ลาวใต้...ตอนที่ 2...อลังการน้ำตกลาวใต้
ตื่นเช้ามาวันที่สองของทริป เวลานัด หกโมงเช้า เดินทางไปน้ำตกหลี่ผี ซึ่งอยู่ไม่ไกลกับที่พักนักแต่เนื่องจากเป็นหน้าแล้ง น้ำตกหลี่ผีในวันนี้ไม่ค่อยอลังการเหมือนที่เคยเห็นมา แต่ก็ดีกว่ามาหน้าฝน อาจไม่ได้เห็นแก่งหินแบบนี้หลี่ คือเครื่องมือจับปลาชนิดหนึ่ง ผีคือซากศพทหารสมัยสงครามที่ลอยน้ำมาติดที่หลี น้ำตกนี้จึงได้ชื่อว่า น้ำตกหลี่ผีหลี่ เครื่องมือจับปลา แต่น้ำน้อยมาก คงจับปลาอะไรไม่ได้มากนัก แต่ก็พอเห็นชาวบ้านมาตั้งเบ็ดตกปลา ได้ปลาตัวโตๆ อยู่บ้าง ถามเค้าก็ว่าได้ตัวเดียวก็พอกินแล้ว...สุข ด้วยชีวิตพอเพียงดูรีวิวมาบ้าง วิธีถ่ายน้ำตกให้เป็นเส้นพลิ้วๆ ก็ทราบ แต่ด้วยประสิทธิภาพกล้องของเรา ตั้ง shutter speed ก็ไม่ได้ ภาพก็ได้มาเท่าที่เห็นล่ะนะออกจากหลี่ผีก็ไปกินข้าวต้มปลามื้อเช้า ที่ร้านแสงอรุณเจ้าเก่า ชามข้าวต้มที่นี่ใหญ่มากๆ น่าจะกิน 2 คนต่อ 1 ชาม สังเกตุดูไม่มีใครกินหมดซักคน รสชาดแปลกออกไปจากบ้านเราบ้าง แต่ไม่ใช่ไม่อร่อยนะ อร่อย...แต่ไม่สามารถฝืนให้กินหมดชามได้แล้วก็เดินไปถ่ายรูปหัวรถจักรฝรั่งที่ยังคงเหลือซากให้ชมบ้าง ไม่ไกลจากตัวร้านแสงอรุณนักแอบขึ้นไปถ่ายรูปกับรถที่รับส่งจากท่าเรือดอนเดชไปยังน้ำตกหน่อย เพราะเราไม่ได้นั่งคันนี้เลย ออกจากน้ำตกหลี่ผี เราก็ลงเรือกลับมาขึ้นที่บ้านนากะสัง เพื่อเดินทางไปยังน้ำตกคอนพะเพ็งน้ำตกคอนพะเพ็ง ได้ชื่อว่าเป็น ไนแองการ่าแห่งเอเชีย...ภาพที่ถ่ายมาคงไม่ถ่ายทอดได้มากเท่ากับไปยืนอยู่บนน้ำตกแห่งนั้นจริงๆ จะรู้สึกว่ามันอลังการมากว่าภาพที่เห็นมากๆแอ่งนี้เล็กลงมาหน่อย ใกล้ๆ กันก็มีน้ำตกเป็นแอ่งเล็กๆ ที่สามารถลงไปเล่นน้ำได้บ้างเดินทางไปอีกเกือบสองร้อยกิโล เพื่อไปน้ำตกตาดเยืองสวนสาธารณะที่จัดไว้ครอบครัวได้มาพักผ่อนบริเวณน้ำตกทางเดินลงไปชมน้ำตกแบบใกล้ๆ แต่ก็พอเหนื่อยน้ำตกตาดเยือง ตาด แปลว่าน้ำตก เยือง เป็นสัตว์ชนิดหนึ่ง อาจเคยตกมาแถวนี้สายน้ำตกลงมาจากที่สูง กระทบกับแสงแดด ก่อให้รุ้งกินน้ำสีสวยหลังจากนั้นก็เดินทางไปยัง น้ำตกตาดฟาน ซึ่งอยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่นักฟาน แปลว่าสัตว์ชนิดหนึ่ง คล้ายเก้ง ตาดฟาน - น้ำตกเก้ง นั้นเอง แผงร้านค้าก่อนเข้าน้ำตกน้ำตกที่สุดท้ายสำหรับทริปนี้ น้ำตกตาดผาส้วมส้วม แปลว่า ห้อง หรือที่รโหฐานเดินผ่านสะพานไม้นี้ เผื่อไปยังหมู่บ้านบาเจียง หมู่บ้านชนเผ่าลาวบ้านเสาเดียว เอาไว้ให้หนุ่มสาวที่ดูใจกันใหม่ไปนั่งคุยกัน แต่ห้ามทำผิดประเพณีอาคารพิพิธภัณฑ์ จัดเก็บอุปกรณ์เครื่องใช้ และภาพของแต่ละชนเผ่าคุณลุงชนเผ่าหนึ่งของลาวน้ำตกหมากแฮว อยู่ติดกับที่พัก บ้านต้นไม้บ้านต้นไม้ ที่พักของอุทยานแห่งนี้ คืนละ 1000 (ไม่รวมอาหาร)เดินกลับมากินอาหารเย็น ที่ร้านอาหารของอุทยานฯ ที่เจ้าของคนไทยได้รับสัมปทานน้ำตก ที่พัก และร้านอาหาร จากประเทศลาวหลังจากกินอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว เดินทางกลับที่พักคืนนี้ เฮือนสมหวัง ที่ปากเซ
ลาวใต้...ตอนที่ 1 ...ปราสาทวัดพู
ได้ยินชื่อเรื่องความอลังการของน้ำตกหลี่ผี - คอนพะเพ็งแห่งลาวใต้มานานมากแล้ว และก็ตั้งใจมาตั้งแต่ปีที่แล้วว่าจะต้องไปให้...แต่เราก็ต้องเที่ยวในประเทศตามตั้งใจไว้ให้เกือบหมดก่อนล่ะนะ..ปกติสงกรานต์เราจะเน้นไปทริปทะเลมากกว่า แต่เกาะต่างๆ ที่เราเคยมาจนไม่รู้จะไปที่ไหนแล้ว....สงกรานต์ปีนี้จึงได้ไปจนได้....ลาวใต้ไปเดินหา Package ทัวร์ที่งานท่องเที่ยว แต่หมายตาไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วกับ Trekkingthai ปีนี้เค้าไม่ยักกะมาแฮะ แต่ก็ไม่สิ้นความพยายาม โทรไปติดต่อเอง...จนได้ไปจนได้เริ่มต้นจากกรุงเทพฯ ผ่านแดนจากด่านช่องเม็ก ไปยังด่านวังเต่า ของแขวงจำปาสัก ประเทศลาวท่าเรือขึ้นแพขนานยนต์เพื่อข้ามไป..ปราสาทวัดพู นครขอมโบราณ หนึ่งในมรดกโลกแพขนานยนต์ที่เราวิ่งสวนกลับมา...บรรทุกน้ำหนักขนาดนี้ได้ไงนะเนี่ยได้ยินว่าค่าเข้าปราสาทสำหรับนักท่องเที่ยวแพงเอาเรื่องเหมือนกัน...แต่ว่าไม่ได้จ่ายเอง รวมอยู่ในทัวร์หมดแล้ว 555เสานางเรียง ทางเดินเข้าปราสาทแท่นหินรูปพญานาคทางเข้าปราสาทสมัยก่อนรูปแกะสลักบนบานประตูทางเข้าทางขึ้นตัวปราสาทด้านบน เหนื่อยเอาเรื่องเหมือนกันแฮะรูปแกะสลักหน้าปราสาท รูปแกะสลักนางอัปราพระพุทธรูปด้านใน ว่ากันว่าเมื่อก่อนเป็นรูปแกะสลักตามความนับถือของขอม (ตอนนี้ไปอยู่ภายในพิพิธภัณฑ์ด้านล่างของปราสาทแล้ว) แต่ภายในหลังศาสนาพุทธได้เข้ามา จึงได้นำมาพระพุทธรูปมาประดิษฐานแทนน้ำศักดิ์สิทธิ์จากบนยอดเขา ที่ว่ากันว่าไหลไม่มีวันหมดรูปแกะสลักพระตีมูรติ พระศิวะ พระพรหม และพระวิษณุแท่นบูชายัญรูปจระเข้...การบูชายัญใช้ชาย-หญิงที่ยังคงความบริสุทธิ์ 1 คู่ ปาดข้อมือให้เลือดไหลลงไปบนแท่นบูชายัญจนหมด (จระเข้เป็นสัตว์เลือดเย็น+มนุษย์เป็นสัตว์เลือดอุ่น)บันไดนาค ตั้งอยู่ตรงข้ามกับแท่นบูชายัญหินรูปช้างรูปวิวจากด้านบนออกจากปราสาทวัดพู เราก็เดินทางไปขึ้นเรือที่บ้านนากะสังยามเย็นที่ท่าเรือบ้านนากะสัง และหมูเล่นน้ำ...ชอบภาพนี้ที่สุดเลยชาวบ้านออกเรือจับปลาเรือแวะพาไปต่อรถที่ดอนเดช แต่คืนนี้เรานอนที่ดอนคอน ต้องนั่งเรือเลยไปอีกสะพานที่เชื่อมระหว่างดอนเดชกับดอนคอนสร้างโดยฝรั่งเศล (ใช้ขนสัมภาระต่างๆเพราะไม่สามารถฝืนธรรมชาติผ่านหลี่ผีไปได้) (ถ่ายจากท่าเรือดอนเดช)ชาวบ้านริมน้ำชาวบ้านดอนคอนปั่นไฟใช้เอง...คืนนี้เราพักที่นี่ เฮือนพักชัยมนตรี เป็นเกสต์เฮ้าส์ที่ปั่นไฟให้เราตลอดจนเช้าเย็นๆ ก็เดินเท้าส่องไฟฉายไปกินข้าวที่ร้านแสงอรุณ เมนูปลาที่แจ้งไว้ในโปรแกรม แต่ขอบอก อาหารอร่อยทุกอย่าง แต่เนื่องจากเค้าสั่งอาหารเยอะมาก จนพวกเรากินกันไม่หมด เฮ้อเสียดาย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [