Life after my graduation in Korea
นับตั้งแต่รับปริญญาที่เกาหลีจนกลับมาไทยก็สี่เดือนละเนอะ ทุกครั้งที่ไปอยู่ต่างประเทศนานๆแล้วกลับมาไทย เชื่อว่าหลายๆคนก็ต้องมีการปรับตัวกันเยอะทีเดียว กลับจากเกาหลีคราวนี้พิชใช้เวลาปรับตัวน้อยกว่าตอนไปอยู่แคนาดานะ ไม่รู้เพราะเป็นครั้งที่สองแล้ว หรือเพราะเกาหลีกับไทยมีอะไรคล้ายๆกันมากกว่า (อย่างน้อยก็เป็นเอเชียเหมือนกัน) แต่ถึงกลับมานานแล้วก็เหอะ ก็ยังมีนิสัยหลายๆอย่างที่ติดมาจากเกาหลีอยู่ บางคนอ่านแล้วจะว่านี่กระแดะ ไปอยู่มาแค่สองปี แต่จริงๆนะ ไม่เชื่อใครอ่านบล๊อกนี้แล้วสุดท้ายไปเรียนต่อที่เกาหลี ไม่เป็นอย่างเราบ้างให้กระโดดถีบเลย (หราาาา? 555)
1. แอบฟังคนเกาหลีคุยกัน เวลาไปสยามหรือเซ็นทรัลเวิลด์ทีไรจะเจอคนเกาหลีบ่อยๆ หรือเวลาไปสนามบินไรงี้ อดแอบตั้งใจฟังเวลาเค้าคุยกันไม่ได้555 ไม่ใช่อยากรู้เรื่องราวอะไรของเค้านะ แต่อยากทดสอบสกิลภาษาเกาหลีตัวเองด้วยว่ายังใช้ได้อยู่มั้ย ฟังไปบางทีก็อดจะมีส่วนร่วมด้วยไม่ได้ เคยมีครั้งนึงเจอคุณป้ากำลังคุยกะลูกชายว่าสบู่แกะสลักก้อนนี้ 90 บาทแปลงเป็นราคาเกาหลีมันเท่ากับกี่วอน ลูกชายก็คำนวณช้าเหลือกันจนอยากจะตอบให้คุณป้าแทน มีใครเป็นอย่างเรามั้ยนะ?
2. ยังติดนิสัยเร่งรีบ ตอนอยู่ที่เกาหลี โดยเฉพาะเวลาเดินในสถานีรถไฟใต้ดิน หรือย่านธุรกิจอย่างคังนัม ทุกคนจะรีบๆเดินกันเร็วๆ พอกลับมารู้สึกว่าคนไทยเดินช้ามากก บางทีเดินคุยกะเพื่อนกลางถนนไม่เหลือที่ไว้ให้คนที่รีบๆเดินแทรกเล้ย ถึงจะไม่มีเรื่องรีบร้อนก็รู้สึกว่าต้องเดินเร็วๆอยู่ดี หรือชีวิตคนเกาหลีจะรีบเร่งมากกว่าไทย - -?
อีกเรื่องนึงคือเวลารถไฟฟ้าเปิดประตูปุ๊บ คนเกาหลีจะรีบเข้าไปในตู้ นั่งจองที่นั่ง ก้มลงมองมือถือ (เลี่ยงการสบตากับผู้ที่มาทีหลังจองที่นั่งไม่ทัน) แต่คนไทยถึงแม้จะอยากรีบหาที่นั่งใจจะขาด ก็จะสงวนท่าที แค่เดินเร็วๆเข้าไปเฉยๆ แต่คือจุดๆนั้นพิชไม่ห่วงอิมเมจแล้วไง 555 คือแบบใส่ส้นสูงขึ้นรถช่วง rush hour นี่ การได้นั่ง ถือเป็นอะไรที่ฟินมาก แต่ดันอดเพราะผู้ชายที่เข้าคิวก่อนหน้าเรา มันเดินเข้าโบกี้ช้ามากกกก จนที่นั่งว่างๆ ถูกคนที่เข้ามาอีกประตูนึงนั่งจนหมด คือเข้าใจนะว่าแกเป็นผู้ชาย แกกะไม่นั่งอยู่แล้วไง แต่ช่วยกระตือรือร้นในการเดินเข้ารถเผื่อผู้หญิงน่าสงสารที่อยู่ข้างหลังบ้างก็ดีนะ
3. เห็นนักท่องเที่ยวเกาหลีแล้วอดช่วยไม่ได้ ตั้งแต่กลับมาจากเกาหลี เวลาเห็นนักท่องเที่ยวเกาหลีปุ๊บจะรู้เลยว่ากลุ่มนี้เป็นเกาแน่นอน เวลาเห็นกลุ่มบอยแบนด์เกาหลียืนโบกแท็กซี่ตรงสยามเลยอดเห็นใจไม่ได้ เห็นนางโบกหลายคนแล้วก็ยังไม่ได้ไป สงสัยแท็กซี่คงโก่งราคา อยากจะช่วยนาง แต่ติดที่ของเราก็เต็มมือ บวกกับเดินเข้าไปคนเดียวแล้วเค้าจะมองสาวไทยยังไง เค้าจะคิดว่าเราอ่อยเค้ามั้ย 555 สุดท้ายเลยต่อสู้กับความคิดตัวเองในใจ จะช่วยหรือไม่ช่วยดี - -"
เคยเจอเกาหลีหญิงนางนึงจะไปวัดพระแก้ว จากสยาม นางเดินมาถามว่าต้องนั่งรถเมล์สายไหน คิดดูว่าจากสยาม ไปวัดพระแก้ว ท่ามกลางบรรยากาศฝนตก มองไปที่ถนนเห็นรถติดแหงกอยู่กับที่แล้ว ไม่รู้ว่าสาวเกาหลีสวยๆจะโหนรถเมล์ไปถึงวัดพระแก้วถึงมั้ย เลยบอกนางว่านั่งแท็กซี่ไปดีมั้ย รถเมล์มันติดมากไม่รู้จะมาถึงเมื่อไหร่ แท็กซี่ไม่แพงหรอก อย่างมากก็ร้อยกว่าบาท (เท่ากับชานมที่เกาหลีหนึ่งแก้ว) นางดูอือออกับเรา แต่สุดท้ายก็รอรถเมล์ต่ออยู่ดี สงสัยเสียดายตังค์
นี่ก็เป็นอีกเรื่องนึงที่แปลกสำหรับคนเกาหลี คือคิดว่ามาเมืองไทยจะต้องทุกอย่างถูก ค่าเดินทางถูก ค่ากินถูก ซื้อของถูก คือเดี๋ยวนี้ค่าครองชีพในกรุงเทพฯแพงมาก พิชซื้อเสื้อผ้าที่เกาหลีตัวละ 10,000-20,000 วอน มาซื้อที่ไทย ร้านค้าในไอจีก็ 500บาทขึ้นไปแล้ว อาหารก็จานละ 200-300 บาท พอเพื่อนเกาหลีที่มาเที่ยวไทยเจออย่างนี้ ก็จะบ่นว่าแพง ยิ่งพวกอาจจุมม่าซื้ออะไรทีก็พยายามต่อสินค้าอย่างเอาเป็นเอาตาย อยากจะบอกว่าไทยเราใช่จะบ้านนอกๆนะจ๊ะ ห้างเราก็อลังการเว่อร์วีว่ากว่าเธอเยอะ
4. อึดอัดเวลาต้องคุยภาษาอังกฤษกับคนเกาหลี ที่บริษัทจะมีคนเกาหลีอยู่หลายคน เวลาเจอกันครั้งแรกเค้าไม่รู้ว่าเราพูดเกาหลีได้ ก็จะพูดอังกฤษกับเรา ทนพูดกับเค้าได้ไม่กี่ประโยค ก็หลุดเกาหลีออกมาจนได้ สุดท้ายเลยคุยเป็นเกาหลีกันไปเลย จริงๆไม่ใช่เพราะเค้าพูดอังกฤษไม่รู้เรื่องนะ (อะ ก็ส่วนนึง55) แต่มันชินว่าหน้าตาเกาหลีมาอย่างนี้ เราจะต้องพูดเกาหลีด้วยอะ - -^"
5. คิดถึงอาหารเกาหลี คิดถึงทักคาลบิ กุกบับ เนื้อย่าง พัดบิงซู (น้ำแข็งใสเกาหลี) อยากกลับไปกินๆอีก
6. ติดหูฟัง ออกไปข้างนอกคนเดียว ขึ้นบีทีเอส ลงรถเมล์ ต้องฟังเพลงตลอด นั่งเฉยๆมองตาคนฝั่งตรงข้ามไม่ได้ จากแต่ก่อนเป็นคนที่เกลียดหูฟังมาก (เป็นคนหูเล็ก ยัดหูฟังแล้วมันจะเด้งออกตลอด ใส่ไม่เข้า หลังๆหูฟังแบบใหม่ทำแบบยัดรูหูเลย ชีวิตเลยง่ายขึ้นนิดนึง) ตอนนี้เวลาออกจากบ้านถ้าไม่มีหูฟังจะอึดอัดมาก เหมือนลืมมือถือจากบ้าน ถามพี่อีกคนนึงก็บอกว่าเป็นเหมือนกัน รายนั้นวันไหนไม่ได้เอาหูฟังมาแทบจะอยากซื้อใหม่ตอนนั้นเลย (สถานีรถไฟใต้ดินเกาหลีจะมีขายหูฟังกับเคสมือถืออยู่มากมาย ราคาคบได้)
7. หันมาช๊อบปิ้งออนไลน์ ก่อนไปเกาหลีเป็นคนไม่ซื้อของออนไลน์ กลัวของไม่ดีเหมือนในรูป รู้สึกยุ่งยาก แต่พอไปอยู่เกาหลี ได้รู้จัก gmarket หลังจากนั้นเกิดอาการขี้เกียจ เสื้อผ้าแฟชั่น หนังสือ รองเท้า มาม่า ข้าวกล่อง ซื้อออนไลน์หมด พอกลับมาไทยเลยติดนิสัยหาของทางอินเตอร์เน็ตก่อน ถ้าไม่มีจริงๆแล้วค่อยออกไปหาซื้อ
8. หงุดหงิดกับความเร็วอินเตอร์เน็ต ปกติดู Youtube ซีรีย์เกาหลี โคดฮิต เปิดปุ๊บ ดูได้ปั๊บ กลับมาไทย ต้องรอโหลด ยิ่งเวลาเปิดดูตอนอยู่ข้างนอกบ้าน ค้างไปเลยจ้า เวลาไปร้านกาแฟบางร้านก็ไม่มี wifi จริงๆอีกหน่อยเมืองไทยมีอินเตอร์เน็ตเข้าถึง เร็วทันใจกว่านี้ก็จะดีมากเลยนะ คงต้องรอ ~
9. กินชานมอย่างสิ้นเปลือง ชานมเกาหลีราคาเท่ากาแฟ ร้อยกว่าบาทขึ้นไป (แต่แก้วใหญ่ ไม่ใส่น้ำแข็งจนแทบถือไม่ไหวแบบไทย) พอกลับมาเลยเอ็นจอยกับรถเข็นชาตรามือแถวบ้านสุดๆ
10. คิดถึงอากาศสี่ฤดู แต่ก่อนไม่ชอบอากาศเกาหลีมาก ทำไมต้องเปลี่ยนใจเปลี่ยนมาเปลืองเสื้อผ้า แล้วยังไม่สบายบ่อยอีก แต่พอกลับมาไทยรู้สึกคิดถึงฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้ผลิเหมือนกันนะ อากาศเย็นๆ โรแมนติก พิชรู้สึกว่าเหมือนเราโตขึ้น ได้ทบทวนชีวิตตัวเองทุกครั้งที่เปลี่ยนฤดู ยิ่งเวลาอากาศหนาวๆ นึกถึงว่าคนเกาหลีสมัยก่อนเค้าต้องใช้ชีวิตลำบากมากขนาดนั้น ก็รู้สึกว่าเราโชคดีมากที่เกิดมาในยุคที่อะไรๆก็สะดวกสบายไปหมด พอรู้สึกอย่างนี้เลยก็ต้องตั้งใจพยายาม ฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆมากขึ้นไปอีกเลยล่ะ :)
| Create Date : 11 กรกฎาคม 2557 |
| Last Update : 14 กรกฎาคม 2557 21:05:42 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 2002 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 70 คน [
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ชื่อเมย์ค่ะ อายุ 26 ปี เรียนจบสาขานิเทศศาสตร์ ม.กรุงเทพ เริ่มทำงานตั้งแต่ก่อนเรียนจบปี 4 ในวงการบันเทิงเพราะพอดีได้โอกาสจะที่ทำงานที่ได้เริ่มทำงานก่อนใครเพื่อน ตอนนี้ทำงานมา 4 ปีแล้วตั้งแต่เรียนจบ ตอนนี้เลยมีความคิดที่อยากจะไปเรียนต่อโท และอยากไปเรียนที่เกาหลี เนื่องด้วยอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้อยากไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหลักๆเลยคือ ด้านสื่อโทรทัศน์และวิทยุ เกาหลีเป็นอะไรที่น่าสนใจมาก เพราะเค้าสนับสนุนเรื่องนี้อย่างเต็มที่ (เท่าที่ได้ยินมา) และเรื่องของภาษา ตั้งใจเเละรักที่อยากจะเรียน ภาษาเกาหลีด้วย มันเลยเหมือนอยากให้ เป็นโชคหลายๆชั้น ไหนๆก็อยากเรียนโทแล้ว อยากเรียนเกาหลี อยากเที่ยวเกาหลีด้วย เลยทำให้เริ่มเซาะหาข้อมูลต่างๆ และได้มาเจอบล็อกนี้ด้วย เลยยิ่งเป็นแรงบันดาลใจใหญ่เลย อยากสอบถามค่ะว่าพอจะทราบมั้ยว่าถ้าจะไปเรียนต่อด้านนิเทศเกี่ยวกับวิทยุโทรทัศน์โดยตรง มหาลัยดีๆ หรือสถาบันที่โอเค จะเลือกเรียนที่ไหนดี และถ้าพวกทุนจะมีความเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหน เราภาษาอังกฤษอยู่ในเกณฑ์ดีค่ะ ฟัง พูด อ่าน เขียนได้ แต่อาจจะไม่เป๊ะตามหลักไวยากรณ์นัก เลยอยากสอบถามและขอความคิดเห็นจากคนที่ไปเรียนมาก่อนค่ะ ว่าจะเริ่มศึกษาในส่วนไหนต่อดี ในเรื่องของการหาสถานที่เรียนดีๆ ได้หมดทั้งแบบจ่ายค่าเรียนเอง และทุนการศึกษา (แต่ถ้าเป็นทุนก็จะดีไม่อยากรบกวนพ่อแม่มากนัก) ยังไงถ้าสะดวก รบกวนด้วยนะคะ เพราะตั้งใจจริงๆที่จะไป
ขอบคุณมากค่ะ
เมย์
ถ้าสะดวกคุยไลน์กันก็จะดีนะคะ อยากทราบหลายๆอย่างด้วยค่ะ :)