เ จ็ บ จ น ตั ว เ อ ง แ ท บ ห ม ด ค ว า ม ห ม า ย
เ จ็ บ มั น เ ข้ า ไ ป แ ท บ เ ป็ น แ ท บ ต า ย
เ จ็ บ จ น มั น ช า ทั้ ง ใ จ  .  .  .



ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้  ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทรมานแบบนี้
แต่ทำไมไม่ชินซักที ?

ไม่ใช่ความผิดใคร  ทั้งหมดเพราะตัวฉันเอง!
ไฟที่ลุกอยู่ในใจ  ใครเป็นคนก่อขึ้น  --ก็ตัวฉันเอง
แล้วเมื่อไหร่ . . . ฉันจะดับมันซะที!!!


ฉันบ้าไปแล้วรึป่าว  รู้ว่าที่ทำอยู่มันมีแต่จะทำให้ตัวเองเจ็บปวด
แล้วทำทำไม  เพื่ออะไร
?




เป็นอีกเรื่องนึงที่ฉันไม่เคยเข้าใจตัวเองเลย
หรือเพราะฉันไม่ใจกว้างพอกันแน่นะ . . .
ทุกข์ใจไปแล้วได้อะไร   ทรมานแบบนี้ใครจะสน ?
เพราะทั้งหมดอยู่ที่ตัวฉันเอง


รู้ทั้งรู้ว่าคนเราไม่เหมือนกัน  แล้วจะไปเปรียบกับเค้าทำไม
รู้ทั้งรู้ว่าเรื่องทั้งหมดมันมีขอบเขตแค่จินตนาการ  แล้วเก็บมาฝังใจทำไม
รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองก็มีโอากส  แล้วปิดโอกาสตัวเองทำไม ?


ตื่นได้แล้วนะตัวฉัน  ลุกขึ้นมาพยายามสิ่  เทอทำได้อยู่แล้ว 
เทอจะรักใครได้ยังไงในเมื่อเทอไม่เคยรักตัวเองเลยซักวัน!
เทอจะทำสิ่งที่หวังให้สำเร็จได้ยังไง  ในเมื่อเทอไม่เคยพยายามเลยซักที!!
กลับมาดูแลตัวเองได้แล้ว


ลืมเรื่องราวไม่ดี เลิกร้องไห้สักที
เริ่มต้นกับวันที่ดี . . .
วันนี้ตัวฉันไม่ได้ท้อ  แค่หมดแรง แต่กำลังจะลุกและเดินต่อ