ชีวิต ๑ วัน  เริ่มว่างเปล่า ,,
ถือคติที่ว่า "นอนเช้า ตื่นบ่าย เย็นทำงาน"


ไม่รู้อีกนานมั้ย . . . ที่จะทำชีวิตให้ดูไร้ค่าแบบนี้
แต่ตอนนี้  มีความสุขที่ได้ทำ
ไม่เถียงว่ามันอาจทำให้คนอื่นเดือดร้อน

แต่ช่วยอดทนหน่อยเถอะ  จำได้ว่าตั้งแต่เกิดมาก็อยู่ในกรอบตลอดเวลา
แค่ช่วงเวลาสั้นๆ ที่จะได้ทำเพื่อตัวฉันเอง
ไม่นานหรอก  ฉันเองก็มีความรับผิดชอบพอ~





การก้าวเดินไปข้างหน้าเริ่มยากขึ้น
เพราะมันเป็นอีกก้าวที่เปลี่ยนแปลง  ฉันจะต้องโตเป็นผู้ใหญ่
ไม่มีทางหนีพ้น . . . แต่ฉันจะดูแลหัวใจด้วยความเป็นเด็ก

เด็กน้อยกำลังยิ้ม  ในร่างของผู้ใหญ่ที่ประสบความสำเร็จ
นั่นเป็นความจริงที่ต้องทำให้ได้
รอก่อนนะโลกใบใหญ่  ฉันกำลังจะออกไปเรียนรู้




ทุกวันนี้  มีความสุขในโลกที่ฉันสร้างขึ้น
เรื่องราวมากมาย  ที่ยากจะพูด
และเพิ่งรู้สึกตัวว่า . . . ฉันเป็นคนขึ้เหงามากขนาดนี้
แต่ทำไม  ถึงไม่ชอบความวุ่นวายนะ  { ไม่เข้่าใจเลย }





ไปเที่ยวกันเหอะ  พักผ่อนอีกสักครั้ง~
แต่ที่ไหนดี  ที่สามารถไปได้

ปล.การลดน้ำหนักมันยากจัง  ทรมานใจจะขาด
แต่ต้องทำ! !!  จำให้ขึ้นใจ  คิคิ