ไม่ขี้เกียจอ่านเลยค่ะ อ่านตั้งแต่ต้นจนจบเลยน๊าขอบอก

จริงๆ เราเองก็ไม่ได้ทำอะไรเหมือนที่อยากทำและต้องการ
เมื่อสมัยก่อนได้ตั้งความหวังเอาไว้หรอกค่ะ แต่ว่าก็ไม่เสียดาย
หรือว่าเสียใจอะไรหรอกค่ะ เพราะว่าเราเลือกเอง ...
คิดเล่นๆ ว่า ถ้าหากว่าเราไม่ได้มานั่งตรงนี้ แล้วเราจะนั่งทำอะไร
คำตอบเดาส่งเดชก็คงบอกได้ว่า อาจจะเป็น พนง.บริษัท
ตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่นั่งทำงานมากๆ หัวฟู ข้าวไม่ได้กิน
พักก็ไม่ได้พัก ทำนองนั้นอ่ะคะ ...

อยากจะทำงานอิสระ
มีอาชีพเกี่ยวกะอาร์ตๆ
งานสถาปนิก งานดีไซน์
งานมัณฑนากร

จนทุกวันนี้ แม้ไม่ได้เป็นแต่รู้สึกดีดีกะคนอาชีพนี้ค่ะ

ทุกวันนี้ ก็เป็น ในสิ่งที่ไม่ได้คิดอยากเป็นเลยค่ะ
แต่ก็..มีความสุขดีอยู่ ^^

ถ้าไม่ได้เป็นอย่างทุกวันนี้เหรอคะ..
อยากเป็นอาชีพอะไรก็ได้ที่ทำงานปีละ 6 เดือน
ที่เหลือ แบกเป้ไปเที่ยว อิอิ

ถ้าไม่ได้เป็นอย่างทุกวันนี้
ก็คงอยากเป็นนักร้อง
หรือไม่ก็นักดนตรีค่ะ

ความสุขที่จำได้ไม่ลืมก็คือเวลาที่เพื่อนๆซ้อมดนตรีกันอยู่
แล้วขาดมือเบส ก็เลยไปแจมกับเขา
(แต่ฝีมือไม่ได้เรื่องหรอกค่ะ แก้ขัดน่ะได้)
หรือเวลาที่ร้องเพลงกับวงของเพื่อนๆตอนมีงาน

ทุกวันนี้ก็ได้เล่นอะไรสนุกๆตามความฝันบ้างเป็นบางครั้งคราว
ให้ sound engineer หนักใจเล่นๆ

อีกอย่างก้อยากเปิดร้านขนม
ขายขนมตามชอบใจ
วันไหนอยากทำอะไร ลูกค้าก็ต้องกินแบบนั้น

อ่านจนจบเลยค่ะ อ่านเรื่อย ๆ อ่านสบาย ๆ นะคะ

อืมม..น่าคิดนะคะว่าถ้าไม่ได้เป็นอย่างวันนี้ จะเป็นอะไร...
ตอนนี้เป็นแอร์อยู่น่ะค่ะ...อยู่ต่างประเทศด้วย
ถ้าไม่ได้เป็นอย่างวันนี้ อยากจะแต่งงานและมีครอบครัวค่ะ
ใช้ชีวิตอบอุ่น น่ารัก ๆ กับสามีและลูกสักคน
แต่อาชีพที่ทำอยู่นี้ ทำให้เสียโอกาสตรงนี้ไปเยอะเหมือนกัน
จะคบใครจริง ๆ จัง ๆ สักคนยังไม่ได้เลยค่ะ

เพราะฉะนั้นสิ่งที่ทำได้อย่างเดียว เหมือนคุณจขบ.ว่านะคะ
ทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าและสิ่งที่เราเลือกให้ดีที่สุด

"คนจริงไม่เลือกทำเฉพาะสิ่งที่อยาก แต่ต้องทำได้ดีแม้แต่สิ่งที่ไม่อยากค่ะ"
ถูกต้องที่สุดเลยค่ะ

ฝันในวัยเด็กอยากเป็นคุณครู
โตขึ้นมา...
คุณครูก็ยังอยู่ในฝัน
แต่ใช้ชีวิตเป็นคนเขียนหนังสือ
ชีวิตอิสระซ๊าจน...
เมื่อวันหนึ่งถูกเรียกให้ไปนั่งทำงานประจำ
เกิดอาการนอนไม่หลับ
และพอหลับก็ฝันร้าย
สุดท้ายก็ขอเป็นอย่างเดิม
ใช้ชีวิตอย่างเดิม
และยังฝันถึงการเป็นคุณครูอยู่



อ่านแล้วชอบเรื่องราวจังค่ะ
เลยขอแจมด้วยคนน๊า

ตอนเด็กๆ อยากเป็นครู จากนั้นก็อยากเป็นสัตวแพทย์ เพราะที่บ้านเป็นฟาร์มขนาดย่อม จากนั้นก็มัณฑนากร สุดท้ายเรียนบริหาร แต่ก็ชอบเหมือนกัน

จบออกมาก็ยังมีคำถามกับตัวเองอยู่ทุกวัน ฉันชอบสิ่งที่ฉันทำอยู่ไหม คำชอบคือชอบ แต่ไม่ได้รัก

ทุกวันนี้ยังหาสิ่งที่ตัวเองรักที่จะทำยังไม่เจอเลยค่ะ

อยากเป็นคุณแม่อ่ะค่ะ
แต่คิดว่าชาตินี้คงไม่ได้เป็น
เลยกะว่าจะไปเป็นครูสอนอนุบาล
มีลูกซักสิบยี่สิบคน
ส่วนตอนนี้ยังแฮปปี้กับงานประจำที่ทำอยู่ค่ะ
เพราะบางทีมันก็แยกไม่ค่อยออก
ว่างๆ อยู่บ้าน เราชอบอ่าน ชอบเขียน
งานเราก็อยู่กับการอ่านและการเขียน
บางทีก็ยังงงๆ ตัวเองว่า อย่างไหนมันคืองาน
อย่างไหนไม่ใช่งาน
เพราะมันปนเปไปด้วยกันหมดเลยค่ะ
คนอื่นๆ เห็น โดยเฉพาะคนใกล้ๆ ตัวชอบถามว่า
เราทำงานตลอดเวลาหรือพักผ่อนตลอดเวลากันแน่
^^

พี่ชอบกาแฟมากกว่า

วันก่อนเพื่อนข้างร้านเอากาแฟเม็ดมาให้พร้อมเครื่องบด

นั่งบดซ๊าแต่หอมมากกกก

หนูQชงกาแฟแบบไหนค๊ะ?

พี่ใช้แบบ พลั้งเง่อ ที่เอากาแฟบดใส่เจ้าเครื่องนี้แล้วเติมน้ำร้อน

ดูหลายขั้นตอนแต่

พี่กินกับน้องที่ร้านกัน2คน คอเดียวกัน

แถมกาแฟเราก้อไม่ได้ซื้อเอง

มีล๊อตมาเรื่อยๆจากยันละเมอ

ถ้าหนูสนเราจะมอบสิทธิ์นั้นให้คุณลอง



ถ้าพี่ไม่ได้มาเป็นแม่ค้าตาใสขายตั๋วทั่วราชอาณาจักรแบบนี้

คง...

แต่งงานมีลูกเป็นเจ้าของสวนผักกะพี่เจี๊ยบ

ตอนนี้ก็ยังหาอยู่เลยว่าจริงๆ แล้ว อยากทำอะไร

ฝันอยากเป็นโน่นเป็นนี่
แต่ผมดีแต่ฝัน ไม่เคยจริงจังกับฝันของตัวเองเลย

บีเองก็เคยฝันอยากเป็น นี่ นั่น โน่น

แต่พ่อบูกับแม่ปา ไม้เคยสนับสนุนฝันของบีเลยคุณ คิว

แต่บางฝันมันก็แย่จริงๆอ่ะนะ เช่นตอนเด็กๆ บีอยากเป็นกระเป๋ารถเมล์

พอโตขึ้น อยากเป็นทหาร ขอแม่เรียน รด หญิง แม่ไม่ให้

จนทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยว่า ทำไมไม่ให้เรียน นิ

เฮ้อ ฝันกันไป แล้วก็ไปให้ถึงนะคะ

คิดถึงคุณคิวค่ะ

ไม่ขี้เกียจอ่านค่ะ เขียนยาวๆ ครั้งนี้
ก็อ่านรอบเดียวจบ แต่เปิดมาหลายรอบ
เพราะไม่รู้จะตอบว่าอย่างไงดีค่ะ
งานที่ทำอยู่ทุกวันนี้ ไม่ใช่งานที่เคยคิด
ว่าจะได้ทำ หรืออยากทำมาก่อน ตอนที่
เริ่มรู้จักก็รู้สึกชอบ ตอนนี้ก็รักที่จะทำอยู่
และยังมีงานอิสระอื่นที่ยังอยากจะทำอีก
อยากมีร้านเล็กๆ เคยอยากมีร้านกาแฟ
ที่มีหนังสือด้วย ขายโปสการ์ด ขายงาน
ทำมือแบบอาร์ตๆ ยังเป็นความฝันอยู่
อย่างนั้น ยังก่อฝันไม่ได้สักที คิดว่าขอ
เวลาไม่เกิน 2 ปี ถ้าแนวโน้มเป็นไปได้
ยาก ก็จะตัดฝันนี้ทิ้งแล้วละค่ะ

ข้าพเจ้าไม่ค่อยอยากฝันแล้ว...
หลายความฝัน ข้าพเจ้าได้บรรลุ ได้ทำอย่างที่อยากทำ ทั้งเพราะโชคชะตาพาไป บวกความตะเกียกตะกายของตัวเอง ครั้นพอได้ทำอย่างที่อยาก อย่างที่เคยฝัน เราก็ลืมอุดมการณ์เสียสิ้น ถึงวันหนึ่งเราก็ตัดสินใจเดินจากมันออกมา...อย่างลืมๆ งงๆ ...

ตอนนี้ ข้าพเจ้า แค่อยากหวัง...
หวังว่าจะสามารถทำใจให้สงบและมีความสุขสดชื่นได้ไม่ว่าชีวิตจะอยู่ในสภาวการณ์แบบไหน....

ไม่มีใครขี้เกียจอ่านเลยนะคะ เราก็ด้วย อ่านเรียงมา 3 บล็อกรวดเลยด้วยค่ะ แหะๆ ตอนนี้กำลังเข้าใกล้สิ่งที่อยากเป็น แม้จะแบบเฉียดๆ แต่ก็ใกล้ที่สุดแล้วค่ะ

ชอบรูปสัตว์ที่แกะจากหินในสร้อยจัง น่ารักมากๆ
(จากบล็อกก่อนหน้านี้ค่ะ)