Group Blog
All Blog
|
(28) 31-34 W : บันทึกการตรวจ เดือนก.ย. 53 + เลือดออก  ห่างหาย จากการบันทึกระหว่างตั้งครรภ์ไปพัก ก่อนจะมาเขียนเรื่อง”การเดินทาง”ต่อ ... ขอมาเก็บตกเรื่องพบหมอก่อนนะคะ เดือนนี้ (กันยายน 53) พบหมอไปแล้ว 4 ครั้ง แต่ยังไม่ได้ลงบันทึกสักครั้งเลย ^^”  <<วันจันทร์ที่ 6 กันยายน 2553>> อายุครรภ์ 31 weeks 2 days ~ พบคุณหมอ ”ครั้งที่ 14” . . เป็นการนัดพบคุณหมอ นอกรอบ ด้วยเหตุผลเพียงแค่ ขอใบรับรองแพทย์เพื่อโดยสารเครื่องบิน เพราะตามกฏการบินแล้ว ผู้โดยสารที่มีอายุครรภ์มากกว่า 28 สัปดาห์ จำต้องมีเอกสารประกอบการเดินทาง ระบุว่า “fit to fly” ซึ่งก่อนจะออกจดหมายรับรองให้ คุณหมอก็จะตรวจคร่าวๆให้ด้วย ทั้งตรวจหน้าท้อง และฟังเสียงหัวใจลูก ทุกอย่างโอเค ... ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ ^^ <<วันเสาร์ที่ 11 กันยายน 2553>> อายุครรภ์ 32 weeks ~ พบคุณหมอ ”ครั้งที่ 15” . . หลังจากได้ใบรับรองแพทย์ และเดินทางไปญี่ปุ่นกลับมา ครั้งนี้ ถือว่าเป็นการตรวจตามนัด ซึ่งเราว่าจังหวะดีเลยทีเดียว กลับมาจากเดินทางไกล ... จะได้ตรวจดูอีกที ว่าคุณลูกหมียังปกติดีอยู่หรือไม่ ผลการตรวจ ปกติดีทุกอย่าง ทั้งความดัน – ผลตรวจปัสสาวะ แถมคุณหมอยังถามเรื่องการเดินทาง ว่าเก่งจริงๆที่เดินไหว แถมไม่มีอาการหน่วงท้อง มีแต่อาการปวดสะโพกซ้าย ซึ่งเราเป็นๆหายๆอยู่แล้ว เพราะเคยเจ็บจากอาการหมอนรองกระดูกกดทับเส้นประสาท เมื่อปีก่อน อาการนี้ ดีขึ้นอยู่พักนึง ตอนเข้าช่วงไตรมาสที่ 3 แต่ตอนช่วงไตรมาสที่ 2 ปวดมาก และปวดประจำจนนอนตะแคงซ้ายไม่ได้ คงเพราะอุ้งเชิงกรานเกิดการขยายตัวด้วย T.T ผลการตรวจวันนี้ คุณหมอชมเลยว่า “แข็งแรงมาก” แต่ ..... ไหงน้ำหนักไม่ยอมขึ้นเลย ตั้งแต่ปลายเดือนก่อน ทั้งๆที่เดือนก่อน น้ำหนักพุ่งพรวด จนคุณหมอเริ่มเตือน และบอกให้คุมอาหารจำพวกแป้ง กลายเป็นว่าคุมดีเกิน ... จนน้ำหนักตัวไม่กระดิก ^^” ส่วนผลการตรวจปัสสาวะ ทุกอย่างยังปกติดี <<วันศุกร์ที่ 17 กันยายน 2553>> อายุครรภ์ 32 weeks 6 days ~ พบคุณหมอ”ครั้งที่ 16” . . พบคุณหมอถี่จริงๆ ... ไปๆมาๆ กลายเป็นทุกอาทิตย์แล้ว เหตุเพราะต้องเดินทางด่วนอีกครั้ง และต้องขอใบรับรองแพทย์ใหม่ เนื่องจาก ใบรับรองแพทย์ต้องมีอายุไม่เกิน 7 วัน นับถึงวันเดินทาง มิฉะนั้นอายุครรภ์ที่คุณหมอระบุ จะคลาดเคลื่อน ไม่ตรงตามจริง วันนี้ลืม ... ว่าคุณหมอประจำหยุด เลยต้องไปพบคุณหมออีกท่านหนึ่งแทน คุณหมอท่านนี้ ดูประวัติเก่าๆในแฟ้ม แล้วบอกว่า เราคุมน้ำหนักได้ดี คือ ขึ้นมาแบบพอเหมาะตามเกณฑ์ ไม่มาก-ไม่น้อยจนเกินไป ว่าแล้ว ก็ให้นอนบนเตียง เพื่อตรวจหน้าท้อง และฟังเสียงหัวใจลูกเต้นเช่นเคย คุณหมอกดขาดูด้วย แล้วบอกว่า ยังไม่บวมนะ ... แต่เริ่มตึงแล้ว ให้นอนยกขาสูงไว้ ก่อนจะออกเอกสาร ให้เราเดินทางอีกครั้ง <<วันพฤหัสที่ 23 กันยายน 2553>> อายุครรภ์ 33 weeks 5 days ~ “เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด” . . เดิมที นัดคุณหมอไว้วันที่ 26 กันยายน แต่ดันเกิดเหตุฉุกเฉิน ... ที่ทำเอาจิตตกในทันใด T.T เรื่องเริ่มจากตอนหัวค่ำ เราเข้าห้องน้ำ แล้วมีเลือดแดงไหลจ๊อกออกมา เหมือนเลือดประจำเดือน !!!! เท่านั้นแหละ ... ตกใจ จนทำอะไรไม่ถูก เพราะอยู่บ้านคนเดียว พ่อหมีอยู่ออสเตรเลีย ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ขนาดช่วงไตรมาสแรก ที่เจอภาวะแท้งคุกคาม ยังไม่ไหลเยอะขนาดนี้ T^T รีบหยิบโทรศัพท์โทรเข้ามือถือคุณหมอ (ครั้งแรกเลยนะเนี่ย ไม่เคยต้องรบกวนคุณหมอแบบฉุกเฉินเลย) คุณหมอถามย้ำถึงชื่อเรา แล้วก็ต้องแอบทึ่ง ที่คุณหมอจำข้อมูลเราได้ ว่าเราเคยมีภาวะรกเกาะต่ำ ... และเป็นริดซี่มาก่อน คุณหมอถามย้ำ ว่าแน่ใจว่าไม่ใช่เลือดจากริดสีดวงทวารนะ เราว่า ไม่น่าใช่ เพราะก่อนหน้านี้ เราท้องเสียอีกแล้ว และทำให้มีเลือดซึมออกมาอีกครั้ง ... ประมาณ 2-3 วันที่แล้ว (วันที่เกิดเหตุ เลือดจากริดซี่ ก็เพิ่งจะหยุดไหลไป) แล้วที่ผ่านมา ไม่ใช่ไหลออกมาแบบนี้ อันนี้ ค่อนข้างผิดสังเกตมาก ลองเอากระดาษทิชชู่ซับดู ตำแหน่งที่เลือดหยด จะค่อนมาทางด้านหน้าด้วย คุณหมอเลยซักประวัติคร่าวๆ ... ว่าวันนี้ เดินเยอะหรือเปล่า เราก็ว่าไม่ได้ไปไหนเลย อยู่บ้านทั้งวัน แต่ขึ้น-ลงบันได 3 ครั้งได้ เพราะมีของต้องไปเอาในห้องนอน รวมถึงยกกะลามังซักผ้า แต่อย่างหลัง ... เราทำเป็นประจำ และจะแบ่งยกทีละนิด ไม่ได้ยกแบบหนักมากๆ เพราะคอยระวังอยู่ตลอด อีกประเด็นที่เล่าให้หมอฟัง คือ “ความเครียด” เพราะเมื่อวันที่ 22 ก.ย. ... เรามีสอบเลื่อนตำแหน่งที่บริษัท สอบ paper test 4 ชุด ตั้งแต่ 1000 – 1830 น. ซึ่งทำให้เรากลับบ้านด้วยความเหนื่อยล้า และมึนหัว ไหนจะนอนพักผ่อนน้อยก่อนหน้านั้น ... เนื่องจากต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบบ้าง แล้วบังเอิญอีกว่า ... คืนก่อนการสอบ (วันที่ 21 กันยา) หม้อแปลงไฟฟ้าในหมู่บ้านระเบิด จากการที่ฝนตก ทำให้ไฟดับ-ไฟตกตั้งแต่ 2030 – 2300 น. คืนนั้น เราเลยอ่านหนังสือเตรียมสอบไม่ได้เลย ได้มาอ่านอีกทีก็ดึกโข เข้านอนเกือบตี 1 ... แล้วก็ตื่นแต่เช้ามืด มาอ่านหนังสือต่อ ได้นอน น่าจะแค่ประมาณ 4-5 ชม.เท่านั้นเอง ยอมรับว่า ถึงแม้จะพยายามไม่เครียด (เพราะไม่หวังกับการสอบครั้งนี้) แต่พอเจอข้อสอบ ... มันก็ทำให้แอบเครียดขึ้นมาบ้าง ตามประสาคนหยุดพักงานมา 7 เดือน จนจะทำงานไม่เป็นอยู่แล้ว (แล้วดันต้องไปสอบอ่ะ หนังสือก็อ่านไม่ทัน ... ไม่ให้แอบเครียดได้ไง) T^T กลับมาบ้านวันนั้น หลังสอบ ... ลูกหมีไม่ดิ้นเลย จนถึง 1230 น.ของวันถัดไป แต่ยังมีสะอึกให้รู้สึกบ้าง . . คุณหมอเลยบอกว่า ไม่ต้องตกใจนะ ... รีบไปนอนพักซะ แล้วคอยสังเกตอาการตัวเอง ถ้าคืนนี้ เลือดไม่หยุดไหล ... ให้รีบไปโรงพยาบาลทันที คุณหมอจะประสานงานกับทางโรงพยาบาลไว้ให้ เพราะเกรงว่า จะเข้าข่ายคลอดก่อนกำหนดได้ แต่ถ้าเลือดออกน้อยลง ... หรือกลายเป็นสีน้ำตาล พรุ่งนี้ (24 ก.ย.) ค่อยไปพบหมอตอนเช้า สรุป คืนนั้นเลยต้องโทรตามให้น้องสาว (โอ๋) มานอนค้างเป็นเพื่อน เผื่อต้องไปรพ.กลางดึก <<วันศุกร์ที่ 24 กันยายน 2553>> อายุครรภ์ 33 weeks 6 days ~ พบคุณหมอ”ครั้งที่ 17” . . คืนที่เกิดเหตุการณ์ฉุกละหุก สุดท้าย กลายเป็นว่าเลือดหยุดไหลไปซะเฉยๆ ประมาณว่า ไหลออกมาพรวดเดียว ... แล้วก็หายไปเลย ไม่มีเปลี่ยนเป็นเลือดสีน้ำตาล หรือออกซึมๆตามมาอีก ((หลังจากนั้น เข้าห้องน้ำอีกเรื่อยๆ ก็ไม่มีเลือดหยดออกมาอีก)) แล้วเรา ... ก็ไม่มีอาการปวดท้อง หรือเจ็บท้องอะไรเลย เช้าวันที่ 24 กันยายน เลยออกไปพบคุณหมอ นัดตรวจอีกครั้ง ... เพื่อความสบายใจ ต้องขอบคุณคุณหมอมากๆด้วยค่ะ เพราะจริงๆแล้ว เป็นวันหยุดของคุณหมอ (หยุดแค่อาทิตย์ละวัน อีกต่างหาก) ก็ยังอุตส่าห์มารอตรวจให้ ไปถึง ... เหมือนเจ้าหน้าที่และพยาบาล จะรอเราอยู่แล้ว จับเราเข้าเครื่องตรวจ “การบีบรัดตัวของมดลูก” โดยทันที เพราะเกรงว่า เราจะมีอาการคลอดก่อนกำหนด ประสบการณ์ครั้งแรก ของการเข้าเครื่องตรวจแบบนี้ คุณพยาบาลให้นอนเฉยๆอยู่ประมาณ ครึ่งชม. พร้อมมีปุ่มให้กด ... หากรู้สึกว่าลูกดิ้น หรือขยับตัว เจ้าหน้าที่ แวะเข้ามาดูเรื่อยๆ แล้วบอกว่า ลูกดิ้นดีเลยนะคะ ... ((ค่อยสบายใจหน่อย)) แต่ก็ไม่วาย โดนกระตุ้นด้วยเครื่องมือที่ส่งเสียงดังๆ เอาไปกดรอบๆหน้าท้องเรา หลายๆครั้ง ... เพื่อให้ลูกดิ้นมากกว่าเดิม ระหว่างที่นอนรอ เครื่องนี้ ทำให้ได้ยินเสียงหัวใจลูกเต้นชัดมากๆ แถมเวลาเขาขยับตัว จะได้ยินเสียงขลุกขลักในท้องของตัวเอง  ตรวจกับเครื่องเสร็จ ... รอพบคุณหมอต่อ คุณหมอเอาภาพกราฟ จากเครื่องตรวจ มาอธิบายให้ฟัง ซึ่งทุกอย่างปกติดี อัตราการเต้นของหัวใจ ... ปกติแล้วจะอยู่ที่ 120 – 160 ครั้งต่อนาที เจ้าเครื่องนี้ จับค่าเฉลี่ยของลูกหมีมาที่ 140 ครั้ง ซึ่งคุณหมอบอกว่า ถ้าเส้นกราฟต่ำลงมาน้อยกว่า 120 ครั้งเมื่อไหร่ ต้องคอยระวัง ว่าอาจจะเกิดจากการที่รกพันคอเด็กได้ อัตราการดิ้นของลูกหมี ที่เครื่องจับได้ ก็ถือว่าสม่ำเสมอดี ส่วนการบีบรัดตัวของมดลูก ไม่มีข้อบ่งชี้ ถึงภาวะแทรกซ้อน แถมมีประหลาดอยู่ช่วง ที่กราฟตกลงไปหน่อยนึง แต่ที่ไม่ดี คือ การที่กราฟสูงขึ้นมาเป็นลูกภูเขา นั่นหมายถึงมดลูกมีการหดรัดตัว และถ้าถี่ ทุกๆ 10 นาที เป็นรูปภูเขาใกล้ๆกัน นั่นหมายถึง ... อาจจะเกิดภาวะคลอดก่อนกำหนดได้ สำหรับเรา ... เส้นกราฟส่วนนี้ ปกติดี แต่กระนั้น ... คุณหมอก็ให้ขึ้นขาหยั่ง แล้วตรวจภายในกันอีกรอบ พบว่า ตกขาวไม่มีเลือดปน - ปากมดลูกไม่เปิด แต่ ...... “ปากมดลูกบวมแดง” เหมือนเป็นแผล คุณหมอก็ลองกดดู ถามว่าเจ็บมั๊ย?? แสบมั๊ย?? แต่เราไม่มีอาการเจ็บอะไรเลย คุณหมอบอกว่า เป็นลักษณะอาการเหมือน”เส้นเลือดขอด” จากการที่น้ำหนักตัวลูก กดลงทางด้านล่าง ถ้าเส้นลือดตรงนี้ แตกจริง ... ถือว่าอันตราย แต่เท่าที่ลองกดดู เราไม่เจ็บเลย คุณหมอคาดว่า สาเหตุที่เลือดไหล ... ไม่น่าจะใช่จากตรงจุดนี้ สรุป ... เลือดนั้นมาจากไหน และสาเหตุอะไร ก็ไม่รู้อยู่ดี !?!? เอาเป็นว่า ผลการตรวจทุกอย่าง ยังปกติดีอยู่ละกัน เพียงแต่ต้องคอยระวังตัวเองมากขึ้น แล้วก็โดนคุณหมอทักเรื่อง ”น้ำหนัก” เป็นการทิ้งท้าย เพราะตั้งแต่ต้นเดือน จนเกือบจะสิ้นเดือนแล้ว น้ำหนักเราไม่ขึ้นเลย ... คงที่เอามากๆ ผ่านไป 24 วัน ... น้ำหนักตัวเท่าเดิมเป๊ะ !!!! เดือนก่อน พุ่งพรวดจนคิดว่าจะคุมไม่อยู่ จู่ๆเดือนนี้ ... ทำยังไง ก็ไม่ขยับขึ้นเอาซะเลย - -*  จบเรื่องพบคุณหมอ ... ขอแอบเม้าส์ว่าที่คุณพ่อบ้างล่ะนะ เพราะแค่ได้ยินว่า “เข้าข่ายคลอดก่อนกำหนด” กลายเป็นว่า อยากให้ลูกคลอดเลยค่ะ ... จะไม่ยอมรอแล้ว ไปโพสใน FB จนใครต่อใครเข้าใจผิด คิดว่าเราจะคลอดเร็วๆนี้แล้ว ((ยังเหลืออีกตั้งเดือนกว่าๆนะคะ ว่าที่คุณพ่อขา)) บ่นอยากเห็นหน้าลูกทู๊กกกกกวัน ถามลูกอยู่นั่นแหละ ว่า “เมื่อไหร่จะออกมาเล่นกับป่ะป๊าสักที” มาแนวใจร้อน จะไม่ยอมรอแล้ว จนลูกหมีคงงง ... พ่อลูบท้องที ก็บอกให้ออกมาได้แล้ว ส่วนแม่บอก อย่าเพิ่งรีบนะครับลูก ยังไงแล้ว ก็ขอให้ถึง 38 สัปดาห์ก่อน อยากให้หนูแข็งแรงๆ ตัวพ่อไม่ยอมอีกล่ะ “เอาแค่ 36 สัปดาห์พอ ป่ะป๊าอยากเจอหนู” - -* ตัวแม่ต้องบอกลูกใหม่ “อย่าไปฟังป่ะป๊านะครับ ... ขอให้หนูคลอดตามกำหนด” ปวดกบาล กับว่าที่คุณพ่อใจร้อน แถมรับปาก บอกว่าจะเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง ให้เรามีหน้าที่ให้นมเท่านั้นพอ ... ส่วนที่เหลือเขาจะทำให้ทั้งหมด เอาเข้าไป ... จะคอยดู ว่าจะทำได้จริงป่าว?? อย่ามาหลอก ให้ว่าที่คุณแม่ดีใจเล่นนะคะ Fri., 24 Sep.'10 Free TextEditor
คุณ misspommy >>
ขอบคุณค่ะ ... ตอนนี้ก็นับวันรอ อยากเห็นหน้าลูกสักทีค่ะ ^^ โดย: I-am-Nina
 วันที่: 6 ตุลาคม 2553 เวลา:15:29:30 น. |
I-am-Nina
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เรื่องราวของคนเดินทาง ที่ชอบสะพายกล้อง ท่องเที่ยว ไปทั่ว ... กับคนรู้ใจ ** สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของภาพและ/หรือข้อความใน blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และเพื่อการอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด ** Friends Blog
Link |
||||||||||||
บันทึก จากโลกกว้าง - คู่รัก นักเดินทาง :: ลูกหมีน้อย-กะ-พ่อหมีอ้วน
 |
ช่วงใกล้คลอดนี้พักผ่อนเยอะๆนะคะ เพราะพอคลอดออกมา เราจะต้องเลี้ยงลูกกลางคืนอีกค่ะ
คลอดน้องแล้วเรียกด้วยนะคะ อยากเห็นเด็กเล็กๆ ชอบๆๆๆ