ถนนสายนี้มีตะพาบ km 83 # โชคดี..ที่สูญเสีย

ฉันทำได้เพียงหัวเราะทั้งน้ำตาด้วยความสมเพชในชะตากรรมของตัวเอง

เมื่อปีก่อน ฉันยังมีบ้าน มีคนรัก มีครอบครัวที่อบอุ่น และมีงานที่ดี ๆ ทำอยู่เลย
แต่เมื่อชีวิตของฉันก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแบบที่ไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก
นับตั้งแต่วันที่มีกล่องพัสดุที่บรรจุผัาพันคอสีดำ 1 ผืนส่งมาถึงฉัน
ส่วนคนรักของฉันก็ได้รับกล่องพัสดุเช่นกัน แต่อีกสีหนึ่ง

เมื่อเราทั้งคู่หยิบผ้าพันคอออกมาจากกล่อง ก็พบปลอกคอสีเดียวกับผ้าพันคอง่อย ๆ อยู่ในนั้น
โดยที่ในผ้าพันคอก็มีข้อความบอกแค่ว่า
"กรุณาสวมใส่สิ่งพิเศษที่ส่งมาให้ แล้คุณจะได้รับสิทธิพิเศษจากเรา"

เมื่อฉันสวมปลอกคอนั้นแล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหนึ่งลอยมา

"ขอสิ เธอฝันอยากเป็นอะไร เราทำให้ได้ทุกอย่าง"

ด้วยความที่ฉันชอบดูละครแนว ๆ คุณชายที่มาตกหลุมรักชาวบ้านแล้วสุดท้ายก็แต่งงานกัน
ใช่สิ ฉันก็อยากเป็นอย่างนั้นบ้าง และนั่นก็ทำให้ฉันรู้จักกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง

เขาเป็ผู้ชายชั้นสูงที่ทั้งหล่อและรวยตามแบบในละครที่ฉันใฝ่ฝันเลยล่ะ
ทุกสิ่งที่ฉันเจอในตอนนี้เหมือนในละครเป๊ะเลย แล้วฉันก็มีความสุขมากนะ
แม้ว่าการกระทำของฉันอาจจะทำให้คนรักตัวจริงของฉันเจ็บปวดอย่างที่สุดก็ตาม

เรื่องราวที่ดำเนินไปเรื่อย ๆ ก็มาถึงตอนจบในละครที่สวยงาม
แต่หลังจากนั้น ฉันก็รู้ตัวอีกทีว่าร่างกายของฉันบอบช้ำมากจนแทบจะเรียกว่าเกินเยียวยา
มีเพียงปืนและโครงกระดูกของใครต่อใครที่นอนเป็นเพื่อนเท่านั้น
ส่วนชายหนุ่มในฝันน่ะเหรอ หลังจากที่ไฟดับแล้ว เขาก็คือคนที่ทำให้ร่างกายบอบช้ำนั่นแหละ

เวลาผ่านไปไม่นาน ฉันก็เห็นคนรักตัวจริงของฉันเดินมาแบบไร้สติ ราวกับถูกล้างสมอง
เขาเดินตรงมาที่ฉันอย่างเลื่อนลอยพร้อมกับยื่นอะไรบางอย่างมาให้กิน
ฉันไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนอะไรทั้งนั้น จึงยอมแต่โดยดี
ในขณะที่เขาป้อนยาเม็ดอะไรบางอย่างให้ฉัน เขาก็จับมือของฉันให้หยิบปืนมาจ่อที่หัวใจของเขา

ภาพเก่า ๆ เมื่อตอนที่เรายังรักกันถูกรีเพลย์อีกครั้ง



ฉันทำได้เพียงหัวเราะทั้งน้ำตาแล้วนึกสมเพชในชะตากรรมตัวเอง
มันอาจจะเป็นโชคดีก็ได้ที่ถูกหยิบยื่นความตายในเวลาที่กำลังต้องการจริง ๆ

Create Date : 22 มิถุนายน 2556 Last Update : 23 มิถุนายน 2556 12:15:34 น. Counter : 1287 Pageviews.		8 comments
Share Tweet