เป็นเรื่องราวของสองศรีพี่น้อง หนีรักมาพักร้อน เลือกเข้าร่วมทริปดำน้ำดูฉลามจากในกรง

เมื่อเซ็งกับชีวิต ก็ขอท้าทายชีวิต...ดูสักครั้ง

แต่แล้วสายต่อกรงจากเรือเกิดขาด กรงที่ขังสองสาวหลุดร่วงดิ่งสู่ก้นทะเลกว่า 47 เมตร ภายใต้ความกดของน้ำ อากาศที่กำลังจะหมด และฉลามที่รายล้อม พวกเธอจะเอาชีวิตรอดจากสถานการณ์นี้อย่างไร!

ทีแรกก็คิดว่าจะเป็นหนังขายฉลามบ้าเลือดไล่งับคน แต่จริงๆหนังแทบไม่ได้โฟกัสฉลามเลย ฉลามเป็นเพียงองค์ประกอบหนึ่งของสภาวะกดดันที่หนังสร้างขึ้นให้ตัวละครเท่านั้น

ถ้าเราต้องติดอยู่ใต้ก้นทะเลแบบนั้นจะเป็นยังไง
ถ้าออกซิเจนกลายเป็นนาฬิกา ค่อยๆนับเวลาชีวิตเราให้ถอยหลังหมดไป จะเป็นยังไง

ตัวละครมีช่วงเวลาสติแตกลำไย และมีช่วงสถานการณ์ที่ผลักดันให้ตัวละครต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง ส่วนตัวไม่ได้รำคาญตัวละครเลย กลับชอบที่พวกเธอไม่ได้เก่งเกินไป ไม่ได้ฉลาดเกินจริง เป็นคนธรรมดาที่หากเกิดกับเราก็คงเป็นแบบนั้นแหละ 55+ ชอบความเรียลตรงนี้

ช่วงฉากจบอาจดูปาหมอนและไม่เป็นที่ชื่นชอบของหลายๆคน แต่กับเรา เราว่า เราชอบอะ มันออกตลกร้ายดี ชอบอะไรที่มันไม่สวยหรือพาฝันแบบนี้

ชีวิตมันก็แบบนี้...

เพราะ Dunkirk คือเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นจริง ในสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่อทหารอังกฤษและฝรั่งเศสกว่า 400,000 นาย ถูกกดดันจนต้องถอยหล่นไปติดอยู่ที่หาดDuknkirk เรือใหญ่ไม่สามารถเทียบท่ามารับพวกเขาได้ เพราะน้ำตื้นเกินไป แล้วยังถูกเครื่องบินฝ่ายนาซีทิ้งระเบิดโจมตีตลอดเวลา สิ่งที่โนแลนต้องการคือทำอย่างไรที่จะพาเราเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้น ความรู้สึกนั้น ความสิ้นหวังหวาดกลัวนั้นมากกว่า

หนังไม่ได้เชิดชูวีรกรรมของทหาร กลับกันเขาทำให้ทหารกลายเป็นมนุษย์เหมือนกันกับเรา เราจะได้เห็นทหารที่สอดส่ายสายตามองหาการ 'เอาชีวิตรอด' เมื่ออยู่ในสถานที่ที่เกือบปิดตาย คล้ายอยู่บนขอบเหวที่ไปต่อไม่ได้ แม้มองเห็นบ้านที่อยู่อีกฝากฝั่งก็ตาม

ชอบการเล่าด้วยมุมกล้องแคบๆให้เห็นเฉพาะสีหน้าคน และการเล่าเรื่อง 3 มุม (บนฟ้า ท้องน้ำ และหาดทราย) ผ่านลูปเวลาที่ยาวนานต่างกันแล้วเอามาบรรจบกันในตอนท้าย

แต่ดนตรีประกอบคิดว่าบีบบิ๊วมากไป จนเหมือนยัดเยียดอารมณ์กดดันกัน จะชอบเสียงนาฬิกาดัง ติ๊กๆๆ คลอเบาๆเหมือนจะนับถอยหลังอะไรสักอย่าง อย่างนี้สิดี น้อยๆแต่ลึกและลุ้นดี