Group Blog
|
บ่วงบุพเพหลงทาง
 ********************************************* ยิ่งแข อ่อนหวานหนึ่งเดียวในดวงใจ ดาลัด สาวห้าวนอกสายตา สองสาวเพื่อนสนิท ต่างหลงวนเวียนอยู่ในบ่วงเสน่หาของ ดินแดน ********************************************* เมื่อเล่ห์ร้ายผูกคนสองคนไว้ด้วยทะเบียนสมรส สายรักของภรรยาที่ชิงชังกลับสร้างสายใย ความผูกพันก่อร่างเป็นความรักอันอบอุ่น แต่ทว่า หัวใจกลับไม่รักดี ยังภักดีต่อเธอ นางฟ้านางสวรรค์ กลายเป็นสองรักสองใจที่เลือกไม่ได้ ฤาจะต้องรอบ่วงบุพเพพารักแท้มาพบกัน *********************************************
'บ่วงบุพเพหลงทาง' เป็นผลงานที่เป็นรูปเป็นร่างมาจากการแข่งขันแรลลี่ครั้งที่แปด บรรยากาศในการแข่งขันครั้งนี้ยังคงอบอวลด้วยมิตรภาพระหว่างผู้เข้าแข่งขันมากหน้าหลายตาเช่นเดิม นั่นก็คือช่วยกันอ่านเรื่องราวภายในเงื่อนไขของเวลาอันจำกัด และต้องจบภายในสามเดือนช่วยกันวิจารณ์ แนะนำ ค้นหาคำผิด แสดงความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ไม่ว่าจะด้านสำนวน โครงเรื่อง บทสนทนา ปีนั้นแปลกมาก งานยุ่งๆ แต่กลับเขียนเรื่องนี้ได้เพลินใจ อาจเพราะถูกใจโครงเรื่องที่จะว่าไปแล้วก็ไม่ได้ใหม่เอี่ยมอะไร ออกจากทิ้งร้างไว้นานมากตั้งแต่ลูกสาวยังเดินเตาะแตะเสียด้วยซ้ำ เรียกว่าอะไรดี คะนึงหาดีไหม คือเจ้าโครงเรื่องมันคอยตามกระแซะอยู่ตลอดเวลาว่าเขียนเรื่องอื่นได้จบตั้งเยอะแยะทำไมไม่ยอมเขียนเรื่องนี้ ติดขัดอะไรหรือ บางทีก็ขำตัวเอง ถกเถียงกับความคิดในใจที่หาบทลงเอยไม่เจอ แต่สุดท้ายแล้ว แรลลี่ครั้งที่แปดก็เปรียบเสมือนแสงจากปลายอุโมงค์ละ เห็นแล้วก็ต้องรีบฉวยว่าเอาละ คงได้เวลาร่ายเรื่องราวของ 'น้าดิน' เสียที 'ดาลัด' ก็รอออกโรงห้าวอยู่นานเต็มที ส่วนนางฟ้านางสวรรค์ 'ยิ่งแข' ก็รอเวลากรายโฉมอวด เมื่อเริ่มการแข่งขันเป็นเรื่องเป็นราวบ่วงบุพเพหลงทางก็เริ่มบทที่ 1 ไปเรื่อย แล้วก็จบสมกับที่ตัวเองเพลิดเพลิน ต้องใช้คำนี้แหละ เพราะเวลาเขียนนิยายไม่เคยมุ่งมั่นขึงขังเลยสักที ซึ่งถ้าเข้าข่ายนั้นกว่าจะจบเรื่อง หน้าคงแก่ลงไปเยอะ แต่ก็เอาเป็นว่าตัวเองทำได้สำเร็จตามกฎ กติกาของการแข่งขัน ยิ้มแต้เมื่อได้รับหนังสือที่ระลึก คุณฟิลิปดาทำให้อย่างสวย อย่างดี เพื่อนแสนดีในสนามแรลลี่ก็สละเวลาช่วยทำปกเรื่องนี้ให้ด้วย ต้องเปิดเบาๆ อย่างทะนุถนอม พามากอดแนบอกทีไรก็ยังให้มาแต่ความอุ่นความปลื้มไม่แตกต่างกันเลยกับเล่มแรก ขอบคุณคุณฟิลิปดาที่เปิดสนามแบบไม่ปิดประตูรั้ว ขอบคุณเพื่อนผู้เข้าแข่งขันที่ร่วมเป็นกำลังใจ ขอบคุณนักอ่านทุกเว็บที่ร่วมแสดงความคิดเห็น ขอบคุณสำนักพิมพ์สมาร์ทบุ๊คที่ส่งเรื่องนี้ไปให้พิจารณาก็รับเลย แล้วไม่นานก็กลายเป็นเล่มสวยๆตั้งหวานๆ อยู่บนแผงด้วยชื่อใหม่ 'ทัณฑ์รักเชลยใจ' ปีกอ่อนในรังร้าว
 ***************************************************** สรวงทิพย์ เจ้าของฉายานางพญาแห่งวงการการเงิน เธอมีหลานสาวสุดสวยวัยสิบห้าหยกๆ ชื่อชมชนก ไออินทร์ หนุ่มใต้ผิวคล้ำ ลูกหลานชาวเมืองชุมพร เป็นเจ้าของสวนยางในชุมพรและนราธิวาส เขามีหลานชายสุดหล่อวัยสิบหกหย่อนๆ ชื่อ พลทักษ์ เขาและเธอโคจรมาพบกันบนเส้นทางรักของหลานๆ ซึ่งลุกลามบานปลายกลายเป็นปัญหาร้อนแรงในเวลาต่อมา การเผชิญหน้ากันเพื่อคลี่คลายและยุติปัญหาจึงเริ่มต้นขึ้นโดยที่ทั้งสองไม่เคยรู้เลยว่าต้องไปพบเจอกับความรักบนเส้นทางวิบากท่ามกลางปัญหาอุปสรรคและความขัดแย้งอันร้อนระอุทั้งจากศัตรูคู่แข่งและจากสมาชิกของสองครอบครัว ***************************************************** เรื่องนี้เป็นผลงานจากแรลลี่เจ็ด และเป็นความสำเร็จที่ปลื้มมากในฐานะ 'เรื่องยาวเรื่องแรก' วิธีการทำงานก็แตกต่างจากเรื่องอื่นตรงที่ต้องเขียนทุกวันในขณะที่เรื่องอื่นเขียนวันเว้นวันหรือวันละนิด แต่กับเรื่องนี้ นอกจากเขียนทุกวันแล้ว ต้องให้ได้หกหน้าเต็มๆ ด้วย ถ้าไม่เต็ม ก็ปล้ำจนเต็ม ความสนุกและตามลุ้นความสามารถของตัวเองอยู่ที่ 'งานประจำ' ที่รุกเข้ามาอย่างหนาแน่นในช่วงนั้น มีนิยายสามเรื่องด้วยในช่วงนั้นที่ต้องเขียนให้จบด้วย และเพิ่มเรื่องนี้เข้ามา วิธีตีกรอบให้ตัวเองก็คือบอกกล่าวกับเพื่อนร่วมแรลลี่ เพื่อนนักอ่านทุกคนว่า 'จะลงงานทุกวัน' ทั้งที่ตอนนั้นยังไม่ได้เริ่มแม้แต่บรรทัดแรก มีแต่ 'ฟ้าว่างๆ ' ดูเหมือนจะกลายเป็นพฤติกรรมยังไงก็ไม่ทราบที่ต้องมองฟ้าก่อนถึงจะเขียนได้ แล้วก็ต้องมองเฉพาะจะเริ่มบทแรกเท่านั้น ดีไม่ดีฟ้าอาจจะน้อยใจที่หลังจากนั้นก็ไม่เคยใส่ใจใยดีอีกเลยจนกว่าจะเริ่มเขียนเรื่องใหม่โน่นละ นี่ไม่ใช่กลวิธีในการเขียนนิยายนาแต่มันเป็นการกระทำเฉพาะตัวเองที่เป็นมาตั้งแต่แรก หรืออาจเป็นเพราะชอบมองฟ้าก็ได้เรื่องบนฟ้ามันก็เลยร่วงๆ ลงมาให้เขียนได้อย่างไม่สิ้นสุด ความสนุกอีกประการหนึ่งก็คือการได้เขียนในแนวที่ตัวเองชอบมากที่สุดทำนองว่า จะต่อสู้เอาชนะอะไรกันยังไงขอให้เฉือนให้เชือดกันด้วยปฏิกิริยาทุกชนิดไม่ว่าจะเหตุผลแบบตึกๆที่ตัวละครจับโยนใส่กัน พอหล่นทับลงมาทีก็ยกไม่ค่อยขึ้น หรือว่าจะตอบโต้ปะทะด้วยกำลังอย่างดุเดือดตามแรงอารมณ์เผ็ดร้อน หรือไม่ก็บีบคั้นจิตใจท่ามกลางภาวะจำยอม เค้นจนตัวละครน้ำตาตกเสียจนไม่รู้จะสงสารตัวละครตัวไหนดี ในเมื่อมันเป็นเรื่องยาวตอนเขียนก็เลยจับทุกอย่างที่ชอบอัดตึกๆ ลงไปในเนื้อเรื่องตั้งแต่บทแรกจนถึงบทสุดท้าย ผลที่ออกมาก็อย่างที่เห็นละสองเล่มจบแบบแน่นๆ เหนื่อยๆ เขียนจบถอนหายใจเฮือก แต่ชื่นใจ ปลื้มใจ มากเลยรายชื่อคนอ่านเพิ่มมากขึ้นจนตัวลอยในทุกเว็บที่นำไปลงรวมถึงข้อวิจารณ์และแสดงความคิดเห็น การให้คำแนะนำ และแลกเปลี่ยนประสบการณ์ก็มากมายจนยิ้มไม่หุบ พอเขียนจบก็ไม่ทำอะไรกับมันอีกแล้วส่งไปสำนักพิมพ์เลย แล้วก็ได้พิมพ์เลย คนเขียนก็ยิ้มไม่หุบต่อไป ต้องขอบคุณคุณฟิลิปดาที่ไม่ปิดสนามแรลลี่ทำให้โอกาสในการทดลองทำโน่นนี่นั่นของตัวเองเปิดกว้างตลอดเวลา ขอบคุณเพื่อนนักอ่านทั้งในสนามแรลลี่ทั้งในเว็บทุกเว็บ ขอบคุณทุกคำแนะนำ คำวิจารณ์ ประสบการณ์ที่แลกเปลี่ยนมาให้ และทั้งหมดที่กล่าวมาก็คือเบื้องหลังความสำเร็จที่แสนประทับใจ และแสนปลื้มจากงานเขียน 'ปีกอ่อนในรังร้าว' สาบพราย
 ****************************************************** อาริตจำต้องแต่งงานครั้งที่หกกับสีรุ้งอย่างฉุกละหุกโดยความเจ้ากี้เจ้าการของศิริยุพาเพื่อนรัก ทันทีที่ผ่านการจดทะเบียนสมรสภรรยาคนสวยก็นำพาเขากับศิริยุพากลับสู่บ้านอิงไม้ฟ้า ณ ลำพูน และเมื่อไปถึงเขาจึงค่อยทราบว่าตนต้องช่วยเพื่อนรักทำงานชิ้นสำคัญ นั่นคือการสืบหาเงื่อนงำเบื้องหลังการเสียชีวิตของคุณไม้และสีจันทร์ทั้งสองมีฐานะเป็นพ่อตาและพี่สาวคนโตของภรรยาคนที่หกเสียด้วย การสืบหาเงื่อนงำในคราวนี้ได้ชักนำให้อาริตโคจรไปพบกับนักข่าวสาวผู้หนึ่ง และแล้ว ความรักก็เดินทางมาทักทาย โอ้.. แล้วอาริตจะทำยังไงในเมื่อตนมีภรรยาอยู่ทั้งคนเงื่อนงำเบื้องหลังจำต้องสืบกันต่อไป แต่ความรักจำต้องสานต่อให้ถึงจุดหมายปลายทางด้วยไหม ******************************************************
เรื่องนี้เป็นผลงานแรลลี่หกตามโครงการแข่งเขียนนิยายให้จบภายในสามเดือน ไม่ค่อยได้เขียนงานลักษณะนี้แต่ก็อยากจะลองดู เผื่อว่าจะมองเห็นความสามารถด้านอื่นที่ยังซ่อนๆ อยู่ ทั้งที่ความจริงก็หมดความสามารถอยู่แค่นี้แล้วละ แต่อาศัยทดลองไปเรื่อยเปื่อย ไม่หยุดนิ่งกับที่ งานเขียนก็เลยออกมาเรื่อยเปื่อยแบบที่ถนัดบ้าง แบบฝึกบ้าง ลองผิดลองถูกก็มี แต่สังเกตได้ว่าตัวเองมักจะเลือก 'ตัวละคร' ที่อยากนำเสนอออกมาตั้งไว้ก่อนเสมอแม้ว่าตัวละครนั้นจะไม่ใช่ตัวละครสำคัญ นางเอก พระเอก พระรอง นางรอง แค่ว่าถามตัวเองอยากให้ตัวละครแบบไหนมันโดดเด่นออกมาจนคนอ่านจับได้ ก็จะดึงตัวละครตัวนั้นขึ้นน้ำหนักจะเทๆ ลงไปเหมือนลำเอียง แต่ก็ไม่นะ เพราะตัวละครทุกตัวสำคัญเท่าเทียมกันหมด สำหรับเรื่องนี้ก็ตั้งใจเทความโดดเด่นให้ตัวละคร 'อาริต' กับ 'ศิริยุพา' และความโดดเด่นที่อยากให้คนอ่านจับได้ก็คือความสนิทสนมผูกพันฉันเพื่อนอย่างบริสุทธิ์ มีงานเขียนหลายเรื่องมักจะฉายภาพตัวละครที่เป็นเพื่อนกัน แต่ไม่เน้นความผูกพันอย่างเด่นชัดเท่ากับความรักความผูกพันอย่างลึกซึ้งของพระเอกนางเอก ก็เลยอยากจะมีตัวละครอย่างนี้เป็นของตัวเองบ้าง ที่เหลือก็เป็นแนวฝึกหัดไปตามระเบียบ เพราะจะผสมผสานระหว่าง 'ชิงรักหักสวาท แผนร้าย ฆาตกรรม' ผลที่สำเร็จเมื่อเป็นรูปเป็นร่างและเป็นเล่มในที่สุดก็น่าพอใจ สามารถเรียกรอยยิ้มได้เหมือนทุกเรื่องที่ผ่านมา มีเพื่อนนักอ่านในโครงการชื่นชอบอาริตกับศิริยุพา และมักจะกล่าวถึงสองเพื่อนรักคู่นี้มากกว่าจะป้วนเปี้ยนนางเอก ซึ่งก็ขอสรุปแบบเข้าข้างตัวเองว่าการตั้งใจฉายความโดดเด่นของตัวละครที่ต้องการลุล่วงอย่างน่าชื่นใจ ต้องขอบคุณเพื่อนที่พากันมาอ่านเป็นกำลังใจช่วยบอก ช่วยติ กันคนละบรรทัดครึ่งบรรทัด ตลอดจนเจ้าของโครงการและเจ้าของเว็บคือคุณฟิลิปดาที่เปิดโอกาสแจกสนามให้ทดลองนั่นโน่นนี่แบบไม่คิดค่าเช่าค่าใช้ จึงทำให้ 'สาบพราย' ปรากฏเป็นรูปเล่มได้อย่างน่าประทับใจอีกหนึ่งเล่ม
หัวใจประดับทอง
 ********************************************** เหตุการณ์วุ่นวายเกิดขึ้นในวันที่ก่ำทองเดินทางกลับกรุงเทพ เธอถูกกลุ่มคนร้ายซึ่งเป็นลูกน้องของพ่อเลี้ยงคู่อริจับตัวไปต่อหน้าต่อตา เมื่อชายหนุ่มตามไปช่วยจึงพบว่าคนรักของตนก็ถูกจับตัวมาด้วยเช่นกัน ก่ำทอง.. เธอคือสาวน้อยที่ปรากฏตัวเพื่อสร้างความอลวนในหัวใจ เขาเผลอใจหลงรักเธอ แต่..ยามเผชิญกับเหตุวิกฤติตรงหน้า เขาจะทำอย่างไร..ช่วยสาวคนรัก..หรือปกป้องสาวน้อยแสนซน ********************************************** งานชิ้นนี้เป็นลำดับที่ห้าจากการแข่งขันแรลลี่ เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยได้เขียนเพราะมันออกแนวอารมณ์ขันไปหน่อย โดยส่วนตัวไม่ชอบเขียนเรื่องทำนองนี้ แต่ในเมื่อเป็นการแข่งแรลลี่จึงคิดว่าน่าจะใช้โอกาสนี้ฝึกฝนทำสิ่งที่ไม่ชอบ ปรากฏว่าทำออกมาได้ดีตามความพอใจของตัวเอง เมื่ออ่านทวนแล้ว ก็ยิ้มได้กับตัวละคร"ก่ำทอง" ซึ่งเป็นนางเอก ไม่รู้ทำไมเธอพูดมากจังเหมือนเป็นนกแก้วนกขุนทอง แต่ในความพูดมากเหมือนไร้สาระ ก่ำทองจะมีนิสัยดีและเก่งเงียบๆ อารมณ์ดี มองโลกในแง่ดี ไม่ติเตียนใครด้วยถ้อยคำหยาบ ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ใส่ลงไปตัวละคร "ก่ำทอง" อาจเป็นเพราะโดยส่วนตัวของคนเขียนชอบคนเก่งที่ไม่โฉ่งฉ่างปากจัด ก็เลยหยิบสิ่งที่ชอบมาใส่ให้นางเอก มีเพื่อนที่ร่วมแข่งขันด้วยให้กำลังใจมากเลย เพราะเกริ่นบอกไปแล้วว่าไม่ใช่งานที่ถนัดเขียนและไม่เคยเขียนแบบนี้มาก่อน เห็นว่าเพื่อนหลายคนอ่านแล้ว รู้สึกสนุกตามไปด้วย ก็สบายใจและโล่งใจว่าเราเขียนแล้ว คนอ่านอ่านรู้เรื่อง เขียนเสร็จก่อนเวลาที่กำหนดจึงใช้เวลาที่เหลืออ่านทวนแล้วส่งสำนักพิมพ์พลอยชมพู ดูเหมือนว่าทราบผลว่า "ผ่าน" ก่อนแรลลี่จบ ดีใจที่งานเรื่องนี้ได้วางแผงไปอีกเรื่องและใช้ชื่อเรื่องตามต้นฉบับด้วย ขอบคุณคุณฟิลิปดากับโครงการที่ไม่มีแนวโน้มว่าล้มเลิก ขอบคุณเพื่อนทุกคนในเว็บฟอร์ไรเตอร์และเพื่อนทุกคนในเว็บพันทิบ ขอบคุณคนอ่านทุกคน ทุกเว็บ ทั้งที่เผยตัวและไม่เผยตัว ขอบคุณตัวเองที่มานะพยายาม และขยันเสียจัง ไม่มีบ่นเวลาหกล้มหกลุกกับปัญหาการเขียนแล้วไม่รู้จะหันไปถามใคร สิ่งที่ทำอยู่ทุกวันนี้คือลองผิดลองถูกแบบเดินลุยไปข้างหน้าตามลำพัง แต่ก็ดีมาก ไม่ค่อยเหนื่อยเพราะเพื่อนในเว็บให้กำลังใจดีมาก หัวใจประดับทองก็เป็นอีกเรื่องนะที่ลองผิดลองถูก แบบวัดใจกับเวลาสามเดือน เมื่อมันสำเร็จเป็นรูปเป็นร่างสิ่งที่ตามมาก็คือรอยยิ้ม.. หนุ่มห้าวกับสาวฝัน
 ********************************************* ความมีน้ำใจและอุบัติเหตุไม่คาดฝันพลิกผันโชคชะตาเรียบสงบของอนามิกาไปโดยสิ้นเชิง เธอพานพบชายสองคนที่มุ่งรักและปรารถนาครอบครองหัวใจเธอ หากทว่า.. หัวใจของเธอมีแค่ดวงเดียว ดังนั้น เธอจึงต้องตัดสินใจ วาโย..หนุ่มทายาทมหาเศรษฐี ผู้สง่างาม ทุกอากัปกิริยาเผยความอบอุ่นอ่อนโยนและตกเป็นทาสรัก.. แรกพบ เฮียว่าน..พ่อค้าหนุ่มผู้เคร่งขรึม เจ้าของมาดนิ่งแกมผยอง เป็นเจ้าของวาจาที่ลั่นฉะฉานว่าตนเป็นผู้ชายสะอาดและ.. มีนิสัยคิดมากดีกว่าคิดน้อย อนามิกาจำเป็นต้องเลือกชายเพียงหนึ่งเดียวแต่.. เลือกใคร ********************************************* งานชิ้นนี้เป็นลำดับที่สี่ของการลงแข่งแรลลี่เขียนให้จบในสามเดือน ได้นำเรื่องนี้มาลงเว็บพันทิปด้วยลงสนามไปด้วย ไล่เลี่ยกัน สนุกมากในความรู้สึกของคนเขียนมีเพื่อนให้กำลังใจมากเช่นเดิม "เฮียว่าน" เป็นตัวละครพระเอกที่มีชื่อสวย "รวีวรรณ" ชื่อเหมือนผู้หญิงแต่วิถีชีวิตคลุกคลีในแวดวงคนกลางคืนและนักเลง เป็นหนุ่มคิดมากและมากเสียจนโดนคนอ่านด่าเปิงในตอนท้ายเรื่อง ซึ่งก็ดีแล้วคนเขียนก็ไม่อยากให้ดีเลิศนัก คิดผิดคิดถูกบ้างถึงจะเป็นคนธรรมดาหน่อย หลังจากเขียนจบก็ส่งไปยังสำนักพิมพ์โอทูเลิฟ คุณบ.ก.กระแต ก็บอกว่าผ่าน แต่เปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่เป็น"อุบายรักกามเทพ" ชื่อใหม่ไฉไลดี แต่ไม่ค่อยเข้ากับเรื่อง ใจจริงคนเขียนก็ชอบชื่อต้นฉบับนั่นแหละ แต่ในทางธุรกิจ เราก็อย่าไปเรื่องมากกับเขา เอาเป็นว่าเฮียว่านของเราได้ไปทำเท่บนแผงก็ถือว่ายินดีปรีดาสำหรับคนเขียนแล้ว หนังสือที่ระลึกที่ได้รับมาก็ได้รับความอนุเคราะห์จากน้องยุ้ย ช่วยทำปกให้ด้วย คนเขียนหัวทึบมาก พยายามหัดทำปกแต่เข็นไม่ขึ้น บางที มันก็ยากสำหรับเราจัง ขอบคุณคุณฟืลิปดากันต่อไปเพราะโครงการยังคงดำเนินต่อไปเช่นกัน ขอบคุณเพื่อนทุกคนในสนาม คนอ่านทุกคนในทุกเว็บ และขอบคุณน้องยุ้ยที่ช่วยทำปกให้อย่างน่ารักแรลลี่ครั้งนี้ยังคงนำความปลื้มมาประทับใจคนเขียนแบบไม่ต้องลืมเช่นเคย
|
รัชนีกานต์
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] |
