Group Blog All Blog
|
เป็นแม่ซิดต้องอดทน ตอนที่ 9 เด็กหญิงจอมเขมือบ แม่เคยบอกหนูบ่อยๆ ว่า สิ่งที่แม่หนักใจที่สุดกับหนู ก็คือเรื่องอาหารการกินและระบบขับถ่าย ระบบย่อยอาหารของหนูนี่ล่ะค่ะ อย่างที่หนูเคยแอบเม้าท์แม่ไว้ตั้งบ่อย ว่าแม่อ่ะเป็นจอมอ่าน อ่านหนังสือโน่นนี่นั่น กองพะเนิน แล้วก็เก็บมาคิดโน่นคิดนี่เป็นตุเป็นตะของเค้าไปเรื่อย (แต่ก็เพราะเป็นห่วงหนูแหละ หนูรู้) แม่สยองมาก เวลาอ่านหนังสือถึงเรื่องเด็กแหวะนม เด็กแพ้อาหาร อาเจียน หายใจไม่ออก ท้องผูก ท้องเสีย สารพัดโรค แม่แสนจะพารานอยด์ กลัวที่สุด เป็นสาเหตุว่าทำไม ตอนหนูเกิดเดือนแรก แม่ถึงต้องพกสมุดจดรายละเอียดการอึ ฉี่ กินนม ตื่นนอน นอนหลับของหนูซะขนาดนั้น มีดาวน์โหลดตารางจากอินเตอร์เนตมากรอกเวลาเองซะด้วย ป่าป๊าเห็น ป่าป๊ายังงงว่าทำไมทำไมเนี่ย แต่แม่เค้าก็ดันทุรังทำไป เพราะสบายใจของเค้าล่ะค่ะ หนูก็ไม่ว่าไร เพราะหนูไม่ได้จดเองนี่ อิอิ แต่แม่ก็บอกว่าแม่โชคดีมาก เพราะหนูไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องการกิน แถมไม่ค่อยแหวะนม แม่บอกว่า ตอนหนูเล็กๆ หนูเคยแหวะนม แค่ครั้งหรือสองครั้ง แม่หัวใจแทบวาย (ตอนแรกหนูว่าเว่อร์ แต่พอมาคิดดู น่าจะจริง กลัวจังเลยอ่ะแม่เนี่ย) เวลาได้ยินเสียง สำลัก ค่อกๆ แค่กๆ แม่ก็ทำอะไรไม่ค่อยถูกแล้ว กลัวหนูหายใจไม่ออก แถมหนูชอบสะอึกด้วยสิ - หนูเป็นเด็กที่สะอึกเก่งมากเลยค่ะ หนูสะอึกเกือบทุกวัน จนตอนนี้อายุขวบกว่า หนูก็ยังสะอึกบ่อยๆ เวลาหัวเราะมากๆ ต้องตบท้ายด้วยสะอึก ไม่งั้นไม่ครบสูตร หนูก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ก็เป็นทู้กทีสิน่า ระบบขับถ่ายหนูก็ใช้ได้ค่ะ หนูเคยท้องผูกเมื่อตอนยังตัวจิ๋ว แค่ครั้งเดียว ตอนนั้นแม่ชงนมผงให้หนูกิน ไม่อยากบอกยี่ห้อ เดี๋ยวเค้าจะขายไม่ออกเพราะหนู หนูกินไปแค่ครั้งเดียว ประมาณ สองสามออนซ์ - แค่นั้นได้เรื่องเลยค่ะ หนูไม่อึอยู่ประมาณสามวัน ทั้งที่ปกติหนูอึทุกวัน วันละครั้งถึงสามครั้ง (ปกติของเด็กทารกอายุ 2 เดือน) คุณแม่เจ้าเก่า รีบโทรไปโรงพยาบาล หวังให้คุณหมอ คุณพยาบาลช่วยแก้ปัญหา คุณพยาบาลบอกให้แม่ให้น้ำส้มหนูกิน - .... แนะนำแบบนี้ไม่ถูกใจแม่เลย เพราะตามหนังสือ (สไตล์แม่ - เชื่อตัวเองมากกว่าคนอื่นประจำ) บอกไว้ว่า เด็กเล็กแบบหนู ยังไม่ควรกินน้ำส้ม กระเพาะหนูยังรับไม่ได้ แม่ก็รับคำ แต่ชัวร์ว่าไม่ทำตามแน่ คุณพยาบาลบอก ถ้าไม่ดีขึ้นให้มาหาคุณหมอนะคะ แม่ไม่รู้ทำไง กำลังจะเก็บเสื้อผ้าไปโรงพยาบาลให้หนูแล้ว บังเอิญพี่กุ๊ก (พี่สาวที่ทำงานในออฟฟิศ) ก็เป็นเหมือนนางฟ้ามาโปรด พี่กุ๊กจัดการเหลาสบู่ก้อน ให้เป็นแท่งเล็กๆ แหลม ๆ แบนๆ แล้วก็สวนก้นให้หนู แป๊บเดียวค่ะ - หนูร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆๆๆ เบ่งอึเหนียวๆ ออกมาเยอะมาก (เพราะสะสมไว้หลายวัน) แม่สงสารหนูมาก แต่กึ่งๆ ประหลาดใจที่วิธีง่ายๆ ช่วยทำให้หนูสบายท้องได้ในเวลาไม่ถึงสิบนาที- กินนมแม่ไม่เคยประสบปัญหาท้องผูกหรอกค่ะ - หลังจากนั้น แม่ก็ไม่ยอมให้หนูกินนมผงยี่ห้อนี้อีกเลย - แต่ยังไม่เข็ด ทดลองยี่ห้อใหม่ไปเรื่อย แต่ไม่เคยท้องผูกแบบคราวนั้นอีกแล้วค่ะ แต่สิ่งที่ทำให้แม่มีความสุขที่สุดคือ หนูเป็นเด็กกินง่าย กินเก่ง หนูเริ่มกินข้าวและน้ำส้มก็ตอนอายุครบหกเดือนเต็ม เข้าเดือนที่เจ็ดโน่นแหละค่ะ ตามหนังสือ (อีกแล้ว) เค้าบอกแม่มาว่า ระบบย่อยอาหารหนูพร้อมแล้วที่จะรับอาหารอย่างอื่นนอกจากนม ขนาดน้ำเปล่า แม่ยังไม่ยอมให้หนูดูดเลย (เพราะหนังสือเค้าว่าไว้) ให้หนูกินแต่นมอย่างเดียว ห้ามดูดน้ำ แต่ทนกระแสเรียกร้องจากอาม่าและอากงไม่ไหว ใครให้น้ำหนูกิน แม่ก็ได้แต่มองตาปริบๆ (คัดค้านอยู่ในใจ ... ไม่ออกเสียง) มื้อแรกที่หนูได้กินอาหารใหม่ๆ ก็คือ ข้าวโจ๊ก บดเละสุดๆ เหลวเป๋วยังกะน้ำข้าว หนูก็กินแบบไม่อิดออด แม่แสนจะดีใจ หลังจากนั้น ไม่ว่าจะกี่มื้อ - หรือเมนูจะเป็นอะไร หนูก็กินได้หมด กินเกลี้ยงไม่เหลือหรอ แถมไม่เคยมีอาการท้องผูก ท้องเสีย ตอนเช้าๆ อากงชอบป้อนขนมปังให้หนูกิน - แม่หนูไม่ค่อยอยากให้หนูกินหรอกค่ะ แม่ว่ามันหนักไป แต่ก็ยอมๆ หยวนๆ เพราะเห็นอากงมีความสุขที่ได้เอาหนมให้หนูกิน บางครั้งอากงยังเอาชาจีนที่อากงกิน ให้หนูจิบด้วยเลย - ขนมอะไรที่ว่าอร่อย ผลไม้อะไร อากงจัดให้หนู โดยมีแม่ยืนตาปริบๆ (ส่งเสียงคัดค้านในใจเงียบๆ...) หลังๆ แม่ก็ทำใจได้ - แม่บอกว่า ไม่อยากเครียด เพราะเดี๋ยวหนูโตขึ้น หนูก็ต้องกินโน่นกินนี่ โดยที่แม่ไม่ได้ดูแลอยู่ดี แค่รู้ว่าไม่ทำให้หนูเสียสุขภาพ แม่ก็สบายใจแล้ว แม่เป็นคนเตรียมข้าวให้หนูเองทุกมื้อ - บดข้าว บดผัก คั้นน้ำส้มให้หนูเองทุกวัน จนป่าป๊าบ่น ว่ามีพี่เลี้ยงไว้ทำไม จนหนูโตเกินสิบเดือนโน่นแหละค่ะ แม่ถึงยอมให้คนอื่นทำ เพราะไม่มีเวลาแล้ว และเห็นว่าหนูโตมีภูมิต้านทานแล้ว หนูกินข้าวเก่งทุกวัน - มาเริ่มเกเรไม่ยอมกิน ตอนอายุหนึ่งขวบ แม่กลุ้มเลยค่ะ กลัวหนูขาดอาหาร ตั้งแต่เด็กๆ เวลาใครว่าหนูอ้วน แม่จะเฉยๆ มาก เพราะแม่ว่าเป็นธรรมดาของเด็ก (จากหนังสือที่อ่าน...อีกแล้ว) เพราะตอนที่ยังไม่รู้จักเลือก ไม่รู้จักรสชาติ ไม่รู้จักเบื่อ มีอะไรก็กินเข้าไป เดี๋ยวพอถึงวัยที่เล่นเป็น รู้จักชอบไม่ชอบ รู้จักเบื่อ เดี๋ยวก็ไม่กิน ก็ผอมลงเอง เมื่อก่อน ป่าป๊ากับอาม่ากังวลมากว่าหนูจะอ้วนนนนนนนน ไม่หยุด - แม่กลับเฉยๆ (ตามทฤษฎี) ตอนนี้พอหนูไม่กินข้าว ก็กลัวหนูจะขาดอาหารอีก (เห็นไม๊ล่า แม่เค้าบอกแล้วไง) แม่อยากให้หนูกลับมาเป็นเด็กหญิงจอมเขมือบอีกครั้งจริงๆ แต่หนูคงไม่เอาแล้วล่ะค่ะ ขอลดความอ้วน จะได้เดินเก่งๆ แบบเพื่อนๆ คนอื่นๆ เค้ามั่ง แม่จะได้ไม่ต้องอุ้มหนูตัวอ้วนๆ ให้เมื่อยหลังแล้วไงคะ - หนูรักแม่นะเนี่ย ซิดนีย์
|
bizkiss
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
Link |
|||||||||||||
