ตื่นแต่เช้ามืดไหว้พระ สวดมนตร์  แผ่เมตตา

6.20 น.  กินโจ๊ก ไม่ใส่ไข่ พยาบาลบอกไว้ล่วงหน้าว่ามื้อเช้าวันนี้ ขอให้เป็นอาหารอ่อนๆ ที่ย่อยง่าย จะได้ไม่มีอาหารค้างอยู่ในคอ ผ่าตัดจะได้ง่าย  แต่ที่ไม่ใส่ไข่ นี่กันไว้ล่วงหน้าตั้งแต่ยังไม่ผ่า กลัวแผลไม่สวย

7.10 น.  พี่ชายขับไปส่งหลานที่โรงเรียน  จากนั้นก็ไปส่งเราที่โรงพยาบาล

7.50 น.  ถึงโรงพยาบาลศิริราชละ เร็วจัง  โบกมือลาพี่ชายให้ไปทำงาน วันนี้พี่ติดประชุม ลาไม่ได้ แต่เดี๋ยวบ่ายๆ มา  ถือกระเป๋าเข้าโรงพยาบาลกับน้องสาว 2 คน  เป้าหมาย ตึก 84 ปี ชั้น 7 ฝั่งตะวันออก

เมื่อได้ห้องพักแล้ว  ก็เริ่มต้นการเป็นคนไข้อย่างจริงจังด้วยการเปลี่ยนเสื้อผ้าไปใส่ชุดคนไข้สีฟ้าทันที

9.00 น.  เริ่มงดน้ำ-งดอาหาร   พยาบาลบอกอย่างจริงจังว่าให้งดอย่างเคร่งครัดนะคะ อมลูกอมก็ไม่ได้ อมน้ำกลั้วคอก็ไม่ได้ แต่กลืนน้ำลายตัวเองได้   ถ้าปฏิบัติได้ ก็จะดีกับคนไข้เอง  ทำได้แน่นอนค่ะ  และคุณพยาบาลก็เอาชุดคนไข้มาให้เปลี่่ยนเป็นชุดผ่าตัดสีชมพู

ต่อมาพยาบาลก็มาเจาะเลือด และให้น้ำเกลือ  หลังจากนั้นก็จะมีคุณหมอมาพูดคุยเป็นระยะ ๆ  ทั้งคุณหมอทีมผ่าตัด  คุณหมอดมยา รวมทั้งคุณหมอยา (เภสัชกร มาถามถึงยาที่กิน)   

ช่วงบ่ายพี่ชายมาละ  ดีใจก็ดีใจ แต่ยังไม่อุ่นใจเท่าไหร่   งั้นสวดมนตร์ดีกว่า  คืนนี้คงไม่ได้สวด สวดตอนนี้เลย  

เวลาผ่านไป... มองนาฬิกา บ่าย 2 โมงละ ยังมีเวลา  สวดมนต์เผื่อพรุ่งนี้ด้วยดีกว่า พรุ่งนี้วันพระต้องสวดมนตร์ยาว คงจะยังเจ็บแผล  สวดมนตร์ไม่ได้แน่ๆ

15.00 น.  พยาบาลมาบอกว่า บ่าย 4 โมงจะมารับไปห้องผ่าตัด  ตื่นเต้น ๆ  เข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า ลากที่แขวนน้ำเกลือไปด้วย

15.30 น. ดูเวลา เข้าห้องน้ำอีกที กลับมาดูทีวีต่อ

16.00 น. ได้เวลาเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวเค้าจะมารับแล้ว ตื่นเต้นจริง ๆ นะ

16.15 น.  ยังไม่มีใครมารับ เลยเข้าห้องน้ำอีกครั้ง ยังจะมีให้เอาออกอีกมั้ย..ฮึ  พอออกจากห้องน้ำก็จ๊ะเอ๋กับคุณพยาบาลพอดี พร้อมเตียงที่มารับ  พี่พยาบาลถามว่าพร้อมยังคะ  ตอบรับทันทีพร้อมค่ะ เตรียมตัวเดินไปหน้าห้อง  พี่พยาบาลพูดขึ้นว่า "เอ๊ะ.. เดี๋ยวก่อน พี่ว่าชุดน้องเหมือนใส่ผิด มันต้องผูกข้างหลังนะ" อ้าวเหรอ..ไม่มีใครบอกนี่คะว่าใส่อย่างไร  แล้วเราก็ต้องเข้าไปโป๊เปลือยในห้องน้ำให้คุณพี่พยาบาลช่วยใส่ชุดผูกหลังให้  มันธรรมดาใช่ไหมคะ..ไม่อาย ๆๆ

แล้วเตียงของเราถูกเข็นออกจากตึกไปสู่ห้องผ่าตัด  ไปถึงก็เปลี่ยนเตียงอีกรอบและซักถามชื่อให้แน่ใจ  จากนั้นเตียงก็เข็นเข้าไปในห้องด้านในเพื่อรอผ่าตัด  วันนี้คุณหมอที่ผ่าตัดให้เรามีคนไข้รอผ่าตัดอยู่ 4 คน เราเป็นคนที่สอง  ก็คิวถัดไปนั่นแหละ     หันมามองเตียงข้างๆ เป็นคุณลุง ที่กำลังรอผ่าตัดกับคุณหมอชื่อ "สุนัย" ได้ยินพยาบาลพูดกันว่า คุณหมอสุนัย พอผ่าตัดให้คุณลุงเสร็จ ก็จะมีผ่า แบบ Robot ต่อ อืมม์..เป็นยังไงนะ อยากรู้จัง

"คุณพยาบาลครับ  ขอเข้าห้องน้ำครับ"  เสียงเรียกพยาบาลจากคุณลุงเตียงข้าง ๆ

"ได้ค่ะคุณลุง  ไม่ต้องลุกนะคะ ไม่ต้องลุก  เดี๋ยวเข็นไปทั้งเตียงนี่แหละค่ะ" คุณพยาบาลตอบ แล้วก็ช่วยกันเข็นเตียงคุณลุงออกไป

17.30 น. 

หลับตาพักใจดีกว่า

"คนไข้ชื่ออะไรคะ" เสียงพยาบาลดังข้างหู  

"เดี๋ยวจะเข้าห้องผ่าตัดแล้วค่ะ  อยากเข้าห้องน้ำหรือเปล่าคะ"  คำนี้ที่รอคอย  ตอบทันที  "เข้าค่ะ" 

จากนั้นก็มีคุณพยาบาลสองท่าน ก็ช่วยกันลากเตียงไปที่ห้องน้ำให้ ขอบคุณคุณพยาบาลมากๆ เลยค่ะ 

แล้วก็ถึงเวลาเข้าห้องผ่าตัดจริง ๆ  เหนือเตียงมีไฟกลมใหญ่ๆ เหมือนที่เห็นในละคร  

'เสียงทักทายของคุณหมอดมยาและคุณพยาบาล'  

'เสียงขอใส่หมวกคลุมผม'

'เสียงบอกให้ขยับตัวหน่อย' 

แล้วก็..........

.

.

.

.

.

"คุณxxคะ   คุณxxคะ  รู้สึกตัวยังคะ" เสียงใครเรียกหว่า

"คุณxxคะ   คุณxxคะ"  เสียงพยาบาลเรียกนี่น่า ตอบก็ได้ "ค่ะ" 

"ถ้ารู้สึกแล้ว ลืมตาด้วยค่ะ" ลืมตาแล้วค่ะ  

"รู้สึกยังไงบ้างคะ" อ่า.. "ปวดหัวค่ะ"

"เจ็บแผลไหมคะ" สั่นหัว "ปวดหัวค่ะ"

"ถ้าปวดหัวขอยาบนห้องนะคะ"

แล้วก็ได้ยินเสียงพยาบาล "กลับห้องค่ะ"