BlogGang.com : : SteppenWolf - ห้วงหกฤดูกาล

Poetry begins to communicate long before it is understood.

Group Blog

All Blogs

ห้วงหกฤดูกาล

เธอนำลมหนาวจากแดนเหนือ
มาเมื่อลมร้อนค่อยผ่อนผ่าน
ห่างกันห้วงหกฤดูกาล
พบที่ร้านริมน้ำเจ้าพระยา
หกคนโต๊ะนั่งติดฝั่งน้ำ
ฝนพรำโปรยปรายประหนึ่งว่า
แยกไม่ได้น้ำนองกับน้ำตา
ตลอดเวลาหนึ่งคืนกลับคืนกัน
มองตาหวนย้อนคืนก่อนเก่า
เรื่องเล่าเหล้าใส่ใจสั่นสั่น
ใช้ชีวิตนักเรียนนอกไปวันวัน
เหล้ายาเธอปันสังสรรค์ไป
ห้องเช่าแม่บ้านกับการบันเทิง
พวกเรารื่นเริงด้วยเกมไพ่
กินเงินคืนนั้นไม่เป็นไร
รอยยิ้มกินใจไปอีกนาน
“กินเงินกันสัมพันธ์ยังอยู่”
ชั่วครู่กินกับข้าวเจ้าของบ้าน
ต่อด้วยก๋วยเตี๋ยวราดหน้าซัดอีกจาน
ร่วมรับความสำราญจากน้าน้า
ย่างปลาที่ตกได้เมื่อยามเย็น
ระหว่างการเที่ยวเล่นที่ริมป่า
ระยะนั้นตอนต้นพฤษภา
ก่อนฉันจะจากลาปลายเดือนนั้น
เป็นปลายเดือนที่แดดเริ่มแผดผกาย
เกสรเริ่มโปรยปรายมาถั่นถั่น
ลมร้อนเริ่มวกมาทั้งวัน
เหล้าที่เธอปันเริ่มติดรส
กี่ยิ้มหยิบยื่นจากคืนยาว
จนร้อนไล่หนาวคืนสั้นหด
ประกายน้ำยามตกปลาว่างามงด
ทะเลสาปปรากฏรอยทรงจำ
เที่ยวบินกลางคืนรื้นน้ำตา
จากลาแดนเหนือเมื่อหัวค่ำ
แล้วลมร้อนพัดพาชะตากรรม
ให้ถลำห่างลาห้าหกฤดู
เป็นเวลาโหยหาอากาศหนาว
ที่ว่าร้อนยืดยาวยิ่งหดหู่
ความสังสรรค์ภายในไม่รับรู้
แรงรังสรรค์หรุบหรู่แล้วลับลา
เป็นศพตายซากเมื่อสงกรานต์
ทนความทรมานมาปีกว่า
จนกระทั่งเสียงเธอที่โทรมา
เรียกว่าแรงฟื้นให้ตื่นตัว
เป็นอดีตอันถวิลในถิ่นเหนือ
ยามเมื่อเมฆมาจนฟ้าสลัว
รูปเหมือนควันบุหรี่ที่มัวซัว
ที่เขาเสพตัวต่อตัวอย่างคุ้นชิน
และยังคว้างอยู่ข้างเจ้าพระยา
เคียงกับไอข้าวปลาคละเคล้ากลิ่น
เทเบียร์เทเบิกบานรินเข้าริน
ปวงเราเสพกินห้วงเวลา
จนเมื่อความคิดถึงบ่มได้ที่
ล้วนทีท่าที่มีไม่มีท่า
หกฤดูอาจหกคนหกน้ำตา
การโอบกอดเตือนว่าไม่ห่างไกล
จนอีกเย็นเธอย้อนกลับแดนเหนือ
เราจะจำทุกเมื่อไปทุก"สมัย"
เรากินกันทุกสิ่งยิ่งกินใจ
จนผูกพันภายในข้ามไร้ฤดู

1. ชื่อเรื่องขอยืมมาจากเด็กใหม่ในเมือง
2. เขียนให้กับพี่สมัย พี่ไก่ น้าหน่อย ลุงฮอด และคนอื่นๆ ที่ได้เจอที่ลินเชอปิง สวีเดน (ภาพถ่ายข้างบนก็มาจากเมืองนี้)

Create Date : 20 พฤษภาคม 2551

Last Update : 21 พฤษภาคม 2551 20:00:42 น.

1 comments

Counter : 672 Pageviews.