แหล่งซ่องสุมสิ่งชั่วร้าย ^O^
|
||||
-๑- ลิขิตพิศวาส -๑- บทที่ 1 อโณทัย 100 % by วินุตตา
ขออภัยที่ตัวหนังสือเล็กไปหน่อยนะคะ...เพราะกิ๊งปรับตัวอักษรไมเป็นค่ะ อิอิ ใครทำเป็นช่วยมาสอนทีนะคะ 555 สวัสดีปีใหม่ค่ะ ตอนที่ 1 อโณทัย ชายหนุ่มเอนกายพิงพนักเก้าอี้ย่างสบายอารมณ์ ดวงตาคมจ้องมองฝ่ายที่นั่งตรงข้ามเขาที่ตอนนี้เหงื่อเม็ดเล็กๆเริ่มผุดพรายไปตามใบหน้าราวกับอากาศในที่นี้ร้อนเหลือเกิน ทั้งๆที่ความจริงภายในสถานที่แห่งนี้ติดแอร์เสียจนเย็นฉ่ำไปด้วยซ้ำ เรวัฒน์หยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อเป็นรวบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลางเอื้อมมือที่สั่นเทาไปตรงหน้า ในขณะที่คนที่นั่งตรงข้ามกับมีทีท่าราวกับไม่เดือดเนื้อร้อนใจใดๆทั้งสิ้น ...ไพ่ใบนี้จะชี้ชะตาเขา ว่าจะรอดหรือตาย...!!! อโณทัยเพียงแค่นั่งเงียบๆ รอยยิ้มน้อยๆผุดขึ้นที่ริมฝีปากเรียวสวย ในขณะที่ดวงตาคมกลับจ้องมองมือที่กำลังพลิกไพ่ใบนั้นไม่วางตา ดวงตาของเรวัฒน์เบิกกว้างทันทีที่เห็นไพ่ใบสุดท้ายของตนเอง เขายิ้มกว้างทันที ในขณะที่ในใจก็พร่ำขอบคุณคุณพระคุณเจ้าที่ด้วย อโณทัยมองไพ่ของเรวัฒน์นิ่ง ก่อนจะขยับตัวจากที่เมื่อครู่นั่งพิงพนักเก้าอี้ก็ยืดตัวขึ้น มือคร้ามเอื้อมไปเบื้องหน้าเพื่อเปิดไพ่ของตนบ้าง อโณทัยยิ้มที่มุมปากมากยิ่งขึ้น เมื่อเห็นไพ่ของเขาเอง ในขณะที่เรวัฒน์ที่เมื่อครู่กำลังยิ้มอย่างดีใจพลันใบหน้าก็หมดรอยยิ้มไปทันทีที่เห็นว่าไพ่ในมือของอีกฝ่ายคืออะไร และใบหน้าของเขาก็ยิ่งซีดราวกับไร้สีเลือดลงไปอีกเมื่อได้ยินคำพูดและเห็นรอยยิ้มของอโณทัย บ้าน บริษัท เงินสด และที่ดินทั้งหมดของคุณก็หมดไปแล้วนะคุณเรวัฒน์ ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะพูดต่อ ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบกริบราวกับไร้ซึ่งบุคคลภายนอกทั้งๆที่ข้างตัวของแต่ละฝ่ายก็มีคนสนิทของตนยืนขนาบข้าง แล้วคุณจะเอาเงินที่ไหนมาใช้หนี้ยี่สิบล้านในเกมส์นี้!!! อโณทัย ศรันยภัทร นักธุรกิจชื่อดังที่มีบริษัทน้อยใหญ่ในเครือศรันยภัทรนับสิบ และยังมีหุ้นในบริษัทอื่นๆที่ถือครองแทบจะครบทุกด้าน และด้วยวัยเพียงต้นสามสิบ ทำให้ชายหนุ่มเป็นที่จับตามองอย่างมากในวงสังคม นอกจากความโดดเด่นในด้านธุรกิจ ที่ไม่ว่าเขาจะเล็งอะไร อยากส่งเสริมหรือกำจัดให้พ้นทางได้อย่างง่ายดายราวกลับปลอกกล้วย ชื่อเสียงของชายหนุ่มที่ใครๆต่างก็รู้ดีว่า เขี้ยว ขนาดไหน แถมยัง โหด ก็น่าไม่เข้าใกล้พอๆกับอยากเข้าใกล้ เพราะนอกจากความร่ำรวยแล้วสิ่งที่โดดเด่นไม่แพ้กันของเขาก็คือเรื่องผู้หญิง!!! แน่นอนว่าด้วยรูปร่างสูงใหญ่ที่ได้เค้าโครงมาจากคุณตาที่เป็นลูกครึ่งไทยอเมริกัน ทำให้เขาได้รูปร่างสูงใหญ่ราวกับไม่ใช่คนเอเชียมาจากท่าน ผมสีดำสนิท จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนาได้รูป ประกอบกับดวงตาคมกริบบาดใจผู้พบเห็น ยิ่งเป็นตัวเสริมให้บรรดาผู้หญิงที่โสดจริงและโสดไม่จริงทั้งหลายต่างวิ่งกรูเข้ามาให้เขาเลือกสรรมิได้ขาด ประกอบกับชื่อเสียงของความเป็นนักธุรกิจชื่อดังบวกความร่ำรวยที่กินใช้อีกสิบชาติก็ไม่มีวันหมด ทำให้อโณทัย ศรันยภัทร กลายเป็นชายหนุ่มที่สาวๆแทบทุกคนต่างก็ใฝ่ฝันถึง และเพียงแค่สบตาคมของชายหนุ่มสาวๆต่างก็แทบจะลืมฉายาของเขาไปแทบจะทันที ...ซาตาน... ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลายิ่งกว่าดาราแต่กลับมีชื่อเสียงความเก่งกาจทางด้านธุรกิจแถมความ โหดและเขี้ยว ไม่เป็นรองใคร ทำให้ทุกๆคนในวงสังคมต่างขนานนามชายหนุ่ม...ซาตาน... คุณไทน์ให้เวลานายเรวัฒน์ตั้งสามเดือนเชียวหรือครับ...น่าแปลกใจจริงๆ สิรกร หรือ กร เอ่ยปากพูดเบาๆ ในระหว่างที่เขาและผู้เป็นเจ้านาย อโณทัย กำลังนั่งอยู่บนรถยนต์คันหรูที่มีเขาเป็นคนขับ ทำไมหรือกร? อโณทัยถามกลับในขณะที่ดวงตาคมก็จ้องมองเขาผ่านทางกระจกส่องหลัง สิรกรหันไปสบตากับนายหนุ่มเพียงแวบเดียวก็หันกลับไปสนใจหนทางข้างหน้าตามเดิม ไม่มีอะไรครับ ผมแค่แปลกใจ เพราะคุณไทน์ไม่เคยให้เวลาใครนานขนาดนี้ สิรกรพูดในขณะที่เปิดสัญญาณไฟเลี้ยงแล้วหักพวงมาลัยไปทางขวาทันทีที่เห็นว่าถนนว่าง อโณทัยหัวเราะหึๆในลำคอ...จะมีใครบ้างที่รู้ว่างานอดิเรกของซาตานก็คือการเล่นพนัน!!! และยิ่งเดิมพันสูงเท่าไหร่...ความกระหายในชัยชนะยิ่งมีมากเท่านั้น! ดวงตาคมเป็นประกายวูบหนึ่งก่อนจะจางหายไป ในขณะที่ริมฝีปากหนาขยับเป็นคำพูดหลังจากที่เงียบไปสักพัก ก็แค่ให้เวลากับคุณพ่อตาก็เท่านั้นแหละ พูดจบชายหนุ่มก็หัวเราะในลำคอเบาๆ ทิ้งไว้แต่ความสงสัยที่อยู่ในใจของคนสนิทของเขาเท่านั้น ในขณะที่ในความคิดของเขา มีแต่ภาพของสาวน้อยที่ยังคงตรึงตาตรึงใจเขา จนทำให้เขายอมทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เธอมา ...ห้าเดือนแล้วสินะ... เขารำพึงกับตนเอง ในขณะที่ในสมองกับมีแต่ภาพของใบหน้าหวานที่เพียงแค่เห็นในเสี้ยววินาทีกลับติดตาติดใจเขายิ่งกว่าผู้หญิงที่เขาใช้เวลาอยู่กับพวกหล่อนทั้งคืน ในขณะที่สิรกรที่แอบมองอโณทัยเป็นระยะๆ ความสงสัยในใจก็ผุดวาบ เรวัฒน์...คุณพ่อตา...คิ้วหนาขมวดมุ่นอย่างคิดไม่ตก เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?!!! เรวัฒน์เดินวนไปวนมาเหมือนหนูติดจั่น พลางมือหนาก็ลูบไล้ใบหน้าตนเองเบาๆ อย่างใช้ความคิดหนัก ในขณะที่เรณุกา ลูกสาวเพียงคนเดียวได้แต่มองตามอย่างไม่เข้าใจว่าพ่อของเธอกลุ้มใจเรื่องอะไรนักหนา เขามองหน้าลูกสาวเพียงคนเดียวก็ได้แต่สะท้อนใจ ถ้าเพียงแต่ในเวลานั้นเขาคิดถึงหน้าลูก...ลูกที่เปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจที่เขามีเพียงคนเดียวนับตั้งแต่แม่ของแกตายไป เขาคงไม่กลุ้มใจขนาดนี้ ...ถ้าเพียงแต่ เขาจะไม่หลงไปกับสิ่งยั่วยุอย่างเงินตรา... เกมส์เดียว...เพียงแค่ครั้งเดียว ก็เปลี่ยนให้เขา เรวัฒน์ กิจจานุลักษณ์ กลายเป็นคนที่ไม่เหลืออะไรเลยในพริบตา!!! เขาถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะหย่อนกายนั่งลงกับโซฟาตัวนุ่ม ท่ามกลางความสงสัยที่อยู่ในดวงตาของลูกสาวที่ได้แต่จ้องมองการากระทำของผู้เป็นพ่อโดยไม่เอ่ยปากถามอะไรออกมา เรวัฒน์ถอนหายใจอีกครั้ง ...อย่างน้อยเขาก็มีเวลาตั้งสามเดือน ในการหาเงินอีกยี่สิบล้านให้กับอีกฝ่าย แต่...ถ้าเขาหาไม่ทันเล่า เรวัฒน์สะท้านในอกทันทีกับเงื่อนไขของอีกฝ่ายยามทำสัญญาตกลงกัน ...ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขาจะต้องไปอยู่กับอีกฝ่าย...!!! แค่คิด ใจของคนเป็นพ่อก็เจ็บแปลบ เขาไม่ยอมให้ลูกสาวคนเดียวของเขาตกอยู่ในกำมือของซาตานร้ายอย่างอโณทัยเด็ดขาด...ชื่อเสียๆด้านผู้หญิงของหมอนั่นเน่าเฟะแค่ไหนใครๆก็รู้!!! เขายอมเสียทุกอย่าง...แต่ลูกของเขาต้องไม่ไปตกอยู่ในกำมือของอโณทัย! เรวัฒน์หันไปมองเสี้ยวหน้าหวานของลูกสาวที่แทบจะถอดแบบใบหน้าของแม่มาทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ว่าจะเป็นดวงตาคมหวานที่ล้อมไปด้วยแพขนตายาวงอนสีดำสนิท จมูกโด่งเล็กรับกับใบหน้าเรียว ริมฝีปากบาง ผมยาวสลวยสีดำขลับราวไหมชั้นดี ที่ทิ้งตัวยาวเลยกลางหลัง ผิวขาวเนียนละเอียด บวกกับรูปร่างเล็กแบบบาง ทำให้ลูกสาวของเขาราวกับนางฟ้าเลยทีเดียว คุณพ่อกลุ้มใจอะไรเหรอคะ หนูเรเห็นคุณพ่อถอนหายใจตั้งหลายที เรณุกา กิจจานุลักษณ์ หรือหนูเร ตามที่เจ้าตัวและบรรดาคนรู้จักเรียกขานเธออย่างนั้น สาวน้อยวัยยี่สิบเอ็ดปี ที่เหลือเวลาอีกไม่กี่เดือนเจ้าตัวก็จะจบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยชื่อดังของรัฐ เอ่ยถามผู้เป็นพ่ออย่างทนเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่ ไม่มีอะไรหรอก พ่อแค่คิดอะไรนิดหน่อย เรวัฒน์ปฏิเสธก่อนจะเปลี่ยนเรื่องพูด แล้วหนูเรไม่ไปนอนเหรอลูก นี่มันดึกแล้วนะ พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้าไม่ใช่เหรอ คุณพ่ออ่ะ หนูเรของคุณพ่อได้แต่ทำเสียงกระเง้ากระงอดเมื่อพ่อเล่นไม่ตอบคำถามของเธอ ทั้งๆที่หน้าตาท่านออกจะบ่งบอกว่ามีเรื่องหนักใจมากๆ ไม่บอกก็ไม่บอก...งั้นหนูเรขึ้นไปนอนก็ได้ ชักง่วงแล้วเหมือนกัน คุณพ่อก็อย่านอนดึกนะคะ เพิ่งออกจากโรงพยาบาลไม่เท่าไหร่เองด้วย พูดเสร็จเจ้าตัวก็ยืนขึ้นก่อนจะโน้มตัวลงไปหอมแก้มของบิดาฟอดใหญ่แล้ววิ่งตื๋อออกไปจากห้องนั่งเล่น อย่างไม่สมกับคนที่กำลังจะเป็นบัณฑิตอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าท่ามกลางความระอาของผู้เป็นพ่อที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ ลูกสาวของเขาก็เหมือนเด็กเสมอ... จบตอนที่หนึ่งแล้วค่ะ อิอิ มีอะไรแนะนำได้นะคะ แล้วจะพยายามมาอัพให้อ่านกันทุกวันค่ะ สวัสดีปีใหม่นะคะทุกๆคน วินุตตา ลิขิตพิศวาส บทนำ
ลิขิตพิศวาส
บทนำ "Some people come into our lives and quickly go. Others stay for a while and leave footprints on our hearts and we are never ever the same." บางคนผ่านเข้ามาในชีวิตเราและก็ผ่านไป ในขณะที่บางคนได้เข้ามาและทิ้งรอยไว้ในใจเรา และสิ่งนั้นทำชีวิตเราเปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนเดิม มันเป็นเพียงเสี้ยววินาทีเล็กๆที่ทำเอาหัวใจของ อโณทัย ศรัณยภัทร กระตุกวาบยามเมื่อสบสายตากับดวงตาคมหวานของสาวน้อยที่เดินผ่านหน้าเขาไป ทำเหมือนเขาเป็นเพียง...อากาศธาตุ สวย...หวาน มันเป็นคำเพียงสองคำที่ภายในสมองของเขานึกออกเท่านั้น อโณทัยคิด ทั้งๆที่เขาสบตากับแม่สาวน้อยคนนี้เพียงชั่วเวลาไม่กี่วินาที แต่เขากลับรู้สึกว่ามันนาน...และไม่อยากให้มันมีที่สิ้นสุด! แต่มันคงเป็นได้แค่ความคิดเพราะเพียงแค่กระพริบตา ผู้หญิงตรงหน้าก็หายไปจากสายตา อโณทัยคิดอย่างเสียดาย ในขณะที่เขาได้เหลียวกลับไปมองตามหล่อน...โดยไม่รู้ตัว แล้วชายหนุ่มก็ต้องขมวดคิ้วมุ่นทันทีเมื่อเห็นกับตาว่า...ผู้หญิงคนนี้เปิดประตูห้องพิเศษของโรงพยาบาลแห่งนี้ออก และแน่นอนมันไม่ได้แปลกว่าหล่อนมาโรงพยาบาล แต่มันแปลกตรงที่ห้องที่หล่อนเข้าไป เป็นห้องเดียวกันกับที่เขาเพิ่งจะออกมาต่างหาก!! บางที?! อาจจะเป็นลิขิตของสวรรค์ก็ได้ที่ส่งหล่อนมาให้เขาเห็น...ในวันนี้ อโณทัยยิ้มที่มุมปากนิดๆกับความคิดของตัวเอง ก่อนจะเริ่มออกเดินอีกครั้ง โดยที่มีภายใบหน้าสวยหวานตราตรึงใจเขาติดไปด้วย... ++++++++++++++ 555+ นิยายเรื่องนี้ยังเขียนไม่จบเลยค่ะ T__T กล้าเอามาลงเนอะ กรั๊กๆๆๆ เพิ่งเริ่มๆเข็นออกจากไหดองอ่ะ เป็นอย่างไรก็ติชมกันได้เลยนะคะ รับทุกความคิดเห็น แต่ไม่รับคนชอบลอกลอบก๊อปทั้งสองเรื่องนะคะ!!! |
การิ๋งกิ๋งกิ๋ง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านหลังน้อยของธีรตี - พิรฏาค่ะ ^^ ผ่านไปผ่านมาแวะทักทายกันได้นะคะ งานเขียนทั้งหมดใน blog นี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ หรือลอกไปกระทำการใดๆ ก็ตาม
Group Blog
|
|||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||
