BlogGang.com : : อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ : อาหลง หนูน้อยเป็นเอดส์ ผู้ไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป

อาหลง หนูน้อยเป็นเอดส์ ผู้ไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป

สำนักข่าวไชน่าเดลี่ ของจีน รายงานการใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว ของเด็กชายวัย 6 ขวบ ที่เคราะห์ร้ายติดเชื้อเอดส์ ส่วนผู้เป็นพ่อและแม่เสียชีวิตไปแล้วเนื่องจากติดเชื้อดังกล่าว ทิ้งให้อยู่เดียวดายในบ้านเล็กๆ เพียงลำพัง

ชีวิตประจำวันของตี๋น้อย ไม่มีของเล่น ไม่มีใครปลอบยามเสียใจ และไม่มีใครกล่อมนอน โดย “อาหลง” (Aaron Liuzhou )วัย 6 ขวบ ต้องอยู่ใช้ชีวิตบนโลกอย่างว้าเหว่ ใน มณฑลกวางซี (Guangxi) ทางตะวันตกเฉียงใต้ของจีน และได้รับเงินจุนเจือเป็นค่าช่วยเหลือจากทางการ เดือนละ 350 บาท ส่วนยารักษาโรคก็มีผู้ใจบุญช่วยบริจาคให้

เพราะพ่อแม่ของอาหลงเสียชีวิตไปก่อนหน้าด้วยโรคเอดส์ ส่วนญาติ ๆ ของอาหลง เมื่อทราบว่าหนูน้อยเป็นเอดส์เช่นเดียวกับพ่อแม่ ก็ค่อย ๆ หายหน้าหายตาไป แทบจะไม่มีใครมาสนใจใยดีเด็กชายตัวเล็ก ๆ คนนี้เลย มีเพียงคุณยายวัย 84 ปีของอาหลงที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนอาหลงอยู่บ้าง

อย่างไรก็ตาม หลังจากเรื่องราวสุดรันทดของอาหลงได้ถูกเผยแพร่ออกไปในประเทศจีน ก็ทำให้ชาวเมืองหลิ่วโจวจำนวนมากรู้สึกสงสารอาหลง เขียนส่งข้อความให้กำลังใจอาหลง บางคนได้นำข้าวของเครื่องใช้ ข้าวปลาอาหาร ขนม ฝากมากับนักข่าว เพื่อให้นำมามอบให้อาหลง

ขณะที่อีกหลายคนถึงกับขับรถมาหาอาหลงถึงบ้าน เพื่อมอบของเล่น อุปกรณ์ทำครัว หนังสือ ฯลฯ ให้หนูน้อยเก็บไว้ใช้ และยังเล่นกับหนูน้อยโดยไม่รู้สึกรังเกียจแม้แต่นิดเดียว เรียกเอารอยยิ้มของอาหลงกลับคืนมาอีกครั้ง แน่นอนว่า เมื่อคนเหล่านั้นได้มาเห็นหน้าตาไร้เดียงสาที่เปี่ยมไปด้วยความสุขของอาหลง ที่ดูช่างขัดกับสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่ของหนูน้อย ก็ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เพราะรู้สึกสงสารเด็กชายตัวเล็ก ๆ คนนี้

ไม่เพียงแค่นั้น เพราะหลังจากนั้นก็ยังมีชายแซ่โจวคนหนึ่งได้โทรศัพท์มาถามนักข่าว ว่าที่บ้านของอาหลงมีโทรทัศน์หรือยัง ถ้ายังไม่มีเขาจะซื้อไปให้ทันที และอีก 1 ชั่วโมงต่อมา ชายแซ่โจวคนดังกล่าวก็มาติดตั้งโทรทัศน์ และกล่องรับสัญญาณให้อาหลงถึงที่บ้าน ทำให้หนูน้อยดีใจเป็นอย่างยิ่งที่จะสามารถดูรายการโปรดได้แล้ว

นอกจากนี้ ก็ยังมีเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง นัดกันมาเยี่ยมเยียนอาหลง และทำอาหารแสนอร่อยให้อาหลงทานด้วย ซึ่งแม้จะเป็นอาหารที่ดูแสนธรรมดา แต่อาหารที่มาพร้อมกับกำลังใจเหล่านี้ กลับเป็นอาหารที่ดีที่สุดที่อาหลงเคยรับประทานมาเลยทีเดียว และพวกเธอก็ไม่มีท่าทีรังเกียจที่ต้องทานอาหารร่วมกับอาหลงเลยแม้แต่น้อย

ขณะเดียวกัน อาหลง ก็ยังได้รับข่าวดีว่า โรงเรียนที่อาหลงเคยเข้าเรียนอนุญาตให้อาหลงกลับเข้ามาเรียนใหม่ตามความใฝ่ฝันของอาหลงได้แล้ว ซึ่งข่าวนี้ทำให้อาหลงดีใจเป็นอย่างมาก ที่จะได้เรียนหนังสือเหมือนเพื่อน ๆ เพราะโรงเรียนคือสถานที่ที่จะช่วยคลายความเหงา ความเศร้า และช่วยให้อาหลงไม่โดดเดี่ยว มีเพื่อน มีกำลังใจมากยิ่งขึ้น

ณ วันนี้ บ้านของอาหลงเต็มไปด้วยข้าวของที่ชาวเมืองนำมามอบให้จนวางซ้อนกันเป็นกองพะเนิน แน่นอนว่า ข้าวของพวกนี้ เป็นสัญลักษณ์ของน้ำใจและกำลังใจที่ชาวเมืองส่งมาให้อาหลง และบอกให้เด็กชายตัวน้อยรู้ว่า วันนี้เขาไม่ได้โดดเดี่ยว ไม่ได้ต่อสู้กับโรคร้ายอยู่ตามลำพังอีกแล้ว เพราะมีคนอีกจำนวนมากคอยดูแล และให้ความช่วยเหลือเขาอยู่

ที่มาจาก //hilight.kapook.com/view/53667

ได้เห็นของน้องแล้ว น้ำตาซึมเลยค่ะ T__T
ถึงแม้ว่าน้องจะได้ของมากมาย
แต่ด้วยวัยของน้องแล้ว
น้องยังเด็กอยู่มาก
สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ
ความรักค่ะ อยากให้น้องได้รับความรัก
และความอบอุ่น เพื่อช่วยเติมเต็มให้กับน้อง

อยากบอกว่าน้องเข้มแข็งกว่าเรามากจริงๆ

Create Date : 18 พฤศจิกายน 2553

Last Update : 18 พฤศจิกายน 2553 21:42:02 น.

1 comments

Counter : 1247 Pageviews.

สู้ลู้นะค่ะ..อาหลงเด็กน้อยผู้เข้มแข็ง...

โดย: พลอยพิชยา IP: 110.49.251.235 วันที่: 24 มิถุนายน 2555 เวลา:13:41:19 น.