ดีใจด้วยนะคับที่หายเป็นปกติแล้ว

เหลือแต่ต้องดูแลรักษาตัวเองให้มากๆ นะคับ
คุณ aicm ไปรักษาที่สวนดอกใช่หรือป่าวคับ

คุณหมอที่นั่นทุกท่านล้วนแต่ระดับกะทิและใจดีทุกท่านเลยคับ

เข้มแข็งไว้นะคับ

ดีใจแทนค่ะ ขอให้มันจงหายไปอย่ากลับมาอีกเลยนะค่ะ
ชีวิตที่เหลือเป็นกำไรแล้วนะค่ะ

จากนี้ ขอให้มีความสุขในทุกๆ วันค่ะ

รักษาสุขภาพมากๆ นะคะ ขอให้ร่างกายแข็งแรงไวๆ และไม่กลับมาเป็นอีก

เป็นกำลังใจให้นะคะ

ดีใจด้วยครับ.........วันนี้เวลา 2 ทุ่ม แฟนของผมก็จะต้องเข้ารับการผ่าตัด ที่โรงพยาบาล สวนดอกเหมือนกันครับ..........อ่านแล้วมีกำลังใจมากขึ้น.....รู้สึกว่าไม่ได้ร้านแรงอย่างที่คิด.........

สักวัน......แฟนของผมก็จะหายเหมือนกันคุณครับ

ขอให้โชคดีนะคะ เป็นอีกกำลังใจให้ค่ะ

มันต้องผ่านไปได้ด้วยดี

เป็นเหมือนกันค่ะหมอนัดผ่าตัดวันที่ 18 มิ.ย. 52 ค่ะ ที่สวนดอกค่ะ เป็นชนิดไม่ร้ายแรงและยังไม่ลามไปที่ต่อมน้ำเหลืองค่ะ ได้อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะหวังว่าจะหายเหมือนกัน แต่คงใช้เวลาอีกหลายเดือนกว่าจะถึงเวลานั้น ยังไงก็จะสู้ๆ ต่อไป ถ้าหายเมื่อไหร่จะมาเล่าให้ฟังนะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ อีกราวยี่สิบวันนี่เอง หลังผ่าตัดมาเล่าสู่กันฟังด้วยนะคะ

ผ่าตัดอีกข้างแล้วค่ะเพิ่งออกจากโรงพยาบาลเมื่อวันอาทิตย์นี้เองค่ะ ผ่าตัดรอบนี้เจ็บคอมากเลยค่ะเจ็บเพราะใส่ท่อช่วยหายใจมากกว่าเจ็บแผลเยอะเลยค่ะ แต่ก็สบายใจแล้วว่าจะไม่ต้องผ่าตัดอีกแล้ว ตอนนี้ก็รอทำสแกนวันที่ 3 ส.ค. 52 นี้หมอนัดไปกินแร่ก่อนแล้วจึงจะสแกนวันที่ 5 ส.ค. 52 ค่ะช่วงนี้เริ่มงดฮอร์โมนแล้วรู้สึกอ่อนเพลียบ้าง และมีเวียนศีรษะเพราะความดันโลหิตต่ำด้วยค่ะ และเริ่มมีชามือและเท้า+ขา ทั้ง 2 ข้างคงจะเพราะขาดแคลเซี่ยมช่วงนี้ก็ได้แคลเซี่ยมมากินเสริมด้วยค่ะ ตอนนี้ก็รอลุ้นผลสแกนต่อไปค่ะ แล้ววันที่ 1 ก.ค. 52 นี้หมอก็นัดไปฟังผลชิ้นเนื้อด้วยค่ะถ้าผลเป็นยังไงก็จะมาเล่าสู่กันฟังค่ะ

ยินดีด้วยครับ กับเป็นกำลังใจให้กับทุกคนครับ ของผมก้อเกือบ 2 ปี แล้ว กลืนแร่ ไป 2 ครั้ง 1 ก.ค นี้จะเข้าไปตรวจเลือดที่ศิริราชอีก เฮ้อ happy มา 6 เดือนต้องกลับไปลุ้นอีกแล้ว นึกถึงหน้าหมอตอนอ่านผลแล้วทำคิดขมวดไปขมวดมาแล้วไม่ยอมบอกอะไรเลยยิ่งเครียด

สวัสดีค่ะคุณมะลิ
เจ็บคอที่ใส่ท่อมากกว่าเจ็บแผลเหมือนกันเลย นึกว่าเป็นคนเดียวเสียอีก ช่วงกินแคลเซียมแรก ๆ ดิฉันมีอาการท้องอืดมาก จนต้องกลับไปหาหมอ หมอให้ยาบรรเทาอาการท้องอืดมาเยอะมากเหมือนกัน แต่ก็กินไม่กี่วันแล้วปรับเรื่องอาหาร กินผัก ผลไม้ทุกมื้ออาการก็ท้องอืดก็หาย แต่ตอนนั้นไม่มีอาการมือ เท้าชาค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ ravipun
ผ่านมาเกือบ 2 ปี นี่ไม่น่าจะมีปัญหาแล้วนะคะ อย่าเครียดเลยค่ะ

ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยมบล็อก

ช่วงหลังผ่าตัดวันแรกๆยังไม่มีอาการอะไรค่ะ แต่พอกลับมาบ้านวันเดียวก็มีอาการชาปลายมือปลายเท้าก็เลยไปขอแคลเซี่ยมที่รพ.ลำพูน มาทานก็ดีขึ้นเพราะร่างกายขาดแคลเซี่ยมค่ะ ตอนนี้ก็งดฮอร์โมนเพื่อรอกลืนแร่ในวันที่ 3 ส.ค. และสแกนวันที่ 5 ส.ค. 52 นี้ค่ะ ตอนนี้เริ่มมีเพลียง่ายและง่วงนิดหน่อยแล้วค่ะ ช่วงนี้ก็จะไปนั่งสมาธิและทำวัตรเย็นที่วัดป่าพุทธพจน์หริภุญชัย ลำพูน ทุกวันค่ะ ไปแล้วรู้สึกสบายใจไม่เครียดดีค่ะ ผลชิ้นเนื้อที่ผ่าตัดครั้งที่ 2 ก็ยังไม่ออกเลยค่ะ ไปฟังผลเมื่อวันที่ 1 ก.ค. 52 แล้วผลไม่ออกหมอก็เลยให้โทรถามวันพรุ่งนี้ค่ะ

เอาใจช่วยค่ะ

อย่าเครียดเลยค่ะ เครียดไปก็ไม่ทำให้หายป่วยค่ะ แถมยังบั่นทอนสุขภาพจิต คิดเสียว่าป่วยแล้วรักษาให้หายได้ พอหายแล้วเราก็สุขภาพปรกติเหมือนคนอื่นค่ะ

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปค่ะ

ไปกลืนแร่และสแกนมาแล้วเมื่อวานนี้ค่ะ โชคดีที่ไม่ลามไปไหน อยู่ที่คอที่เดียวค่ะรู้สึกโล่งใจมากเลยค่ะ วันพรุ่งนี้ก็ต้องไปหาหมอเกี่ยวกับต่อมไร้ท่อ เพื่อปรึกษาเรื่องการกลืนแร่ไปฆ่าเซลล์ที่เหลือค่ะ คิดว่าคงจะได้นอนรพ. เหมือนที่คุณ aicm เล่ามาแน่ๆเลยค่ะก็อยากจะได้คิวเร็วๆ จะได้หายไวๆค่ะ

ไปคราวนี้ได้พบน้องคนนึงอายุแค่ 18 เองค่ะก็เป็นแล้วแต่เค้าก็กำลังใจดีนะคะ มีแม่มาส่งตรวจทุกครั้งเลยค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณมะละ

ดีใจด้วยนะคะที่เซลล์ไม่ลุกลามไปอวัยวะอื่น และถ้าได้กลืนแร่ต้องนอน รพ. ค่ะ

ปีก่อนนู้น (จำไม่แม่นว่าปีไหน น่าจะสองปีก่อนได้นะคะ)
ไป รพ. ตอนรอพบแพทย์ ได้ยินเจ้าหน้าที่นัดคิวกลืนแร่คุยกับคนไข้ว่ากำลังปรับปรุงห้องกลืนแร่ที่มหาราชเชียงใหม่ คนไข้ที่จะกลืนแร่จะต้องไป รพ. จุฬา หรือ รามา หรือ ศิริราช อะไรสักแห่งนี่แหละ (จำไม่แม่นอีกแหละ แหะ แหะ ขออภัย) ที่กรุงเทพ

ตอนนี้ไม่รู้ว่าห้องกลืนแร่ย้ายไปอยู่ที่ไหน ผ่านไปแถวนั้นก็ไม่มีแล้ว

น้องคนป่วยตกใจใหญ่เลย บอกว่าไม่เคยไปกรุงเทพ ไม่รู้จะไปยังไง สงสารมากเลยค่ะ และต้องตัดสินใจเวลานั้นด้วย เพราะจะต้องนัดคิว รพ.ที่กรุงเทพให้แน่นอน

ซึ่งยังไง ๆ ก็ต้องไปน่ะค่ะ เพราะคิวนี้ไม่ใช่ได้มาง่าย ๆ และเวลาที่ผ่านไป เซลล์มันก็โตตามไปด้วย ยิ่งได้กลืนแร่เร็วเท่าไรยิ่งดีกับตัวเรา และนับว่าดิฉันโชคดีมากที่ได้กลืนแร่โดยไม่ต้องรอคิว

แล้วกลับมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ ว่าจะได้กลืนเมื่อไร

โชคดีมากเลยค่ะที่ได้คิววันที่ 19 ส.ค. นี้เลยค่ะ นัดไปนอนวันที่ 19 แล้วกลับบ้านวันที่ 21 ค่ะ ต้องกลืน high dose = 150 มิลลิคิวรีค่ะ แล้วหลังกลับบ้านอีก 7 วันต้องแยกของใช้และแยกตัวเองจากคนอื่นด้วยค่ะ แต่ได้นอนที่รพ.มหาราชค่ะ เพราะว่าเจ้าหน้าที่บอกว่านัดนอนวันเดียวกันนี้ 5 คนค่ะ และดิฉันน่าจะได้นอนห้องเดี่ยวค่ะเพราะว่าใช้สิทธิเบิกได้ เลยเข้าใจว่าน่าจะมีห้อง 3 ห้องแต่เป็นห้องคู่ 2 ห้องและห้องเดี่ยว 1 ห้องค่ะ ดีใจมากเลยค่ะที่จะได้กลืนแร่ไวๆจะได้หายไวๆค่ะ แล้วหลังกลืนแร่ 6 เดือนคงจะนัดไปสแกนอีกทีค่ะถึงตอนนั้นถ้าจะตื่นเต้นน่าดูเลยค่ะ คิดแล้วก็อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจังเลยค่ะ แล้วถ้ากลับมาเมื่อไหร่แล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกครั้งนะคะ

สวัสดีค่ะ
งั้นก็พรุ่งนี้แล้วสินะ high dose จริงด้วย

แสดงว่าเมื่อก่อนได้กลืนครั้งละ ๒ คน ทำให้คนไข้ต้องรอนาน เดี๋ยวนี้กลืนแร่กันชุดใหญ่ ๕ คน เลยทำให้คิวสั้นลง เป็นผลดีกับคนไข้ที่ไม่ต้องรอนาน

แล้วกลับมาเล่าสู่กันฟังนะคะ ว่าอยู่ตึกไหน ชั้นไหน บรรยากาศของการโดนกักบริเวณ ฯลฯ

ขอให้คุณโชคดีนะคะ

ลืมถามค่ะ เป็นคนไข้ อ. อะไรคะ

อ.อัมพิกาค่ะ แต่วันที่ไปนอนรพ. อาจารย์ไม่อยู่ค่ะเลยได้เจอหมอผู้ชายค่ะจำชื่อไม่ได้แล้วค่ะว่าหมออะไร เพิ่งกลับมาถึงบ้านช่วงบ่ายนี้ค่ะ ได้นอนตึกนิมมานฯ ค่ะเป็นห้องที่เค้าคงสร้างขึ้นใหม่ค่ะเพราะมีคนไข้ที่เค้าเคยกลืนหลายรอบแล้วอยู่ด้วยเค้าบอกว่าเมื่อก่อนห้องจะอยู่ที่ชั้น 9 ตึกศรีพัฒน์ค่ะ ห้องจะมีห้องเดี่ยว 3 ห้อง ห้องคู่ 1 ห้องค่ะ ดิฉันได้อยู่ห้องเดี่ยวที่ดูเหมือนจะใหม่กว่าห้องอื่นๆ ในห้องมีแอร์ ทีวี ห้องน้ำกว้างและดูดีมากเลยค่ะแต่ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่นนะคะถ้าเป็นหน้าหนาวคงหนาวน่าดูเลยค่ะ มีกล้องวงจรปิดไว้สังเกตอาการเราด้วยค่ะ รู้สึกทรมานมากเลยค่ะตั้งแต่วันแรกที่เข้าไปนอนเพราะเดี๋ยวนี้เค้าไม่ให้เอาของกินเล่นไปด้วยเลยเพราะว่าจะเป็นการเพิ่มขยะรังสีค่ะ วันแรกที่เข้าไปได้กินไอโอดีน 131 เป็นเม็ดแคปซูล 3 เม็ดค่ะได้ทานตอนบ่าย 2 โมงกว่าๆ แล้วอาหารเย็นมาตอน 16.30 น. ทานเสร็จแล้วก็ไม่มีอะไรให้ทานอีกเลยวันแรกอาหารเป็นข้าวผัดที่จืดที่สุดในโลก พอหัวค่ำเริ่มหิวข้าวค่ะก็ใช้น้ำกินลูบท้องไปก่อนแล้วข่มตาหลับ กว่าจะหลับได้ก็แสนยากเย็น หลังจากนั้นก็ตื่นทุก 1 ชั่วโมงเลยค่ะ พอตื่นเช้ามารู้สึกปวดกราม 2 ข้างเลยค่ะ พอเคี้ยวข้าวก็ปวดกรามมากเลยค่ะเพราะว่าแร่ตัวนี้คงไปเกาะที่ต่อมน้ำลาย หน้าก็บวมค่ะ วันนี้ทั้งวันรู้สึกพะอืดพะอม แต่ก็ทานยาแก้คลื่นไส้ไปและพยายามทานน้ำเยอะๆพอตอนเย็นทานอาหารเย็นแล้วทนไม่ไหวอาเจียนออกมาทันทีเลยค่ะ หลังจากนั้นก็ทานอะไรไม่ได้เลยค่ะอาเจียนออกหมดเลย อยากทานของเปรี้ยวก็ไม่มีให้ทานเพราะเค้าไม่ให้เอาขึ้นไปด้วย กดcall แจ้งพยาบาลก็บอกให้ทานยาแก้อาเจียนที่มีให้ทานไปก็อาเจียนทันทีเลยค่ะ ก็เลยกดลงไปใหม่แจ้งพยาบาลก็บอกว่าเดี๋ยวจะหาลูกอมให้ไม่รู้ว่าจะมีรึเปล่า ตอนนั้นเริ่มแสบท้องแล้วค่ะเพราะว่าเป็นโรคกระเพาะอยู่แล้ว พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีลูกอมอยู่ในกระเป๋าแต่ไม่ได้เอาเข้ามาในห้องด้วยเอาไว้ที่ตู้หน้าห้อง ก็เลยแจ้พยาบาลไปว่าขอขึ้นมาหยิบให้หน่อยเพราะว่าเค้าไม่ให้เราออกจากห้อง พยาบาลก็บอกว่าเดี๋ยวรอก่อนแล้วจะขึ้นไปหยิบให้ ผ่านไปครึ่งชั่วโมงก็แล้วหนึ่งชั่วโมงก็แล้วจนถึง 22.30 น. ก็ไม่มีใครขึ้นมาเลย แสบท้องมากเลยค่ะ พยายามข่มตาหลับเคลิ้มไปได้ 1 ชั่วโมง 23.30 น.ก็ยังไร้วี่แวว ในใจคิดอยากจะออกไปหยิบเองให้มันรู้แล้วรู้รอดแต่ก็กลัวจะไปแผ่รังสีให้คนอื่นจึงต้องนอนทรมานต่อจนถึงเช้า ยังโชคดีที่โรคกระเพาะไม่กำเริบ ตอนเช้าทนไม่ไหวแล้วอาบน้ำสระผมเสร็จก็เลยย่องออกไปเอากระเป๋ามาแกะลูกอมกินแล้วรู้สึกเหมือนรอดตายเลยค่ะ พอ8.30 น. เจ้าหน้าที่ก็เรียกออกไปวัดรังสีหน้าห้องที่ระยะ 3 เมตรยังไม่มีอะไร แต่พอ 2 เมตรเค้าก็ถามว่าทานน้ำหมดไหม ก็เลยบอกไปว่าเมื่อวานอาเจียนทานอะไรไม่ได้เลย หมดไปแค่ 7 ขวดเองค่ะ เค้าเตรียมไว้ให้ตั้ง 15 ขวดค่ะ แถมเมื่อคืนยาระบายก็ไม่ได้ทาน แต่เค้าก็ยังให้กลับบ้านได้อยู่นะคะ ดีใจมากเลยค่ะเพราะคิดอยู่แล้วว่าอาจจะไม่ได้กลับเพราะทานน้ำก็น้อย รีบเก็บข้าวของทันที แต่กว่าจะได้กลับก็ปาไปเที่ยงวันค่ะ ภาวนาว่าขออย่าให้ได้มากลืนแร่อย่างนี้อีกเลยทรมานมากเลยค่ะ ถึงตอนนี้ก็ยังมีพะอืดพะอมอยู่เลยนะคะ นึกถึงอาหารที่โรงพยาบาลทีไรก็อยากอาเจียนทุกทีเลยค่ะเพราะมันจืดมาก วันจันทร์นี้เค้านัดไปสแกนแล้วค่ะว่าเซลล์มะเร็งตายหมดรึยังก็อยากจะให้มันตายให้หมดเลยค่ะเพราะไม่อยากกลับไปกลืนแร่อีกแล้ว มีคนไข้ที่ไปด้วยกันคนนึงเค้าเป็นต่างด้าวค่ะกลืนเป็นครั้งที่ 3 แล้ว เค้าบอกว่าของเค้าตอนนี้ลามไปที่ปอดแล้วได้ฟังครั้งแรกก็ตกใจมากค่ะ แต่พอเค้าบอกว่าเค้าไม่ได้มารักษาอย่างต่อเนื่องเพราะกลับบ้านไป 1 ปี ไม่ได้มาสแกนตามนัดและขาดยาด้วยค่ะ พอฟังแล้วก็โล่งใจหน่อยที่ว่าถ้าเราไปรักษาสม่ำเสมอตามนัดคงไม่มีอะไรน่ากลัวแต่ก็สงสารเค้านะคะ ตอนนี้ก็รอลุ้นผลสแกนวันจันทร์นี้ค่ะแล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ ตอนนี้รู้สึกเพลียๆขอไปพักก่อนนะคะ

สวัสค่ะ คุณมะลิ
ดีใจที่การกลืนแร่ผ่านพ้นไปได้ (ถึงแม้จะทุลักทุเลบ้างก็ตาม) ตอนนั้นห้องกลืนแร่อยู่ชั้น ๙ ศรีพัฒน์ เป็นชั้นที่ตรวจคนไข้โรคไทรอยด์นั่นแหละค่ะ

ดูแล้วการรักษายุคนี้การรักษาก้าวหน้าไปเยอะนะคะ มีห้องกลืนแร่หลายห้อง มีวงจรปิด (นึกถึงแพนด้าน้อยเลยค่ะ อิอิ) ตอนนั้นที่ดิฉันไปกลืนแร่ การติดต่อกับพยาบาลคือกด call มีคืนที่พยาบาลลืมเอายาระบายมาให้ เราก็กดเรียกพยาบาล แต่ไม่มีใครมา พอตอนเช้าก็ถาม เขาบอกว่าออดเสียทั้งตึกเพราะมดเข้าไปอยู่ในกล่องสวิทซ์ ถ้ามีอะไรให้โทรศัพท์เรียก อ้าว ว ว มีงี้อีก แล้วทำไมไม่บอกแต่แรกฟระเนี่ย ย ย

คุณมะลิเก่งนะคะที่อยู่ห้องเดี่ยวได้ เพราะการอยู่ห้องเดี่ยวคือการโดดเดี่ยวจริง ๆ ตามปรกติถ้าเราป่วยเรายังมีคนเฝ้าไข้ แต่นี่ต้องอยู่คนเดียวจริง ๆ ถ้ากลัวผีละก็อยู่ไม่ได้แน่ค่ะ แต่การอยู่รวมกับคนอื่น บางครั้งก็รู้สึกไม่สะดวก แต่อุ่นใจว่ามีเพื่อน คือได้อย่างก็เสียอย่างน่ะค่ะ

แล้วมีการไม่ให้เอาของกินเข้าไปด้วย เมื่อก่อนไม่ห้ามเลยค่ะ และกับข้าวก็เป็นกับข้าวปรกติ ที่ก็กินได้ ไม่ถึงกับต้องกล้ำกลืนกินกันตาย อย่างของคุณมะลินี่ไม่แน่ใจว่าเป็นกับข้าวที่ทำพิเศษสำหรับคนกลืนแร่หรือเปล่า

แร่แบบแคปซูลนี่ดีกว่าแบบน้ำนะคะ แน่ใจได้ว่าเราได้กินครบปริมาณ

จริง ๆ แล้วตอนนั้นหลังจากลืนแล้วดิฉันก็มีอาการท้องอืด คลื่นไส้ แน่นท้อง อยากอาเจียน รู้สึกว่าถ้าอาเจียนแล้วน่าจะสบายขึ้น แต่มันไม่ยอมอาเจียน ในขณะที่เพื่อนร่วมห้องไม่มีอาการอะไรเลย หล่อนลั้ลลามาก (แต่บอกว่าถ้าจะต้องมากลืนครั้งที่ ๓ อีก หล่อนไม่มาอีกแล้ว) แล้วอาหารของ รพ.มันไม่ค่อยมีผัก พอเพื่อนร่วมห้องปลอดรังสีและออกไปข้างนอกได้ ก็ฝากเขาซื้อสลัดมาทาน อาการก็ดีขึ้น มารู้ตอนหลังจากนั้นอีกหนึ่งปี ที่งดฮอร์โมนไทรอยด์ ก็มีอาการท้องอืด คลื่นไส้ อาเจียน เอาชีวิตเกือบไม่รอด ไม่อยากกินอะไร แค่นึกจะกินก็อยากอาเจียน ฝืนใจกินเข้าไปก็อาเจียนออกมา เข้าใจความรู้สึกของคุณในห้องกลืนแร่เลยค่ะ ลองสังเกตอาการแล้วก็รู้ว่าเป็นเพราะงดฮอร์โมนไทรอยด์แล้วกินแต่แคลเซียม

ต้องแก้ไขด้วยการกินแคลเซียมแบบเม็ดฟู่ ต้องซื้อเอง (เบิกค่าแคลเซียมฟู่ไม่ได้) ต่อไปถ้าคุณงดฮอร์โมนไทรอยด์แล้วมีอาการนี้ ลองกินแคลเซียมเม็ดฟู่ดูนะคะ

การรักษาโรคนี้ก้าวหน้าไปเยอะเลยนะคะ กลืนแร่แบบแคปซูล ไม่ให้กินอาหารอื่นนอกจากอาหารที่จัดให้ แถมหลังจากกลืนแร่แล้วก็ได้สแกนเร็ว รู้ผลทันใจดีจังเลยค่ะ (ยุคดิฉันเมื่อ ๕ ปีที่แล้วนี่ต้องครึ่งปีนะคะ)

เคสของคนต่างด้าวนั่น เป็นผลจากการรักษาไม่ต่อเนื่อง ไม่ครบถ้วนน่ะค่ะ เพราะการกินฮอร์โมนไทรอยด์ก็เป็นการกดโรคไว้ไม่ให้มันกลับมาอีก (จำคำ อ.อัมพิกามาค่ะ)

วันจันทร์นี้กลับมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ

ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปค่ะ เราต้องทำชีวิตที่เหลืออยู่ให้ดีเท่าที่เราจะทำได้

ไปสแกนกลับมาแล้วค่ะ รู้สึกผิดหวังอย่างแรงค่ะ เพราะคิดว่าวันนี้คงได้รู้ผลแน่แล้ว แต่ที่ไหนได้ที่เค้าให้ไปสแกนวันนี้แค่ให้รู้ว่าแร่มันจับกับเซลล์ดีรึเปล่าและไปจับส่วนไหนในร่างกายบ้างแค่นั้นเองค่ะ ซ้ำยังทำให้กังวลอีกเพราะว่าเค้าสแกนบริเวณขาก้วยโดยให้เราชันเข่าขึ้นค่ะ และถามว่าเจ็บขาบ้างรึเปล่า ดิฉันก็เลยคิดมากเพราะกลัวว่าจะไปเจอเซลล์มะเร็งที่ขาด้วย แต่แฟนก็ปลอบใจว่ายังไม่ต้องคิดมากเพราะเค้าอาจจะเห็นว่ามีแร่เกาะอยู่ตรงนั้นก็เลยถามดูก็ได้ แต่มันก็คิดได้ 2 อย่างนะคะว่าอาจจะเป็นอย่างที่แฟนดิฉันบอกหรือไม่ก็เป็นอย่างที่ดิฉันคิดไว้ แต่ก็พยายามคิดว่าไม่น่ามีอะไร เพราะเราสแกนรอบแรกไปแล้วก็ไม่เจอที่อื่นนอกจากที่คอนี่คะ พอสแกนเสร็จเค้าก็บอกให้กลับบ้านได้ ผลสแกนจะอยู่ใน com แล้วรอพบแพทย์ปีหน้าอีก 6 เดือนที่เค้านัดไว้แล้วแพทย์เจ้าของไข้จะอ่านผลเอง ถามอะไรก็ไม่ยอมบอก .... เซ็งมากเลยค่ะ ก็ทำใจรออีก 6 เดือนค่ะ

คุณ aicm ทำงานด้านการแพทย์รึเปล่าคะ เพราะคุณมีความรู้ทางนี้เยอะดีนะคะ ช่วยให้ดิฉันและอีกหลายๆคนที่เป็นโรคนี้และยังไม่มีความรู้เรื่องนี้ได้เยอะเลยค่ะ ......ขอบคุณมากๆเลยนะคะ

สวัสดีค่ะ คุณมะลิ

ดิฉันไม่ได้ทำงานเกี่ยวข้องกับการแพทย์เลยค่ะ เป็นผู้ป่วยมะเร็งไทรอยด์คนหนึ่ง ซึ่งเคยอยู่ในภาวะที่เคยป่วยแล้วหาข้อมูลเกี่ยวกับโรคนี้ไม่ได้ (เมื่อปี ๒๕๔๗ นะคะ) หาหนังสือที่ผู้ป่วยโรคนี้เขียนเล่าประสบการณ์การรักษาก็ไม่มี ตอนนั้นใช้อินเตอร์เน็ทก็ไม่เป็น ไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับโรคนี้เลย

เราอยากรู้ว่าพอป่วยแล้วมีขั้นตอนการรักษาอย่างไร มีอาการข้างเคียงหรือไม่อย่างไร ผลเป็นอย่างไร ฯลฯ

เคยคิดว่าหมอน่าจะมีแผ่นพับแจกคนไข้ ไม่ต้องถึงกับอธิบายทุกคน เพราะรู้ว่าคนไข้เยอะ เอาพอให้รู้ว่าโรคนี้ร้ายแรงมากน้อยแค่ไหน มีแนวทางการรักษาอย่างไร ระหว่างการรักษาจะมีผลอย่างไรหรือไม่ แต่นี่ไม่บอกอะไรเลย ต้องไปรู้เองดาบหน้าโปรโมชั่น หุ หุ (คนที่ทำงาน รพ.บอกว่าถ้าบอกไปคนไข้บางคนก็รับไม่ได้ ทำใจไม่ได้)

โชคดีที่ดิฉันเองทำใจยอมรับกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เลยมีอาการวิตกกังวลแต่พอประมาณในระยะเวลาหนึ่ง และทำใจได้ในที่สุด คิดว่าป่วยก็รักษา ถึงไหนก็ถึงกัน


ด้วยความที่เราเคยผ่านจุดนั้นมาก่อน พอมีโอกาสก็เลยขอเล่าสิ่งที่เราเคยประสบมาด้วยตัวเอง เผื่อว่าถ้าใครที่ป่วยอยู่แล้วมาอ่านเจอ ก็จะพอรู้ว่าคนที่เคยป่วย ผ่านการรักษาอย่างไรบ้าง หลังจากนั้นชีวิตเป็นอย่างไร มันก็พอจะเป็นแนวทาง เป็นกำลังใจให้กันได้บ้าง

และที่คุณมะลิมาเล่าประสบการณ์ของตัวเองก็จะยิ่งเป็นประโยชน์มากขึ้นอีก เพราะการรักษาเมื่อ ๕ ปีก่อน กับปีนี้มีบางอย่างแตกต่างกันไป เลยขอคุยกับคุณทางนี้แล้วกันนะคะ

ที่ไปสแกนมาวันนี้ ก็คงดูว่ารังสีไปจับเซลล์อย่างที่เขาบอกนั่นแหละค่ะ ไม่น่าจะรู้ผลอะไรมากไปกว่านี้ รับรังสีไปยังไม่ครบสัปดาห์เลย

หลังจากนี้ก็พยายามทำใจให้สบายค่ะ ความเครียดจะทำให้ภูมิต้านทานลดนะคะ

อาหารปรุงแต่ง เช่น แหนม หมูยอ แฮม ฮ็อทด็อก ลูกชิ้น ปลาส้ม และอื่น ๆ อีกมากมายในกลุ่มนี้ ก็กินให้น้อยลง ถ้าเลิกได้ก็ยิ่งดี

และอาหารประเภททอด ๆ ๆ ที่เขาทอดขายกัน ส่วนมากใช้น้ำมันทอดซ้ำ ถ้าไม่จำเป็น ไม่อยากกินจริง ๆ ก็อย่าซื้อ ไปร้านอาหารก็อย่าสั่ง ให้ซื้อของสดมาทอดเอง ถึงจะอร่อยน้อยกว่าแต่ปลอดภัยกับตัวเรามากกว่า

เราต้องดูแลร่างกายมากกว่าเดิมค่ะ และต้องออกกำลังกายเพื่อให้ร่างกายแข็งแรง ขณะออกกำลังกายก็ต้องทำใจให้สบายด้วย

โชคดีนะคะ

ดิฉันขอแนะนำค่ะว่าคนที่จะต้องไปกลืนแร่ที่รพ.มหาราช ควรพกขนมหรือลูกอมเข้าไปด้วยก็ดีค่ะ ถ้ามีโรคประจำตัวเป็นกระเพาะอาหารอย่างดิฉันเพราะว่าข้าวเย็นมาเร็ว พอดึกมาก็จะหิวและแสบท้องค่ะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะคุณแอ....สู้ สู้ สู้ (แต่ไม่ตายนะคะ) อิ อิ

15 สิงหา นี้จะรู้ผลแล้ว
กลัวนิด แต่ก็สู้ๆๆ
ขอเป็นกำลังใจให้กับคนหัวอกเดียวกันนะคะ

คุณแอ ทานอาหารยังไงบ้างคะ งดเนื้อรึเปล่าคะหรือว่าทานอาหารธรรมดาคะ ตอนนี้พยายามทานผักและเนื้อปลาค่ะ งดเนื้อทุกอย่าง แต่ก็ยังทานประเภทผัดกับทอดอยู่ค่ะ และอาหารพื้นเมืองก็มี กะปิ ปลาร้าด้วยค่ะ ไม่รู้ว่าต้องงดด้วยรึเปล่าคะ

สำหรับดิฉันเองนะคะ กินปรกติ ทุกอย่าง กินอย่างที่เราชอบ ชอบกินเนื้อ ไม่ชอบปลา แถมด้วยกาแฟ de คาเฟอีนวันละแก้วอีกต่างหาก

ส่วนอาหารก็จะต้องมีผักด้วยทุกมื้อ เพื่อป้องกันอาการท้องอืด ถ้ายังมีอาการท้องอืดก็กินยา

ที่ระวังคือพวกของทอด ของผัดที่เขาทำขาย เพราะไม่อยากกินของที่ใช้น้ำมันทอดซ้ำ ไม่จำเป็นจะไม่ซื้อกิน ถ้าอยากกินมาก ก็กินนิดหน่อยให้หายอยาก

อาหารปรุงแต่ง เช่น hotdog แฮม หมูยอ ลูกชิ้น แหนม และอื่น ๆ ในกลุ่มนี้จากที่ชอบกิน กินบ่อย ก็กินนาน ๆ ครั้ง

ไม่รู้ว่าคนอื่นเขาปฏิบัติตัวเรื่องนี้อย่างไรนะคะ


ส่วนคุณเอง ถ้ากินอะไรแล้วกังวล ก็ไม่ต้องกินหรอกค่ะ กินแล้วจะเครียดซะเปล่า ที่สำคัญกินของที่มีประโยชน์ต่อร่างกายค่ะ

เมล์ไปหาคุณแอตามที่ให้เมล์ไว้แล้วนะคะ ช่วงนี้ก็มีอาการชามือ+เท้าคิดว่าคงขาดแคลเซี่ยมค่ะ ช่วงนี้ก็เลยทาน ครั้งละ 2 เม็ดไปเลยค่ะ แต่อาหารก็พยายามทานที่มีประโยชน์และงดเนื้อให้มากที่สุดแต่ช่วงนี้ก็ทานหมูบ้างนะคะ อย่างลูกชิ้นนี่ก็ทานเป็นบางครั้งถ้าอยากทานมากจริงๆค่ะ แต่ช่วงนี้รู้สึกปวดที่แผลค่ะไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะแร่ไอโอดีน 131 ไปจับเพื่อฆ่าเซลล์ที่เหลือรึเปล่าเลยเจ็บที่แผลค่ะ

ทุกคนคือผู้นำแสงสว่างสำหรับฉัน ก็เพิ่งรู้วันนี้เองแหละค่ะว่าการงดฮอโมนแล้วเป็นไง ขำ ๆ นะตอนแรกไปปรึกษาพยายาลที่ทำงาน รู้ไหมเขาตอบว่าไง ตลกมาก ๆ เขาบอกว่า คุณกำลังตั้งครรอ่อน ๆ เราขำกลิ้งเลย เรายังไม่แต่
งงานแต่ไม่เป็นไร เขาไม่รู้ ก็เลยถามเพื่อนที่เป็นพยายาล เขาก็บอกเหมือนที่คุณบอก แต่ก็ไม่เคลียเท่าไหร่ และก็มาถึงบางอ้อ ก็วันนี้แหละค่ะ แต่ก็ยังดีที่เป็นไม่นานเพราะเราเพิ่งงดฮอโมนต้นเดือนพย นี่เอง จะอ๊วกตลอดเลย เหนื่อยมาก ๆ ปวดหัวเป็นทุกอย่างเลย ประมาณนี้แหละ และก็เพิ่งรู้ว่าต้องกินฮอโมนก่อน กิน แคลเซียม ไม่เห็นหมอเขาบอกว่าไรเลย ดีนะ ได้รู้อะไรดี ๆ ตั้งเยอะเลย ขอบคุณนะคะ

รู้สึกเจ็บที่แผลรึเปล่าค่ะ (สำหรับคนที่ผ่าตัดแล้ว) เป็นแผลนูนด้วย โค้งยาว 7 ซม.ได้ หมอบอกให้รักษาหายก่อนค่อยฉีดยาแผลเป็นได้ ถ้าฉีดตอนนี้จะไปรบกวนกับกัน Scan จึงทำใจในร่องรอยของแผล (ผ่านมา 1 ปีเต็มแย้ว)

อ่อ ดีใจด้วยนะคะที่หายแล้ว ส่วนหนูต้องรอลุ้นตอนพบหมอครั้งต่อไป

ขอบคุณสำหรับคำอธิบายต่างๆ ทำให้ไม่รู้สึกว่า "ฉันเป็นแบบนี้คนเดียว"

หายหน้าไปนานเลยค่ะ ตอนนี้ก็สบายดีค่ะไม่มีอาการผิดปกติอะไร วันที่ 25 ม.ค. นี้ก็จะเริ่มงดฮอร์โมนและไอโอดีนแล้วค่ะ และรอไปสแกนครั้งแรกหลังกลืนแร่ฆ่าเซลล์ไป หมอนัดกลืนแร่วันที่ 8 มี.ค. 53 และ สแกนวันที่ 10 มี.ค. จากนัดก็นัดพบหมอวันที่ 12 มี.ค. ค่ะ ตอนนี้ก็เข้าวัดบ้างถ้ามีเวลาว่างค่ะ วันที่ 20-27 ธ.ค. 52 ที่ผ่านมาก็ไปวิปัสสนาที่ ตาณัง เลณังเชียงใหม่มาค่ะ ไปโครงการของโรงพยาบาลค่ะ (ลืมบอกพี่แอไปว่าหนูเป็นพยาบาลค่ะ) ได้ไปปฏิบัติก็ดีมากเลยค่ะทำให้ปลงได้เยอะเลย ไม่เครียดกับโรคที่เราเป็น เสียดายนะคะที่นัดไม่ตรงกันเลย ไม่งั้นคงมีโอกาสได้รู้จักกัน ขอบคุณมากนะคะที่ให้ข้อมูลในทุกระยะของการรักษาไว้ ได้ทราบแล้วทำให้ได้เตรียมความพร้อมในการรักษาแต่ละครั้งได้ดีเลยค่ะ ปีใหม่นี้ขอให้พี่แอมีความสุขมากๆ หายไวๆนะคะ (วันนี้อยู่เวรบ่ายแอบแว๊บมา ถ้าว่างเมื่อไหร่จะเข้ามาทักทายอีกนะคะ)

คุณแม่ก็เป็นเหมือนกันตัดออกทั้งสองข้างแล้ว แต่ตอนนี้เกร็ดเลือดคุณแม่ต่ำ คุณหมอนัดทานน้ำแร่อีก 2 เดือน
ผ่าตัดครั้งแรก 11/3/53 ครั้งที่ 2 19/3/53 ตอนนี้เครียดมากเป็นห่วงคุณแม่ อยากได้รับคำแนะนำ อยู่สุโขทัย 086-1192300

คุณน้องแคทคะ

ยุคนี้ยังดีที่มีอินเตอร์เน็ทให้ค้นคว้าหาข้อมูลได้ง่าย ๆ แค่ปลายนิ้วคลิก หนูใช้มันให้เป็นประโยชน์ให้มากที่สุดนะคะ

ตอนที่ป้าป่วย ยังใช้อินเตอร์เน็ทไม่เป็น ไม่รู้ข้อมูลอะไรเลย รักษาแบบดาบหน้าโปรดักชั่นค่ะ ทุกอย่างแล้วแต่หมอ

หนูลองไปปรึกษาคุณหมอที่รักษาคุณแม่นะคะ ไม่แน่ใจว่ารักษา รพ.เอกชนหรือของรัฐ

ถ้าเป็น รพ.ของรัฐ ไม่สะดวกไปที่ รพ. ก็ลองถามดูว่าหมอเปิดคลีนิคที่ไหน แล้วก็ตามไปเลยค่ะ

ขอให้โชคดีนะคะ

ฝากข้อความถึงคุณมะลิค่ะ ไม่ได้แวะมานานแล้วนะคะ
สบายดีหรือเปล่าคะ

เป็นไทรอยส์มาตั้งแต่ปี42 ทานฮอโมนมาปีครึ่งก็หาย ปลายปี52เป็นอีกเพราะงานเยอะ เครียดด้วยค่ะ ทานยามานาน ทีแรกรักษาหมออัมพิกาที่ศรีพัฒน์ ไปๆมาๆจังหวะไม่เหมาะเลยต้องเจอหมอเมตตาภรณ์ เมื่อ 18 ก.พ.54หมอให้งดยาเพื่อuptest วันที่ 8-9มีนา พอได้ผลก็นัดกลืนแร่วันที่ 23 มีนา อดยาต่ออีก งดไอโอดีนด้วยเครียดมากกับเรื่องอาหาร ร่างกายอ่อนแอมากเป็นหวัดงอมแงม ผิวแห้งคันไปทั้งตัวเกาจนถลอกไปหมด อ่อนเพลียมาก ซึมเศร้าด้วย กว่าจะได้กลืนแร่ วันที่กลืนห้องเบอร์ 23 ก็ไม่ค่อยจะต้อนรับคนไข้ศรีพัฒน์เท่าไหร่ ต้องกลับไปให้หมออัมพิกาเซ็นให้ที่ชั้น9ห้อง 21 พยาบาลก็ไม่ค่อยบริการเท่าไหร่เหมือนว่าคนไข้ศรีพัฒน์มายุ่งอะไรกับเขา(ไม่ค่อยจะถูกกันเลยหน้าบอกบุญไม่รับ)
กลื่นแร่เสร็จกลับบ้านทางบ้านขังให้อยู่ในห้องได้4วันแล้ว กินจืดๆ ไม่ให้พบใคร กลัวไปแผ่รังสีให้คนอื่น ก็เลยสบายไป นั่งๆนอนๆ แต่ใจสั่นมาก
ดีใจที่อ่านเจอเพื่อนที่เคยเป็นก็เลยได้ระบายบ้าง
ขอบคุณค่ะ

สวัสดีเจ้าคุณเจ
ป้าเป็นคนไข้ทั้งศรีพัฒน์และมหาราช บางครั้งถ้าศรีพัฒน์ส่งไปรักษา / ใช้เครื่องมือที่มหาราช มักจะได้ไปตอนบ่าย หรือเย็น หรือวันหยุด ที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีปัญหานะคะ (คิดว่า จนท.ของมหาราชก็น่าจะมีรายได้พิเศษตรงนี้อยู่เหมือนกัน)

กรณีคุณเจ คิดว่าน่าจะไม่ได้ประสานงานกันไว้ล่วงหน้า เลยดูเหมือนว่าเราไปแทรกช่วงของคนไข้มหาราช ไม่ต้องซีเรียสค่ะ หมอเขาส่งเราไป เราไม่ได้ไปยุ่งเอง

ขอให้สุขภาพแข็งแรงเร็ววันนะคะ อย่าเครียดค่ะ ความเครียดทำให้ภูมิคุ้มกันลดลง ป่วยแล้วรักษาหายได้ คิดเสียว่าเรายังโชคดีได้รักษากับหมอเก่ง ๆ รพ.ดี ๆ

หวัดดีค่ะพี่แอ ไม่ได้เข้ามานานเลยค่ะ ตอนนี้ลาป่วยอยู่ค่ะเพราะเพิ่งกลับจากไปกลืนแร่ high dose มาเมื่อวันที่ 6-8 ก.ค. นี้เองค่ะ นี่ก็รอบที่ 4 แล้วค่ะเพราะว่ามันลามไปที่กระดูกเชิงกรานข้างซ้ายและกระดูกก้นกบค่ะ ที่คอไม่มีแล้ว ตอนนี้งดฮอร์โมน+ไอโอดีน 2 เดือนกว่า นน.ขึ้นมา 6-7 กก. แล้วตัวบวม อึดอัดมากเลยค่ะ อ่อนเพลียด้วยแต่ก็ยัง โอเคอยู่ค่ะ พรุ่งนี้ก็มีนัดไปสแกนช่วงบ่ายค่ะ หวังไว้ว่ารอบนี้คงหายซักทีเพราะหมอบอกว่าถ้ากลืน high dose เกิน 1000 แล้วยังไม่หายจะเสี่ยงที่จะลามไปที่อื่นได้อีกค่ะตอนนี้ 4 รอบก็รวมเป็น 650แล้วค่ะ

สวัสดีเจ้า......คุณมะลิ

หายไปนาน น นะคะ คิดถึงอยู่ค่ะ ว่าสุขภาพเป็นยังไงบ้าง ขอบคุณมากที่แวะมาส่งข่าว เป็นกำลังใจ ส่งแรงใจให้มีสภาพจิตใจที่เข้มแข็ง ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้นะคะ

วันหลังแวะมาส่งข่าวอีกนะคะ คิดถึงและเป็นห่วงจริง ๆ ค่ะ

หวัดดีค่ะพี่แอ
แวะมาส่งข่าวค่ะ ช่วงนี้ก็สบายดีค่ะ มีนัดเดือนม.ค. วันที่ 18 ค่ะ ก็ต้องเริ่มงดฮอร์โมนและไอโอดีน 7 ธ.ค. นี้แล้วค่ะ ยังไม่หายเลย เซลล์ตรงกระดูกเชิงกรานข้างซ้ายที่ลามไปยังไม่หมดค่ะ ตอนนี้กลืนแร่ไป 4 รอบแล้วรวมยาก็ 650 แล้วหมอบอกว่าถ้ายังไม่หายแสดงว่าดื้อยา สงสัยคิดว่าคงต้องให้คีโมร่วมด้วยแน่ๆ ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเลยค่ะ ก็ภาวนาขอให้รอบนี้หายซักที แต่ยังไงกำลังใจก็ยังดีอยู่ค่ะ ชีวิตต้องสู้ค่ะ

สวัสดีเจ้า
ว้าววววว กลับมาส่งข่าวแล้ว กึ๊ดเติงหาขนาด

เป็นกำลังใจให้สู้ค่ะ รักษาที่มหาราชแล้วไม่ต้องกลัวค่ะ

ของอิป้าแอเอง ไทรอยด์ไม่มีปัญหา แต่มีปัญหาต่อมน้ำลายกับกระเพาะอาหาร รักษาจนไม่รู้จะรักษายังไงแล้ว ถามว่าป่วยมากมั้ยมันก็ไม่มาก แต่มันไม่หายขาดสักที ตอนนี้เลยลองไปรักษากับแพทย์ทางเลือก แพทย์แผนไทยค่ะ เป็นการรักษาโรคที่ต้นเหตุที่ทำให้เกิดโรค โดยการปรับความสมดุลของระบบต่าง ๆ เบื่อที่จะต้องกินยาคลายกล้ามเนื้อแล้วค่ะ

ขอให้คุณความดีที่คุณมะลิทำ คุ้มครองให้หายป่วยเร็ว ๆ นะคะ

ถึงคุณมะลิค่ะ
ไม่แน่ใจว่าจะแวะมาทางนี้บ้างหรือเปล่า โรคไทรอยด์ป้าก็รักษากับอาจารย์หมอคนเดิม แต่อาการป่วยอื่นตอนนี้ลองหันมารักษากับแพทย์ทางเลือกที่นี่ค่ะ ศูนย์การแพทย์แผนไทย และการแพทย์ผสมผสาน คลิกเลยค่ะ เป็นส่วนหนึ่งของคณะแพทย์ศาสตร์ มช.หรือสวนดอกนั่นแหละค่ะ

ที่นี่มีแพทย์แผนไทยกับแผนจีน ป้ารักษากับแพทย์แผนจีนค่ะ แต่หมอที่รักษาเป็นหมอคนไทย หมอหนุ่มรุ่นใหม่ เรียนจบแพทย์แผนจีนจากจีน เคยประจำที่ รพ.หัวเฉียว (รพ.นี้มีชื่อเสียงเรื่องแพทย์แผนจีน)

การรักษาที่นี่จะเน้นความปลอดภัยของคนไข้เป็นหลัก และแพทย์แผนจีนจะเน้นการฟื้นฟู ปรับสมดุลของร่างกาย มีการฝังเข็มและกินยาจีน (ยาต้ม)

จากประสบการณ์การไปรักษาของป้านะคะ ตอนหมอเขาจับชีพจร (แมะ) เรา หมอจะบอกได้เลยว่าเรามีอาการป่วยที่ไหน อย่างไรบ้าง เท่าที่รักษามาหนึ่งคอร์สแล้วก็รู้สึกดีขึ้นค่ะ

อัตราค่ารักษา ครั้งแรกจะมีค่าพบแพทย์แผนปัจจุบัน ๒๐๐ บาท (เบิกคืนได้ ๕๐ บาท) จ่ายครั้งเดียว ครั้งต่อไปพบแพทย์ไม่ต้องจ่ายอีก

ถ้าเป็นแพทย์แผนไทยจะมีการนวด ราคา ๔๐๐ บาท /ครั้ง (ชั่วโมงครึ่ง) เบิกคืนได้ ๒๕๐ บาท ถ้านวดทั้งตัวใช้เวลาสามชั่วโมง ราคาเพิ่มไปอีกเท่าตัว

ถ้าเป็นแพทย์แผนจีน ฝังเข็มคอร์สละ ๑,๘๐๐ บาท / ๖ ครั้ง เบิกคืนได้ ๖๐๐ บาท ถ้ากินยาต้ม หมอจะสั่งให้ไปซื้อยาจีนที่ร้านที่กาดหลวงเอามาต้มกินเอง สรุปว่าการฝังเข็มเบิกได้ครั้งละ ๑๐๐ บาทเท่านั้น

ถ้าสนใจลองโทรไปสอบถามดูนะคะ เป็นอีกทางเลือกค่ะ


       

ช่วงนี้คุณเพ็ญพักตร์ ศิริกุลก็มาฝังเข็มที่นี่เหมือนกันค่ะ รักษากับหมอคนเดียวกันเลย

ขอบคุณมากค่ะคุณป้า เดี๋ยวหนูจะลองไปสอบถามดูค่ะ วันที่ 18 นี้จะไปกลืนแร่แล้วค่ะ 20 นี้ได้รู้กันว่าจะหายรึป่าว ช่วงนี้ก็เริ่มมีตัวบวมหน้าบวมมาแล้วค่ะ แต่กำลังใจดี 100% ค่ะ ถ้าได้ผลยังไงจะแวะมาส่งข่าวนะคะ

ป้าแอมีปัญหาที่ต่อมน้ำลายกะกระเพาะนี่เป็นไรคะ กรดไหลย้อนรึเปล่าคะ เพราะหนูก็เป็นค่ะช่วงก่อนเป็นแผลี่โคนลิ้นเรื้อรังตั้งนาน ตอนแรกนึกว่างานเข้าซะแล้ว จะเป็นมะเร็งโคนลิ้นรึเปล่าแต่ไปหาอ่านดูก็ไม่ใช่ พอนานไปรักษาไปมันก็หายไปเอง เลยสงสัยว่าจะเป็นกรดไหลย้อนค่ะ แต่ตอนนี้ก็หายแล้วนะคะก็พยายามไม่กินอาหารก่อนนอน และงดอาหารที่ทำให้เกิดกรดในกระเพาะอาหารก็ดีขึ้นค่ะ

มารายงานตัวค่ะป้าแอ ตอนนี้หนูไม่มีน้องมะอยู่ในร่างกายแล้วค่ะ เพิ่งทราบผลวันที่ 20 ม.ค. นี้เองค่ะ ดีใจมากๆๆๆๆๆสุดๆ แต่ก็เป็นการเริ่มต้นสิ่งที่ดีนะคะ เพราะกว่าจะหายได้กลืนแร่ high dose ไปตั้ง 4 รอบเรียกว่าเป็นอะไรที่สุดๆจริงๆค่ะ แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นมากเลยค่ะ ยังไงก็สู้ๆต่อไปค่ะ รอลุ้นผลอีก 6 เดือนข้างหน้าต่อไปค่ะ วันนั้นหมอเจาะเลือดไปดูค่ามะเร็งด้วยแล้วนัดไปฟังผลเดือน ก.ค. ค่ะ แล้วจะมารายงานตัวใหม่นะคะ......ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆร่วมโรคทุกคนเลยนะคะ

สวัสดีเจ้า คุณมะลิ

ว้าวววววววี้ดวิ้วววววววว กรี๊ดดดดดดดดดดด ดีใจด้วยค่ะ ที่หายป่วยแล้ว อย่างนี้ต้องปิดซอยฉลองแล้วค่ะ เพราะคุณกลืนแร่ตั้งหลายรอบ แอบเป็นห่วงน่ะค่ะ มาถึงวันนี้มันโล่งใจแสนจะมีความสุข เป็นวันนี้ที่รอคอยจริง ๆ ค่ะ

ป้ายังจำวันที่ไปเจาะเลือดครั้งแรกได้อยู่เลย คนเจาะเลือดเป็นผู้หญิง หน้าตาออกไปทางแขก ๆ นิด ๆ เขาบอกเราว่าถ้าคนไหนได้เจาะเลือดแสดงว่าหายป่วยแล้ว มันทำให้เรารู้สึกดีมากเลยค่ะ

ส่วนเรื่องต่อมน้ำลาย มีกล้ามเนื้ออยู่เส้นนึงที่มักจะตึง เกร็ง ทำให้ปวด ส่วนกระเพาะนี่มีอาการกรดไหลย้อนด้วยค่ะ ก็ดูแลตัวเองอย่างที่คุณมะลิบอก ตอนนี้ก็ดีขึ้นค่ะ

ขอบคุณมากค่ะป้าแอ ตอนนี้หนูก็พยายามดูแลตัวเองให้ดี ออกกำลังกายบ้าง ไปวัดบ้าง ไม่เครียดค่ะ ตอนนี้ก็รู้สึกดีมากเลยค่ะ บางทีลืมไปเลยว่าเราไม่สบายอยู่ ก็สู้ สู้กันต่อไปค่ะ......แล้วจะส่งข่าวมาเรื่อยๆนะคะ

ดีใจกับคุณมะลิด้วยนะคะที่หายป่วย ดิฉันเป็นชนิดpapillary ค่ะ ช่วงนี้อยู่ในช่วงหลังผ่าตัดไทรอยด์ออกครบสองข้าง. เดี๋ยว 13/6/55 หมอนัดเจาะเลือด 16/7/55 หมอนัดทำ total body scan แรกๆที่รู้ว่าเป็นโรคนี้ก็รับไม่ได้ ร้องไห้อยู่สองวันสองคืน พยายามหลอกตัวเองว่าฝันไปใช่มั้ย???เพื่อนก็มาปลอบใจว่าโรคนี้ถ้าใจเราไม่สู้แล้วมันจะไปเร็วนะ. เลยตั้งสติหันมามองดูลูกที่เพิ่งจะ11 เดือน (เค้ายังต้องการแม่)ก็เลยมีสติมากขึ้น ที่จะต่อสู้กับมันค่ะ สู้ๆคร้า

เป็นชนิดนี้ดีที่สุดในบรรดาโรคมะเร็งแล้วค่ะพี่ส้ม ตอนแรกหนูก็ทำใจไม่ได้เหมือนกันแต่พอหนูได้ศึกษาดูและปรึกษาหมอแล้วก็รู้สึกดีขึ้นเยอะเลยค่ะเพราะเป็นชนิดที่ร้ายแรงน้อยที่สุดแล้วค่ะ ของหนูนี่ลามไปกระดูกเชิงกรานข้างซ้ายด้วยค่ะ แต่ก็พยายามไม่เครียดกับมัน อยู่กับมันเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเราเท่านั้นเอง

ไปวัดหนูนั่งสมาธิก็แผ่เมตตาให้มันให้อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข เพราะถ้าเราอยู่ไม่ได้มันก็ไม่ได้อยู่เหมือนกัน 555....มีข้อต่อรองกันด้วยค่ะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจค่ะพี่ถ้าจิตใจเราดี ร่างกายก็ดีตาม ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าวค่ะ

สู้ๆๆๆๆ ค่ะ เราต้องผ่านมันไปให้ได้ค่ะ

ถ้าอยู่ใกล้ๆ กัน น่าตั้งเป็นชมรมคนพิการต่อมไทรอยด์นะคะ

นัดมีทติ้งกันเหมือนสภากาแฟอ่ะค่ะ 555

@น้องมะลิ ขอบใจจ้าน้อง น้องเก่งมากเลยนะ ตอนนี้สภาพจิตใจพี่ก็ดีขึ้นเยอะแล้วหล่ะ แต่ก็มีบางครั้งที่แอบน้อยใจชะตาชีวิต เมื่อเปรียบกับคนอื่น คนบางคนโกงกิน คิดคดทรยศ แต่กลับมีชีวิตที่สุขสบาย แต่กลับมามองตัวเองว่าเราก็ไม่ได้เบียดเบียนใคร ทำงานสุจริต แต่ด้วยเหตุใด ชีวิตถึงได้เจอมรสุมแบบนี้????แต่ก็ได้คำตอบแล้วหล่ะ ว่ามันคงเป็นกรรมเก่า เราก็ได้แค่ดูแลตัวเองให้ดี เป็นคนดีของสังคม แล้วก็พยายามอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรต่อไปเนาะน้องมะลิ
พี่ยังมีข้อปัญหาอยู่ อยากถามน้องถึงวิธีทำสมาธิให้ใด้แบบไม่วอกแวกง่ะทำไงเหรอ??ที่วัดพระท่านสอนวิธีมั้ย พี่ไม่มีโอกาสไปฝึกที่วัดหรอกเพราะต้่องเลี้ยงลูก ถ้าน้องมีเทคนิก ช่วยแนะนำหน่อยนะจ๊ะ
แนวคิดน้องเกี่ยวกักการสู้กะมะเร็งน่ารักดีนะ

@น้องมะลิ พี่ก็ว่างั้นแหละ ถ้าอยู่ใกล้กันพี่คงขับรถไปนั่งเมาท์ด้วยเลยหล่ะ55

@พี่ส้มคะ....การทำสมาธิทำได้ไม่ยากเลยค่ะ ถ้าเราไม่มีเวลานั่งสมาธิก็ใช้วิธีกำหนดลมหายใจมีสติระลึกรู้ที่ลมหายใจเข้า-ออกที่ปากโพรงจมูก ทำได้ทุกเวลาที่นึกได้ไม่ว่าจะเป็นตอนนอน หรือตอนที่เราทำงานก็ได้ค่ะ เป็นการทำให้เรามีสติตลอดเวลาถ้าเราทำได้จะส่งผลไปถึงเวลาที่เราเจ็บป่วยมากๆเราก็จะ สามารถอยู่กับความเจ็บป่วยนั้นได้อย่างไม่ทุกข์ทรมานค่ะ แต่ถ้าพี่ส้มอยากให้ทำได้มากกว่านี้ต้องลองไปวัดที่มีการสอนสมถหรือวิปัสนากัมมัฎฐานดูนะคะดีมากเลยค่ะ ที่หนูไปเป็นประจำเป็นวัดป่าค่ะที่นี่หลวงพ่อท่านสอนดีมากเลยค่ะ โชคดีที่อยู่ใกล้บ้านด้วยเลยได้ไปบ่อยๆ ตอนนี้หนูก็สมาทานศีล 8 ทุกวันพระอยู่ค่ะ ก็เลยได้ไปวัดอบ่างน้อยก็ทุกวันพระ แต่ถ้าว่างก็ไปทุกวันค่ะ ที่วัดนี้จะมีสวดมนต์ทำวัตรเย็นและนั่งสมาธิทุกวันเลยค่ะ...ยังไงก็ลองทำดูนะคะ

@น้องมะลิ หายไปซะนานเลยนะจ๊ะคุงน้อง ขอบใจนะจ๊ะสำหรับวิธีการฝึกสมาธิ เดี๋ยวพี่จะลองปฏิบัติดูจ้า

ตอนนี้ผ่าตัดมะเร็งไทรอยด์มาแล้ว เพิ่งออกจากโรงพยาบาล แต่สงสัยว่าทำไมหมอไม่ให้ฮอร์โมนไทรอยด์ จ่ายแต่แคลเซียม แล้วจะมีผลอะไรไหมคะ

คุณ nene คะ
หลังจากผ่าตัดหมอจะให้แต่แคลเซียม ให้งดฮอร์โมนไทรอยด์เพื่อให้ร่างกายขาดไทรอยด์ พอร่างกายขาดฮอร์โมนไทรอยด์สักระยะ หมอจะให้กลืนแร่เพื่อสแกนดูว่ายังมีเซลล์ร้ายเหลืออยู่หรือเปล่า ถ้าไม่มีเซลล์ร้ายก็เป็นการจบการรักษา (แต่ต้องกินฮอร์โมนไทรอยด์ + แคลเซียมตลอดชีวิต) แต่ถ้ายังมีเซลล์ร้ายอยู่อีก ก็จะต้องกลืนรังสีไอโอดีน 131 เพื่อทำลายเซลล์ร้ายอีกค่ะ

รบกวนสอบถามนิดนึงครับว่า เราจะไป skin test ที่สวนดอกครับ อยู่ชั้นไหนตึกไรหรอครับ

ถ้าจะทำ skin test ก็ต้องไปตรวจกับแพทย์ก่อนค่ะ แล้วท่านจะสั่งให้ทำ และจำไม่ได้แล้วว่าอยู่ชั้นไหนของตึกศรีพัฒน์ จำได้แต่ว่าเป็นห้องตรวจแผนก หู คอ จมูก

โชคดีนะคะ