| |
||||||||||||||
ผ่านพบจูปิเตอร์ (6)
ผมเข้ามาทำงานที่นี่หลังเตอร์หลายปีอยู่ ตอนเข้ามาแรก ๆ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าที่นี่มีปัญหาอะไรกัน ผมก็ทำงานของผมไป ผมได้มีโอกาสคุยกับหลายคนที่เข้ามาทักทาย (แรกเริ่มผมก็มีมนุษยสัมพันธ์ดีอยู่นะ ไม่ใช่เป็นคนไม่สุงสิงกับใคร) บางคนที่เคยคุยกันตอนนี้ก็ยังอยู่ แต่ก็มีหลายคนที่ไม่ได้อยู่แล้ว ที่นี่มีคนลาออกทุกปี คนน้อยลงเรื่อย ๆ บริษัทก็ขาดทุน ไม่มีโบนัสอีกแล้ว คนที่ยังอยู่คือคนที่ผูกพันและรักบริษัทนี้มาก เตอร์คือหนึ่งในนั้น ผมคิดว่าเตอร์จะอยู่ไปเรื่อย ๆ จนกว่าบริษัทจะเจ๊ง ส่วนผมผมคิดว่าผมคงออกก่อน เพราะจริง ๆ ที่บ้านก็อยากให้ออก เพราะเป็นห่วงเรื่องสุขภาพ ตอนนี้ที่ผมอยู่คืออยู่เป็นเพื่อนเตอร์จริง ๆ ถ้าไม่มีเตอร์ ผมคงกลับไปที่ทำงานเก่า (ผมกลับได้ ไม่มีปัญหา) หรือไม่อีกทาง ผมจะไปอยู่ในที่ที่ทำงานแล้วสบายตัวกว่า เพราะที่นี่งานมันหนัก มีปัญหาหลายอย่าง แล้วผู้จัดการที่ควรจะจัดการก็ไม่ลงมาจัดการปัญหา ปล่อยให้พนักงานจัดการกับปัญหาที่เจอกันเอง บางคนอยู่ดี ๆ ก็โดนเพื่อนร่วมงานหาเรื่อง เตอร์ก็เคยโดน คนไม่เคยโดนไม่รู้หรอก คนที่ชอบหาเรื่องคนอื่นสมควรโดนคนอื่นหาเรื่องกลับ นอกจากมีคนชอบหาเรื่องแล้ว ก็ยังมีคนชอบติ ติดนิสัยติคนอื่นเป็นกิจวัตร แล้วไม่รู้ตัวด้วยนะว่าตัวเองทำให้คนอื่นรู้สึกไม่ดี ยังมีคนขี้โกง ยังมีคนชอบประจบนาย สารพัด เป็นบริษัทที่น่าอยู่สุด ๆ (ประชด) คิดดูดิ เตอร์ต้องอยู่ในสังคมแบบนี้เขาต้องเจ็บปวดขนาดไหน ตัวผมน่ะไม่รู้สึกอะไรหรอกครับ ถ้าบริษัทไม่ต้องการผม ผมพร้อมไปอยู่แล้ว ไม่อาลัยอาวรณ์ เฉย ๆ ชิล ๆ ที่ยังอยู่คืออยู่เป็นเพื่อนเตอร์จริง ๆ อยากให้รู้
ผ่านพบจูปิเตอร์ (5)
ที่นี่จะเป็นที่ที่มีการให้คะแนนในงานที่แต่ละคนทำ ทุกคนจะมีคะแนนคนละสิบคะแนนที่สามารถนำไปมอบให้เพื่อนได้ในแต่ละวัน บางคนจะใช้คะแนนที่ตัวเองมีแจกให้เพื่อนทุกคนจนหมด แต่เตอร์จะต่างออกไป เตอร์ไม่ได้ให้ทุกคนทุกวัน เตอร์จะมีคะแนนเหลือ เตอร์เคยบอกว่าใครที่ไม่ได้คะแนนแล้วอยากได้คะแนนสามารถมาซื้อคะแนนที่เตอร์ได้ เตอร์ขายคะแนนละห้าบาท ก็ไม่รู้ว่าขายได้บ้างรึยัง ไม่เคยได้ถาม ก็เอาเป็นว่าใครที่ไม่ได้คะแนน แล้วอยากได้คะแนนมากก็ไปขอซื้อที่เตอร์แล้วกัน วินวินกันทั้งคู่ คนหนึ่งได้ตังค์ คนหนึ่งได้คะแนน เยี่ยม! ผ่านพบจูปิเตอร์ (4)
เอาจริง ๆ นะ ผมกับเตอร์จะไม่มีทางมาเจอกันได้ ถ้าผมไม่อกหัก นี่เป็นเพราะผมอกหัก ผมจึงออกจากที่ทำงานเก่ามา พี่ที่ทำงานเก่าบางคนก็ไม่รู้ว่าผมหายไปไหน ในวันที่ผมทำใจได้แล้ว แล้วแวะไปเยือนที่ทำงานเก่า พี่ที่อาวุโสถึงขั้นแปลกใจ "มาได้ยังไงเนี่ย" พี่เขาแปลกใจและประหลาดใจมาก ๆ กับการมาของผม ผมตอบพี่เขาไปว่า ความจริง... ที่นี่อยู่ในสายตาผมตลอด เพียงแต่ผมไม่ได้แสดงตัว และที่ไม่ได้แสดงตัวหรือหายไปนั่นเป็นเพราะปัญหาสุขภาพ นี่ผมพูดเรื่องจริง เพราะตอนนี้ผมมีปัญหาเรื่องสุขภาพจริง ๆ ผมกำลังรักษาตัวจากผลข้างเคียงจากการกินยาจิตเวชมานาน ผมไม่ได้โกหก ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงโกหก เพราะผมคงไม่สามารถพูดได้ว่าผมอกหักพี่ ไอ้คนนั้นมันทำผม ที่ผมกล่าวมานี้ ผมแค่อยากบอกว่าผมไม่สนับสนุนให้มีความรักในที่ทำงานครับ ใครที่มีความรักดี ๆ กันอยู่ ถ้าถึงวันหนึ่งทะเลาะกัน ไม่ต้องเรียกให้ผมไปเคลียร์นะครับ กรุณาเคลียร์กันเอง เพราะปัญหาชีวิตของผมมันเยอะพอตัวแล้ว เรื่องผมกับเตอร์ มันไม่มีทางที่จะรักเกินไปกว่าเพื่อนแน่นอนครับ เพราะว่าผมมีแฟนแล้วครับ ผ่านพบจูปิเตอร์ (3)
เขียนถึงข้อเสียของเตอร์ไปแล้ว จะไม่เขียนถึงข้อดีของเตอร์ มันก็ดูจะน่าเกลียดไป ข้อดีของเตอร์ คือ ไม่ว่าเตอร์จะเกลียดคุณหรือไม่ชอบคุณแค่ไหน เตอร์จะไม่แสดงออก เป็นคนที่น้ำขุ่นไว้ใน น้ำใสไว้นอก เตอร์จะคุยกับคุณอย่างเป็นปกติ เตอร์เป็นคนซ่อนอารมณ์เก่ง ถ้าคุณไม่ได้อ่านบันทึกของเขา คุณจะไม่รู้เลยว่าเขารู้สึกอย่างไร และนอกจากจะซ่อนอารมณ์เก่งแล้ว เตอร์ยังเป็นคนช่างคิด ซ่อนอะไรบางอย่างในงานเขียน บางครั้งก็มีคำถามซ่อนอยู่ คนที่ไม่ได้ตอบคำถาม คนนั้นคือคนที่ไม่ได้อ่านงานเขียนเตอร์ ซึ่งถ้ามันบ่อยเข้า ก็เป็นชนวนให้เตอร์โกรธได้ แต่อย่างที่บอกไปข้างต้น คุณจะไม่รู้หรอกว่าเตอร์โกรธ เพราะเตอร์จะปฏิบัติกับคุณด้วยดีเหมือนเดิม ผ่านพบจูปิเตอร์ (2)
ถ้าให้เขียนถึงข้อเสียของเตอร์ละก็ ก็จะมีอยู่อย่างหนึ่ง ที่เห็นได้ชัด นั่นคือ เวลาเตอร์มีอารมณ์ หมายถึงอารมณ์โกรธ เตอร์จะขึ้นสุดมาก และเอาลงยากสุด ๆ
การเล่นตลก หรือส่งมุกให้เตอร์เล่น ไม่ช่วยให้บรรเทาเบาบาง การส่งธรรมะให้เตอร์อ่านก็ไม่ได้ช่วยเช่นกัน เพราะฉะนั้น มันจะมีอยู่วิธีเดียวที่จะทำให้เตอร์หาย นั่นคือ อย่าทำให้เขาโกรธ ซึ่งเป็นวิธีที่ต้องขอความร่วมมือจากทุก ๆ คน ซึ่งมันก็ยากอีก ร้อยพ่อพันแม่ ความคิดแตกต่าง นิสัยแตกต่าง จะมาทำให้ถูกใจเตอร์ทั้งหมด มันเป็นไปไม่ได้ เราเองยังทำให้ถูกใจเตอร์ไม่ได้เลย เราพร้อมลบ แต่เขาพร้อมบวก เรื่องจะทำให้เตอร์อารมณ์เย็นลง มันจึงเป็นเรื่องยาก ใครทำให้เตอร์อารมณ์เย็นลงได้ เอาไปเลยหนึ่งล้าน หมายถึงหัวล้านนะ เพราะเราไม่มีตังค์ นั่นคือข้อเสียของเตอร์ ส่วนข้อเสียของเราเหรอ ไม่มี... ไม่มีก็แปลกแล้ว ก็เห็นกันได้อยู่ชัด ๆ นั่นคือ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ยังไงล่ะ ไม่สุงสิง ไม่ทักทายใคร ถ้าไม่มีเตอร์ ก็คงไม่ได้เป็นเพื่อนกับใคร และถ้าไม่มีเตอร์ เราคงไปจากที่ตรงนี้แล้วตอนนี้ ที่ยังอยู่ก็เพราะเป็นห่วงเตอร์นั่นแหละ ไม่รู้ว่าจะเย็นกี่โมง ห้าโมงเย็น หรือหกโมงเย็น แต่ถ้าถามเตอร์ เตอร์คงตอบว่า "ทุ่มแม่งเลย!!"
|
comicclubs
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [?] Group Blog All Blog Friends Blog
|
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
