• Meine Hunde น้องหมาของฉัน
• Zeit zum Kochen ถึงเวลาเข้าครัว
• Gästebuch ฝากข้อความ
• Ausflüge ไปเที่ยวกันเถอะ
• Mein Liebling
• Unsere Geschichte เรื่องเก่า เก่า
• Tagebuch บันทึกไปเรื่อย

เมื่อไหร่จะหยุดตกเสียที 2-3 วันมานี้หิมะยังคงตกต่อเนื่อง เมื่อไหร่จะหยุดตกเสียทีก็ไม่รู้ แถมเมื่อคืนลมแรงมาก อย่างกับพายุเข้า ตื่นเช้ามา มองออกไปนอกหน้าต่าง อะไรกันนี่ ขาวปุยไปหมดทั่วถนน เป็นเรื่องให้ต้องออกแรงกันแต่เช้า จริง ๆ เขาก็ไม่ได้กฎอะไรหรอกที่แต่ละบ้านเรือน จะออกมากวาดหิมะให้พ้นจากทางเดินหน้าบ้านตัวเอง เพื่อให้ผู้คนที่เดินสัญจรไปมา ได้เดินอย่างสะดวก เช้านี้ก็เหมือนกัน ได้ยินข้างบ้านกวาดหิมะกันยกใหญ่ เลยเอากับเขาบ้าง ผลปรากฏว่าเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน กวาดได้สักพัก ก็เิอาเกลือไปโรยเพื่อให้หิมะที่ตกลงมาใหม่ละลายไปเมื่อตกถึงพื้น รถราก็วิ่งได้สะดวก นี่มันเดือนมีนาคมแล้วนะนี่ ยังหนาวอยู่เลย เฮ้อ คิดถึงอากาศอุ่น ๆ แล้วล่ะ ทำเป็นขยัน เหนื่อยแล้ว พอดีกว่า   Create Date : 02 มีนาคม 2549     Last Update : 2 มีนาคม 2549 19:08:28 น. Counter : 398 Pageviews.   4 comment Share Tweet

Viel Glück zum Geburtstag อ้าว มาช่วยกันร้องเพลง Happy birthday ให้กันหน่อยเร็ว จากที่เมื่อวานได้ร้องไห้ไปแล้ว ทำไมน่ะเหรอ ก็คุณชายน่ะเขาสั่งซื้อมือถือให้ใหม่ว่าจะให้เป็นของขวัญวันเกิด แต่กลัวว่าเอาไว้ที่บ้านเก๋จะไปเจอเข้า เลยเอาไปเก็บไว้ที่ทำงาน แต่ไอ้เราน่ะรู้อยู่แล้วว่ามันเป็นมือถือ แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ ไม่อยากให้เขาเสียกำลังใจ อุตสาห์อยากจะเก็บเอาไว้ให้ในวันนี้ แต่แล้วเรื่องไม่น่าจะเกิดก็ดันเกิดขึ้นมาได้ เมื่อวานนี้กำลังนั่งเช็คเมล์อยู่ดี ๆ คุณชายก็โทรมาบอกว่า เก๋รู้ไหม เมื่อวานนี้ (คืนวันอาทิตย์) มีขโมยเข้ามาที่บริษัท ข้าวของกระจัดกระจายหมดเลย แล็ปท๊อปของคุณชายก็หายไป อุปกรณ์หลายอย่างในบริษัทหายไปเยอะ รวมทั้งตู้เซฟก็โดนงัด ตำรวจเต็มไปหมด แต่ซ้ำร้ายกว่านั้น ไอ้เจ้าขโมยดันเปิดกล่องของขวัญแล้วเอาโทรศัพท์ไปด้วย ทิ้งกล่องเอาไว้ให้ดูต่างหน้า เท่านั้นแหละ ทั้งเราทั้งคุณชายเงียบไปตาม ๆ กัน ไอ้เราก็ไม่อยากให้เขาเสียความรู้สึกมาก ก็ได้แต่ถามว่ามีข้อมูลสำคัญเยอะไหมในแล็ปท๊อป เขาก็บอกไม่มาก แต่เขาเสียใจเรื่องโทรศัพท์ ไอ้ขโมยบ้า จะขโมยให้มันช้าไปสัก 1 วัน จะตายไหมนี่ เป็นอันว่า คุณชายกลับบ้านมาด้วยสีหน้าเซ็งสุด ๆ ไอ้เราก็นั่งคิดปีนี้โชคไม่ค่อยดีเลยเพิ่งจะเริ่มต้นปีเอง แต่ก็แอบปลอบใจตัวเอง ฟาดเคราะ์ห์ไปเถอะ เรื่องร้ายผ่านไป มันคงจะมีเรื่องดี ๆ ตามมาแน่ แล้วมันก็ตามมาเร็วจริง ๆ เรื่องดี ๆ นี่ ยุ้ยโทรมาหาแต่เช้า หวังจะอวยพร แต่ที่ไหนได้ ไอ้เรายังไม่ทันจะตื่นดีบวกกับมือถือแบตหมดเอาซะดื้อ เลยไม่ทันได้รับคำอวยพรซะงั้น เช้านี้ตื่นมาอารมณ์ดีขึ้นจากที่เมื่อวานเศร้า ๆ อยู่ ล้างหน้าล้างตา เดินเข้าครัวจะไปชงกาแฟ โอ้แม่เจ้า มีของขวัญพร้อมการ์ดวางไว้บนโต๊ะ น้ำตาปริ่มเลย เพราะคุณชายนะสิ เห็นว่ามือถือมันหายไปแล้ว เลิกงานก็เย็นแล้ว ไอ้ห้างร้านค้าที่นี่ก็ปิดเร็วซะด้วย ยังอุตสาห์ไปเดินหาซื้อของที่อยากได้มาให้อีก นั่นก็คือ ชามใส่ก๋วยเตี๋ยว 2 ใบแน่ะ อย่าเพิ่งหัวเราะไป ว่าทำไมเป็นชามใส่ก๋วยเตี๋ยว เพราะชามซุปทีนี่เป็นจานก้นลึก ไม่ชอบเลย เวลาทำก๋วยเตี๋ยวใส่น้ำซุปได้ไม่เยอะ คนไม่สะดวก ได้ของขวัญอันนี้มาถูกใจมาก ปลื้มใจคุณชายมาก ไม่ใช่ที่เพราะเขาให้ของขวัญนะ แต่เป็นเพราะเขาให้ความรู้สึกดี ๆ ต่อเรามากกว่า สักพักแม่โทรมาหาอวยพรยกใหญ่ ก่อนตบท้ายว่าอยากมีหลานเร็ว ๆ เอาเข้าไป วางสายแม่ได้สักครู่นุ่นส่งข้อความมาหา กำลังเปิดอ่านยังไม่ทันจะเสร็จ แม่ยุ้ยโทรมาอีกรอบ คุยกันพักใหญ่ ก่อนจะไปทำกับข้าวรอพ่อแม่คุณชายมากินข้าวกลางวันด้วย แต่แล้วก็มีเสียง ติ๊งต่อง ชะโงกหน้าออกไปดูไปรณีย์มานี่หว่า คุณชายวิ่งลงไปรับมาให้ ก่อนจะเอามายื่นให้บอกว่า จากเมืองไทย เห็นลายมือแล้วรู้เลยว่าใคร รีบเปิดออกดู เท่านั้นแหละ บ่อน้ำตาตื้น ๆ ก็ล้นทะลักมาซะงั้น แอมเขียนการ์ดอวยพรกับดา แถมท้ายว่าอย่าลืม รอลุ้นให้มีน้องตัวเล็กไว ๆ ส่วนโอก็แนบการ์ดมา บอกเป็นตัวแทนจากทุกคนที่บ้าน ร้องไห้ไม่หยุด รีบโทรกลับไปหาแอม ดีใจกันใหญ่ ไม่น่าเชื่อ ของขวัญส่งถึงวันเกิดพอดี อะไรมันจะพอเหมาะพอดีขนาดนี้ สรุปว่าดีใจมาก ๆ บอกคุณชายว่านี่ไง โชคร้ายผ่านไป โชคดีก็มาอย่างรวดเร็ว คุณชายบอกว่าโชคดียังไม่หมด เพราะว่าเมื่อเช้านี้เขาสั่งมือถืออันใหม่ให้อีกแล้ว อีก 2-3 วันคงได้แล้ว เย้ หลังมือกลางวันกับพ่อแม่คุณชาย (ยังไม่ได้แกะของขวัญจากพวกเขาเลยว่าให้อะไร) ก็มานั่งเช็คเมล์ ได้รับอีการ์ดจากคุณป้า เปิดดู น้ำตาปริ่มอีกหน อยากบอกว่ารักคุณป้าเหมือนกัน ไม่ต้องกลัวว่าหลานคนนี้จะไม่รักไม่คิดถึง คิดถึงตลอดเวลาแหละ แล้วสิ่งที่ไม่น่าเชื่ออีกอย่างคือ พี่บุ๋มส่งเมล์มาอวยพร แถมบอกว่ากำลังยุ่งแต่คิดถึงตลอด น้ำตาที่กำลังปริ่ม ๆ ก็ไหลออกมา คนแข็ง ๆ อย่างพี่บุ๋มจะพูดแบบนี้ มีความสุขจริง ๆ เลยเรา เมื่อต้องมาอยู่ไกลกันถึงรู้ว่า ที่แท้ทุกคนก็รักและห่วงเราไม่เปลี่ยนแปลง โทรศัพท์มาอีกแล้วจากใคร โอน่ะเอง พูดเร็วจัง บอกการ์ดกำลังจะหมด แต่อยากให้พี่สาวคนนี้มีความสุขมาก ๆ แต่เอ รู้สึกยังขาดไปอีกคนนะ พ่อนั้นเอง คิดว่าคงรอเลิกงานกลับบ้านก่อน จะได้ให้อาแมวได้คุยด้วยมั้ง รอไปก่อนแล้วกัน พี่คนนี้ หลานคนนี้ ลูกคนนี้ เพื่อนคนนี้ อยากบอกให้รู้ว่า ไม่ต้องเป็นห่วง มีความสุขจริง ๆ แต่คิดถึงทุกคนที่บ้านมาก ๆ ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่คิดถึงคนทางโน้น วันนี้เก๋แก่ขึ้นไปอีกปีแล้ว (แก่มาก ๆ ) โตเป็นผู้ใหญ่มีครอบครัวกับเขาแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงและกังวลเก๋ ขอแค่ให้รักและคิดถึงเก๋ก็พอ (เหมือนลิเกไปไหน แต่อยากได้จริง ๆ กลัวทุกคนจะลืมเก๋) ไปก่อนดีกว่า เพราะเดี๋ยวต้องทำกับข้าวใหม่อีก ตอนเย็นเพื่อนคุณชายจะมากินข้าวด้วย เมื่อวานคุณชายก็ช่วยทำเค้ก ไว้จะถ่ายรูปมาให้ดูทีหลังนะ ตอนนี้ต้องไปแหย่คุณชายก่อน อุตสาห์ลางานมาอยู่ด้วย แล้วอย่างนี้หรือจะไม่ให้รักน่ะ ตอนแรกว่าบ่ายนี้จะออกไปดูเขาแห่ขบวนคาราวานกัน แต่หิมะเจ้ากรรมดันตกอีก ลมก็พัดแรง หนาวมาก เลยเลิกล้มความตั้งใจ อยู่บ้านกันดีกว่า Home sweet home มาช่วยทำเค้ก ยังไม่ทันเสร็จดีเลย ถ่ายรูปอีกแล้ว ตอนอาหารเต็มโต๊ะไม่ทันได้ถ่ายรูป รีบกินนึกขึ้นได้ก็หมดซะแล้ว แต่ไม่เป็นไร ถ่ายเก็บไว้เป็นหลักฐานซะหน่อย เดี๋ยวตอนเย็นถ้าถ่ายรูปใหม่ แล้วจะมาใส่เพิ่มนะ   Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2549 21:13:17 น. Counter : 482 Pageviews.   7 comment Share Tweet

Valentinstag '06 เมื่อวานเป็นวันแห่งความรัก แต่ก็คงจะเฉพาะที่บ้านเรามั้งที่จะดูว่ามันเป็นวันที่พิเศษอีกวันหนึ่ง แต่สำหรับคนที่นี่ วันนี้ก็ไม่แตกต่างอะไรไปจากวันธรรมดา คนที่นี่เขาไม่ค่อยให้ความสำคัญกับวันนี้กันเท่าไหร่ จริง ๆ เมื่อก่อนนี้ ไอ้เราก็ไม่ค่อยจะให้ความสำคัญอะไรกับวันนี้เหมือนกัน แต่ว่าตอนนี้มันเปลี่ยนไป มีคนที่รักอยู่ใกล้ ๆ ก็อยากจะทำอะไรให้มันดูพิเศษขึ้นมานิดนึง จริง ๆ ทุก ๆ วัน ก็ทำอะไรให้มันพิเศษอยู่เป็นประจำ แต่ว่าน่านะ ขอเพิ่มความหวานอีกนิดดีกว่า ได้การ์ดเชิญจากคุณชายให้ไปทานข้าวใต้แสงเทียนกันเมื่อตอนปีใหม่ ก็ว่าจะเก็บเอาไว้ใช้ในวันวาเลนไทน์นี้แหละ ปรากฎว่าเมื่อวันจันทร์ คุณชายดันมาบอกว่าต้องไปซ้อมดนตรีในเย็นวันอังคาร (วาเลนไทน์)ไอ้เราก็องค์ลงในทันที ไม่เข้าใจว่าหัวหน้าวงเขาไม่รู้หรือไงวันนี้มันเป็นวันอะไร กว่าที่คุณชายจะอธิบายให้เข้าใจได้ว่า คนที่นี่เขาไม่สนใจวันนี้กัน เราก็ได้แต่งอนไปตามระเบียบ ตื่นเช้ามาจัดแจงเรื่องอาหารให้คุณชายเรียบร้อย ก็ล้มตัวลงนอนต่อ ก่อนจะไปทำงาน คุณชายก็ตามมาบอกว่า อย่างอนนะ เอาไว้ไปกินข้าวกันวันหลัง (จริง ๆ นะ หายงอนไปทั้งนานแล้ว ลืมไปแล้วด้วยซ้ำ) กำลังนอนเคลิ้ม ๆ อยู่เลย เพื่อนดันโทรมาปลุก คุยซะคอแห้ง เดินเข้าครัว เปิดประตู โอ้แม่เจ้า ไม่อยากจะเชื่อ คุณชายของเราทำเซอร์ไพรส์ ดอกไม้พลาสติก (เขาบอกว่าจะได้เก็บไว้ตลอดไป) ช็อคโกแลต พร้อมข้อความสั้น ๆ แสดงความรักเล็ก ๆ น้อย วางไว้อย่างดีบนโต๊ะ ไอ้เราก็ยิ้มแก้มแทบปริ หัวเราะร่า จนเพื่อนนึกว่าเป็นบ้า เลยต้องรีบตัดบท เพราะจะต้องทำเค้กเซอร์ไพรส์เขาบ้าง งมอยู่กับการทำเค้ก จนไม่ได้กินข้าวกลางวัน ไม่ค่อยจะถูกชะตากับเค้กที่ต้องใช้ครีมเท่าไหร่ ประมาณว่าตีครีมแตกทุกที แต่คราวนี้ฉันต้องทำให้ได้ ท่องเอาไว้ในใจ ไม่สวยไม่เป็นไร เอาอร่อยไว้ก่อนดีกว่า ยังไม่ทันจะเสร็จดีเลย มีเซอร์ไพรส์รอบ 2 จากคุณชาย โทรมาบอกว่ากำลังจะกลับบ้าน อยากกลับมาดื่มกาแฟตอนบ่ายด้วย(ธรรมเนียมของคนที่นี่ นิยมดื่มกาแฟ กินเค้กกันตอนบ่าย 3-4 โมงกัน)ไอ้เราก็ได้แต่ อะไรนะ โอเค ๆ แค่นี้นะ เร่งมือทำแถบแย่ มาเจอเซอร์ไพรส์เราบ้างดีกว่า พอคุณชายเห็นเค้กที่ทำไว้ให้ พร้อมด้วยน้องหมีน่ารัก 1 ตัว แค่นี้คุณชายก็ยิ้มไม่หุบ ก่อนจะชมออกมาว่า อร่อยจัง แล้วนี่ก็เค้กที่บรรจงทำด้วยใจไง เป็นเค้กคาปูชิโน่ ของเซอร์ไพรส์จากคุณชาย เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เต็มไปด้วยใจ 5555 และแล้ว เขาก็จากไปซ้อมดนตรี กว่าจะกลับก็เล่นเอาดึก ส่วนเราก็มานั่งเขียน blog อยู่นี่ไง   Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2549 19:51:18 น. Counter : 696 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง 11-02-06 ไม่ได้เขียนไดอารี่มานานแล้ว เพราะว่าไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่ ชีวิตเหมือนเดิมทุก ๆ วัน เป็นอะไรที่วนเวียนซ้ำซาก เลยไม่ค่อยมีอารมณ์เขียนเท่าไหร่ แต่พอมามีบล็อคกับเขา ก็จุดประกายขึ้นมาใหม่ อยากเขียนขึ้นมาอีกครั้ง แต่ดันไปบ้าเขียนแต่เรื่องเก่า ๆ อยู่ แต่มานั่งคิดว่า ถ้าเอาแต่เขียนเรื่องเก่า ๆ เรื่องของวันนี้ไม่ได้เขียนเลย วันข้างหน้าก็ต้องมานั่งตามเขียนเรื่องของวันนี้ให้เป็นเรื่องเก่า ๆ แน่เลย เลยต้องแบ่งแยกซะแล้ว จริง ๆ ช่วงนี้ไม่มีอะไรใหม่ ๆ เลย หลังจากปีใหม่มานี่ เป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก เพราะคุณชายต้องไปทำงานที่ต่างเมืองตั้ง 1 อาทิตย์ ไม่ได้เจอกันเลย กลับมาก็งานเยอะ แล้วก็ต้องไปต่างเมืองอีกครั้ง 1 อาทิตย์เหมือนเดิม แต่คราวนี้กลับมาพร้อมกับป่วยมาด้วย จนถึงวันนี้ยังไม่ค่อยดีขึ้นเลย เข็นให้ไปหาหมอก็ดื้อยิ่งกว่าเด็ก ไม่ยอมท่าเดียว แล้วมันจะหายไหมนี่ เฮ้อ ปีนี้หนาวนานจัง 2-3 วันก่อน ฝนตกหนัก หิมะละลายไปหมดเลย แต่เมื่อวานตื่นขึ้นมา ลงมาข้างล่าง อะไรกันนี่ ขาวโพลนไปหมด หิมะตกตลอดวัน ตลอดคืนเลย เมื่อไหร่จะหมดหนาวซะทีนะ วันนี้ต้องขอปรบมือให้กับเหรียญทองโอลิมปิก 2 เหรียญแรกของเยอรมัน คุณชายยิ้มหน้าบาน นั่งเกาะขอบจอไม่ยอมห่าง ขอเปลี่ยนช่องยังไม่ยอมเลย ดูเขาสิ เสาร์-อาทิตย์น่ะ โทรทัศน์เป็นของเขา เก๋ไม่มีทางได้แตะต้อง เฮ้อ เย็นนี้มีงานวันเกิดครบรอบ 40 ปี ของเพื่อนที่บริษัทคุณชายเขา แปลกนะ ที่บ้านเราวันเกิดไม่ค่อยมีความสำคัญเท่าไหร่ ไม่ค่อยมีงานเลี้ยงเท่าไหร่ แต่ที่นี่ให้ความสำคัญไม่ใช่น้อย ยิ่งเป็นครบรอบ 30, 40, 50, 60, 70, 80 ปีนะ เขาจะจัดเป็นงานใหญ่ ไม่อยากไปหรอกวันนี้ แต่ว่าพวกเพื่อน ๆ เขาอยากกินอาหารไทยที่เผ็ด เลยคิดว่าจะทำน้ำตกหมูไปให้ซะหน่อย เดี๋ยวจะได้รู้กันล่ะว่าเผ็ดนะ มันหมายความว่าอย่างไร เผ็ดในความรู้สึกเขาน่ะ ประมาณใส่พริกไทยในซุปเยอะ ๆ เขาก็เผ็ดกันแล้ว 5555 เดี๋ยวได้รู้จักเผ็ดแน่ ๆ   Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2549 22:47:02 น. Counter : 432 Pageviews.   4 comment Share Tweet

• vivianyoong
• DesperateMommy
• Kleine junge Hexe !
• Amber n the Gang
• Picike
• asita
• gadeja
• Febie
• Jingjo72
• Webmaster - BlogGang

• ลองดู (พจนานุกรม)
• บ้านพี่หมูแดง
• เวปของเก๋
• Facebook
• BlogGang.com