ดวงใจพร่างดาว - บทนำ 100%
ดวงใจพร่างดาว
โดย วินุตตา



บทนำ

หงส์รวมกับพยัคฆ์...มังกรกำลังโดดเดี่ยว!


ข้อความสั้นๆที่ถูกส่งเข้ามาทำให้ผู้ที่อ่านมันเป็นรอบที่สามแล้วถอนใจยาวด้วยความหนักใจ ท้ายสุดจึงวางมันลงบนโต๊ะไม้ตัวใหญ่ตรงหน้าตนเอง แม้ข้อความนั้นจะไม่มีชื่อคนส่ง หากก็รับรู้ได้ว่าคนที่ส่งเข้ามาให้รับรู้จะเป็นใครไปเสียไม่ได้นอกจากคนของมังกร...คนตระกูลหม่า


‘หม่า เส้าหยาง’ นายน้อยแห่งตระกูลหม่า...ทายาทอันดับหนึ่งของบัลลังก์มังกรถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความกังวลกับปัญหาใหญ่นี้!




+++++++++++++



เสียงฝีเท้าที่เดินกระทบพื้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอทำให้เส้าหยางรีบปรับสีหน้าตนเองโดยเร็ว ชายหนุ่มเก็บสีหน้าแสดงอารมณ์ของตนให้มันกลายเป็นเรียบเฉย และไม่กี่วินาทีต่อจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตูสามครั้งดังกังวานชัด เส้าหยางลอบถอนใจยาวพลางเอ่ยปากอนุญาตให้คนข้างนอกเข้ามาได้


สิ้นคำพูดของเขา ประตูไม้เนื้อหนักก็ถูกผลักเข้ามาทันทีราวกับว่าแท้จริงแล้วผู้มาใหม่ไม่ได้คิดรอคำตอบด้วยซ้ำ


“นายน้อยรู้ข่าวหรือยัง”


“ข่าวอะไรครับ”


หม่าเส้าหยางมองผู้มาใหม่นิ่ง ดวงตายาวรีหากคมกริบราวกับจะมองทะลุไปถึงไหนๆทำให้ผู้ที่แม้ดำรงตนเป็นทั้งมือขวา เพื่อนเล่น และเพื่อนตายเพียงคนเดียวอย่าง ‘จ้าวอู๋จิ้ง’ ยังต้องหลบสายตา


“ถ้าหมายถึงไอ้ข้อความไร้ประโยชน์ในกระดาษนี่ล่ะก็ผมว่าพี่จิ้งเสียเวลาเปล่าที่จะมาถามผมนะ”


เส้าหยางไสกระดาษแผ่นเล็กที่ตนเองหมุนมันไปมาอยู่ในมือตรงไปยังคนที่เขียนมาบอกเขา แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าข่าวการรวมตัวของพวกตระกูลชางและตระกูลเหลียงนั้นไม่ได้ไร้ประโยชน์อย่างที่ปากพูด แต่เส้าหยางก็ไม่ได้มีทีท่าจะใส่ใจหรือกระตือรือร้น นั่นทำให้อู๋จิ้งเหลือบตามองกระดาษที่ตนเองเขียนรายงานนายเพียงแวบเดียวก็ตวัดสายตาสู้กับนายน้อยแห่งต้าหลงเมื่อได้ยินคำพูดราวกับไม่ใส่ใจนั้น


“ผมว่านายน้อยควรใส่ใจ ยิ่งอีกไม่กี่เดือนนายเส้าหลงพ่อของนายน้อยจะเปลี่ยนมาให้นายน้อยคุมต้าหลงแล้ว การรวมตัวของเหลียงกับชางจะทำให้เราลำบาก”


จ้าวอู๋จิ้งเอ่ยเตือนเสียงเย็น ไม่อยากให้ทายาทเพียงคนเดียวของหม่าเส้าหลงไม่ใส่ใจในเรื่องของต้าหลง...มังกรที่ผงาดตัวอยู่บนจุดสูงสุดแห่งอำนาจมากว่าห้าสิบปีนับตั้งแต่หม่าเส้าหลงบิดาของหม่าเส้าหยางขึ้นคุมบังเหียนนี้


“คนที่แต่งงานกับลีรอยด์ ชางก็เป็นเพียงน้องสาวของลี่ซิง ซึ่งถ้านับกันตามตรงลี่ซิงก็เป็นแค่ลูกบุญธรรมของตาแก่เหลียงเท่านั้น ไม่ใช่สายเลือดตรง ไม่มีสิทธิ์เป็นใหญ่ในเหลียงอยู่แล้ว ผมว่าพี่จิ้งกังวลเกินไป”


ถ้อยคำที่บ่งบอกว่าตนเอง ‘รู้’ มากกว่าที่ได้รับรายงานทำให้ดวงตาของจ้าวอู๋จิ้งเป็นประกาย หัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นเมื่อพบว่าภายใต้ท่าทีไม่สนใจอะไร นายน้อยแห่งต้าหลงหาได้เพิกเฉยต่อเรื่องของตระกูลไม่


กระนั้นอู๋จิ้งก็ยังขัดขึ้น “แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ลี่ซิงแต่งงานกับโจวอี้หลุน...คราวนั้นบัลลังก์ของต้าหลงคงสะเทือน”


หม่าเส้าหยางตวัดตาเรียวของตนมองหน้ามือขวาคนสนิท ริมฝีปากหยักสวยราวอิสตรีเหยียดยิ้มหยัน


“ผมว่าพี่อู๋คงต้องกลับไปสืบข่าวใหม่นะครับ...ว่าลี่ซิงกับโจวอี้หลุนน่ะหรือจะมีทางที่จะแต่งงานกันได้”


“งั้นผมว่านายน้อยคงต้องเปิดตาตัวเองมองโลกให้มันกว้างขึ้นมากกว่านี้...จากประสบการณ์ที่ผมได้เรียนรู้มาทั้งชีวิต ผมจะบอกนายน้อยไว้ว่า...ไม่มีอะไรบนโลกใบนี้ที่เป็นไปไม่ได้!”


เส้าหยางถึงกับเงียบเมื่อได้ยินคำพูดแนะนำกึ่งเตือนของจ้าวอู๋จิ้ง


แต่...ดวงตาของนายน้อยแห่งต้าหลงกลับปรือลง ซ่อนแววตาที่มีเขาเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่ามันฉายประกายถึงสิ่งใดออกมา!


จะไม่มีวันที่ลี่ซิงและโจวอี้หลุนได้แต่งงานกันโดยเด็ดขาด!




++++++++++++

สรุปว่าวินุตตาขอดองหัวใจเกียรติยศนะคะ
แล้วมาอัพดวงใจพร่างดาวแทน 5555+


เจอกันตอนหน้าค่ะ



Create Date : 24 สิงหาคม 2553
Last Update : 24 สิงหาคม 2553 23:44:48 น.
Counter : 387 Pageviews.

0 comment

การิ๋งกิ๋งกิ๋ง
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านหลังน้อยของธีรตี - พิรฏาค่ะ ^^
ผ่านไปผ่านมาแวะทักทายกันได้นะคะ



งานเขียนทั้งหมดใน blog นี้
สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537
ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ หรือลอกไปกระทำการใดๆ ก็ตาม
New Comments
Group Blog