LIFE GOES ON~
Group Blog
 
All blogs
 
~...ใช้ชีวิต...~

ในblogเก่าๆ ดิฉันเคยเอ่ยถึงเพื่อนบ้านที่ไปบวชชีอยู่พักนึง หลังจากนั้นก็กลับมาอยู่บ้าน ตอนนั้นดิฉันมองด้วยความสงสัยในใจว่าคนเราอยากสุข อยากหนีทุกข์จนต้องโกนผม โกนคิ้ว นุ่งขาวห่มขาวเลยหรือ?

ถึงตอนนี้เธอไม่ได้เป็นชีแล้วแต่ก็ยังนุ่งห่มขาวอยู่ค่ะ ผมก็ปล่อยให้ยาวขึ้นมาโดยไม่ได้ทำอะไร เช้า-เย็นจะเห็นเธอเดินผ่านหน้าบ้านไปรับ-ส่งลูกสาว ก่อนหน้านี้จะเป็นยายของเด็กที่ทำหน้าที่นี้ แต่ตอนนี้ยายอายุมากแล้วข้ามถนนลำบาก คงเป็นเพราะสาเหตุนี้ด้วยมั้งที่ทำให้เธอต้องกลับมาอยูู่บ้านเพื่อดูแลแม่และลูกสาวเอง

ดิฉันมองเห็นเธอเดินผ่านหน้าบ้านเกือบทุกวัน ยิ้มทักทายกันบ้าง แต่ด้วยนิสัยส่วนตัวที่เป็นคนไม่ค่อยพูดและพี่คนนั้นก็เป็นคนเฉยๆเหมือนกัน จึงใช้เวลานานมากกว่าที่ดิฉันจะเริ่มถามเค้าว่า...

"พี่ถือศีลกี่ข้อคะ?"

"ถือศีลแปดค่ะ"

...แล้วเราก็คุยกัน(สั้นๆ) พี่เค้าไม่ได้ไปบวชชีหนีทุกข์อย่างที่ดิฉันคิดแฮะ!

ตอนที่ไปบวชเมื่อเกือบสามปีที่แล้ว ตอนนั้นลูกสาวคนโตอยู่ชั้นป. 4 ลูกสาวคนเล็กเพิ่งจะเข้าอนุบาล มียายเป็นคนดูแลให้(ดิฉันไม่ได้ถามถึงสามีเค้า) ที่ไปบวชเพราะต้องการศึกษาพระธรรมและอยากใช้ชีวิตสงบๆ แต่พอยายของเด็กๆอายุมากขึ้นเริ่มจะดูแลเด็กสองคนไม่ค่อยไหว พี่เค้าก็เลยต้องสึกออกมาอยู่บ้าน (ชีเค้าใช้คำว่าสึกเหมือนพระหรือเปล่า?)

พี่เล่าว่าตอนที่ตัดสินใจสึกนั้นก็เสียดายเหมือนกัน แต่ความรับผิดชอบในฐานะลูกที่ต้องดูแลแม่และในฐานะแม่ที่ต้องดูแลลูกสาวสองคนก็เลยต้องออกทำหน้าที่นี้ และคิดว่าจะอยู่ที่ไหน ในสถานะไหนก็ศึกษาและปฏิบัติธรรมได้ ทุกวันนี้ก็ยังนุ่งขาวห่มขาวและถือศีลแปดอยู่

----------------------

เพื่อนคนนึงที่ไม่เคยสนใจเรื่องธรรมะมาก่อนเลย อยู่ๆวันนึงเธอก็บอกว่าในอนาคตเธอมีเป้าหมายว่าจะบวชชีตลอดชีวิต ดิฉันไม่ได้ถามเหตุผลแต่เธอบอกว่า...เพราะไม่อยากเวียนว่ายตายเกิดอีก ดิฉันถามว่าตอนนี้พ่อเธออยู่กับใคร? (...อยู่กับเมียอีกคนของพ่อ และลูกๆ) น้องชายล่ะ? (...แต่งงานมีครอบครัวแล้ว) มีน้องๆหลานๆที่ต้องดูแลมั้ย? (...ไม่มี ) ดิฉันก็เลยบอกว่าตอนนี้ก็เก็บสตางค์ไว้ให้พอกับการใช้ชีวิตแบบชี เพราะชีออกบิณฑบาตแบบพระไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องมีเงินไว้ซื้อหาอาหาร ซื้อของใช้จำเป็น ในเมื่อตอนที่คิดจะบวชก็ไม่ได้ทิ้งภาระไว้ บวชแล้วก็อย่าไปเป็นภาระใคร เธอบอกว่าคิดอย่างนั้นเหมือนกัน และไม่คิดว่าจะบวชเร็วๆนี้หรอก พร้อมเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น แต่คงอีกเป็นสิบปีแหล่ะ

----------------------

ดิฉันฟังทั้งสองเรื่องแล้วก็นับถือการตัดสินใจของเค้านะ ทั้งคนที่เดินจากวัดกลับมาอยู่บ้านและคนที่กำลังจะเดินจากบ้านไปอยู่วัด ไม่มีข้อกังขา ไม่มีข้อสงสัยและยินดีกับการเลือกใช้ชีวิตของคนทั้งคู่

ชีวิตเป็นของคุณค่ะ คุณเลือกจะทำอะไรก็ได้ ตราบใดที่มันไม่ทำให้คนรอบข้างคุณเดือดร้อน ไม่ผิดกฏหมาย ไม่ผิดศีลธรรม ทำไปเถอะ! (ดิฉันมักจะชื่นชมเป็นพิเศษกับคนที่รู้จักหาสมดุลของความชอบส่วนตัวกับภาระหน้าที่ที่ต้องทำได้)

สำหรับคนที่มีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบมากเหลือเกิน จนไม่สามารถทำตามใจตัวเองได้ ก็จงภูมิใจว่าคุณเก่งมากที่รับมือกับภาระสาหัสแบบนั้นได้ เพราะที่ดิฉันยังใช้ชีวิตสบายๆเรื่อยๆเปื่อยๆอย่างนี้ได้ก็เพราะดิฉันไม่มีภาระอะไรมากมาย ก็ไม่รู้ว่าถ้าชีวิตมันหนักหนากว่านี้ดิฉันจะจัดการได้ดีเท่าคนอื่นๆมั้ย? (ซึ่งดิฉันตอบตัวเองได้เลยว่า...ไม่!)

ขอยกหางตัวเองหน่อยเถอะ...^^

เป็นโชคดีมากๆที่ดิฉันรู้ตัวว่าเป็นคนรับมือกับภาระหน้าที่หนักๆได้ไม่ดี ก็เลยตัดไฟเสียแต่ต้นลมด้วยการไม่เพิ่มภาระให้ตัวเอง และอีกอย่างก็คือกลัวใจตัวเองด้วย เพราะรู้นิสัยตัวเองว่าทนเท่าที่ทนได้ วันดีคืนดีรู้สึกว่าฉันไม่ทนแล้ว จะภาระหน้าที่ความรับผิดชอบอะไรก็ไม่สนทั้งนั้น ทิ้งได้หมด เพราะฉะนั้นถ้าไม่อยากให้มีคนเดือดร้อนเพราะนิสัยแบบนี้ก็เลยต้องเตือนตัวเองอยู่เสมอว่าอย่าสร้างภาระผูกพันไม่ว่าจะเรื่องไหน อยู่แบบตัวเปล่าๆ ชีวิตเปล่าๆนี่แหล่ะ






เริ่มต้นที่รู้จักลักษณะของตัวเองค่ะ แล้วจะมองหาทางเดินที่เหมาะกับตัวเองได้ง่ายขึ้น จะได้สะดุดน้อยหน่อย ลดความเสี่ยงเดินหลงทางหรือเข้ารกเข้าพงไปได้อีกนิดนึง มันอาจจะไกลกว่า อ้อมกว่า ก็...เดินชมนกชมไม้ข้างทางไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ถึงเอง...เนอะ...^^


Create Date : 28 พฤศจิกายน 2551
Last Update : 1 มกราคม 2552 7:38:20 น. 19 comments
Counter : 433 Pageviews.

 
ครับคุณพี่


โดย: ip-jack (ip-jack ) วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:19:17:34 น.  

 
ถูกต้อง

คนที่เก่ง คือ คนที่บวชใจอยู่ที่บ้าน สู้ปัญหาทั้งทางโลกและทางธรรม



โดย: บ้าได้ถ้วย วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:22:32:09 น.  

 
เห็นด้วยจริงๆค่ะ ยิ่งตอนนี้ภาระมากมาย ไปไหนไม่ได้ ก็คิดว่าทำความดีอยู่บ้าน รับผิดชอบภาระและหน้าที่ให้เต็มที่ ก็น่าจะดีที่สุดแล้วค่ะ

หนาวแล้ว รักษาสุขภาพนะคะคุณคิว


โดย: be-oct4 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2551 เวลา:0:09:06 น.  

 
เห็นด้วยอีกแล้ว
เปล่าเป็นกองเชียร์นะ


โดย: HoneyLemonSoda วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:17:05:03 น.  

 
//www.youtube.com/watch?v=CTRpUjl-pxI&feature=related


พี่อยากเป็นนักร้องแบบนี้จังเลยค่ะ


ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย แบบที่เรารับมือได้ดีกว่า...



มีรุ่นน้องหลายคนที่เอา สามี เป็นตัวตั้ง


แล้วก้อเดินตามเขาต้อยๆ ขอเงินเขาใช้



แล้ววันนึงเดินมาหาพี่ แล้วพูดว่า


โห..พี่แหม๋วยังอยู่ร้านนี้อีกเหรอ


จ้า...^^


อยู่แบบสุขสบายใจซ๊ะด้วยจ้า


ตอบอย่างภาคภูมิใจ



เราดีไซน์ชีวิตของเราเอง



ไอ้เปลือกที่เขาฉาบไว้ให้เราเห็น


กลวงโบ๋ข้างในแค่ไหน ใครรู้...


โดย: ฟ้าคงสั่งมา วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:17:56:00 น.  

 
นาทีนี้ อ่านบลอคนี้ แล้วเราสบายใจจัง
มีอะไรหลายเรื่อง มีความคิดอะไรหลายอย่างที่บรรยายแล้วอาจจะเยอะไป
แต่รวมลงแล้ว รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะค่ะ :)


โดย: ฮอบบิทหลังแอ่น (Hobbit ) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:20:37:41 น.  

 
ชอบครับ อยู่แบบตัวเปล่าๆๆ ชีวิตเปล่าๆ ยิ่งตอนใกล้สิ้นเดือน ตัวเปล่าๆทุกทีเลย


โดย: walkerahead (Walkerahead ) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:22:01:39 น.  

 


ตามมาส่งให้ถึงบล็อก


โดย: HoneyLemonSoda วันที่: 1 ธันวาคม 2551 เวลา:0:55:42 น.  

 
ค่ะ ทุกวันนี้ก็ใช้ชีวิตของตัวเองอย่างดีที่สุด (คิดว่านะ)
มีภาระหน้าที่อะไรก็ทำไปให้เต็มที่

มีความสุขมากๆค่ะ


โดย: nanida วันที่: 1 ธันวาคม 2551 เวลา:12:07:51 น.  

 

บางวันก็ทุกข์ บางวันก็สุข สุกๆ ดิบๆ

ไปเรื่อยๆ บางวันสุขมากก็กังวลอีกว่า

สุขมากเกินไปหรือเปล่า กลัวจะทุกข์เป็นดับเบิ้ล ในวันต่อมา ออกแนววิตกจริตหนะ



โดย: meang IP: 118.172.57.233 วันที่: 1 ธันวาคม 2551 เวลา:21:17:05 น.  

 
พี่ Q เขียนได้แง่คิดดีมากๆเลยครับ

ต่างคนต่างหน้าที่ ต่างภาระ ต่างความรับผิดชอบ ไม่ว่าใครจะเลือกทางไหน ย่อมเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับคนๆนั้นแล้วล่ะครับ :-)


โดย: Tony Koon IP: 58.9.223.123 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:0:47:44 น.  

 
ลืมบอกไปว่าชอบ Hot Stuff Version นี้หลายๆ :-D


โดย: Tony Koon IP: 58.9.223.123 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:0:48:21 น.  

 
ชอบเรื่องมี้มากมายค่ะ

"มันอาจจะไกลกว่า อ้อมกว่า
ก็...เดินชมนกชมไม้ข้างทางไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ถึง"

เป็นอีกคนที่คิดแบบนี้เหมือนกันค่า
เดินให้เข้ากับจังหวะชีวิตของเรานี่ สุดยอดแล้วล่ะค่ะ ^0^

ปล. รักษาสุขภาพนะคะ อากาศเย้น เย็น ^^



โดย: aggressive red rabbit IP: 202.28.6.18 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:12:14:59 น.  

 
พระอาจารย์ท่านหนึ่งบอกว่า คนทั่วไปจำนวนหนึ่งมักจะมีภาพของการปฏิบัติธรรมว่าต้องไปบวช เข้าป่า เข้าถ้ำ ปลีกวิเวก ตัดขาดจากสิ่งต่างๆ แต่แท้จริงแล้ว ธรรมะเป็นของทุกคน และเราสามารถที่จะเจริญสติได้ทุกเวลา

แวะมาทักทายครับ


โดย: infinity วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:16:07:11 น.  

 
เรา..ใช้ชีวิต
อย่าให้ชีวิตใช้เรา??

เหมือน...เราใช้เงิน...
แต่อย่าให้เงินใช้เรา...??

อย่างนั้นรึเปล่าคะคุณ

สวัสดีทุกเทศกาลค่ะ ...:)


โดย: Life's like that IP: 202.91.23.4 วันที่: 8 ธันวาคม 2551 เวลา:18:54:12 น.  

 
Photobucket

เห็นคุณคิวชอบกินหนม เราเลยแวะเอาหนมมาฝาก
กินคาร์โบไฮเดรตจะได้มีแฮงทำงาน


โดย: Hobbit วันที่: 9 ธันวาคม 2551 เวลา:12:06:01 น.  

 
ข้อเขียนของคุณ Q.NUH น่าอ่าน
และให้ข้อคิดดีดีเสมอ

มีความสุขมากๆนะคะ


โดย: discipula วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:4:55:05 น.  

 
แวะมาด้อมๆมองๆ หลังจากหนีไปเที่ยวมาค่ะ
เป็นการเดินชมนกชมไม้อย่างหนึ่งในชีวิต


โดย: HoneyLemonSoda วันที่: 12 ธันวาคม 2551 เวลา:18:56:24 น.  

 
อ่านจนจบแต่ไม่รู้จะเมนต์อะไร
จขบ. เขียนไว้หมดแล้ว
^^


โดย: I am just fine^^ วันที่: 13 ธันวาคม 2551 เวลา:0:36:57 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Q.NUH
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




.
.
. .
Friends' blogs
[Add Q.NUH's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.