รักและห่วงใย ดุจหยดน้ำที่หยดลงที่เดิม...เสมอ
ไปทำงานต่างจังหวัดมาสองวันสบายใจกับบรรยากาศของสถานที่ที่ไปทำงานมาก แต่ก็อึดอัดกับการติดต่อสื่อสาร โทรศัพท์ที่ใช้สัญญาณของ true ตายสนิท... โชคดีที่ยังมีสัญญาณของอีกบริษัท ก็เลยพอที่จะเข้า Internet ผ่าน GPRS ได้บ้าง แต่มาทำงานนอกสถานที่แบบนี้ ก็ต้องใช้เวลากับการทำงานให้เต็มที่ทั้งกลางวันกลางคืน ไม่มีโอกาสมานั่งเขียน blog ของแต่ละวันได้เหมือนช่วงกลางคืนที่บ้าน ดีที่มีของทำเล่นๆไว้ดูรูปน้องมิ้นเพลินๆ และมีเพลงที่อยู่ในคลังไว้เยอะ ก็เลยเอามาลงส่งผ่านความคิดถึงมายังน้องมิ้น ที่สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์แรกของการเรียนตามหน้าที่ของนิสิตที่ดี
เดิมทีเป็นห่วงความรู้สึกของน้องมิ้นอยู่นิดหน่อยนะคะ เกี่ยวกับการกลับไปเรียนในฐานะนิสิตปีที่สอง แต่ต้องเรียนกับน้องๆปีหนึ่งทุกวิชาเช่นเดียวกันนิสิตปีหนึ่ง คงเป็นเพราะโดยหน้าที่ที่ตัวเองทำงานอยู่ ทำให้รับรู้ปัญหาในด้านจิตใจของนักศึกษาที่ต้องมาเรียนกับรุ่นน้อง ต้องปรับตัวในการเรียนช่วงแรกๆค่อนข้างมาก ทั้งในด้านการวางตัว และการรวมกลุ่มกับเพื่อนร่วม class เรียน
แต่ก็มีความเชื่ออยู่มากว่า น้องมิ้นเป็นคนที่ปรับตัวเข้ากับคนได้ง่าย ด้วยการใช้ความจริงใจส่งผ่านรอยยิ้มให้กับทุกๆคน (แค่ยิ้มโลกก็สว่างแล้ว ^ ^) เชื่อว่า...คนดีๆที่ชอบคนจริงใจ ก็ต้องอยากมีเพื่อนแบบน้องมิ้นแน่นอน และจากที่ฟังข่าวคราวที่น้องๆในโพรงฯมาเล่าให้ฟังแล้ว ก็ดีใจค่ะ..ที่น้องมิ้น ดูจะสนุกกับการใช้ชีวิตนิสิตในมหาวิทยาลัย
อยากเห็นน้องมิ้นได้ใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยให้คุ้มค่ากับเวลาที่มีอยู่นะคะ เวลาที่อยู่มหาวิทยาลัยก็จะได้เป็นนิสิตที่มาแสวงหาความรู้อย่างเต็มที่ ทั้งจากในห้องเรียน นอกห้องเรียน ผ่านการร่วมทำกิจกรรมต่างๆ ไม่มีแฟนคลับตามไปห้อมล้อม หรือถ่ายรูปให้ดูแปลกแยกกับคนอื่น เป็น มิ้น มิณฑิตา นิสิตปีที่ 1 คณะเศรษฐศาสตร์ ที่อยู่ท่ามกลางเพื่อนๆ พี่ๆ ครูบาอาจารย์ เช่นเดียวนิสิตคนอื่นๆ คนรักน้องมิ้น ก็คงจะคอยให้กำลังใจอยู่ห่างๆ และพร้อมที่จะสนับสนุนในสิ่งที่น้องมิ้นต้องการความช่วยเหลือเสมอ
เมื่อต้องทำงานในบทบาทของนักล่าฝัน มิ้น AF3 น้องมิ้นก็คงต้องทุ่มเทพัฒนาทักษะความสามารถในเส้นทางนี้ต่อไป ผลงานที่ผ่านมาในช่วงระยะเมื่อออกจากบ้าน AF มา น้องมิ้นพัฒนาตัวเองในเส้นทางนี้ไปได้ไกลเลยทีเดียวนะคะ ทั้งการร้องเพลง การพูดจาที่เรียบเรียงจากความคิดมาเป็นคำพูดได้ดีขึ้น โดยเฉพาะการเต้น และเคลื่อนไหวร่างกาย เดี๋ยวนี้พลิ้วซะจนป้าๆ น้าๆ ตาค้างกันเลย และเมื่อต้องออกไปทำงานไม่ว่าจะในบทบาทไหนก็ตาม ก็จะมี ครม. ตามไปให้กำลังใจน้องมิ้นเสมอ เช่นกัน
ไม่ว่าเส้นทางข้างหน้า น้องมิ้นจะเลือกเดินไปอย่างไรก็ตาม ก็ยังจะมีคนที่รักและห่วงใยน้องมิ้นอยู่ทุกวัน อย่างที่น้องมิ้นชอบบอกกับคนรักน้องมิ้นเสมอว่า รักกันวันละนิด..วันละนิด.. แต่รักกันให้นานเท่านาน
เหมือนหยดน้ำ ที่มันหยดลงที่เดิม...เสมอ หยดน้ำ ที่เมื่อรวมกันแล้ว อาจเป็นดั่งธารน้ำเย็น...ที่สดใส พร้อมที่จะให้น้องมิ้นมาพักใจ และดื่มน้ำเพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้า และเติมเต็มพลังใจไว้ก้าวเดินต่อไป...
ปล.ขอบคุณเจ้าของรูปของน้องมิ้นที่นำมาลงที่นี่นะคะ
Create Date : 06 มิถุนายน 2550 |
Last Update : 6 มิถุนายน 2550 23:46:06 น. |
|
2 comments
|
Counter : 1294 Pageviews. |
|
|
ขอบคุณนะคะพี่ ที่เขียน blog ที่เป็นเหมือนบันทึกความทรงจำดีๆ ที่เรามีให้กับเด็กผู้หญิงที่น่ารักคนนึง
จะคอยเป็นกำลังใจให้น้องมิ้นเสมอนะคะ
ไม่ว่าน้องจะเลือกทำไหนที่สิ่งใด พวกพี่เต็มๆ ใจ และเอาใจช่วยเสมอนะจ๊ะ