บรรยายได้หอมมากกกก

ถึงคราวอับกลับส่งกลิ่นกำจาย
ไม่เคยวายวางจากซากความหอม
ถึงคราวครุ่นกรุ่นกลิ่นรักหักใจตรอม
มิอาจยอมดอมกลิ่นเดิมในฝุ่นเลือน

ขอบคุณที่ต่อกลอนครับ อุอุ

แม้ฝุ่นเลือนเฟือนฟั่นขวัญผวา
คุ้นกลิ่นเดิมยิ่งกว่าตาเห็นเหมือน
ถึงคราวครุ่นกรุ่นกลิ่นเรื่อยเหนื่อยใจเตือน
คงห่างกันเป็นเพื่อนในฝุ่นลาง

ขอเล่นต่อด้วยมั่ง อิอิ

มาต่ออีกรอบ รอบทต่อไป ฮี๊ ๆ กับๆ..

ในฝุ่นลางคงห่างหายกลายเป็นเพื่อน
เหนื่อยใจเตือนเลือนกลิ่นแล้วจำนิ่งนอน
หอมกลิ่นกรุ่นแต่ใจใหม่ไป่อาวรณ์
กลิ่นเก่าก่อนอ่อนแรงลาเมื่อฟ้าจาง

ขอโทษขอรับ ลืมสัมผัสระหว่างบท

ในฝุ่นลางคงห่างหายกลายเป็นเพื่อน
เหนื่อยใจเตือนเลือนกลิ่นแล้วอำพราง
ซ่อนกลิ่นกรุ่นฝุ่นแห่งความอ้างว้าง
เมื่อฟ้าสางจึงสร่างสิ้นกลิ่นอาวรณ์

แฮ่กๆ

บรรทัดสุดท้าย เอาแบบนี้ดีกว่ามั๊ย...

>เมื่อฟ้าสางจึงสร่างกลิ่นสิ้นอาวรณ์
-final decision!

มีคำตอบสุดท้ายมาให้ด้วยแฮะ

ถึงยามเที่ยงเดี้ยงเพราะกินข้าวมาก
กลิ่นเรอขากจึงคลุ้งฟุ้งกว่าก่อน
ซ่อนกลิ่นเปรี้ยวเต็มปากแล้วอยากนอน
ขอต่อกลอนดาดๆอุบาทว์เอย

หักมุมซะงั้น