|
|
เธอคือทาสหัวใจของฉัน: Chapter 5 บาดแผลในใจของมัลฟอย
คุยกันก่อนอ่านนะคะ
พิกได้แก้ไขเนื้อหาในตอนที่ 5 นี้ให้เข้ากับเนื้อเรื่องในหนังสือและตอนจบที่วางไว้แล้วนะคะ โดยเนื้อหาที่มีการแก้ไขจะเป็นตัวหนังสือสีเขียวเข้มนะคะ ใครที่อ่านตอนที่ 5 นี้ไป [นาน] แล้ว ลองเข้าอ่านเฉพาะตอนที่มีการแก้ไขใหม่นะคะ จะได้เข้าใจค่ะ ขอบคุณค่ะ
***Chapter 5 บาดแผลในใจของมัลฟอย: Dracos sorrow***
กรี๊ด!!! เฮอร์ไมโอนี่หวีดร้องอย่างเสียขวัญ เมื่อเธอมองเห็นร่างที่มีเลือดอาบศีรษะของมัลฟอย เด็กสาวพยายามกระเถิบตัวออกห่าง ในขณะเดียวกันเธอก็พยายามจะพลิกร่างของมัลฟอยขึ้นมา
ว้าย! เฮอร์ไมโอนี่อุทานเมื่อเห็นแผลบนศีรษะของมัลฟอยอันเกิดมาจากการกระทำของเธอ บาดแผลนั้นไม่ใช่เล็ก ๆ เลย แถมยังมีเลือดออกมามากจนร่างกายของเธอเปรอะเปื้อนเลือดสีแดงสดจากตัวเขาไปไม่น้อย
มัลฟอย มัลฟอย! เธอพยายามเรียกชื่อเขา แต่ไม่มีท่าทีว่าเขาจะรู้สึกตัวแม้แต่น้อย เฮอร์ไมโอนี่เอานิ้วอังลมหายใจที่จมูกของเด็กหนุ่มอย่างทดสอบ และเธอก็รู้สึกโล่งอกที่ได้รู้ว่าเขายังหายใจอยู่
ต้องไปตามใครมาช่วย นั่นคือสิ่งแรกที่เฮอร์ไมโอนี่คิดออก เด็กสาวกวาดสายตาไปมองที่ประตูซึ่งถูกล็อคไว้ เธอจะไม่สามารถเปิดมันออกไปได้ถ้าไม่มีไม้กายสิทธิ์
จริงด้วย ไม้กายสิทธิ์!
สายตาของเฮอร์ไมโอนี่กวาดไปที่พื้นห้อง เด็กสาวพุ่งไปยังไม้กายสิทธิ์ของมัลฟอยที่เขาเพิ่งโยนทิ้งไป และคว้ามันไว้ในมือราวกับมันเป็นทางรอดสุดท้ายของเธอ ถ้ามีสิ่งนี้ เธอก็จะสามารถออกจากห้องนี้ไปได้ ถ้ามีสิ่งนี้เธอก็จะสามารถใช้มันเปิดทางลับหลังแผนที่นั้นไปได้ และเธอก็จะหนีออกไปจากที่นี่ได้ก่อนที่มัลฟอยจะรู้
เฮอร์ไมโอนี่มองไม้กายสิทธิ์ในมืออย่างเปี่ยมไปด้วยความหวัง เด็กสาวก้าวไปที่ประตูห้องพร้อมกับไม้กายสิทธิ์ในมือแต่ก่อนที่เธอจะใช้มันเปิดประตูสู่อิสระของตัวเอง เธอก็กลับหันกลับมามองที่ร่างของเด็กหนุ่มบนเตียง ร่างที่หมดสติและมีลมหายใจรวยริน
ถ้าเธอทิ้งเขาไปในตอนนี้เขาจะเป็นอย่างไร บาดแผลของเขาไม่ใช้น้อย ๆ เลยทีเดียว ไม่แน่ว่าเขาอาจจะตายได้ถ้าเธอทิ้งเข้าไว้อย่างนี้ เสียง ๆ หนึ่งดังขึ้นในหัวของเฮอร์ไมโอนี่
แต่ถ้าเธอไม่หนีไปตอนนี้เธอก็จะหมดโอกาสที่จะหนีตลอดไปเลยนะ เพราะนี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเธอที่จะออกไปจากที่นี่ได้ เสียงอีกเสียงพยายามต่อสู้กับเสียงเมื่อครู่อยู่ในหัวสมองของเธอเอง
ถ้าเธอทิ้งเขาไปในตอนนี้เธอก็จะสามารถหนีไปจากที่นี่ได้ เพื่อกลับไปพบเพื่อน ๆ ของเธอและคนที่เธอรักอีกครั้ง แต่ถ้าหากเธอทำเช่นนั้น เธออาจจะต้องกลายเป็นฆาตกรไปโดยที่เธอไม่ตั้งใจ!
เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกสับสน เธอไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่ แต่เธอก็ไม่อยากจะฆ่าใคร แม้ว่าจะเป็นคนที่สมควรตายเช่นเขาก็ตาม เฮอร์ไมโอนี่มองไม้กายสิทธิ์ในมือสลับกับมองร่างของมัลฟอยบนเตียงอย่างลังเลสับสน แต่ในไม่นานเธอก็ตัดสินใจได้ เด็กสาวพุ่งไปที่ตู้เสื้อผ้า และคว้าเสื้อคลุมมาสวมทับเสื้อผ้าขาดลุ่ยของเธออย่างลวก ๆ ก่อนจะก้าวเท้าไปที่ประตูในขณะที่มือของเธอกำไม้กายสิทธิ์ของมัลฟอยไว้แน่น เฮอร์ไมโอนี่ถอนใจก่อนที่จะร่ายคาถาเปิดประตูห้องออก
มีใครอยู่บ้างข้างนอกบ้าง!
แม้ว่าพวกเอลฟ์ประจำบ้านจะตกใจไม่น้อยที่รู้ว่านายน้อยของพวกมันโดนทำร้าย แต่พวกมันก็ไม่ได้สนใจสิ่งใดมากไปกว่าการช่วยรักษาพยาบาลมัลฟอยเป็นอันดับแรก ร่างของเด็กหนุ่มถูกย้ายมาที่ห้องนอนของเขาอย่างทุลักทุเลด้วยฝีมือของเอลฟ์ประจำบ้านเกือบสิบตน หลังจากนั้นเอลฟ์ประจำบ้านก็ต่างกระวีกระวาดไปเอายาวิเศษต่าง ๆ มารักษาเดรโกเสียยกใหญ่จนแทบจะหอบตู้ยามากองทีเดียว เฮอร์ไมโอนี่มองดูเหล่าเอลฟ์วิ่งพล่านไปทั้งคฤหาสน์อย่างวุ่นวาย ในขณะที่ดีน่ากำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ เตียงและมองมัลฟอยที่กำลังหมดสติพร้อมกับร้องไห้ด้วยความเป็นห่วง
ทำไมถึงไม่พาเขาส่งโรงพยาบาลล่ะ เฮอร์ไมโอนี่ถามดีน่าในขณะที่เอลฟ์ตัวอื่น ๆ กำลังรวบรวมยาวิเศษมาอยู่ เอลฟ์สาวทำท่าตกใจสุดขีดที่ได้ยินเช่นนั้น
ไม่ได้เจ้าค่ะ พานายน้อยส่งโรงพยาบาลไม่ได้เด็ดขาด! มันร้องเสียงแหลม น้ำตาใส ๆ ไหลออกมาจากดวงตากลมโตสีฟ้า เฮอร์ไมโอนี่ขมวดคิ้ว
ทำไมล่ะ ก็มัลฟอยบาดเจ็บนี่ ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้จะไม่ดีนะ เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางก้มลงดูบาดแผลที่ศีรษะของเขา ดูท่าจะลึกเอาการ
ถึงอย่างนั้นก็เถอะค่ะ แค่นายท่านสั่งไว้เด็ดขาดว่าห้ามใครออกจากคฤหาสน์ระหว่างที่นายท่านไม่อยู่ค่ะ ดีน่าตอบ แล้วดีน่าก็ไม่อาจฝ่าฝืนคำสั่งของนายท่านได้ค่ะ นายท่านคือเจ้านายของดีน่า คำสั่งของเจ้านายถือเป็นประกาศิต เอลฟ์สาวตอบอย่างหวาดหวั่น เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกไม่พอใจที่ได้ยินเช่นนั้น เธอกำลังจะอ้าปากพูดถึงเรื่องสิทธิของเอลฟ์ประจำบ้านให้ดีน่าฟัง หากแต่ถูกขัดจังหวะเสียก่อน
นี่ยาทั้งหมดที่พอจะหาได้ เอลฟ์ตัวหนึ่งที่มีดวงตาสีน้ำตาลพูดกับดีน่า พร้อมกับยื่นกล่องยาวิเศษให้ ซึ่งภายในบรรจุยาไว้มากมาย ส่วนเอลฟ์อีกตัวหนึ่งก็วางผ้าขนหนูกับอ่างใส่น้ำลงข้าง ๆ กล่องยา
ขอบใจ ดีน่าจะดูแลนายน้อยเอง ดีน่ารับคำ มันเริ่มเอาผ้าในอ่างขึ้นมาบิด และกำลังจะเช็ดแผลให้มัลฟอย แต่สีหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าของดีน่ากลับเปลี่ยนไปเป็นสีหน้าหวาดกลัวแทน มันขืนมือที่จะลงไปเช็ดหน้าให้มัลฟอย แต่ในขณะเดียวกันมันก็พยายามฝืนความรู้สึกของตัวเองเพื่อจะเช็ดตัวให้เขาราวกับมันกำลังต่อสู้กับตัวเองอยู่
เป็นอะไรไปเหรอดีน่า เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างแปลกใจ เมื่อดีน่าทิ้งผ้าในมือและเอามือปิดหน้าอย่างหวาดกลัว
ดีน่ากลัวเลือดค่ะคุณผู้หญิง มันละล่ำละลักออกมาอย่างรู้สึกผิด ความจริงดีน่าต้องทำแผลให้นายน้อย แต่เธอกลัวเลือด เธอเห็นมันไม่ได้ เอลฟ์สาวร้องไห้โฮและเอามือทั้งสองข้างปิดตา
ถ้าเธอกลัวก็ให้คนอื่นทำก็ได้นี่ เฮอร์ไมโอนี่ปลอบมันอย่างสงสาร
ไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ ดีน่าต้องทำ เพราะว่าดีน่ารับปากเอลฟ์ตัวอื่นไว้แล้วว่าเธอจะทำ ดีน่าต้องทำค่ะคุณผู้หญิง ดีน่าพูดพร้อมกับเอามือปิดหน้าอย่างหวาดกลัว ในขณะที่มันเริ่มทำท่าทีต่อสู้กับตัวเองอีกครั้ง
พอเถอะดีน่า เธอไม่ต้องทำแล้ว เฮอร์ไมโอนี่พูดในที่สุด เธอคว้าผ้ามาจากมือของมัน
แต่ดีน่าต้องทำค่ะ คุณผู้หญิง มันพูดเสียงอ่อน เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มให้มัน
เธอไปทำอย่างอื่นเถอะ เดี๋ยวฉันทำแผลให้เขาเอง
เฮอร์ไมโอนี่ใช้เวลาไม่นานนักในการทำแผลให้มัลฟอย แม้ว่าเธอจะไม่ได้ใช้เวทย์มนตร์ช่วยแต่เพราะฤทธิ์ของยาสมานแผลวิเศษบวกกับความชำนาญในการทำแผลแบบมักเกิ้ลของเธอจึงทำให้บาดแผลของมัลฟอยไม่น่าจะมีอะไรต้องเป็นห่วงอีกต่อไป ที่เหลือก็เพียงแค่รอให้เขาฟื้นเท่านั้นเอง
ในคืนนั้นขณะที่เฮอร์ไมโอนี่อยู่เฝ้าไข้มัลฟอย สายฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตาและมัลฟอยก็ยังคงไม่รู้สึกตัว
ตัวร้อนนี่ เฮอร์ไมโอนี่พูดเมื่อเธอเอามือทาบหน้าผากของเด็กหนุ่ม ใบหน้าขาวซีดกลายเป็นสีแดงเพราะพิษไข้ แต่ถึงกระนั้นมัลฟอยก็ยังไม่รู้สึกตัว เขายังคงหลับสนิท แต่มีท่าทีทุรนทุรายราวกับตกอยู่ในฝันร้าย
ดีน่าไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาหน่อยสิ เราต้องเช็ดตัวให้เขา เฮอร์ไมโอนี่พูด ตั้งแต่เกิดเรื่องเธอก็อยู่เฝ้ามัลฟอยไม่ได้ห่างไปไหนเลย แต่นั่นเป็นเพราะความรู้สึกผิดที่เธอทำร้ายเขา เธอไม่สามารถทิ้งเขาไปในตอนนี้ได้
ไม่นานนักดีน่ากลับมาพร้อมกับของที่เฮอร์ไมโอนี่ต้องการ แต่เอลฟ์สาวกลับบอกเธอว่ามันต้องไปดูแลนางมัลฟอยต่อหลังจากนี้ เพราะว่าเดรโกกำชับกับมันไว้ว่าช่วงที่พ่อของเขาไม่อยู่ให้มันดูแลแม่แทนเขาด้วยถ้าเขาไม่ว่าง
ดีน่าจะลองไปถามเอลฟ์ตัวอื่นให้มาดูแลนายน้อยแทนคุณบ้างนะคะ ดีน่าเสนอ แต่เฮอร์ไมโอนี่กลับส่ายหน้า
ไม่ต้องหรอก ฉันเช็ดตัวให้เขาเองก็ได้ เฮอร์ไมโอนี่พูดกับมันอย่างอ่อนโยน เป็นครั้งแรกที่เธอเต็มใจจะทำอะไรเพื่อผู้ชายคนนี้ แต่เด็กสาวกลับย้ำเตือนกับตัวเองเสมอว่าที่เธอต้องทำแบบนี้ก็เพราะว่าเธอเป็นคนทำให้เขาเป็นเช่นนี้ต่างหาก
เฮอร์ไมโอนี่หยิบผ้าขึ้นมาจากอ่างน้ำ และบิดมันหมาด ๆ ก่อนที่จะเริ่มแกะกระดุมเสื้อของมัลฟอย แผ่นอกแข็งแกร่งปรากฏสู่สายตาของเฮอร์ไมโอนี่ เด็กสาวใจเต้นแรงอย่างไม่รู้สาเหตุ แต่เธอพยายามไม่สนใจมัน เฮอร์ไมโอนี่วางผ้าเปียกน้ำลงบนหน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามนั้นและเริ่มเช็ดตัวให้เขา มัลฟอยขยับตัวเล็กน้อยเมื่อมีผ้าเย็น ๆ มาถูกตัว
เด็กสาวเช็ดร่างกายส่วนอกของเขาก่อนเป็นอันดับแรก และเมื่อเธอเปลี่ยนไปเช็ดที่แขนทั้งสองข้างของเขา เฮอร์ไมโอนี่ก็พบว่าบนแขนซ้ายของเดรโกมีตรามารอันเป็นสัญลักษณ์ของผู้เสพความตายปรากฏอยู่ แต่เธอก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่นัก เพราะเด็กสาวรู้มาอยู่ก่อนหน้านี้แล้วว่าเขาเป็นผู้เสพความตายจากการที่เขาเป็นคนนำผู้เสพความตายตนอื่น ๆ เข้ามาในโรงเรียนเมื่อเทอมที่แล้วเพื่อสังหารดัมเบิลดอร์ ถึงแม้ว่าเด็กหนุ่มจะไม่สามารถลงมือเองปลิดชีวิตดัมเบิลดอร์ได้ด้วยตัวเองก็ตาม
หลังจากเช็ดบริเวณแขนของเด็กหนุ่มเสร็จโดยพยายามจะไม่สนใจตรามารที่ท้องแขนของเขาแล้ว เธอก็เลื่อนกลับไปเช็ดที่ลำตัวของเขาอีกครั้ง ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปยังลำคอของเขาไปไล่ไปจนกระทั่งถึงใบหน้าที่ร้อนผ่าวและเป็นสีแดง ในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่กำลังนำผ้าชุบน้ำเช็ดที่หน้าผากของเด็กหนุ่มอยู่นั้น
......... มัลฟอยพึมพำออกมาเบา ๆ เฮอร์ไมโอนี่มองเขาอย่างสงสัย เพราะเธอไม่อาจจับใจความนั้นในสิ่งที่เขาพูดออกมาได้ แต่ก่อนที่เด็กสาวจะได้พูดอะไรออกไป มัลฟอยก็ละเมอขึ้นมาอีกรอบ
ม.....แม่ครับ เขาพึมพำ เฮอร์ไมโอนี่มองเขาอย่างแปลกใจ เด็กสาวไม่นึกเลยว่าคุณชายเลือดบริสุทธิ์ที่แสนจะเย่อหยิ่งอย่างมัลฟอยจะเป็นเด็กติดแม่ถึงขนาดต้องละเมอออกมาอย่างนี้
แม่ครับ!.....อย่า...... พ่อครับ......อย่าทำอย่างนั้นกับแม่......แม่ครับตอบผมสิครับ........แม่!!! มัลฟอยเพ้อออกมาด้วยพิษไข้ มือของเขาเอื้อมออกมาเบื้องหน้าราวกับหาที่ยึดเหนี่ยว เด็กหนุ่มคว้าเอาร่างของเฮอร์ไมโอนี่ไว้ได้ มือแข็งแรงกระชากร่างบางของเธอลงไปหาอ้อมอกของเขาโดยที่เขาไม่รู้ตัว!
มัลฟอย! เฮอร์ไมโอนี่อุทานด้วยความโกรธปนตกใจ ตอนนี้ร่างของเธอสัมผัสอยู่กับแผ่นอกเปลือยเปล่าของเด็กหนุ่มจนเธอสามารถสัมผัสถึงความร้อนจากร่างกายของเขาได้
แม่......ตอบผมสิครับ............ได้โปรด...........อย่ามองผมแบบนี้! เสียงของมัลฟอยที่เปล่งออกมาฟังดูปวดร้าว ไม่มีแววเย่อหยิ่งและถือตัวดังเดิมเลยแม้แต่น้อย เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกราวกับว่าเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้านี้ไม่ได้มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ แต่เป็นเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่ต้องการความอบอุ่นทางใจมากกว่าสิ่งใด
ไม่เป็นไรนะมัลฟอย ไม่เป็นไร ฉันอยู่นี่ เฮอร์ไมโอนี่พูดเบา ๆ และจับมือของเขามากุมไว้หลวม ๆ อย่างนึกสงสาร จนในที่สุดเด็กหนุ่มก็หลับไปอีกครั้งด้วยท่าทีสงบมากกว่าเดิม
เฮอร์ไมโอนี่ยันกายขึ้นมาจากเตียง เธอห่มผ้าห่มให้เขาและจุ่มผ้าขนหนูที่ใช้แล้วลงในอ่างน้ำ เด็กสาวกลับมานั่งลงข้าง ๆ เตียงของเขาตามเดิม แววตาสีน้ำตาลมองเด็กหนุ่มตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไปจากเดิม
เธอมีบาดแผลอะไรอยู่ในใจนะมัลฟอย
เช้าวันต่อมาพระอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้ากว่าปรกติหลังจากที่ท้องฟ้าผ่านความเหน็บหนาวจากสายฝนมาทั้งคืน เดรโก มัลฟอย ลืมตาขึ้นอีกครั้งในเช้าวันใหม่ ดวงตาสีซีดของเขามองไปรอบด้านก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่ร่างเล็ก ๆ ที่ฟุบหน้าลงกับที่นอนของเขา ผมสีน้ำตาลพองฟูกระทบกับแสงแดดที่ส่องมาจากหน้าต่างเป็นประกายสวย
ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่นะ นั่นคือคำถามแรกในใจของมัลฟอย ทันใดนั้นเองเด็กหนุ่มก็รู้สึกปวดหัวจี๊ด เขายกมือกุมศีรษะตามสัญชาติญาณ และก็พบว่ามันถูกพันด้วยผ้าพันแผลอันโต
เรื่องราวของเมื่อคืนหลั่งไหล่เข้ามาในหัวสมองของเขาอย่างช้า ๆ ราวกับสายน้ำที่เอ่อทะลัก เขาจำได้ดีว่าหลายวันก่อนเขาออกไปสร้างข่ายเวทย์มนตร์เพื่อไม่ให้เฮอร์ไมโอนี่หนีออกไปจากคฤหาสน์แห่งนี้ได้ แต่เธอก็กลับพยายามจะหาทางหนีอยู่ดี มัลฟอยจำได้ว่าเธอตบเขาไปฉาดหนึ่ง ตอนนั้นอารมณ์ของเขามันพลุ่งพล่านอย่างระงับไม่อยู่ ราวกับทั้งโทสะทั้งความโกรธเกรี้ยวทั้งหมดมารวมอยู่ที่เดียวกัน เขาจึงพลักเธอลงบนเตียงและคิดจะสั่งสอนเธอด้วยบทเรียนที่เธอจะลืมไม่ลงไปชั่วชีวิต และเธอก็พยายามขัดขืน เธอพยายามขัดขืนเขาสุดกำลัง แต่เขาก็พยายามล่วงเกินร่างกายของเธอ จนในที่สุด เขาก็รู้สึกราวกับมีของแข็งมากระทบศีรษะของเขาอย่างแรง หลังจากนั้นเขาก็มาอยู่ที่นี่แล้ว
มัลฟอยมองไปยังร่างของเฮอร์ไมโอนี่ที่กำลังหลับอย่างมีความสุข ถ้าเขาจำไม่ผิดเธอคงทำร้ายเขาเพื่อป้องกันตัว แต่ดูจากที่เขาเห็นแล้ว เฮอร์ไมโอนี่น่าจะเฝ้าไข้เขามาทั้งคืน แล้วทำไมเธอต้องทำเช่นนั้นด้วย
เด็กหนุ่มมองร่างของเด็กสาวตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปหาเธอ
เกรนเจอร์ตื่น! มัลฟอยตะโกนและเขย่าร่างของเฮอร์ไมโอนี่แรง ๆ เด็กสาวงัวเงียตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ
เธอฟื้นแล้วหรือมัลฟอย เด็กสาวพูดพลางขยี้ตา มัลฟอยยันกายขึ้นจากเตียง
เธอคิดว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ ยัยเลือดสีโคลน! มัลฟอยถาม
ฉันคิดว่านายควรจะพูดกับฉันดี ๆ หน่อยนะมัลฟอย ฉันเป็นคนช่วยนายไว้นะ เฮอร์ไมโอนี่โต้กลับ
ฉันไม่ได้ต้องการความช่วยเหลืออะไรจากคนอย่างเธอเลยเกรนเจอร์ เขาพูดอย่างเย็นชา
อ้อ แล้วก็ลุกออกไปจากเตียงของฉันด้วยนะ ก่อนที่โคลนจากตัวเธอจะมาเปรอะที่นอนราคาแพงของฉัน มัลฟอยพูดดูถูก เฮอร์ไมโอนี่ใบหน้าร้อนผ่าว ไม่นึกเลยว่าเธอจะทำคุณบูชาโทษ ถ้าเธอรู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ล่ะก็สู้ปล่อยให้เขาตาย ๆ ไปเสียดีกว่า!
ขอบอกไว้นะมัลฟอย ถ้าฉันไม่ช่วยนายไว้ป่านนี้นายคงตายไปแล้วล่ะ เธอตอกกลับ
ฉันยอมตายดีกว่าที่ต้องมาติดหนี้บุญคุณคนอย่างเธอเกรนเจอร์ แล้วก็กรุณาออกไปจากห้องนอนฉันด้วย มัลฟอยพูดแล้วชี้ไปที่ประตู เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกว่าใบหน้าร้อนวูบวาบด้วยอารมณ์โกรธ
นายคิดว่าตัวเองเข้มแข็งนักรึไง ถึงไม่ต้องการให้ใครมาช่วยน่ะ จะบอกให้รู้นะว่าคนที่เข้มแข็งจริง ๆ น่ะเขาไม่ละเมอถึงแม่ออกมาตอนหลับหรอก เฮอร์ไมโอนี่พูดเสียงดัง แต่เธอกลับต้องชะงักเมื่อเห็นสีหน้าของมัลฟอยเมื่อเธอพูดจบ
เธอว่าอะไรนะ เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ หากแต่ดูน่ากลัวจับใจ
ฉัน....ก็ฉันพูดจริง ๆ นี่ เฮอร์ไมโอนี่เถียง เธอพยายามทำเป็นโมโหเพื่อกลบเกลื่อนความกลัวของตัวเอง แต่เด็กสาวก็รีบถอยออกห่างจากมัลฟอยทันที เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาจะทำกับเธออย่างที่เขาทำเมื่อคราวก่อนหรือเปล่า
แต่คราวนี้มัลฟอยกลับไม่ได้ทำอะไรเลย เขาไม่ได้ด่าว่าหรือลงโทษเธอแม้แต่น้อย แต่เขากลับนิ่งเฉยอย่างน่าประหลาด ครู่หนึ่งเฮอร์ไมโอนี่คิดว่าเธอเห็นแววตาสีเงินของมัลฟอยดูอ่อนลง หากแต่ดูเศร้าสร้อยยิ่งนัก
ออกไป เขาพูดออกมาเบา ๆ
หา.....
ฉันบอกให้ออกไปไงเล่า ฉันอยากอยู่คนเดียว! มัลฟอยตะโกน เฮอร์ไมโอนี่สะดุ้งสุดตัว แววตาสีเงินของเด็กหนุ่มกลับมาดูน่ากลัวดังเดิม เด็กสาวจำใจเดินออกไปจากห้องของเขาโดยดี โดยเธอยังคงสงสัยว่ามัลฟอยมีเรื่องใดในใจถึงทำให้เขามีท่าทีที่แปลกไปเช่นนั้น
ในขณะเดียวกันเดรโกเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเหตุใดเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นในอดีตของเขาถึงฝังรอยแผลลึกในใจของเขาตราบจนทุกวันนี้
เฮอร์ไมโอนี่เดินออกมาจากห้องนอนของมัลฟอยด้วยท่าทีอารมณ์เสีย เพราะคำพูดจาอวดดีและไม่สำนึกบุญคุณของเขา แต่อีกใจหนึ่งเธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเด็กหนุ่มจึงมีท่าทีที่เปลี่ยนไปเพียงเพราะเธอพูดเรื่องที่เขาละเมอถึงแม่ออกมาเท่านั้น
แม้จะสงสัย แต่เด็กสาวก็ไม่อยากเก็บเอามาใส่ใจ เธอตัดสินใจตรงกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง หลังจากที่เหนื่อยกับการเฝ้าไข้มัลฟอยมาทั้งคืน
เฮอร์ไมโอนี่ล้มตัวลงบนเตียงยับยู่ยี่ที่มัลฟอยเกือบจะใช้กำลังขืนใจเธอในเมื่อวาน เศษแจกันที่แตกถูกเก็บกวาดไปเรียบร้อยแล้วโดยฝีมือของเอลฟ์ประจำบ้าน เด็กสาวนอนล้มตัวลงบนเตียงด้วยความเหนื่อย เธอดึงถ้าห่มขึ้นมาจนถึงคางก่อนจะซุกตัวลงไปในผ้านวมผืนหนา ดวงตาสีน้ำตาลเหม่อลอยไปบนเพดาน เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อนหวนกลับมาสู่ความทรงจำของเธออีกครั้งราวกับภาพฉาย
ภาพที่เด็กหนุ่มกำลังใช้กำลังข่มเหงเธอ !!!
เฮอร์ไมโอนี่หลับตาลง และพยายามจะไล่ภาพที่ติดตรึงในหัวสมองของเธอไปไกล ๆ แม้ว่าเธอจะพยายามทำเช่นนั้น แต่ภาพดวงตาสีเงินที่ฉายแววเจ้าเล่ห์กับริมฝีปากบางที่กำลังเหยียดยิ้มก็มาปรากฏอยู่ในหัวสมองของเธอทุกครั้งไป !
อย่าคิดถึงมันอีกเฮอร์ไมโอนี่ เด็กสาวสั่งตัวเองเสียงดัง ก่อนจะพลิกตัวมานอนตะแคง และละสายตาจากเพดานสีเทามายังโต๊ะข้างเตียงแทน
เฮอร์ไมโอนี่ค่อย ๆ ลุกจากเตียงและเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักที่โต๊ะข้างเตียงออก ภายในลิ้นชักนั้นไม่มีอะไรอยู่เลยนอกเสียจากไม้กายสิทธิ์อันหนึ่ง
เด็กสาวหยิบไม้กายสิทธิ์ของมัลฟอยมาถือไว้ในมือ ไม้ที่เธอแอบขโมยมาเมื่อตอนที่เขาบาดเจ็บ ไม้ที่เจ้าของของมันยังไม่รู้ตัวว่ามันหายไป และไม้ที่เป็นความหวังเดียวของเธอในการหนีออกไปจากที่นี่ !
เฮอร์ไมโอนี่ตัดสินใจเก็บไม้กายสิทธิ์ลงในลิ้นชักเหมือนเดิม ก่อนที่จะหาผ้าขนหนูเล็ก ๆ สองสามผืนมาวางทับมันเอาไว้ แน่นอนว่าเธอคิดจะหนี และแน่นอนว่าเธอต้องใช้ไม้กายสิทธิ์เพื่อจะหนีออกจากที่นี่ ซึ่งความจริงเด็กสาวอยากจะหนีออกไปจากขุมนรกนี่เสียเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ที่เธอไม่ทำเช่นนั้นก็เพราะเธอคิดว่าการหนีของเธอต้องมีการวางแผนอย่างรอบคอบ และแน่นอนว่าเธอจะต้องออกไปจากคฤหาสน์แห่งนี้ได้ก่อนที่มัลฟอยจะรู้ตัวและตามไปลากตัวเธอกลับมาทัน เพราะถ้าไม่เป็นเช่นนั้น ผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไรนั้นเฮอร์ไมโอนี่ย่อมรู้ดี!
*************************************************
| Create Date : 17 มกราคม 2553 |
| Last Update : 19 มิถุนายน 2555 11:13:24 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 3402 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: นำอิม IP: 183.89.167.39 วันที่: 25 มกราคม 2558 เวลา:13:10:57 น. |
|
|
|
| โดย: nutthatrp IP: 101.51.81.73 วันที่: 28 มิถุนายน 2558 เวลา:21:59:09 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปทุมธานี Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 95 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ เรา piksi นะคะ เรียกสั้น ๆ ว่าพิกก็ได้ค่ะ เราเป็นแฟนแฮร์รี่ พอตเตอร์คนหนึ่งที่ชื่นชอบคู่ D/Hr มากเลยค่ะ รวมทั้งรัก Tom Felton สุดหัวใจ >-< ใครที่ชอบคู่นี้และชื่นชอบทอมเหมือนกัน เค้ามาคุยกันนะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
