ถึงอยู่ห่างยากเอื้อมเหมือนสุดฟ้า
ถึงอยู่ห่างยากเอื้อมเหมือนสุดฟ้า
ท้องนภาขีดเส้นมาแบ่งกั้น
แต่หัวใจยังเชื่อมโยงมาผูกพัน
แม้ตะวันลาลับอับแสงจาง
ถึงตอนนี้ท้องฟ้าจะมืดมิด
แต่ยังคงครุ่นคิดไม่เว้นว่าง
ทุกนาทียังห่วงใยไม่วายวาง
ด้วยรักไม่จืดจางจากหัวใจ
ยังเฝ้ารอเฝ้าฝันให้ถึงวัน
วันที่เธอกับฉันไม่ไปไหน
ได้อยู่เคียงเดินเคียงยินเสียงใจ
จับมือไว้ไม่ห่างไกลเหมือนผ่านมา...
จังหวะเดินเหมือนเส้นทางตัวโน้ต
จังหวะเดินเหมือนเส้นทางตัวโน้ต
บ้างมีโดดสูงต่ำและลากเสียง
บ้างมีย้ำอยู่กับที่คอยเพื่อนเคียง
บ้างมีหยุดเพื่อเงียบเสียงให้เพื่อนไป
จังหวะเดินเมื่อมีเริ่มก็มีจบ
เมื่อมีจากก็มีพบเพื่อเริ่มใหม่
ให้บรรเลงอีกเพลงหมุนเวียนไป
ให้ก้าวเดินต่อไปในเส้นทาง...
ฟ้าเป็นใจ
ใครคนหนึ่งยืนรอรถเมล์อยู่
จากที่มองมองดูฟ้าแจ่มใส
แต่แล้วกลับมืดครึ้มลงทันใด
ฟ้าช่างไม่เป็นใจเอาเสียเลย
ไม่มีร่มไม่มีเสื้อกันฝน
แล้วจะทนได้ไงโอ้อกเอ๋ย
คนรอบข้างไม่ใช่คนคุ้นเคย
ยากหยิบยืมยากเอ่ยขอร่วมทาง
ขณะที่ฝนตกหนาเม็ดเข้า
สายตาเขาให้บังเอิญมองข้างข้าง
จึงได้เห็นมีคนมาตั้งวาง
ขายร่มอยู่ริมทางเลยซื้อไป
คนขายของยิ้มแย้มมีความสุข
ดูท่าทางสนุกไม่หวั่นไหว
เหมือนกับบอกขอบคุณฟ้าเป็นใจ
ฝนตกมาเมื่อไหร่ฉันยินดี...
ถ้าเธออ้างว้างเปล่าเปลี่ยวบอกกันนะ
ถ้าเธออ้างว้างเปล่าเปลี่ยวบอกกันนะ
ฉันนั้นจะอยู่ข้างข้างไม่ไปไหน
จะคอยกอดคอยปลอบให้แรงใจ
ส่งผ่านความห่วงใยไปถึงเธอ
เธอยังมีเพื่อนดีดีอยู่อีกมาก
ไม่ลำบากเพื่อนพร้อมช่วยเสมอ
แค่ระบายความทุกข์ที่เธอเจอ
เชื่อนะเออเธอไม่มีวันเดียวดาย...
ฝากรักไว้
ฝากรักไว้ เติมแสงดาว เหนือฟ้ากว้าง
ฝากรักไว้ เพื่อสรรสร้าง ให้โลกสวย
ฝากรักไว้ ใต้อ้อมกอด ลมระรวย
ฝากรักไว้ เพื่อหวังช่วย ฟื้นแผ่นดิน
ฝากรักไว้ ให้กระจาย ทุกท้องที่
ฝากรักไว้ ด้วยไมตรี เหนือโขดหิน
ฝากรักไว้ ตามสำเนียง ให้ได้ยิน
ฝากรักไว้ ไม่ให้สิ้น กาลเวลา...