เรื่องมีอยู่ว่า เย็นวันหนึ่ง ข้าพเจ้าก็เกิดอาการลงแดงอยากกินอาหารจีนบุฟเฟต์ขึ้นมาอย่างหยุดยั้งไม่อยู่ หาไป หามา โทรแล้ว โทรอีก กี่ร้าน กี่ร้านก็คนจองเต็มหมดแล้ว ฝนก็ตกกระหน่ำ จะไปไหนที่ต้องเดินไกลๆ ก็ไม่เอา จากหน้าที่ทำงานมีรถเมล์ นั่งไปลงที่ Main Station แล้วเกิดระลึกชาติได้ว่า ตรงนั้นก็มีร้านอาหารจีนนี่นา แต่ไม่แน่ใจว่ามีบุฟเฟต์หรือเปล่า อย่ากระนั้นเลย โทรจิกคุณแฟนมาทันทีเริ่มด้วยการสั่งชาีจีนร้อนๆ มาดื่มขยายกระเพาะซะหนึ่งกา เพื่อให้กินได้เยอะขึ้นสั่งอาหารไป อุปกรณ์ก็มาระหว่างนั่งรออาหารของตัวเอง โต๊ะข้างๆ สาวๆ 3 คน เค้าสั่งเป็ดปักกิ่ง คุณพ่อครัวมายืนชำแหละหนังเป็ดให้ดูกันสดๆ ณ วินาทีนั้นเอง วิญญานของข้าพเจ้าก็ได้ออกจากร่าง ไปนั่งรวมโต๊ะกลายเป็นสาวที่ 4 ไปในบัดดล อยากกินมาก แต่บุคลากรฝ่่ายเราไม่พอ สั่งมา กินไม่หมด โดนยีหัวแน่นอนพนักงานเสิร์ฟเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดี อีคนนี้นั่งตาลอยๆ จ้องโต๊ะข้าง น้ำลายไหลนองพื้น เป็นที่น่ารำคาญใจแก่ลูกค้าโต๊ะอื่น เลยคงจะไปเร่งอาหารมาให้ จานแรกข้าวผัดไก่ของคุณแฟนมองดูหน้าตาบ้านๆ แต่รสชาดใช้ได้ เพราะไปจกของเค้ามากินด้วยความเร็วสูง และไม่ได้รับอณุญาติจานต่อมา เนื้อกระทะร้อน ของข้าพเจ้านั่นเองปากพูด (ตามมารยาท): Honey, if you want, you can also try mine.ใจคิด: อย่ามาแตะของตรูนะเฟ้ย เด๋วไม่อิ่มจานเค้าร้อนจริงๆ ซอสเดือดปุดๆ ควันโขมงโฉงเฉง ต้องสระผมอีกแล้วเรา เพิ่งสระไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเอง กร๊ากกกส์กระติ๊บข้าวน้อย (ที่เกือบจะ) ฆ่าพนักงานเสิร์ฟ เวลาหิวๆ มันดูน้อยอ่ะคะ แหะๆประกอบร่างพร้อมหม่ำ ข้าวนิ่มๆ เนื้อนุ่มๆ กินกับน้ำพริกถ้วยนี้ แซบบบบ หมายเหตุ ขออภัยในความสั่นค่ะ มือนึงถือช้อน มือนึงกดชัตเตอร์เมื่ออิ่มหมีพีมันกับมื้อหลักแล้ว ต้องสั่งเต้าฮวยฟรุตสลัดมาล้างคาวปากกันซะหน่อย เต้าฮวยถ้วยนี้ใช้ฟรุตสลัดที่หลากหลายมาก ได้แก่ ส้มที่เปรี้ยวที่สุดในโลก และสับปะรด (ที่คาดว่ามาจากกระป๋อง) จบ เอาน่ะ พอถูไถผิดหวังกับเต้าฮวย เลยต้องสั่งขนมงาทอดมาปลอบใจตัวเองไปหนึ่งชุด (จริงๆ คือแอบเล็งมาตั้งแต่แรกแล้ว แต่ไม่กล้าสั่ง มากับชายหนุ่ม กลัวเสียกิริยา เลยต้องหาขออ้าง)วันนี้อิ่มแล้ว ขอลาไปก่อน สวัสดีค่ะ
All Right Reservedสงวนลิขสิทธ์ ตาม พรบ. ลิขสิทธ์ พ.ศ. 2539
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [