Bloggang.com : ~*Annie*~ : มุกเด็ดดวงของคุณหลาน

มุกเด็ดดวงของคุณหลาน

เพิ่งรู้ตัวว่าไม่ได้อัพบล็อคส่วนนี้มาเป็นปี .. อายจัง

ตอนนี้น้องปัณอายุ 2 ขวบครึ่งกว่า ใกล้จะเข้าโรงเรียนแล้วค่ะ เดี๋ยวนี้พูดเก่ง พูดเยอะ มุกก็เยอะ เจ้าเล่ห์แสนกลใช้ได้เลยทีเดียวเชียวแหละ แต่หลายๆอย่างที่เค้าพูดและทำออกมา มันเกิดจากความใสซื่อตามประสาเด็กจริงๆไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ

รูปใหม่ๆไม่มี เอารูปเก่ามาเล่าใหม่ละกัน

เมื่อวานเป็นวันจ่ายของเทศกาลตรุษจีน คุณยายซื้อของเตรียมไหว้เยอะแยะ น้องปัณเป็นเด็กชอบรับประทานน่ะค่ะ แกเห็นผลไม้เยอะแยะก็วิ่งมาชี้แล้วก็ถามตามประสาเด็กปัณที่พูดยังไม่ค่อยแข็งแรง ชัดบ้างไม่ชัดบ้าง แต่สำเนียงน่ารักกินใจคุณน้าเหลือเกิน

น้องปัณ "น้าแอน ... แก้วมังกร กินได้มั๊ย"
น้าแอน "ยังทานไม่ได้ลูก ต้องไหว้พระก่อนนะ"

น้องปัณ "น้าแอน แอปเปิ้ลกิน..กิน"
น้าแอน "ยังทานไม่ได้ลูก แอปเปิ้ลต้องไหว้พระก่อนถึงจะทานได้นะ"

สรุปว่าวันนั้นน้องปัณถามใครๆก็ได้คำตอบเหมือนกันหมดว่า ต้องไหว้พระก่อนถึงจะทานได้ ในใจน้องปัณคงรู้สึกยุกยิกน่าดู ก็นู๋อยากกินนี่นา

คุณหลานก็เลยจูงมือคุณน้าเดินไปที่ติจูเอี๊ย(เจ้าที่แบบจีน) แล้วแกก็พูดว่า "ไหว้พระก่อน" แล้วก็ยกมือไหว้เสร็จสรรพ หันมาจูงมือคุณน้าเดินกลับไปที่ถุงแอปเปิ้ล

น้องปัณ "กินแอปเปิ้ลได้แล้ว"
น้าแอน " .... "

แล้วเสียงหัวเราะเบาๆของทุกคนในบ้านก็เริ่มดังขึ้นด้วยความเอ็นดูเจ้าลิงตัวน้อย แต่เจ้าลิงงงค่ะ ก็ทำไมล่ะ คุณยาย คุณก๋ง คุณน้า แม้แต่คุณแม่ก็บอกว่า ไหว้พระก่อนถึงทานได้ ก็นู๋ไหว้พระแล้ว ทานได้ยังล่ะฮึ

แทบจะทุกวันจันทร์ วุดต้องแวะมาทานข้าวเย็นที่บ้านแอน แล้วก็ต้องเล่นกับน้องปัณ เพราะน้าวุดคือเพื่อนตัวโตของน้องปัณนั่นเอง

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาก็เหมือนเคย น้องปัณนั่งเล่นกับน้าวุดบนโต๊ะทานข้าว หลานชี้อยากทานส้ม น้าแอนแกะให้ น้าวุดป้อน คำแรกก็ให้เค้ากัดเอง ส่วนเม็ดส้มน้าวุดก็จัดการเอาปากแทะๆออกมา แล้วก็จะป้อนคุณหลานต่อ แต่ปรากฏว่าคุณหลานอมยิ้มทำหน้าปูเลี่ยนๆไม่ยอมรับส้มเข้าปาก แต่พอเอาอันใหม่ให้ก็ทานปกติ

ครือ...น้าวุดเอาปากแทะอ่ะ นู๋ม่ายอาว อยากได้ส้มซิงๆไม่ผ่านปากใคร แต่นู๋ไม่กล้าบอก กลัวน้าวุดเสียใจนะ คิคิ

อย่างที่แอนบอกว่า น้าวุดคือเพื่อนตัวโตของน้องปัณ เค้าก็เลยเต็มอกเต็มใจจะแบ่งปันของรักให้น้าวุดได้ทุกอย่างเลย ขอมาเหอะน้องปัณให้ได้หมดแหละ

แม้แต่ของกินน้องปัณก็แบ่งน้าวุดได้

น้องปัณชอบทานถั่วแระญี่ปุ่นมากๆ ที่บ้านจะซื้อแบบแช่แข็งมาเก็บไว้ น้องจะทานก็หยิบมาเข้าไมโครเวฟ แกะให้น้องทาน วันก่อนน้าวุดมาที่บ้าน น้องปัณก็ทานถั่วแระอยู่ น้าแอนถามว่าแบ่งน้าวุดด้วยได้มั๊ย น้องปัณใจดีมากๆ ไม่ใช่แค่แบ่งให้นะ ป้อนให้ถึงปากน้าวุดเลยทีเดียว ... ไม่รักไม่ทำให้ชิมิเนี่ย

เวลาที่ผู้ใหญ่ทานข้าวกัน น้องปัณจะชอบมาขอแจมน้ำดื่มเย็นจากแก้วคนโน้นคนนี้ ดื่มน้ำจนกลัวหลานจะจุกตาย ห้ามก็ไม่ฟัง จะดื่มน้ำๆๆๆอย่างเดียว

และแล้วคุณพ่อน้องปัณก็คิดวลีเด็ดขึ้นมาได้
"น้องปัณแบ่งน้ำให้น้าวุดทานบ้างนะ"

โอ้ว...ได้ผล น้องปัณหยุดดื่มน้ำเลยค่ะ ชี้ขวดน้ำแล้วก็พูด "น้ำนี่ ต้องแบ่งให้น้าวุดทานด้วย"

เชื่อแล้วว่ารักกันจริงจ้ะ

หลายวันก่อน แอนกลับมาถึงบ้านราวๆ 6 โมงเย็น เจอคุณพ่อจูงน้องปัณเข้าบ้าน ก็ไม่แปลกอะไรค่ะ น้องปัณจะต้องชวนคุณก๋งออกไปเดินเล่นดูรสบัส รถแมคโครใกล้ๆบ้านทุกเย็น แต่วันนี้น้องปัณเดินตุปัดตุเป๋ตาปรือเข้าบ้านมานี่ซิ..แปลก

คุณก๋งเล่าให้ฟังว่า เมื่อช่วงบ่ายให้หมอนวดมานวดให้ที่บ้าน คุณหลานก็ตื่นเต้นไม่ยอมหลับยอมนอน ก็เลยมาแบตหมดเอาตอนนี้

คุณยายเล่าต่อให้ฟังว่า คุณหลานบอกคุณยายหมอนวดว่า

"นวดคุณก๋งแล้ว คุณยายนวดให้น้องปัณด้วยนะ"

แหม...ตัวเท่าเมี่ยงรู้จักเมื่อยนะ

คุณยายหมอนวดคงจะใช้เวลานวดนานโขอยู่น่ะค่ะ คุณหลานแกคงเบื่อ เลยบอกว่า

"คุณยาย..กลับไปได้แล้วล่ะ"

ฮ่วย ... คุณยายสุดที่รักของตัวน่ะยังไม่ได้คิวนวดเล้ย ไล่หมอนวดกลับบ้านซะแระ คุณหมอนวดก็เลยต้องมาใหม่วันรุ่งขึ้นเพื่อจะนวดให้คุณแม่ของแอน

วันรุ่งขึ้นคุณหมอนวดกลับมาทำหน้าที่ต่อให้เสร็จสิ้น คุณหลานก็ยังคงกวนอยู่เหมือนเคย

น้องปัณ "คุณยาย ... อย่าทำคุณยายของน้องปัณเจ็บนะ"

แหมๆๆๆ...รักคุณยายจังเลยนะตัวเอง คิคิคิ

เด็กในช่วงวัย 1-2 ขวบ เป็นช่วงที่เค้ามีพัฒนาการไวมาก บางอย่างแค่ชั่วข้ามเดือน หรือ แค่ข้ามสัปดาห์ก็เกิดพัฒนาการใหม่ๆเกิดขึ้นได้ ทำเอาคุณน้าอย่างแอนประหลาดใจไม่น้อย

สมัยที่น้องปัณกำลังหัดพูดคำติดกันมากกว่า 2 คำ เค้าจะผสมคำของเค้าเอง อย่างเช่น มีวันนึงเรากำลังรอคุณแม่น้องปัณกลับมาจากอเมริกา น้องปัณก็คงคอยคุณแม่กับคุณพ่อ 4ทุ่มกว่าแล้วก็ยัไงม่ยอมหลับยอมนอน นั่งเล่นกันไปเรื่อย จนน้องปัณเจอตะกร้าใส่ขวดยาของตัวเอง

คุณยายถามว่า "ยาของใครนะ"
น้องปัณ "ของน้องปัณ"
คุณยาย "น้องปัณชอบกินยามั๊ย"
น้องปัณ " .... "

แล้วจู่ๆ หลานก็พูด

"น้องปัณ"
"...เป็น"
"นักกินยา"

กว่าจะออกมาได้ครบทั้งหมดนี่ใช้เวลาพอสมควร เพราะเป็นช่วงกำลังเริ่มปะติดปะต่อประโยคเข้าด้วยกัน แล้วเค้าก็ออกจะภูมิใจกับคำว่า "นักกินยา" ของเค้าเหลือเกิน พอคุณพ่อคุณแม่กลับจากสนามบินถึงบ้านก็รีบบอกเลยว่าเค้าคือ "นักกินยา"

นึกถึงตอนน้องปัณยังแบเบาะ แอนเคยแอบคิดว่าไม่อยากให้เค้าโตไปกว่านี้ อยากเก็บความน่ารักนี้ไว้นานๆ แต่มาถึงวันนี้แอนดีใจที่หลานโตขึ้นเรื่อยๆ และมีเรื่องน่ารักให้เราได้อมยิ้มกันทุกวัน..ไม่ซ้ำแบบ

พอน้องปัณเข้าโรงเรียนก็ต้องย้ายกลับไปอยู่บ้านตัวเอง ตานี้บ้านเราคงเงียบเหงาอยู่เหมือนกันเนอะ

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2551

Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2551 12:17:42 น.

6 comments

Counter : 478 Pageviews.

โดย: นายแจม

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:42:28 น.

โดย: ApPleNarak999

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:50:29 น.

น่ารักจังเลยอ่ะค่ะ ช่างพูด ช่างทำ แบบนี้บ้านไม่เหงาแน่ๆ เลยเพราะว่าต้องมีเรื่องราวอีกมากมายอ่ะคะที่หนุ่มน้อยคนนี้เป็นเมนของเรื่อง ...

คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้ามีเด็กหรือว่ามีสัตว์เลี้ยงที่บ้าน ถ้าหากว่าวันหนึ่งไม่มีเค้าขึ้นมา มันก็เหงาได้จริงๆ นะคะ

รวยๆ เฮงๆ ค่ะคุณแอน

โดย: JewNid

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:06:47 น.

โดย: pooktoon

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:47:34 น.

โชคดีปีใหม่จีน มีตังค์ใช้เยอะๆ สุขภาพแข็งแรงๆนะจ๊ะ

เด็กวัยนี้กำลังน่ารักเลยล่ะแอน ยิ่งพูดเก่งๆแบบน้ิองปัณแล้วล่ะก็ใครเห็นก็ต้องเอ็นดูแน่ๆ

โดย: sailamon

วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:06:58 น.

เหมือนกันเลยค่ะ เคยคิดว่าไม่อยากให้หลานโตไปกว่านี้ตอนช่วง 3-4 ขวบ
ตอนนี้ 10 ขวบแล้ว
จะสาวซะแล้วววววว

โดย: jayjayกะน้องถ้วยฟู

วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:48:14 น.