สำหรับฉัน ความไว้วางใจต่อบุคคลอันเป็นที่รักนั้น ยังสามารถแตกยอดออกใบเป็นสิ่งที่ดีงามได้มากมายเหลือเกิน โดยพื้นฐานที่สุด การวางใจในความรักที่มีให้กัน ย่อมหมายถึงการให้เกียรติต่ออีกฝ่าย คือการเชื่อมั่นในส่วนดีของตนว่าเรามีดีพอที่เขาจะรักเราเพียงคนเดียวและนานเท่านานได้ อีกทั้งยังเป็นการเคารพนับถือในคุณค่าทั้งตัวเขาและตัวเรา รวมถึงเป็นเกราะป้องกันการหึงหวงอันเกิดขึ้นจากความหวาดระแวงที่ไร้เหตุสมควรอันใด

ด้วยดวงใจที่รู้แล้วว่า เมื่อมีความรัก ความไว้วางใจจะก่อตัวขึ้นอย่างไม่ต้องบังคับขู่เข็ญ และเมื่อความไว้วางใจมีอยู่อย่างเปี่ยมล้นแล้ว ความรักก็จะท่วมท้นมากขึ้นเช่นกัน ทั้งสองสิ่งนี้ดำเนินควบคู่อย่างมิอาจแยกจากกันได้เลยจริงๆ เพราะความเชื่อใจในความซื่อสัตย์ของชายที่ฉันรัก จึงทำให้ฉันมีความสุข และไม่เคยเลยสักครั้ง ที่ฉันหวั่นกลัวว่าคนรักจะไปมีใครอื่น

ทว่า ในความรักครั้งหนึ่ง ขณะที่ฉันยังเชื่อเสมอว่าเขาซื่อสัตย์ หากแต่ฉันกลับไม่เชื่อในความซื่อสัตย์ของตน กลัวใจตนเองไปปันให้ใครใหม่ ความกังวลนั้นกัดกินความสุขของฉันอย่างหยุดยั้งไม่ได้ ทั้งๆทีเลือกมีเขาอยู่ในชีวิตแล้ว แต่ไฉนความกลัวนั้นจึงเกิดขึ้นมาได้ หรือเป็นเพราะว่า สิ่งที่ฉันรู้สึกมิใช่ “ความรัก”

“เราไม่สามารถรักใครได้เลย ถ้าเราไม่เคยรักตัวเอง” มันจะต่างอะไรกับ “เราจะให้ความเชื่อใจ ไว้วางใจกับคนรักได้อย่างสมบูรณ์ได้อย่างไร ตราบที่เรายังไม่เชื่อในหัวใจของเรา”

ฉันมีกฎปฏิบัติต่อความรักอยู่ข้อหนึ่งว่า จะไม่รับใครเข้ามาในชีวิตเพียงเพราะต้องการมีใครสักคน แค่เพราะความเหงา ด้วยเหตุผลงี่เง่าว่าเพิ่งเลิกรากับคนรักเก่า หรือจะด้วยเหตุผลใดๆก็ตามที่มิได้มาจากความรู้สึกรักอย่างแท้จริง ดังนั้นทุกครั้งที่ฉันเลิกรากับใครสักคน ฉันจะถือกฎนั้นอย่างเคร่งครัด

สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือปล่อยเขาไป ให้เขาพบกับทางที่ดีงามกว่าที่เขากำลังเดินอยู่ นั่นคือการเปิดโอกาสให้ผู้ชายที่เปี่ยมไปด้วยรักผู้นี้ ได้มองเห็นแสงสว่างที่ส่องมาจากอีกดวงใจหนึ่งที่รอคอยและรอรับความรักจากเขา อีกดวงใจหนึ่งที่จะมองเห็นในคุณค่าของรักที่เขามอบให้ อีกดวงใจหนึ่งที่มีชีวิตที่เต็มตื้นโดยมิหวังให้ใครมาเยียวยาหัวใจ ขอให้เขาไปพบกับผู้หญิงที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเขา ให้เขาทั้งคู่ได้แลกใช้ความรักที่เปี่ยมล้นต่อกันและกัน อย่าทิ้งให้เวลาล่วงเลยจนสายเกินไปสำหรับหัวใจทุกดวง

ตราบใดที่ความกลัวในความไม่แน่นอนของรักยังมีอยู่ ตราบนั้นความสุขในความรักจะหามีไม่ ถ้าคิดอยากมีเขาอยู่ในชีวิต จงปิดประตูความกลัว แล้วเปิดตาเปิดใจมองความรักจากเขาอย่างเต็มที่ แต่ถ้าตระหนักรู้แล้วว่า หัวใจของเราดวงนี้ มิได้สร้างไว้เพื่อมอบให้เขา ก็จงขอบคุณเขา และปล่อยเขาให้เป็นอิสระอย่างคนที่ไม่เห็นแก่ตัวเถิด

เราจงขอบคุณต่อการเยียวยารักษานั้น จะไม่กัก ไม่กั้น ไม่ยึดเขาไว้เพียงแค่ต้องการถามหาความปลอดภัยว่าหัวใจจะไม่ถูกทำร้ายอีก จงกล้าที่จะปล่อยมือจากเขาไป จงเปิดทางให้ตนเองเติบโตในที่ทางของตน ... มีหัวใจที่เต็มขึ้นมาอีกครั้ง... สูงส่งพอที่จะรับความรักแท้จากคนที่เราเปิดรับอย่างจริงใจ และไร้ซึ่งความกลัวใดๆในความเป็นเรา เมื่อนั้นเราจึงจะมีความรักได้อย่างแท้จริง ด้วยความรักที่ไว้วางใจในตนเองอย่างสมบูรณ์