|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Jazz Me Up (Hua Hin Jazz Festival 2007)
ผมไม่รู้ว่าคนอื่นมาที่นี่กันทำไม
แต่ผมมาอัพบีทหัวใจตัวเอง
หลังจากผ่านเดือนอันโหดร้ายมาได้ด้วยสภาพจิตใจขาดวิ่น ทุกๆ วันผมปลุกตัวเองด้วยเสียงเพลง What's Up ของ 4 Non Blondes
"And So I cry sometimes when I'm lying in bed
JUST To get it all out what's in my head
AND I, I Am feeling a little peculiar
AND So I wake in the morning and I step
Outside AND I take deep breath
AND I get real high
And I scream from the top of my lungs
What's goin' on"
พร้อมตะโกนใส่ตัวเองหน้ากระจกว่า 'เป็นเหี้ยยย...อะไรเนี่ย' แทนคำว่า What's Going On
สะใจเป็นบ้าเลย
ผมมางาน Hua Hin Jazz Festival เป็นครั้งที่ 2 หลังจากปีก่อนต้องนอนแกร่วอยู่ในโรงแรมคนเดียวถึง 3 คืน ปีนี้จึงตัดสินใจชวนเพื่อนที่ยังมีอยู่ในชีวิต 3 คน มาเป็นเพื่อนนอนเหงาด้วยกัน
แต่ชะตาเจ้ากรรมมเมื่อเพื่อนอีกคนติด Flight Stand By ที่สนามบิน ทำให้พวกเราที่เหลือต้องนั่งสวดมนตร์ภาวนา อ้อนวอนพระเจ้าเพื่อให้เราทั้งสี่ได้มีเวลาดีๆ ร่วมกันอีกครั้งหนึ่งในชีวิต
และพระเจ้าคงรำคาญเสียงอ้อนวอนของเราจึงปล่อยเธอมา
หลังจากคลานต้วมเตี้ยมออกจากรุงเทพฯ เมื่อบ่ายแก่ๆ เราก็มาถึงที่พัก ณ Evason หัวหิน ห้องนอนที่มีน้องหมีน่ารักๆ ตัวหนึ่งนั่งคอยเราตั้งแต่บ่าย
คือแรกผมตั้งหน้าตั้งตารอ เบน ชลาทิศและมาเรียม B5 ซึ่งก็ไม่ผิดหวังเมื่อแต่ละเพลง (ซึ่งผมจำไม่ได้แล้ว) ที่เขาและเธอนำมาร้องล้วนเป็นเพลงที่คุ้นหู โดยเฉพาะเพลงของพี่ปู พงษ์สิทธิ์ ที่เบน นำมาร้องใหม่ได้เศร้าสุดใจเสียจริง
บรรยากาศโดยรอบเต็มไปด้วยผู้คนที่เดาว่าคงเฮละโลมาจากรุงเทพฯ นั่นเอง ส่วนมากเป็นหนุ่มสาวที่ควงแขนกันมาสวีต หรือสังสรรค์เป็นหมู่ฝูง ขอใช้ชายหาดเป็นที่พักพิงและเสียงเพลงขับกล่อมเป็นซาวนด์แทร็กประกอบ
เมื่อ Montefiori Cocktail ขึ้นแสดง บรรยากาศแห่งความรื่นเริงดังขึ้น ด้วยซาวนด์อันเป็นเอกลักษณ์ ผมตั้งหน้าตั้งตารอเพลง Dejavu ในเวอร์ชั่นแจ๊ซ ก่อนที่จะโผล่ตัวในช่วงสุดท้าย แต่สุดแสนประทับใจเสียจริง
เช้าวันเสาร์ผมถูกทิ้งให้นอนคุดคู้อยู่ในห้องคนเดียว ในขณะที่เพื่อนๆ ออกไปกินเข้าช้าวกันหมด ทุกคนบอกว่าไม่กล้าปลุก เพราะรู้ฤทธิ์เดชและสันดานผมดี
ผมเลยอดข้าวเช้าโดยปริยาย
ก่อนเที่ยงเราไปนั่งเล่นที่ริมสระว่ายน้ำ เห็นแดดแล้วรู้สึกอ่อนใจ ไม่มีใครแปลงกายเป็นฉลามหนุ่ม เงือกสาวเลยสักคน จึงได้แต่ถ่ายรูป และนั่งจิบกาแฟเย็น นั่งรอสายลมที่แวะไปเที่ยวเล่นที่ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาเสียที
ตกบ่าย เราไปทานข้าวที่ Let's Sea และดูเหมือนว่าผู้คนจะพร้อใจนัดกันมาทานข้าวที่นี่ เพราะเนืองแน่นไปหมด จนรู้สึกอึดอัด และดูเหมือนเรามาสถานที่ท่องเที่ยวมากกว่าจะเป็นร้านอาหาร
วันนี้เราตกลงกันว่าจะไปถึงงานให้เร็วหน่อย เพราะอยากเดินเล่นที่ชายหาดและถ่ายรูปในช่วงเวลาพระอาทิตย์แพ็กกระเป๋ากลับบ้าน
แต่สุดท้ายคนก็ยังเยอะอยู่ดี และดูเหมือนว่าจะเยอะกว่าเมื่อวานเสียด้วย
หลังจากนั่งจิบกาแฟที่ร้านประจำตรงหน้าโรงแรม Hilton เรียบร้อยดี เราทั้ง 4 ก็เดินเลาะเลียบชายหาด เพื่อหาทำเลที่นั่งเหมาะๆ สำหรับคืนนี้
สิ่งที่เป็นอุปสรรคอันไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เลย คือผู้คนที่ล้นหลามยิ่งกว่างานกาชาดสวนอัมพรเสียอีก ซึ่งถ้าผมเป็นเจ้าของเบียร์ไฮเนเก้นคงยิ้มแก้มแทบปริ แต่หากย้อนดูปีที่แล้วที่จัดแบบสองเวที ผมว่าครั้งนี้อาจไม่สาหัสเท่า
เราปักหลั่งกึงกลางระหว่างเวที ห้องน้ำ และที่สูบบุหรี่ ด้วยเพราะสามอย่างนั้นจำเป็นพอๆ กัน ระยะทางจากที่นั่งถึงห้องน้ำทำให้การไปห้องน้ำแต่ละทีทำเอาเราเดินจนเป็นตะคริว แถมกลับมาถึงที่นั่งปุ๊บก็ปวดอีกแล้ว
เช่นเดียวกันกับที่สูบบุหรี่ ถึงแม้จะมีการสูบทั่วไปบริเวณงาน แต่เราไม่สามารถรู้ได้ว่าควันมันจะลอยไปสร้างความรำคาญและเกลียดชังต่อผู้อื่นหรือเปล่า ผมจึงเลือกเดินไปสูบที่ Smoking Lounge ที่กว่า ถึงแม้คนจะเยอะ หนทางจะยาวไกล หรือสุดท้ายเดินกลับมาก็อยากสูบอีกตัวแล้วก็ตามที
แต่น้ำทะเลเจ้ากรรมก็วิ่งกรูขึ้นมาไล่ที่พวกเรา จนต้องรีบระเห็จก่อนที่จะเปียกปอนและถูกดองเค็มเสียก่อน
คืนนี้ Bossa Blossom คือไฮไลต์ที่หลายๆ คนรอคอย และจริงดังว่า เมื่อพวกเขาขนเพลงที่เป็นที่รูจักทั้งนั้นมาร้อง บรรยากาศจึงเริ่มคึกคักทันตาเห็น
ผมรอฟังเพลง 'Monday Date' ของ Caroline Henderson ก่อนจะกลับที่พัก พลางนึกในใจว่าทำไมเสียงเพลงไม่ Jazz Me Up ได้เลยสักนิด ความหม่นเศร้ายังเกาะกุมพื้นที่อยู่แน่นหนาเช่นเดิม
หันไปรอบตัว เจอผู้คนเต็มไปหมด ไม่กลับไม่รื่นเริงเลยสักนิด แต่เมื่อเห็นหน้าสหายอีก 3 คน ถึงรู้ได้ว่าพวกเขาต่างหากที่พยายาม Jazz Me Up ผมตลอดเวลา
ตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกัน
| Create Date : 15 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 15 มิถุนายน 2550 2:57:21 น. |
|
17 comments
|
| Counter : 1250 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ดาริกามณี  วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:8:40:17 น. |
|
|
|
| โดย: โสดในซอย วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:17:54:59 น. |
|
|
|
| โดย: เข็มขัดสั้น วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:19:52:09 น. |
|
|
|
| โดย: UnEdiTED วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:20:42:55 น. |
|
|
|
| โดย: pecochan วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:22:43:04 น. |
|
|
|
| โดย: Aod@ltis IP: 58.9.124.213 วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:12:30:24 น. |
|
|
|
| โดย: UnEdiTED วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:16:13:40 น. |
|
|
|
| โดย: Aod@ltis IP: 58.9.131.8 วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:13:56:56 น. |
|
|
|
| โดย: Wizards of The Coast (Call Me G.O.D. ) วันที่: 18 มิถุนายน 2550 เวลา:14:58:40 น. |
|
|
|
| โดย: มะแต้มมะตูม วันที่: 18 มิถุนายน 2550 เวลา:16:36:44 น. |
|
|
|
| โดย: ปุ๋งเหน่ง วันที่: 18 มิถุนายน 2550 เวลา:18:34:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
และอีกอย่างบาร์บีคิวที่ไฮเนเก้นมาขายเอง อร่อยมาก ที่รู้ๆ ไปงานนี้ ได้ทั้งฟังเพลงและกินบาร์บีคิวหมู ที่อร่อยโคตรๆ แกล้มเบียร์ อย่างเป็นสุขสุดๆ เลยครับ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ล่าสุดเรากำลังติดตาม ศรีราชาร็อคเกอร์ (หัวลำโพงริดดิม) เพลงเค้า ฟังแล้วไม่ค่อยอยากอยู่นิ่งๆ
เราไม่เคยไปงานแจ๊ส เพราะเราไม่มีแจ๊สขับ
อะจึ๋ง อะจึ๋ง