การขอวีซ่าเยอรมันของชั้นนั้นไม่ใช่เรื่องยุ่งยากแต่อย่างใดแฟนของชั้นไปติดต่อสถานทูตเยอรมันในกรุงเทพเพื่อขอทำหนังสือเชิญชวนที่ระบุว่าเค้าจะพาชั้นไปประเทศเยอรมันและจะยินดีรับผิดชอบหากชั้นทำผิดกฎหมายว่าด้วยการตรวจคนเข้าเมืองจากนั้นชั้นก็ใช้หนังสือเชิญชวนนี้ประกอบการขอวีซ่าเยี่ยมเยียนหนังสือนี้เป็นเอกสารที่มีความน่าเชื่อถือหนักแน่นพอสมควรเลยทีเดียวทำให้การขอวีซ่าของชั้น ผ่านไปอย่างง่ายดาย

ชั้นและแฟนเดินทางไปลงที่กรุงเบอร์ลินเป็นที่แรกเนื่องด้วยน้องชายของเขาทำงานและใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นกับแฟนของเขาชั้นและแฟนจึงขอร่วมพักอาศัยด้วย ซึ่งตลอดทริปนี้ชั้นก็ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายสำหรับค่าที่พักเลยสักบาทอาศัยบ้านครอบครัวและเพื่อนของแฟนตลอด

ต้องยอมรับเลยว่าFirst impression ของชั้นที่มีต่อเบอร์ลินนั้นคือการได้เห็นเมืองเก่าๆโทรมๆ สนามบินที่ไปลงก็โทรมและแออัด ผนังเต็มไปด้วยรอยฉีดพ่นสีเป็นรูปต่างๆขยะเกลื่อนถนนไปหมด ชั้นทึ่งทีเดียว เพราะต่างจากที่วาดฝันไว้มากมาทราบเอาว่าส่วนที่ชั้นไปในวันแรกมันเป็นส่วนชานเมืองฝั่งตะวันออกที่ไม่ค่อยเจริญนัก

ชั้นได้มีโอกาสไปเดินซื้อของย่าน Alexander platz แหล่งช้อปปิ้งและแหล่งรวมคนของฝั่งชานเมืองคนที่นี่มีแฟชั่นที่ดูแปลกตาจริงๆ มักจะออกไปแนวพังค์ซะส่วนใหญ่ให้ความรู้สึกน่ากลัวนิดๆ

การช้อปปิ้งในห้างPrimark เป็นตัวเลือกที่ดีทีเดียวเพราะของถูกมาก บางอย่างดูจะถูกกว่าในไทยด้วยซ้ำห้างนี้จึงแน่นไปด้วยผู้คนตลอดเวลา

ตกเย็นหลังทานอาหารเย็นเสร็จ น้องชายและแฟนน้องชายของแฟนชั้นก็พาออกไปเดินเล่นพื้นที่รอบๆ อพาร์ทเมนต์ของเขา เวลาตอนนั้นก็เกือบสามทุ่มแล้วแต่บรรยากาศเหมือนหกโมงเย็น ตะวันเพิ่งจะเริ่มตกดิน ผู้คนแถวนั้นก็ออกมานั่งจิบเบียร์ชิลๆ เดินไปเรื่อยๆก็แอบเห็นคนผิวดำมายืนขายยากับกัญชากันตามริมถนน

ชั้นรู้สึกว่าเมืองนี้เป็นเมืองที่ชิลล์แปลกๆแฮะ ให้ความรู้สึกออกไปทางทะมึนๆชอบกล แต่ก็นะ ไว้เข้าไปในใจกลางเบอร์ลินก่อนก็คงได้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไปอีก