Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2550
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
28 พฤษภาคม 2550
 
All Blogs
 
Love Came In The Month Of May


"Love Came In The Month Of May. I'm Strolling Along On A Summer's day"

ผมครวญเพลงนี้อยู่ทุกๆ วัน ชื่อเพลงว่า 'On A Summer's Day' ของ Francien Van Tui เสียงเปียโนที่ใสกระจ่างขอเพลงนี้ช่วยปลุกอารมณ์ที่เงียบเหงาให้ฟื้นกลับมามีชีวิตชีวา...ถึงแม้บางประโยคมันจะกรีดไปถึงเนื้อในหัวใจก็ตามที

อีกไม่กี่วันเดือนพฤษภาคมก็จะหมดไปแล้ว แต่ความรักของผมยังไม่มา

ในเดือนที่ผมเฝ้ารอความรัก ทั้งๆ ที่มันเป็นเดือนที่ไม่โรแมนติกเลยสักนิด แสงแดดจัดจ้านอย่างร้ายกาจ สายฝนเทกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง ชีวิตในแต่ละวันตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของธรรมชาติอันไม่สามารถจะคาดเดาได้

ฟ้าหลังฝนของเดือนพฤษภาคมไม่เคยกระจ่างใส เหมือนดังเช่นในเพลง และแดดในเดือนพฤษภาคมก็ไม่เคยอ่อนหวานเช่นเดียวกัน

ผมไม่รู้ว่าเดือนนี้ร้องไห้ไปกี่ครั้ง รู้แต่ว่าอาจทำลายสถิติของตัวเองจากทุกเดือนที่ผ่านมา

ค่ำคืนวันศุกร์คืนหนึ่ง ผมกลับจากออฟฟิศเวลาเลยหลังเที่ยงคืน บนรถแท็กซี่ที่ไม่เคยเงียบงันและปรานีต่ออารมณ์ ความรู้สึกของผู้โดยสาร เสียงเพลงเพลงหนึ่งที่คุ้นหูดังขึ้น

"ในชีวิตคนทุกคน ย่อมจะมีช่วงชีวิตเลวร้าย ขอใครเพียงสักคน อยู่คอยช่วยเป็นกำลังใจ"

ข้างนอกฝนตก ข้างในมีใครคนหนึ่งนั่งร้องไห้ ถึงปริมาณของน้ำตาไม่อาจสู้สายฝนข้างนอก แต่ความเจ็บปวดนั้นหนาหนักว่าเม็ดฝนที่ปลิดโปรยลงมา

ผมเหนื่อย ผมรู้แค่นั้น

บ่ายวันหนึ่งในขณะที่ชีวิตดำเนินไปด้วยปกติ เพราะไม่มีเวลาจดจ่ออยู่กับความรู้สึกของตัวเอง ผมโทรศัพท์ไปหาเพื่อนคนหนึ่งเพื่อติดต่อเรื่องงาน สายตายังฉ่ำชื่นไปด้วยความสนุกสนานกับการพูดเล่นหัวกับเพื่อนๆ ในออฟฟิศ แต่แล้วเหมือนทุกอย่างพังพาบลงในทันใด เมื่อเสียงเพลงรอสาย อันเป็นนวัตกรรมใหม่ของโลกแห่งเทคโนโลยีและการบริโภดดังขึ้น

"Never Seen A Summer's Sky is Beautiful Walking Through The Wood Early Morn. Autumn Leaves are Magical Color See Them Falling Down From The Tree. Stay With Me Til Dawn If You Please'

เสียงเพลง 'If You Please' ดังขึ้นโดยไม่กรุณาต่อความรู้สึกของผู้ฟัง ผมน้ำตาไหลโดยไร้สาเหตุ ปลายสายไม่มีคนรับ แต่ผมยังคงถือค้างเพื่อรอฟังความเจ็บปวดนั้นต่อไป

ผมนอนซมวันเว้นจากจากพิษไข้ที่ทยอยมาเยี่ยมเยียนอย่างไม่ขาดสาย ในขณะที่บางวันต้องฝืนสภาพร่างกายตัวเองลุกขึ้นมาทำงาน ด้วยคำว่า 'รับผิดชอบ' ที่ยังคงดึงรั้งชีวิตอยู่

บรรทัดแล้วบรรทัดเล่าถูกพิมพ์แล้วลบทิ้ง ซ้ำไปซ้ำมา--ผมบอกตัวเองว่างานต้องเสร็จ แต่อีกใจก็ถามเงียบๆ ขึ้นมาว่า งานไม่เสร็จล่ะ โลกจะถล่มทลายไหม

ผมเกลียดช่วเวลาที่ตัวเองอ่อนแอที่สุด ซึ่งมันมักมาเยี่ยมเยีบนบ่อยๆ จนบางครั้งก็ชาชิน เพราะรู้ว่าเดี๋ยวมันก็หายไป แต่ที่เกลียดมากไปกว่านั้นคือความชาญฉลาดของมันที่มักมาในช่วงเวลาที่อ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ บวกซ้ำกับการงานที่หนักล้น เวลาที่กระชั้นถี่

เมื่อทุกอย่างเลวร้ายลงจนได้ที่ งานชั้นเลิศที่สามารถผลิตได้คือน้ำตา--เท่านั้นจริงๆ

เดือนนี้ก็เช่นเดียวกัน

ผมเกลียดตัวเองที่ใช้ความรู้สึกนำทาง ทั้งงานและเรื่องอื่นๆ ในชีวิต อันที่จริงมันเข้ามาควบคุมทุกปฏิกริยาเลยล่ะ ในยามดีมันสรรค์สร้าง หล่อเลี้ยงชีวิตให้ผลิสวย โอบกอดอบอวลไปด้วยกลิ่นไอแห่งความสุขจนปรี่ล้นออกมารอบกาย

แต่ในยามที่โหดร้าย มันขย้ำ ฉีกทึ้งอารมณ์อย่างเอร็ดอร่อย ตะกละตะกลาม มันแล่เนื้อเถือหนัง กัดกินอย่างไม่ปรานีถึงความเจ็บปวด เจ็บแต่ไม่ถึงตาย เพราะจุดที่ความเจ็บปวดวิ่งไล่เฉียดกับความตายนั่นแหละที่สาสมและสาแก่ใจมัน

ถึงแม้ผมจะร้องขอ หรือแม้แต่ออกคำสั่ง แต่กับไม่มีอำนาจเหนือในสิ่งที่ตัวเองสร้างขึ้นเลยแม้แต่นิด

ผมรู้ว่าผมทนกับมันได้ เพราะผมสู้กับมันมาหลายต่อหลายครั้งถึงแม้จะต้องบาดเจ็บ แต่ยังไม่ถึงตาย และมันก็คงรู้เช่นกันว่ามันคงไม่สามารถฆ่าผมให้ตายได้ มันจึงแวะเวียนมาสร้างบาดแผลให้อยู่เสมอ

บางครั้งบาดแผลครั้งเก่าอาจยังสดใหม่ เลือดซิบๆ อยู่ก็ตามที

ผมนับวันว่าเมื่อไรเดือนนี้จะผ่านพ้น บางทีเดือนหน้าหรือเดือนต่อๆ ไปอาจมีเวลาหลบเลียบาดแผลตัวเองได้นานขึ้น หรือบางทีบาดแผลจากเดือนนี้อาจหายดีก่อนที่จะมีบาดแผลใหม่เพิ่มเข้ามา

เหลืออีก 3 วันเอง ผมรู้ว่าผมจะผ่านมันไปได้ และผมรู้ว่าความรักคงยังไม่มาในเดือนนี้ เช่นเดียวกัน



Create Date : 28 พฤษภาคม 2550
Last Update : 28 พฤษภาคม 2550 2:57:25 น. 6 comments
Counter : 699 Pageviews.

 
อ่านเสร็จแล้ว ไม่พูดพร่ำทำเพลง ขอ แอด เลยนะครับ เพราะว่าสนใจในรสนิยมของคุณ


โดย: pecochan วันที่: 28 พฤษภาคม 2550 เวลา:3:44:14 น.  

 
บางสิ่งถ้าเรารอคอยและคาดหวังมันไม่มาหาเราหรอกครับ มันจะหลอกล่อให้เราต้องจิตตก นั่งเศร้ากับสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วคิดว่าเมื่อไหร่มันจะมาเสียที ถ้าเราลองไม่สนใจมัน มีความสุขกับทุกๆ วัน กับตัวเองทำในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยได้ทำ และอยากจะทำ บางทีคุณจะหาทางออกได้นะครับ

ช่วงเวลาที่จิตตกแบบนี้ ยิ่งใช้ความรู้สึกนำทาง มันยิ่งแย่ไปกันใหญ่ ทุกสิ่งมีทางออกครับ มนุษย์เราน่ะ ดิ้นรนกันอยู่แล้วเพื่อไปหาสิ่งที่ดีกว่าที่เป็นอยู่ เพราะฉะนั้นผมคิดว่า จขบ. ทำได้นะครับ ที่จะดิ้นรนไปสู่สภาพที่ดีกว่านี้ ด้วยตัวเอง

ผมเองก็ไม่ต่างจาก จขบ. หรอกนะครับ ช่วงนี้เป็นช่วงดวงตกและจิตตกอย่างแท้จริง ซวยซ้ำซ้อนในทุกอย่าง แต่ผมก็ยังคิดอย่างเดียวว่า ยิ้มเหอะ ยิ้มไว้ ช่างแมร่งมัน อะไรจะเกิดก็มาเหอะ ยังไงผมยิ้มสู้อยู่แล้ว แม้จะต้องตัวคนเดียว แต่ผมก็ยังสู้ไหว เพราะมีรอยยิ้มของตัวเองประดับไว้บนใบหน้า จขบ. ลองยิ้มให้กับวันที่เลวร้ายของตัวเองดูนะครับ แม้ว่าจะเป็นการฝืนยิ้มก็ตามที มันก็ทำให้เรารู้สึกดีๆ ขึ้นมาได้บ้าง ไม่มาก็น้อยครับ


ปล. ในเมื่อยังยิ้มไม่ออก อ่ะ ผมยิ้มให้ดูก่อนก็ได้


โดย: เข็มขัดสั้น วันที่: 28 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:40:33 น.  

 
อย่าเฝ้าแต่ยืนคอยค่ะ เราต้องก้าวเดิน เข้าหามันด้วยค่ะ

แวะมาทักทาย ยินดีที่ได้รู้จักด้วยน่ะคะ ว่างๆจะแวะมาเยี่ยมใหม่ค่ะ


โดย: สาวอิตาลี วันที่: 28 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:59:47 น.  

 
เศร้าจังเลยนะครับ...


ยังไงก็อย่าให้ความเศร้ามาบั่นทอนจิตใจมากจนเกินไปละกัน
เหมือนผม...ถ้าวันไหนรู้สึกว่าตัวเองชักจะเศร้ามากเกินไปซะแล้ว
ต้องออกไปหาอะไรทำให้หายเศร้าไปก่อน


เพราะฉะนั้นผมก็เลยอารมณ์ออกแนวขึ้นๆลงๆ
เดี๋ยวเศร้า เดี๋ยวบ้าบอคอแตก
เดี๋ยวซีเรียส จริงจัง...


ดูได้ง่ายๆจากในบล๊อกเนี่ยแหละ


แต่วันนี้บอกอารมณ์ไม่ถูกคับ


โดย: UnEdiTED วันที่: 28 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:41:56 น.  

 
เฮ้ มิสเตอร์
เดือนนี้เราก็เศร้าไม้แพ้กัน
อีก 3 วันเท่านั้น
ดูสิมันจะเศร้าได้เท่าไหร่กันเชียว


โดย: มึนดี (มึนดี ) วันที่: 28 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:41:27 น.  

 
เศร้าด้วยคน


โดย: " คุณชายช่างฝัน " วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:3:50:25 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แอบชอบ คห. ข้างล่าง
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ผู้ชายที่ใช้ชีวิตอยู่กับปัจจัย 5 อย่าง หนัง เพลง หนังสือ กาแฟ และบุหรี่
Friends' blogs
[Add แอบชอบ คห. ข้างล่าง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.