• เล่าเรื่อยเปื่อย .. ไม่มีจุดหมาย
• แบ่งปันความ(อยาก)รู้
• มุมคริสเตียน
• ฉัน...เป็นฉันเอง (ปิด)
• D.I.Y. หยิบจับ... ขยับของ (ปิด)
• ของฟรี Episode I (ปิด)
• ของฟรี Episode II (ปิด)

ได้เวลาจัดสวนหินหย่อมเล็ก ๆ ใหม่ .. พอดีที่ทำงานหยุดยาวค่ะ ตั้งแต่เสาร์ 22 ธ.ค. ก็เลยรื้อสวนหิน(หย่อมเล็ก ๆ) จัดใหม่ซะ วันนี้นึกครึ้มใจ เฮ้อ! เก็บรูปสวนหินที่เพื่อน ๆ เทหินปะปน แบบว่าไม่ต้องเกรงใจ.. เจ้าของบ้าน ไม่มีความงามเอาซะเลย อาศัยไว้เดินอย่างเดียว สวนหิน ที่หินปะปนกันแบบศิลป์ ๆ (ละกัน) ไม่รู้จะปลูกอะไรดี เลยปลูกต้นพริกขี้หนูสวน (เดี๋ยวว่าจะปลูกโหระพา กะเพราะ มะนาว สะระแหน่ ฯลฯ เน้นพืชผักสวนครัวซะเลย) ซื้อกอ"กก" มาใส่ให้น้องปลา ไว้เริงร่าหลบภัย ต้นไม้ที่รื้อออก ต้นอะไรไม่รู้ลืมชื่อแล้ว (ฟีโอน่า.. มั้ง) ไม่มีกระถาง ปลูกในกล่องน้ำส้มนี่ล่ะ อะ...สวนหินมั่ว ๆ อ่างปลากอกก และพริกขี้หนูสวน .. ตอนนี้ไม่มีกล้องแล้ว เลยต้องใช้ PPC ถ่ายเอา ไม่ชัดด้วย จะซูมก็ไม่ได้ดังใจเลยค่ะ ไม่มีฝีมืออะไรเล้ยเรา! ... ไว้มีกล้องดี ๆ ค่อยว่ากันใหม่เนาะ   Create Date : 28 ธันวาคม 2550     Last Update : 31 ธันวาคม 2550 9:55:56 น. Counter : 1974 Pageviews.   2 comment Share Tweet

อยากรู้จัก...นะตัวเอง แน่ะ.... หัวข้อจะพาให้ใครหลงเข้ามามั้ยน๊า เรื่องของเรื่องคือ จะมาเล่าเรื่องหมา หมานะคะ เมื่อหลายเดือนก่อน มีน้องหมาหลงทางมาตัวนึงค่ะ มายืนคอตกหมดหวังหน้าตึก ทำหน้าย่นมาเชียว สงสัยจะเครียด หาทางกลับบ้านไม่ได้มั้ง เพราะเห็นที่คอเค้ามีปลอกคออยู่ด้วย แต่ไม่มีชื่อที่อยู่ค่ะ เลยไม่รู้ว่ามาจากไหน ไอเราก็เป็นคนใจอ่อนกับสัตว์สี่เ้ท้าทุกชนิดซะด้วยซิ! เห็นแล้วก็อดไม่ได้ ต้องเข้าไปผูกมิตร ทำความรู้จัก(กับหมานี่ล่ะค่ะ) ค่อย ๆ เรียกเค้ามา เอาอาหาร(กลางวันของตัวเอง) ล่อเค้า หลังจากใช้เวลาไปพอควร มิตรภาพก็เริ่มก่อตัวแล้ว ยิปปี้!! น้องหมาจากที่หน้าย่น ยับยู่ยี่ ก็เริ่มหูลู่ กระดิกหาง แล้วก็เดินมาหาค่ะ โห... โลกสว่างสดใส ใจพองโตเลยเรา เมื่อน้องหมาหน้าย่นหม่ำ ๆ จนพุงเต่งแล้ว เจ้านี่มีวิธีแต้งกิ้วคนแปลก ๆ ค่ะ เค้ายืดตัวออก (เหมือนบิดขี้เกียจ แต่ไม่ใช่) เค้ายืดคอขึ้นแล้วส่งเสียง ฮือ...... แบบเสียงใหญ่ ๆ หลาย ๆ โทนเสียง ค่ะ แล้วก็เอาขาหน้ามาเขี่ย ๆ ด้วย ไอเราก็เลยบอกน้องหมาไปว่า อืมมม... ที่พูดมาน่ะ ฟังไม่ออกหรอกนะ แต่ถ้าเจ้าขอบใจเราสำหรับอาหารล่ะก็ ไม่เป็นไรหรอก หาทางกลับบ้านให้ได้นะ ทีไหนได้ล่ะคะ นับแต่วันนั้นเค้าก็มานั่งรอเราที่หน้าตึกทุก ๆ วัน จน ณ วันนี้เค้าก็ไม่กลับบ้านเค้าแล้ว กลายเป็นน้องหมา(กึ่ง)จรจัดเลย วันที่เจ้านี่มาแรก ๆ ยังเป็นหมารุ่น ๆ อยู่เลยค่ะ แต่วันนี้เค้าโตเป็นหนุ่มแล้ว แต่ทุกครั้งที่เรามาทำงาน ถ้าเค้าเห็น ก็จะต้องวิ่งมาส่งเสียงทุกครั้งค่ะ เมื่อเราได้ยินเสียงทักทายจากเจ้าทีไร เจ้าทำให้เราหัวใจพองโตได้ทุกครั้ง แม้แต่ในวันที่ไม่สดชื่นเอาซะเลย ยินดีที่เราได้รู้จักกันนะเจ้าหมาน้อย !   Create Date : 17 ธันวาคม 2550     Last Update : 17 ธันวาคม 2550 12:33:30 น. Counter : 502 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ทฤษฏี 90/10 วันนี้ได้อ่าน ทฤษฏี 90/10 .. ค่ะ พออ่านจบก็ อื้อหือ!! ดีจังเลย อดใจไว้ไม่ไหว คีบมาลงในหลืบดีกว่า "ทฤษฏี 90/10" ผู้เขียน : Stephen Cove "กฎนี้จะทำให้ชีวิตของคุณเปลี่ยนไป (อย่างน้อยที่สุดก็ในเรื่องที่คุณมีปฏิกิริยาต่อสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหลาย) กฎนี้ว่าอย่างไรล่ะ? ชีวิตของเราประกอบไปด้วยสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเราแค่ 10% แต่อีก 90%ของชีวิตเรา ขึ้นอยู่กับว่าเรามีปฎิกริยาตอบสนองต่อเหตุการณ์ต่างๆอย่างไร อืมมม... น่าคิดนะ แล้วมันหมายความว่าอย่างไรกันล่ะ 1.เราไม่สามารถจะควบคุมสิ่งต่างๆ 10% ที่มันเกิดขึ้นกับเราได้ * เราไม่สามารถห้ามไม่ให้รถเสียได้ * เราห้ามไม่ให้คนอื่นๆ ขับรถปาดหน้ารถเราไม่ได้ 2.แต่ 90% นี่สิ...มันต่างกัน เราสามารถกำหนดเจ้า 90% ที่เหลือได้ ทำได้ยังไงกัน * ก็โดยที่เรามีปฎิกิริยาตอบสนองต่อสิ่งต่างๆไงล่ะ * ตัวเราสามารถควบคุมได้ว่าจะแสดงปฎิกริยาออกมาอย่างไร ลองดูตัวอย่าง เ้ช้าวันหนึ่ง เราและครอบครัวกำลังทานอาหารเช้ากันอยู่ ลูกสาวบังเอิญปัดถ้วยกาแฟหกใส่เสื้อทำงานของเรา เราไม่สามารถควบคุมสิ่งที่ได้เกิดขึ้นไปแล้วได้ แต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปจะเป็นผลจากการที่คุณแสดงปฎิกิริยาออกไปอย่างไร 1.เราสบถ ดุลูกสาวอย่างเกรี้ยวกราดที่ทำกาแฟหก ลูกสาวร้องไห้ด้วยความเสียใจ 2.หลังจากที่ได้ดุลูกไปแล้ว เราหันไปที่ภรรยา/สามี แล้วต่อว่าที่เธอ/เขาวางถ้วยกาแฟไว้ใกล้ขอบโต๊ะมากเกินไป ต่อมาก็เป็นการทุ่มเถียงกัน 3.แล้วเราก็รีบขึ้นไปห้องชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเสื้อตัวใหม่ จากนั้นก็กลับลงมาชั้นล่าง แล้วก็พบว่าลูกสาวยังร้องไห้ไม่เลิก ก็เลยทานอาหารเช้าไม่เสร็จ 4.พอรถโรงเรียนมารับ เธอก็ออกไปไม่ทันรถโรงเรียนที่มารับ ฃ ภรรยา/สามี ก็ต้องรีบไปที่ทำงานแต่เช้าวันนี้ เราเลยต้องรีบออกรถเพื่อไปส่งลูกสาวก่อน 5.แต่เพราะว่าออกจากบ้านสาย เรา็เลยต้องขับรถ 60 ก.ม. ต่อชั่วโมง ในเขตในเมืองที่ไม่ควรขับเร็วกว่า 40 ก.ม. ต่อชั่วโมง หลังจากที่สายไป 15 นาที และเสียค่าปรับให้ตำรวจไปแล้ว 6.ในที่สุดก็ถึงโรงเรียน ลูกสาวก็วิ่งเข้าโรงเรียนโดยที่ไม่ได้สวัสดีลา 7.พอมาถึงที่ทำงานสายไป 20 นาที ก็นึกได้ว่าลืมกระเป๋าเอกสารไว้ที่บ้าน การทำงานก็เริ่มต้นด้วยความขรุขระ เวลาผ่านไป ก็ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ 8.เมื่อคุณกลับมาถึงบ้าน ก็พบว่าความสัมพันธ์ของเรา กับลูกสาวและภรรยา/สามี มีรอยร้าวซะแล้ว เกิดอะไรขึ้นล่ะ? ก็เพราะสิ่งที่เราแสดงปฎิกริยาออกไปเมื่อเช้านี้ไงล่ะ ทำไมเราถึงมีวันอะไรที่เฮงซวยอย่างนี้? ลองดูสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ว่ามีอะไรมั่ง : * กาแฟทำให้มันเกิดขึ้นหรือเปล่า * ลูกสาวทำให้เป็นอย่างนี้หรือ * ตำรวจทำหรือไม่ * แต่... เราทำให้มันเป็นเองไม่ใช่หรือ คำตอบ.. ก็ข้อสุดท้ายน่ะแหละ .. !! เราเองที่เป็นคนทำให้เกิดวันที่แย่เองทุกอย่าง เราไม่สามารถควบคุมกับการที่กาแฟหก แต่ว่าสิ่งที่เราแสดงปฎิกิริยาตอบสนองภายใน 5 วินาทีต่อสิ่งที่เกิดขึ้นนั่นแหละ .. ที่ทำให้เราต้องเจอกับวันที่เฮงซวย !! สิ่งที่ควรจะเป็น : 1.เมื่อกาแฟหกใส่เรา ลูกสาวกำลังหน้าเบ้จะร้องไห้ เราควรพูดอย่างนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไรจ้า คราวหน้าหนูระวังๆหน่อยนะ” 2.หลังจากนั้น เราก็เอื้อมมือไปหยิบกระดาษมาเช็ด แล้ววิ่งขึ้นชั้นบนไปเพื่อเปลี่ยนเสื้อ 3.ก่อนลงมาชั้นล่างหลังจากเปลี่ยนเสื้อตัวใหม่ ก็หิ้วกระเป๋าเอกสารติดมาด้วย 4.ทำให้ทันเวลาที่เห็นลูกกำลังจะไปขึ้นรถโรงเรียน เธอหันกลับมาโบกมือลาพร้อมสวัสดี 5.เราก็จะไปถึงที่ทำงานก่อนเวลา 5 นาทีแล้วมีเวลาทักทายคนโน้นคนนี้ด้วยอารมณ์ที่สดชื่น เห็นความแตกต่างไหม เหตุการณ์จำลอง 2 แบบ ทั้งคู่เริ่มต้นเหมือนกัน แต่จบลงต่างกัน ทำไมล่ะ? ก็เพราะสิ่งที่เราแสดงปฎิกริยาตอบสนองออกไปไงล่ะ เราไม่มีทางที่จะควบคุมเจ้า 10% ของสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวเราได้ แต่อีก 90% น่ะ ขึ้นอยู่กับการแสดงปฎิกริยาตอบสนองของเราออกไปยังไงล่ะ ลองมาดูวิธีต่างๆที่จะนำกฎ 90/10 ไปใช้ 1.ถ้าหากมีใครบางคนพูดจาที่ทำให้เราเสียหาย ก็อย่าทำตัวเป็นฟองน้ำล่ะ (รับเอาสิ่งเหล่านั้นเข้าตัว) จงปล่อยให้มันไหลไปซะเถอะ เหมือนน้ำที่ไม่ติดอยู่บนแผ่นแก้วนั่นแหละ จงอย่าปล่อยให้คำพูดกล่าวร้ายทำให้คุณประสาทเสียซะล่ะ ีตอบสนองให้ดี แล้วสิ่งทั้งหลายจะไม่มีวันทำให้เราเจอกับวันเฮงซวยได้ การมีปฎิกริยาตอบสนองที่ผิดพลาด อาจทำให้เสียเพื่อน โดนไล่ออกจากงาน ประสาทเสีย และอื่นๆ 2.เรามีปฎิกริยาตอบสนองอย่างไรหากมีคนขับรถปาดหน้ารถเรา? เราเกิดอารมณ์ฉุนเฉียวหรือเปล่า? เอามือทุบพวงมาลัยพร้อมด่าแม่มันในใจใช่ไหม? หรือว่าสถบ ตะโกนด่าหรือไม่? เลือดของเราสูบฉีดปรีดจนเส้นเลือดบนหน้าผากโป่งเลยหรือเปล่า? หรือเราพยายาม หรือแกล้งขับรถไปเฉี่ยวรถคันนั้นจริงๆหรือไม่? กรุณาจำกฎ 90/10 ให้ขึ้นใจ แล้วไม่ต้องไปสนใจมัน ลองนำไปใช้ดูในชีวิตประจำวัน แล้วเราจะเป็นคนที่มีความสุขจริง ๆ   Create Date : 03 ธันวาคม 2550     Last Update : 3 ธันวาคม 2550 13:02:09 น. Counter : 715 Pageviews.   3 comment Share Tweet

เบื่อดีนัก .. แก้เบื่อแบบนี้ซะเลย ด้วยการ... ใส่เสื้อยืดสีแดงสด เสื้อยืดจริง ๆ คอกลมแขนสั้น ไร้ปก ไร้ความเรียบร้อย(สิ้นดี) แล้วตามด้วยกางเกงสีเขียว แบบกางเกงเรียน ร.ด. ไงงั้น ตบท้ายด้วยรองเท้าที่สั่งตัดมาไว้ใส่ตอนเครียดโดยเฉพาะเลย เป็นสีเขียว-แดงตัดกัน เดินเข้าที่ทำงานแบบมั่นใจสุด ๆ หลายคนตาค้าง คงจะนึกว่า.... ไอ(บร้า)นี่ มันกล้า ๆ เพียงแค่เห็นสีหน้า ท่าทางของคนที่ทำงาน พอเข้าห้องได้ก็นั่งขำก๊ากเลยล่ะ หายเบื่อเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ ใครมีวิธีแก้เบื่อเด็ด ๆ หากผ่านมา แวะบอกด้วยค่ะ เผื่อเจ๋งกว่าที่ทำอยู่ จะลองทำดูมั่ง   Create Date : 10 พฤศจิกายน 2550     Last Update : 10 พฤศจิกายน 2550 20:06:33 น. Counter : 819 Pageviews.   9 comment Share Tweet

เปราะบาง คันดิน ตีนเล็ก ๆ (คำสุภาพแล้วน๊า) หัวข้อนี้ไม่รู้จะตั้งชื่ออะไรดี เอามารวม ๆ กันเลยละกัน แต่ที่แน่นอนคือ "หาสาระไม่ได้ "ค่ะ ประมาณว่าอยากเล่า ไม่รู้ใครจะรู้สึก หรือเจอมั่งรึเปล่านะคะ แต่ช่วงเนี้ย .. รู้สึก สัมผัส เห็น .. ได้ว่า คนรอบข้าง ทั้งในโลกความเป็นจริง และโลกไซเบอร์ มักจะเกิดอาการ "เปราะบาง" กันเป็นทิวแถว ที่ว่า "เปราะบาง" นั้นก็คือ ทั้งด้านความคิด คำพูด การกระทำกันเลยแหละ ซึ่งอาการเปราะบางที่พบเห็นคือ โกรธง่าย ฉุนเร็ว น้อยใจฉับพลัน เศร้ากระทันหัน ฯลฯ ที่เป็นแบบนั้นอาจเป็นเพราะสังคมรอบข้าง สิ่งแวดล้อม สภาพเศรษฐกิจ อื่น ๆ อีกมากมาย ทำให้มนุษย์เกิดอาการรึเปล่าไม่รู้แฮะ ความหนักแน่น มั่นคงทางด้านอารมณ์หายกันไปไหนหมด คิดแล้วหวาดหวั่นจริง ๆ เลยค่ะ ที่เห็นคนแตกคอกันแค่เรื่องนิดเดียว เรื่องไม่เป็นเรื่อง ก็ทำให้เป็นเรื่องได้ .. ซะงั้นนะคนเรา ตอนนี้น้ำเหนือลงมารึยังเนี่ย แฮ่... ตกข่าว รู้แต่ว่าแถวบ้าน น้ำจากแม่น้ำเจ้าพระยากำลังเอ่อล้น บ้านที่ฝั่งที่อยู่ติดแม่น้ำเจ้าพระยา น้ำท่วมถึงเอวแล้วค่ะ ป๊าววว.. ไม่ได้โม้นะ เรื่องจริง บ่ได้อิงนิยายเน้อ ต้องต่อสะพานเดินกันแล้วค่ะ แต่ถึงจะมีสะพาน ก็ยังเดินลุยครึ่งเข่าแน่ะ ตอนนี้แถวบ้าน (นนทบุรี) มีการทำคันดินสูงขึ้นมาเพื่อกั้นน้ำ ไม่ให้ข้ามฝั่งมาแล้ว เดี๋ยวเค้าทำคันดินเสร็จกันเมื่อไหร่ จะถ่ายรูปเอามาให้ดูค่ะ ปีนี้ท่าทางชาวบ้าน เกษตรกร จะได้รับความเดือดร้อนกันอีกระลอก จำได้ว่าปีที่แล้วช่วงเดือน พย. มีน้ำท่วมแถว ๆ อ่างทอง / สุพรรณบุรี เพราะดูจากรูปที่เข้าไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยแล้ว .. ไม่อยากให้ปีนี้เกิดแบบปีที่แล้วเลยค่ะ โลกร้อน น้ำท่วม พายุ ไฟป่า อากาศหนาวเกินจริง .. โธ่ ! เอลณิโญ่และลาณิญา พี่น้องตัวป่วน ชื่อเพราะนะ แต่ทำโลกยุ่งเลย ที่บ้านใครไม่มีเจ้าตัว "ตีนเล็ก ๆ" มั่ง "งง" ล่ะซี่ ไม่รู้ใช่มั้ยคะว่าตัวอะไร ก็ "มด" ไง เอิ๊ก เอิ๊ก... ตอนนี้ที่บ้านมีเจ้าตีนเล็ก ๆ ไม่น้อยเลยค่ะ แรก ๆ ที่เจอพวกเค้าบนโต๊ะอาหาร .. มีเคืองนะ เผลอวางอาหาร ขนม ผลไม้ไว้บนโต๊ะแป๊ปเดียว หันมาอีกที อ่ะจ๊ากกกก!! เอาตีนเล็ก ๆ ของเจ้าออกไป๊ ชิ่ว ๆ เคยรบกันพักนึงค่ะ แต่สุดท้าย.. เราในฐานะเจ้าของบ้าน เจ้าของอาหาร ต้องยกธงขาว ยอมแพ้ความทรอึดของทัพ "ตีนเล็ก ๆ" จนได้ จน ณ วันนี้ จากที่เคยรบกัน กลายเป็นรักกันไปซะแล้ว เรารักพวกเค้า และพวกเค้าก็คงรู้ว่าเรารักพวกเค้าเหมือนกันล่ะ เพราะทุกวันเนี้ย เวลาเราทานอะไร หรือวางอะไรไว้บนโต๊ะ ... เพียงแป๊ปเดียว เจ้าตีนเล็ก ๆ ก็จะร่วมวงไพบูลย์ด้วยทุกครั้ง เมื่อเช้านั่งทานข้าวอยู่ พร่องไปนิดเดียวเอง นั่งมองเห็นเจ้าตีนเล็ก ๆ เริ่มทยอยเดินขึ้นบนจานข้าว แล้วก็แทะเล็มตรงส่วนขอบ ๆ จาน ... เราทำได้แต่เพียง "ทำใจ" เอา(ฟระ) แบ่งกันก็ได้ แต่ห้ามรุกล้ำอาณาเขตเข้ามามากน๊า ไม่งั้นเห็นดีกันแน่ ฮึ่ม ! เขียนบล็อคไป เขียนบล็อคมา แล้วคิดถึงเม้นท์นึง ที่เข้ามาเม้นท์ค่ะ ได้อ่านเจอแล้วไม่รู้ว่าจะหัวเราะ หรือร้องไห้ดี เค้าบอกว่า ไม่ค่อยจะ get สิ่งที่ จขบ.เขียนเท่าไหร่ แต่อมยิ้มได้ เราเขียนหนังสือไม่ค่อยจะรู้เรื่อง หรือเราพูดไม่ค่อยจะรู้เรื่องกันแน่เนี่ย กร๊ากกกก!! .. จริง ๆ แล้วเราถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือไม่เก่งต่างหาก (แก้ตัวไปได้น้ำใส ๆ นี่ล่ะ) .. .. .. จบล่ะ บอกแล้วว่า "ไม่มีสาระ" จริงด้วย ..   Create Date : 20 ตุลาคม 2550     Last Update : 20 ตุลาคม 2550 15:56:22 น. Counter : 807 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• BIGSIAW
• ลิงกินผัก
• mitrapap
• anusun
• gigadeth
• ksk
• Jacob777
• lvnuputt
• หนอนกลม
• zeen
• Don't try this at home.
• findlove
• ในความอ่อนไหว
• jenifaae
• พิมพา
• หมอหมู
• Webmaster - BlogGang

• กระดานสนทนาคอม-ไทย ดอทเน็ท
• เติมวิญญาณใส่งานอักษร
• อัพ ๆ ไฟล์ไว้ที่นี่กัน
• ทีมทำแครกเค้าสุมหัวกันที่นี่
• ออกกำลังกายกันดีกว่า
• ฝึกสายตากันมั้ย
• เพิ่มรอยหยักในสมอง
• Christian Wallpaper สวย ซึ้ง
• เก็บโฆษณา...ตัวที่ปลื้ม
• 1 Year Bible Reading Plan
• Free Thai Bible For All Media
• Worship Song
• Christian in Thailand
• Justworship
• Free Photoshop Actions
• มีอีเมล์ใช้แค่ 10 นาที.. เจ๋งดี
• โซนซนกลับมาอีกครั้ง
• สะท้อนมุมมองของวงการ IT บ้านเรา
• GodTube ลิงค์ดี ๆ ของคริสเตียน
• มาวัด EQ กันดีกว่า
• การ์ตูนสุดเห่ยประจำโลก
• ว่านไฉ ไฮเปอร์ ... บ้านต้นว่าน
• ถักนิตติ้งกันมั้ย
• Patterns หมวกนิตติ้ง..ง้าม งาม
• สามจี ที่ไม่เกี่ยวกับ กทช.
• ประกวดภาพถ่าย .. กันมั้ย
• BlogGang.com