แอนนาเสียชีวิตในวันที่เธอกำลังขับรถยนต์ บีเอ็มดับเบิลยูสีดำกลับบ้านจากที่ทำงาน ที่เบาะหลังรถมีโครงร่างของสคริปสำหรับทีวี ในเรื่องเกี่ยวกับชีวิตการแต่งงาน และ การนอกใจ ผมพอจะนึกภาพเธอในตอนนั้นได้ว่า เธออาจจะกำลัง ใช้มือควานหาแผ่นดิสก์ เพื่อเลือกเพลงที่ถูกใจฟัง หันไปเห็นสคริปที่อยู่ข้างหลังทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังลักพาตัวเจ้าสคริปนั้นอยู่อะไรประมาณนั้นบางครั้งผมก็จิตนาการไปว่าผมอยู่ในรถกับเธอด้วย ทางฝั่งผู้โดยสาร ซึ่งผมก็เคยอยู่หลายครั้งแล้ว ผมได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ Lancôme Tresor มือข้างขวาของผมวางอยู่บนเข่าของเธอ เธอสวมเสื้อสีดำ และกางเกงเอวต่ำแบบผูกเชือกสีเขียวทหาร การจราจรบนถนนฟูลแฮมบรอดเวย์ เบี่ยงความสนใจของเธอ และปั้นสีหน้าขณะที่เธอเลี้ยวขวาเพื่อดูรถคันที่ตามมาข้างหลัง แต่ในวันที่เธอเสียชีวิตนั้น เธอคงจะไม่ได้เช็คดูอย่างละเอียด เพื่อนของเธอ แซลลี่ ขับตามหลังรถอีกสองคันถัดจากแอนนา เห็นเหตุการอุบัติเหตุในครั้งนั้นด้วย แซลลี่บอกกับผมภายหลังว่าเธอไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร จู่ ๆ รถของแอนนาก็พุ่งทยานเข้าสู่ถนนและถูกบดทางด้านข้างด้วยรถรับจ้างขนย้ายรถของแอนนา ถูกชนติดขอบถนน ในผั่งคนขับบุบฝังตัวเข้ากับเสาไฟฟ้า แซลลี่ เห็นแอนนาอยู่ในสภาพที่หมดสติอยู่ที่ด้านคนขับ ติดอยู่กับแท่นหน้าปัดรถ ซึ่งได้งอทับขาของแอนนาอยู่ ผมดำยาวของเธอเริ่มกรังไปด้วยเลือดแซลลี่ไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่ผมคิดว่าผมสามารถอธิบายได้ ผมว่าในสถานการณ์นั้นเธอคงกำลังมองการจราจรบนถนนอยู่ สายตาของเธอทอดไปไกลกว่าสิ่งตรงหน้า อาจจะคิดถึง พอล หรือ ผม อยู่ก็ได้ เธอมักจะอยู่ในระหว่างสองโลกของเธอในเวลาเดียวกันเสมอ ระหว่างโลกที่เป็นจริงกับ โลกจินตนาการณ์ ขนานกันไปในจิตนาการณ์ของเธอ แต่โลกในจินตนาการของเธออาจจะสำคัญกว่าโลกแห่งความเป็นจริงสำหรับเธอก็ได้ เธอได้เคยบอกผมเกี่ยวกับอุบัติเหตุซึ่งเธอรู้สึกเหมือนได้รับรู้ล่วงหน้าหลายครั้งแล้ว ว่ารถของเธอพุ่งเข้าสู่ช่องทางของรถที่กำลังวิ่งมา เสียงระเบิดกระหึ่มของกระจกและโลหะ นี่คือทางออกของเธอแอนนาเสียชีวิตไม่กี่อึดใจก่อนที่รถพยาบาลฉุกเฉินจะมาถึง เวลา ห้าโมงสิบสี่นาที ของวันศุกร์ และนั่นก็เป็นวันสิ้นสุดของความสัมพันธ์ระหว่างแอนนากับผมTwo ผมยืนอยู่ที่ประตูทางเข้าห้อง ไอซียู จำได้แต่เพียงชื่อของเธอซึ่งเขียนไว้ที่แผ่นกระดานที่หัวเตียง ผมของเธอได้ถูกเกรียนออกไป ใบหน้าบวมเป่ง ตาทั้งสองข้างถูกปิดไว้ด้วยไมโครโปร์ เธออยู่ในระหว่างการรักษาขั้นโคม่า เธอเคยต้องใช้เครื่องช่วยในการหายใจในตอนแรก แต่ในตอนนี้เธอสามารถหายใจโดยไม่ต้องใช้เครื่องมือช่วย แต่กระนั้นระดับการหายใจของเธอสังเกตุจากเครื่องบอกระดับ ผมแทบจะไม่เห็นความแตกต่างมากนัก เสียงจะหวะการเต้นของหัวใจของเธอจากเครื่องวัดซึ่งเป็นเสียงที่ไม่น่าฟัง เสมือนเสียงที่บอกให้รู้ว่าคนเรานั้นจะตายเสียตอนไหนก็ได้เจ้าหน้าที่ผู้ช่วยแพทย์ได้ช่วยให้เธอหายใจขึ้นมาอีกครั้งภายในรถพยาบาลนั่นเอง ตอนที่เจ้าหน้าที่นำตัวเธอออกจากรถนั้น เธอได้หยุดหายใจไปแล้ว หากเจ้าหน้าที่ช้าไปอีกอึดใจเดียวเธออาจจะเสียชีวิตไปแล้วอย่างช่วยไม่ได้เธออยู่ในห้องผ่าตัดประมาณสิบชั่วโมงเข้าไปแล้ว หมอกำลังทำการผ่าตัดที่ซับซ้อนในสมองของเธอ ห้าชั่วโมงในระหว่างขับรถ ผมยิ้มออกมาได้นิดหนึ่งด้วยความคิดที่ว่าหมออาจจะเข้าใจความซับซ้อนซ่อนเงื่อนในสมองของเธอได้ง่าย ๆ ซึ่งผมเองไม่เคยเข้าใจได้เลยผมหลับตาลงและได้เห็นรอยยิ้มนั้นอีกครั้ง รอยยิ้มที่แทบจะทำให้หัวใจผมหยุดเต้นทุกครั้งที่ได้เจอ ไม่เหมือนกับเธอในตอนนี้ ที่ซีดเซียว บวม และไม่สามารถบอกได้เลยว่าเป็นเธอที่แขนข้างขวาของเธอมีสายส่งยาติดอยู่ ซึ่งสามารถเห็นเส้นเลือดได้ ต่างจากแขนข้างซ้ายที่ดูซูบซีดไม่มีเรี่ยวแรงเหมือนนกปีกหัก เธอดูเย็นชาไร้ความรู้สึกใด ๆ ผมอยากจะนอนเคียงข้างเพื่อให้ความอบอุ่นแก่เธอ เพราะว่าเธอไวต่อความหนาว และเคยบอกกับผมว่า ผมอุ่นเหมือนเครื่องปิ้งขนมปัง ผมยังจำได้ครั้งหนึ่งที่ รีมส์ ผมให้เธอสอดเท้าของเธอไว้ไต้แผ่นหลังของผมเพื่อทำให้เท้าเธออุ่นขึ้นจากความหนาวของอากาศ เธอคิดว่ามือของเธอเล็กเกินไปเหมือนมือเด็ก แต่ผมก็ชอบ เพราะมือคู่นี้ที่จับมือของผมที่ห้องโถงในโรงแรมเมื่อสองปีที่แล้วได้จับเอาหัวใจของผมไปด้วยเลยทุกคนเรียงรายกันอยู่รอบ ๆ เตียงของเธอ มี พ่อ แม่ น้องชาย น้องสาว แล้วก็ สามีของเธออีกคน ทุกคนจ้องมองมาที่ผม สีหน้ากังวลและงุนงง แล้วพ่อของเธอก็เป็นคนพูดขึ้นมาก่อนว่า แล้วคุณเป็นใครกันล่ะ เนี่ยThreeนั่นนะซิ แล้วผมเป็นใครกันล่ะนี่ นี่เป็นสิ่งนึงที่ผมเองก็ยังหาคำตอบไม่ได้ สำหรับสองปีที่ผ่านมากับความไม่กระจ่างในความสัมพันธ์ แต่ก่อนหน้านั้น ผมก็ไม่รู้สึกอึดอัดอะไรกับความสัมพันธ์ที่ไม่กระจ่างนี้ไม่นานหลังจากที่ได้คบกับแอนนา ผมก็ได้ขอคำปรึกษาจากเพื่อนซี้- แกต้องระลึกถึงความสุขในครอบครัวของแกเอาไว้ด้วยนะ เกร็กพูดในขณะที่ช้อนเอาผงชอคโกแลตจากคาปูชิโนเข้าปาก ทิ้งคราบสีน้ำตาลไว้ที่ริบฝีปากบน - แกอย่า ให้ ซูซานรู้เรื่องเข้าก็แล้วกันแต่เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องปกปิดการนอกใจ จาก ภรรยาของผม ไม่ใช่เรื่องที่ผมอยากจะคุยกับใครสักคนในช่วงเช้าหน้าหนาวของฤดูใบไม้ร่วง ผมรู้สึกเหมือนเดินชนกระจกใสเข้าอย่างจังโดยที่ไม่ได้สังเกตุเห็นมันมาก่อนที่จริงผมกับแอนนาเคยเจอกันมาก่อนเมื่อประมาณ สิบหกปีที่แล้ว ที่เทศกาลภาพยนต์ ผมเป็นหนึ่งในกลุ่มนักเขียนรุ่นใหม่ที่เต็มไปด้วยความหวังที่จะได้อะไรจากงานนี้บ้าง ตอนนั้นผมไม่ได้คุยกับเธอเลย แต่ก็จำความประทับใจในตัวเธอที่มีต่อผมจนไม่สามารถอธิบายได้มีเหตุผลสามอย่างที่ผมไม่ได้คุยกับเธอในคืนนั้น ประการแรกก็คือ เธออยู่กับผู้ชายคนอื่น ประการที่สองคือผมไม่เชื่อในรักแรกพบ และประการที่สามก็คือผมกำลังจะแต่งงานสิบกว่าปีผ่านไป จนกระทั่งมาถึงที่โรงแรมหรูในลอนดอนในงานชุมนุมนักเขียนบทภาพยนต์ ผมไม่ได้เป็นหนุ่ม และก็ไม่ได้เต็มไปด้วยอุดมคติเหมือนเมื่อก่อน และแน่นอนไม่ได้อัตคัดขัดเคืองเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว มีผู้คนในวงการ รวมทั้งโปรดิวเซอร์ ได้จองห้องเพื่อฟังการบรรยายที่สับเปลี่ยนกันไปทุกสิบห้านาที ผมเห็นเธออยู่ที่อีกด้านหนึ่งของห้อง และก็เหมือนกับครั้งแรกที่ผมเจอเธอ มันทำให้ผมหายใจไม่เป็นล่ำเป็นสันขึ้นมาทันทีเธอหายไปในฝูงชนที่คอยลงทะเบียนกันอยู่ แต่ต่อมาผมได้ได้ถูกแนะนำให้รู้จักกับเธอและโปรดิวเซอร์คนอื่น ๆ โดยเพื่อนนักเขียน ก็จับมือแสดงความรู้จักอย่างคร่าว ๆ เพราะการประชุมวาระต่อไปกำลังจะดำเนินการต่อแต่ผมก็ได้สัญญากับตัวเองไว้ว่า ครั้งนี้จะไม่เหมือนครั้งที่แล้ว ครั้งนี้ผมจะต้องเจอเธออีกให้ได้ ผมจะต้องรู้ให้ได้ว่าอาการใจสั่นสะท้านทุกครั้งที่เจอเป็นนั้นเป็นเพราะอะไรกันซึ่งความหมายก็คือชีวิตของผมกำลังจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงนับจากนี้เป็นต้นไปFour จุดหักเหในชีวิตของผมเริ่มต้นขึ้นในขณะที่ผมกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่อย่างเบื่อ ๆ และล่องลอยอยู่ที่ระเบียงของห้องประชุมในขณะที่กลุ่มนักเขียนรุ่นไหม่ไฟแรงกำลังถกกันอยู่ถึงเรื่องทางเลือกในโครงสร้างของการเขียนบรรยายในบทภาพยนต์แนวใหม่ ผู้คนทยอยเข้า ออก มีทั้งชายไว้หนวดเคราสะพายย่าม, ผู้หญิงในชุดภูมิฐานสง่ากับตุ้มหูคู่ใหญ่สีแดงและกระเป๋าหนังสือ ทันใดนั้นเอง เธอก็มายืนข้าง ๆ ผม จับแขนของผมด้วยมืออันเนียนนุ่ม อบอุ่นและกรุ่นกริ่นหอมของเธอ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาในชีวิตนี้- พวกเราจะไปด้วยกันที่ร้านกาแฟ มาด้วยกันซิคะ เธอเอ่ยปากชวนผมหัวใจของผมเต้นตูมตามไม่เป็นจังหวะ ในใจก็คิดไปว่าเธออาจจะแค่ชวนผมด้วยมารยาท เธออาจจะไม่ได้สนใจในตัวผมเลยก็ได้ผมนั่งรวบรวมสติอยู่ครู่นึง ไม่อยากให้เธอเห็นว่าผมตื่นเต้นกระตือรือร้นแค่ไหน ในที่สุดผมก็เดินผ่านห้องโถงของโรงแรมไป เธอยืนหันหลังให้ผมอยู่กับนักเขียนอิสระอีกสองคน หัวใจผมเต้นโครมครามอีกครั้งเหมือนเด็กนักเรียนใหม่ในชั้นที่ตื่นเต้นจนไม่รู้จะทำตัวยังไง ผมเข้าร่วมวงด้วย แต่พยายามไม่พูดกับเธอมากนัก ผมเย้าเธอเล่นเกี่ยวกับเรื่องเมาค้างที่เธอเล่าให้ฟัง แต่ก็ไม่ให้ออกนอกหน้านัก ผมรู้สึกชอบเธอเข้าแล้วอย่างจัง ผมตื่นตัวตลอดเวลาที่มีอยู่เธอ และผมก็คงจะเป็นเช่นนี้ตลอดไปFiveที่ลอบบี้บาร์ในโรงแรมคืนนี้ยังมีผู้คนหน้าเดิม ๆ อยู่ นักเขียนบทภาพยนต์สองคน หรือที่ในวงการเรียกกันว่าไอ้ขี้เมา สี่นักบริหารอิสระนั่งเหยียดแข้งเหยียดขาอยู่ที่กำแพงหนังในมุมหนึ่งของห้อง มีแสดงระยับจากตะกร้าหวายไวน์ แก้วไวน์ที่เปื้อนไปด้วยลิปสติก เสียงร้องเพลงเบา ๆเคล้าเสียงเปียโนดังมาจากมุมหนึ่งของห้องแอนนาแจกจ่ายรอยยิ้มอันทรงพลังของเธอแก่ทุกคนในห้องเท่า ๆ กันหมด ผมเลยไม่ได้คิดไปว่าเธอมีรอยยิ้มนั้นเพื่อผมเพียงคนเดียว ผมเห็นเธอพูดอย่างออกท่าทางอยู่กับนักเขียนคนนึง ในใจก็คิดไปว่าความรู้สึกสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอนั้นเป็นสิ่งที่ผมคิดไปเองคนเดียว มันไม่สามารถเป็นไปได้เลย เพราะเธอช่างสวยเกินไปสำหรับผม ผมว่าผมรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่เธอมีต่อผมก็ไม่ต่างกัน เธอทำให้โลกนี้สั่นสะเทือนเลื่อนลั่นได้ด้วยรอยยิ้ม เธอทำได้อย่างไรกัน ในขณะที่คนอื่น ๆ ทยอยกันกลับห้องของตน เธอยังอยู่ และแน่นอนผมก็ยังคงอยู่เช่นกัน จนกระทั่งตีสี่ตอนเช้าทั้งลอบบี้เหลือแค่เราเพียงสองคน พนักงานกะดึกก็หลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่ที่เค้าเตอร์ต้อนรับ ผมรู้สึกถึงความเงียบ ไม่รู้ว่าเธอจะรู้ในสิ่งที่ผมรู้สึก หรือเห็นในตาผมเป็นสิ่งเดียวกับที่ผมเห็นในตาเธอหรือเปล่า - เราเคยเจอกันแล้วครั้งนึง ผมบอกเธอ คาดไว้ว่าเธอจะทำหน้านิ่วคิ้วขมวด- ที่ กาลโล เดอโอโร เธอตอบด้วยชื่อของร้านอาหารอิตาเลี่ยน ใน น็อตติ้งฮิล คุณอยู่อีกด้านนึงของโต๊ะกับผู้หญิงผมสั้นใช่แล้ว ผมอยู่กับซูซานในคืนนั้นดังนั้นผมก็เลยถามคำถาม ซึ่งต่อมามันได้หลอกหลอนผมตลอดเวลาสองปี- ผมขอถามเรื่องส่วนตัวของคุณหน่อยได้ใหม คือ คุณมี เอ่อ..... คือ คุณรู้ใช่มั๊ย คือ คุณมีแฟนเป็นร้อยคน หรือว่าคุณมีแค่คนที่โชคดีที่สุดเพียงคนเดียว- เรื่องมันซับซ้อนค่ะ เธอพูดพลางกุมมือผมไว้ในมือของเธอแล้วบอกกับผมว่า ดิฉันแต่งงานแล้วค่ะ มือเล็ก ๆ ที่ได้รับการดูแล แต่ไม่ได้ทาสีเคลือบเล็บไว้ มือคู่นี้ซึ่งในสองปีต่อมาจะจูงมือผมเดินไปด้วยกันบนท้องถนน นิ้วมือนี้ ที่จะลูบไล้เส้นผมของผมเวลาที่เราจูบกัน ทุกสัมผัสของเธอทำให้ผมตื่นตลอดเวลา- คุณมีความสุขอยู่ใหม ผมถามเธอ- แล้วคุณคิดว่าคนอื่น ๆ เค้ามีความสุขกันมั๊ยค๊ะ เธอย้อนเราขึ้นลิฟท์ไปที่ห้องของผมด้วยกัน เธอยืนอยู่ที่หน้าต่างจ้องมองไปที่เหล่าตึกทมึนมืดและโดดเดี่ยวของเมืองนี้เธอขอน้ำดื่มแก้วนึง มีข้อความกระพลิบจากเครื่องตอบรับโทรศัพย์ข้างเตียงผม กระพริบเหมือนสัญญาณไฟฉุกเฉิน แจ้งให้ทราบว่ามีข้อความฝาก ไว้ผมสูดหายใจกลิ่นน้ำหอมของเธอในขณะที่เธอหมุนตัว กลิ่นไวน์เคล้าอย่างเย้ายวนกับความหอมหวานราวสตรอเบอรี่ของริมฝีปากของเธอ มันจะเป็นจูบที่ผมจะจดจำไปตลอดชีวิต ผมไม่เคยได้จูบรสชาดแบบนี้มาก่อนเลยผมเตลิตเหมือนกระโจนลงสระน้ำเย็นฉ่ำในช่วงหน้าร้อน ผมอยากให้มันเกิดขึ้นจริง ๆ ไม่อยากรออีกต่อไปแล้ว นี่ไม่ใช่เป็นการตกห้วงที่ตื้น ๆ เสียแล้ว แต่มันเป็นการตกห้วงเหวลึกที่ผมมึนชาไปกับความเร็วของมัน มือของผมกำรางรถไว้แน่น ไม่ว่ามันจะนำผมไปแห่งไหนก็ตาม คงจะมีแต่พระเจ้าที่รู้ สมองของผมสั่งให้หยุด แต่หัวใจของผมมันกุมอำนาจสั่งการให้เดินหน้าอย่างเดียวขณะที่ฟ้าเริ่มสาง เรานั่งรถแท๊กซี่ไปสนามบินด้วยกันและในขณะระหว่างเช็คอิน ผมก็ได้บอกกับเธอไปว่าผมเองก็แต่งงานแล้วเช่นกัน อีกทั้งลูกชายวัยรุ่นอีกหนึ่งคน ผมมองหน้าเธออย่างหวั่น ๆ เพราะผมไม่อยากเสียเธอไป อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้ ดังนั้นผมก็เลยโกหกเธอไปว่าผมได้แยกกันอยู่กับภรรยาของผมขณะที่ผมเดินจากเธอเพื่อเข้าไปยังประตูทางขาออกผมรู้สึกเหมือนมีแผ่นเหล็กกั้นอยู่ในอก ผมไม่เคยรู้สึกอะไรอย่างนี้มาก่อนเลยเครื่องออกไปได้ครู่หนึ่งผมก็รู้สึกมึนชาไปหมด ผมรับรู้แต่อย่างเดียวว่าผมจะต้องเจอกับเธออีกให้ได้ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าโชคชะตาจะนำเรามาให้ได้พบกันเช่นนี้ ไม่แน่มันอาจจะเป็นการชักนำไปสู่สิ่งที่ดีกว่าสำหรับเราทั้งสองก็ได้ ผมไม่เข้าใจความรู้สึกเช่นนี้ และไม่รู้ว่ามันจะพาผมไปทางไหนกันแต่ถึงผมจะรู้ผมก็คงจะไม่หยุด
เปลือย...ใจ ใส่บันทึก เป็นเรื่องราวของ
ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีสามีแล้ว แต่โชคชะตาพาเธอ
ให้ไปพบกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง ซึ่งชักนำชีวิต
ของเธอ ให้ต้องเจอกับเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย
ที่พูดไม่ได้ห้ามใจไม่อยู่ เลยต้องเปลือยใจใส่
ไว้ในบันทึก.....อาจเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับใคร
หลายคน แตกต่างกันไปในรายละเอียด และ
จุดจบ.......
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
สนุกดี แปลให้จบนะคะ