Winter Winter ไม่รู้ว่านานเท่าไรที่นั่งอยู่ตรงนี้ จนมีเสียงเรียกชื่อดังมาจากนอกระเบียง พร้อมเสียงชัตเตอร์ดังลั่น มันเป็นเช้าที่ไม่เหมือนเช้าไหนๆ ผมตื่นอย่างอัตโนมัติ คว้านาฬิกาขึ้นมาดู อืมมม...เพิ่งจะ 7 โมง ครึ่ง นี่คงเป็นเช้าแรกในรอบหลายเดือนที่ผมตื่นทันได้สูดอากาศตอนเช้า เดินไปเปิดวิทยุอีกห้องหนึ่ง เปิดตู้เย็นคว้าโยเกิร์ตออกมากิน เดินออกไปยังระเบียงตักโยเกิร์ตที่เย็นเฉียบเข้าปาก ฮัมเพลงเบาๆ ตามเสียงที่ดังเล็ดลอดมาจากวิทยุ ลมพัด...กิ่งเฟื่องฟ้าที่พยายามจะเลื้อยปีนป่ายขึ้นมาทางระเบียงไหวโยก เหมือนลมจะมีกลิ่นของหน้าหนาว...ความรู้สึกมันบอกอย่างนั้น อากาศตอนเช้าขมุกขมัว มันเป็นวันหยุดที่ทิ้งให้กรุงเทพฯ กลายเป็นเมืองร้าง คนขับแท็กซี่พูดอย่างอารมณ์ดีว่าไม่เคยเจอถนนเส้นนี้โล่งอย่างนี้มาก่อน แต่ก็ตามด้วยเสียงเศร้าๆ ว่าไม่มีใครเรียกแท็กซี่เท่าไร นั่นหมายถึงการขับรถที่โล่งสบายมาพร้อมกับการขาดรายได้ระหว่างวัน มันเป็นความสุขที่เศร้าพิลึก หลายวันที่ผ่านมาผมใช้เวลากับตัวเองมากเหลือเกิน เหมือนโลกนี้มีเพียงผมและความคิดของตัวเองเดินไปไหนต่อไป บางครั้งนั่งนิ่งๆ อยู่ในร้านกาแฟ บางครั้งเดินเล่นอยู่ที่ไหนสักแห่ง บางคืนนอนดูหนังหน้าโทรทัศน์ บางคืนนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง เหมือนในเรื่อง Wanee & Junah เมื่อชายหนุ่มตัดสินใจกลับบ้าน หญิงสาวอยู่กับตัวเอง กิจกรรมเล็กๆ น้อยๆ กวาดบ้านถูบ้าน ดูทีวี ยืนฮัมเพลงบนระเบียง มองดูคนสองคนที่ดูเหมือนว่า...จะรักกัน มันเป็นช่วงเวลาที่เธออยู่กับตัวเอง เพื่อรอคอยวินาทีที่กำลังจะมาถึง คิดกับตัวเอง คิดกับคนๆ หนึ่งและอีกหลายๆ คน รอคอยการตัดสินใจอะไรบางอย่าง ได้แต่นั่ง รอคอย และเฝ้าฝันว่ามันจะมาถึง...ในไม่ช้า ผมก็คงเป็นเช่นนั้น เพียงแต่ไม่ใครเดินจากไปและเดินเข้ามาเหมือนใน Wanee & Junah เหมือนจังหวะที่หยุดนิ่ง เวลาไหลผ่านอย่างไร้ค่า การงานเดินหน้าในแบบที่มันเคยเป็น แต่ไม่ควรจะเป็น ชีวิตส่วนตัวไม่มีใครนอกจากกองหนังสือที่นับวันจะกระจัดกระจายอยู่ทุกซอกมุมของห้องนอนและห้องทำงาน แผ่นซีดีวางเกลื่อน เสื้อผ้ากระจัดกระจายรอวันที่จะได้อยู่อย่างเป็นระเบียบในตู้เสื้อผ้า เหมือนทุกอย่างรอการเปลี่ยนแปลงที่จะมาถึง แต่ไม่รู้เมื่อไร การเปลี่ยนแปลงบางอย่าง...การจัดระเบียบหรืออะไรก็ตามที่จะทำให้มัน...เหล่านั้น รู้สึกว่าเปลี่ยนแปลง แต่ทำไมวินาทีเช่นนี้มันช่างยาวนานเหลือเกิน ผมนั่งเงียบๆ ริมระเบียง เปิดกระจกบานใหญ่รับลม เหมือนอยากรู้ว่าลมเมื่อเช้าพัดมาจากไหน มันเป็นลมของฤดูหนาวหรือเปล่านะ แต่เพียงไม่นาน อากาศขมุกขมัวก็เปลี่ยนเป็นสายฝนหล่นปรอย บอกความจริงว่า มันเป็นเพียงลมตอนเช้าในฤดูฝน ที่ซ่อนกลิ่นของฤดูหนาว เสียงเพลงเปลี่ยนแผ่นอัตโนมัติ เสียงกีตาร์อะคูสติกดังเบาๆ จากอัลบั้ม ‘Like The Deserts Miss The Rain’ ของ Everything But The Girl ผมยิ้มให้กับสายฝน คงมีใครรอมันอยู่ เหมือนกับที่ผมรอลมหน้าหนาว “หันมาหน่อยสิ” ใครบางคนเรียก พร้อมเสียงชัตเตอร์ดังลั่นกลางสายฝน เหมือนสัปดาห์ที่ผ่านมา จะกินเวลานานเกินว่าความจริง มันเป็นหนึ่งวันที่นานกว่าหนึ่งวัน หนึ่งชั่วโมงที่นานกว่าหนึ่งชั่วโมง หนึ่งนาทีที่นานกว่าหนึ่งนาที ยังไม่มีทีท่าว่าชีวิตจะคลี่คลายไปสู่สิ่งใด ทุกอย่างยังคงหยุดนิ่ง ในขณะที่เวลาละเลียดเรื่อยเอื่อย ผมได้แต่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพื่อสูดกลิ่นลมหน้าหนาวที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะมาถึง และรอคอย อย่างน้อยเมื่อลมหน้าหนาวพัดผ่าน เราจะรู้ได้...มันคงเป็นการเปลี่ยนแปลงเดียว ที่คงจะเป็นจริง...ในอีกไม่ช้า ซึ่งก็ได้แต่รอคอย...อย่างเงียบๆ เช้าวันหนึ่งลมหน้าหนาวจะพัดผ่าน และชีวิตจะเปลี่ยนแปลง   Create Date : 01 กันยายน 2551 21 comments Last Update : 1 กันยายน 2551 18:13:50 น. Counter : 550 Pageviews. Share Tweet

อ่านเอนทรี่นี้แล้วเหมือนเวลากำลังหยุดนิ่งเลยอ่ะ นึกถึงวันนี้ของเรา...รู้สึกยาวนานกว่าทุกวันเหมือนกันแฮะ เหมือนรอคอยการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างเหมือนกัน แต่ไม่แน่ใจว่า...มันคืออะไร เง้อ...สับสนในตัวเองแร่ว ปล. ภาพนี้ถ่ายออกมาดูเก๋กู๊ดดีจังเลยอ่ะ   โดย: Almondblist 1 กันยายน 2551 18:20:59 น.

ชอบภาพนี้จัง อ๊ากกกกกกกกกกกกกก   โดย: แพนด้ามหาภัย IP: 125.25.144.62 1 กันยายน 2551 18:35:57 น.

รอคอยลมหนาวผ่านพัดมาให้รู้สึก ก้อต้องเจอกับสายฝนโปรยลงมาก่อนเช่นเช้านี้นะคะ ก่อนที่อะไรๆจะเปลี่ยนแปลงอย่างที่หวัง   โดย: คนอ่อนไหวกับใจอ่อนหวาน 1 กันยายน 2551 18:36:41 น.

วันนี้รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปสู่วันเวลาที่อ่าน illustratation ของนักเขียนญี่ปุ่นคนโปรด ..... ทุกตัวเอกในทุกเรื่องของเธอ มักจะรอคอยและมีช่วงเวลาครุ่นคำนึงถึงใครสักคน หรือรอคอยการเปลี่ยนแปลงมาสู่ชีวิตเสมอ ..... เป็นเจ้าของประโยคที่ฝังอยู่ในทุกความคิดและความรู้สึกของตนเองมาจนถึงทุกวันนี้ว่า..เราทุกคนมีเส้นด้ายเล็ก ๆ สีแดงที่เชื่อมโยงกับใครสักคนเสมอ ..... และทุกเช้า ที่แสงแดดมาถึงเร็วกว่าปกติ ก็ทำให้นึกถึงเรื่องราวของตัวละครอีกเรื่องที่เฝ้ามองการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง ผ่านแสงแดดยามเช้า.. ..... บล็อกวันนี้คุ้มค่าที่ต้องรอคอยให้จขบ.หายวุ่นจากงานหรือชีวิตประจำวัน ..... ป.ล. ถ้าไม่เอ่ยถึงภาพเลยคงไม่ได้ metro but attractive. ป.ล.สอง ทาร์ตไข่เดี๋ยวนี้สูตรเปลี่ยนไป คิดเองว่าไม่อร่อยอ่ะ ทั้งที่เป็นของโปรด เมื่อสองอาทิตย์ก่อนก็เพิ่งไปซื้อจากงานขนมมา แต่รสชาติไม่โดนเลย เฮ้อ ก็เห็นแล้วอดใจไม่ไหวนีนา   โดย: MeMoM 1 กันยายน 2551 19:10:39 น.

รูปนี้ดูสดใสดีน๊าพี่ว่า...   โดย: พี่แหม๋วค่ะ (ฟ้าคงสั่งมา ) 1 กันยายน 2551 19:48:57 น.

พูดถึง Winter ผมเองก็ชอบฤดูนี้เป็นที่สุด แม้จะเป็นฤดูที่แสนเหงา แต่สุขใจยิ่งเวลาสายลมสัมผัสผิวหน้าและผิวกาย แต่ในทุกวันนี้ผมกลับยืนอยู่ใต้ร่มท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย ทุกๆ วันมันช่างยาวนาน น่าเบื่ออย่างขีดสุดจริงๆ รอคอยว่าเมื่อไหร่พายุจะพัดไปจากชีวิตซะที หรือว่าจะมีอีกลูกเข้ามาซัดให้ปลิวไปจากตรงนี้ รอคอยเหมือนกันครับ เมื่อวันที่ลมหนาวจะล่องลอยมากระทบที่ใบหน้าผมอีกครั้ง หวังว่าคราวนั้นอะไรๆ คงจะดีขึ้น   โดย: เข็มขัดสั้น 1 กันยายน 2551 20:34:41 น.

ใครนะทิ้งหนุ่มหน้าตาดีขนาดนี้ให้รอลมหนาว(ฮา) วันนี้ขอแซวเล่นหน่อยภาพสวยขโมยซีนค่ะ   โดย: BeCoffee 1 กันยายน 2551 21:00:22 น.

เลยลืมเลย หนังเรื่อง Wanee & Junah ชอบบรรยากาศเงียบๆ ของหนังเรื่องนี้นะคะ ภาพสวยดีด้วย(ในหนัง)   โดย: BeCoffee 1 กันยายน 2551 21:02:26 น.

ปรับแสงแล้วภาพดูดีเนอะ เห็นภาพใหญ่เต็มๆแล้วก็สวยดี ปล. ชอบ Joshua Radin ฟังทีไร ก็ได้อารมณ์เหงาๆดี ปล2. การเปลี่ยนแปลง เราว่าเดี๋ยวมันก็มา บางทีมันก็มีบางอย่างที่อาจจะเข้ามาแบบไม่คาดคิดก็ได้นะ   โดย: ภูติ IP: 161.200.26.26 1 กันยายน 2551 21:37:25 น.

เห็นด้วยกับความเห็นบนๆว่ารูปนี้เทห์มาก แถมเรื่องราวก็เทห์สุดๆไปเลย   โดย: Dr.Manta 1 กันยายน 2551 22:50:54 น.

ขอบคุณที่เเวะฟังเพลงที่ blog นะครับ   โดย: Wild Strawberries 2 กันยายน 2551 2:04:15 น.

การรอคอยโอกาสเพื่อการเปลี่ยนแปลงในชีวิต เหมือนกันกับหนัง muriel's wedding หรือเปล่าครับ รูปนายแบบกิ๊บเก๋ เหมาะเป็นแบบให้ป้าวิิเวียนอย่างยิ่งครับ อิอิ   โดย: so straight 2 กันยายน 2551 4:33:21 น.

โห รูปเท่ห์ว่ะพี่...กำลังได้มุมแบ่บว่าติสท์ ๆ เลยทีเดียว นี่เริ่มหนาวแล้วหรือคะ หรือว่าเป็นแค่ช่วงอากาศเช้า ที่ไม่ได้สัมผัสมานาน เลยไม่คุ้นเคยหรือเปล่า ปอยก็ไม่ได้สัมผัสเหมือนกัน จะได้สัมผัสก็นู่น ไม่ได้นอน แล้วถ้าลมหนาวมา มันจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงจริงหรือ งั้นอยากจะนับวันรอคอยลมนั้นมาเยือนเร็ว ๆ จัง พี่สบายดีเน้อ...รักษาสุขภาพด้วยนะคะ สุขสันต์รอมฏอนพี่ (ฮ่าฮ่า)   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 2 กันยายน 2551 7:30:58 น.

อ่านแล้วบรรยากาศโรแมนติกลอยอวลเลยอ้ะ แต๊งกิ้วที่แวะไปเที่ยวเน้อ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 2 กันยายน 2551 15:17:16 น.

อ้าว พี่เป็นมุสลิมเหรอเนี่ย กร๊ากกกก เพิ่งรู้ แหะ ๆ ๆ ไม่เป็นไรพี่ จุ๊ไว้ให้ เหอะ ๆ   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 2 กันยายน 2551 20:56:32 น.

กลัวการขึ้นแท๊กซี่ ... กลัวการขึ้นแท๊กซี่แล้วคนขับชวนคุยกว่า ... และยิ่งขั้นกว่าเนอะ ในสภาพการณ์อย่างวันนี้   โดย: MeMoM 2 กันยายน 2551 22:59:07 น.

ตอนกลับไปบ้านนอกง่ะ พี่สาวเราพูดขึ้น ตอนลมพัดมาว่า "เหมือนจะได้กลิ่นหน้าหนาวกำลังจะมา".. เอ...จะเม๊งตรงรุปว่าไงดีว๊า.. หน้าหนาวยังไม่มา แต่ว่าใส่เสื้อกันหนาวรอแล้วนี่นะ   โดย: ซซ 2 กันยายน 2551 23:00:48 น.

ชอบ ebtg เหมือนกัน ขอบคุณที่เเวะไปเยี่ยมกันเน้อ ^_^   โดย: Wild Strawberries 6 กันยายน 2551 3:01:46 น.

คิดถึง   โดย: lamerdejoy IP: 58.10.231.244 7 กันยายน 2551 15:27:15 น.

บางครั้ง (หรือหลายๆครั้ง) ผมรู้สึกว่าเวลานั่งเหม่อไปนอกระเบียง เวลา มันก็หมุนไปอย่างเร็วไว ถ้าฝนไม่ตก พระจันทร์ สวยนะฮะ   โดย: " คุณชายช่างฝัน " 7 กันยายน 2551 22:35:55 น.

เฮ้อ จบด้วยรูปเท่ๆ ตลอดหมู่นี้ มาย้อนอ่านแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จุใจดี ได้อ่านงานดีๆ ก่อนนอน   โดย: MaRiMeKKo 18 กันยายน 2551 5:48:44 น.