภายในเลยมีอุปกรณ์ที่ใช้สำหรับการสูบฝิ่นแบบโบราณด้วย ไม่ว่าจะเป็นหมอนเซรามิกที่มีรูระบายอากาศสำหรับหนุนเพื่อสูบฝิ่น หรือแม้แต่รูปที่ท่านขุนถ่ายกับดร.ซุนยัดเซน ก็มีติดเอาไว้


คาดว่าสมัยก่อนบ้านหลังนี้คงถือว่าเป็นคหบดีที่มั่งคั่งด้วยของอิเล็คทรอนิกส์นะคะ สังเกตจากตัวบ้านที่สั่งกระเบื้องมาจากอิตาลี โดยกระเบื้องที่เห็นในภาพ จะเป็นกระเบื้องที่ไม่ได้สแกนพิมพ์เหมือนปัจจุบัน แต่เป็นกระเบื้องที่ต้องเขียนด้วยมือเป็นอันๆ ราคาตอนนั้นคาดว่าคงสูงเอาการแฮะ





พอขึ้นบันไดมา แม่หนูที่เป็นไกด์กิตติมศักดิ์ก็อธิบายว่า บันไดที่เห็นกันนี้ สาเหตุที่มันต้องมีฝาปิดเนื่องจากแต่ก่อน โจรชุมมาก เลยต้องทำฝาปิดขึ้นเพื่อกันขโมย ฝาที่ว่านี่คล้ายๆ ฝาของห้องใต้หลังคาไม่มีผิด




ถัดมาเป็นห้องนอนท่านขุนค่ะ มีพัดลมตั้งอยู่เครื่องนึงพร้อมปืนยาว ก็เช่นเคย สมัยก่อนโจรชุม เลยต้องมีปืนที่หัวเตียง เอิ๊กๆๆ ชีวิตที่ต้องระวังโจรนี่ ไม่ไหวเหมือนกันแฮะ




มีจุดนึงที่งงๆ ค่ะ คือในห้องนอนท่านขุนจะมีชุดอ่างใบนึง ที่ตั้งไว้ในโต๊ะเครื่องแป้ง ไกดิ์ตัวน้อยเล่าให้ฟังว่า หากใครที่ศักดินาไม่ถึงขนาดเป็นท่านขุน จะไม่มีสิทธิ์ใช้ของพวกนี้ แต่บังเอิญคณะที่ไปกัน เป็นคณะอาจารย์เก่าเสียส่วนใหญ่ เลยมีอาจารย์บางท่านถามว่า เพราะอะไร ทำไมคนอื่นถึงใช้ไม่ได้ล่ะ ในเมื่อตำราเรียนในประวัติศาสตร์ไม่ได้มีส่วนไหนบอกไว้ว่าคนที่มีศักดินาต่ำกว่าท่านขุนห้ามใช้ เล่นเอาน้องเขาเอ๋อไปช่วงนึงเหมือนกัน แต่สรุปแล้ว คาดว่าชุดโต๊ะเครื่องแป้งดังกล่าว คงมีราคาแพงมาก ชาวบ้านธรรมดาทั่วไปไม่น่าจะมีเงินซื้อหามาใช้สอยได้ คนที่จะซื้อได้เลยเป็นพวกที่มีศักดินาที่ดินสูงๆ ประเภทท่านขุนเป็นต้นน่ะค่ะ


นี่เป็นภาพอ่างเคลือบเจ้าปัญหาล่ะ



คนสมัยก่อนคาดว่าคงตัวเล็กนะคะ เห็นเตียงนอนเป็นเตียงเล็กๆ ผิดกับเตียงในปัจจุบันที่ยาวกว่า และกว้างกว่าเยอะ



ในด้านล่าง มีตู้เย็นน้ำมันก๊าดค่ะ เป็นของอิเล็กโทรลักส์(หากเขียนผิดขออภัยนะคะ) อายุเก่าแก่เกือบ 80 ปี ตู้เย็นเครื่องนี้ไกด์ของขสมก. คือพี่นิยม ได้อธิบายเสริมว่า กรุณาอย่าไปแตะต้องจะดีกว่า เนื่องจากเคยมีทริปนึงที่ผู้เข้าชมกระชากประตูตู้เย็นออกมา แล้วฝาตู้เย็นหลุดมาทั้งยวง เล่นเอาช็อกกันไป แหะๆๆ




อึม จะว่าไปบ้านหลังนี้ดูคลาสสิกมากๆ เลยนะคะ ชอบจัง ที่ติดใจคงเป็นกระเบื้องล่ะค่ะ มันสวยอ่ะ ไม้ก็มันวับเลย แต่ค่อนข้างชันนะคะ คนท้องไม่ควรขึ้นไปดูนะ เพราะขนาดเราเดินๆ บางทียังรู้สึกชันๆ บางช่วงเลยค่ะ


พวกเราออกมาช็อปปิ้งกันต่ออีกพักใหญ่ แถมยังแวะชิมสาโทบางม้าด้วย แน่นอนค่ะ ไกลนั้นกระดึ๊บเข้าไป 1 เป๊ก รสอ่อนมาก อ่อนกว่าไวน์ที่ขายๆกันอยู่ จะว่าไปน่าจะอ่อนกว่าบัคคาดี้ด้วยนะ อันนี้เป็นสาโทโอท็อปของบางม้าค่ะ ไกลนั้นเลยหิ้วมาขวดนึงฝากพี่หัวหน้าที่ทำงาน เห็นตอนนี้พี่เขาหน้าซีดเซียวเพราะโดนหลายโปรเจครุมเร้าไม่ผิดกับไกลนั้น (ชีวิตแสนเศร้ายิ่งนัก T_T) ตอนซื้อๆ มามีคุณผู้ชายคนนึงเข้ามา คนขายก็ส่งเป๊กให้ชิม ในขณะที่พี่ผู้ชายคนนั้นมองแก้วแกมไม่ค่อยแน่ใจ ถามไปว่า

"มันจะเมาไหมเนี่ย"

พี่คนขายถึงกับร้องออกมา "โธ่ ไม่เมาหรอกค่ะ กินไปขวดนึงยังไม่สะท้านเลย จริงไหมน้อง"

หนนี้พี่เค้าหันมาทางไกลนั้นเป็นเชิงขอความคิดเห็น ไกลนั้นยิ้มๆ ก่อนคิดในใจ พี่อย่ามาถามหนูเล้ย หนูว่าสิบขวดก็ยังไม่เมา เพราะมันอ่อนเหลือเกิน แต่ไอ้ครั้นจะไปบอกเขาแบบนี้ เขาคงอึ้งกับการดื่มของเราแน่ๆ เอาเป็นว่ารีบซื้อรีบชิ่งดีกว่า ^^


ถัดไปมีโรงแรมอุดมสุขค่ะ โรงแรมนี้ปิดไปแล้วนะคะ แต่สมัยก่อน เป็นโรงแรมที่มีพ่อค้าแม่ค้าเดินทางมาพักแรมระหว่างเอาของมาขายที่ตลาดสามชุก ค่าพักตกคืนละ 20 บาท(พี่นิยม ไกด์ของขสมก.บอกมา)






ไกลนั้นไม่ได้เข้าร้านโค้กค่ะ รู้สึกว่าร้านนี้จะเป็นร้านที่ดูสมัยใหม่มากๆ ไม่เข้ากับบรรยากาศเท่าไหร่ แต่พี่ไกด์ของเราบอกว่าเหมาะกับวัยรุ่นอย่างเราๆ เอ๊ะยังไงกันเนี่ย ทำไมเราหวนไปนิยมของเก่าหว่า แต่ไกลนั้นว่าตลาดนี้ดูคลาสสิกจริงๆนะคะ ทั้งบ้านเรือนที่ตั้งอยู่ ทั้งของกินของขาย ละลายทรัพย์เราไปไม่ใช่น้อย งือ



ก็ขอจบบันทึกถึงสุพรรณ ในหมวดตลาดสามชุกไว้แต่เพียงเท่านี้นะคะ^^

Create Date : 27 เมษายน 2551 Last Update : 30 เมษายน 2551 9:51:39 น. Counter : 1967 Pageviews.		17 comments
Share Tweet