01 รูมเมท ไม่นับน้องสาวที่คลานตามกันมา รูมเมทคนแรกในชีวิตของเรา ก็คือ ‘เค’ เด็กทุนมหาลัยเดียวกัน สัญชาติฟิลิปปินส์ ที่จับพลัดจับพลูได้มาเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน ด้วยเหตุผลที่ว่า 'สัญชาติใกล้เคียงกันมากที่สุด' ในตอนนั้น แม้จะอิจฉาเด็กคนไทยคนอื่นอยู่บ้าง ที่ได้เพื่อนร่วมห้องเป็นชาติเดียวกัน แต่ก็แอบดีใจที่อย่างน้อยจะได้รู้จักเพื่อนชาติใหม่ๆ และที่สำคัญที่สุด จะได้ฝึก 'ภาษา' เคเป็นคนฟิลิปปินส์ ที่พูดทั้งอังกฤษและเกาหลีได้คล่องแคล่ว เมื่อตอนแรกที่เราเพิ่งถึงเกาหลีใหม่ๆ เรายังพูดภาษาได้ไม่คล่อง เลยสื่อสารกับเคเป็นภาษาอังกฤษ พอผ่านไปหนึ่งเทอม เราค้นพบว่านอกจากเราจะเรียนรู้คำศัพท์ภาษาเกาหลีมากกว่าเดิม เรายังได้ทักษะการฟังภาษาตากาล็อก จากการนอนฟังเคคุย skype กับแม่ทุกคืนอีกด้วย  ก่อนมาอีฮวา เรากังวลเรื่องรูมเมทมากกว่าเรื่องเรียนซะอีก แต่โชคดีของเราที่เคเป็นคนง่ายๆเหมือนกัน เราไม่มีกฎระเบียบในการอยู่ร่วมกันเป๊ะๆ ว่าจะต้องล้างห้องน้ำวันไหน ใครจะถูพื้นฝั่งใคร ในตู้เย็นแบ่งที่กันยังไง และโชคดีที่สุด ที่เราเป็นคน 'ไม่สะอาดจนเนี๊ยบ แต่ก็ไม่สกปรก' เอาเป็นว่าเรารกกันบ้างบางเวลาแต่ไม่เคยซกมก ครั้งนึงเราเคยไปนั่งเล่นห้องพี่คนไทยห้องข้างๆ ที่เพิ่งกินมาม่ากันเสร็จ ผ่านไป 1 เดือน ระหว่างที่เรานั่งเม้ามอยหอยสังข์ นินทาคนเกาหลีอยู่นั้น สายตาก็ไปสะดุดกับชามที่มีคราบติดก้นชามฝังแน่น  “เจ้ .นี่มันชามเดิมป่ะ” ในใจคิดว่า เฮ้ย มันคงไม่ใช่หรอก “เออ ใช่ ชามเดิมน่ะแหละ รูมเมทยังไม่ได้เอาไปล้าง” “ ” (สตั๊นไป 3 วิ) แต่สปอร์ของมาม่า ก็ยังคงไม่หนักหนาเท่าเคสของนักเรียนทุนชาวมองโกล ที่ต้องตกใจตื่นทุกๆ ตีสี่ เพราะเสียงสวดมนต์.. ครั้งแรกที่ได้ยิน ม็องหลอนว่าเสียงมาจากไหน!? มันมาได้ยังไง? ใครสวด? จนค้นพบว่ามาจากเตียงข้างๆ บางวันอินเดียสวดเอง บางวันอินเดียขี้เกียจตื่น ก็เปิดเทปสวดแทน ?!?  แรกๆ ยอมรับว่าไม่ค่อยชินกับเสียงปลุกมือถือที่เค set ไว้เป็นเสียงน้ำตกผสมนกร้องยามเช้า หลับสบายย จนนางไม่ยอมลุกจาเตียง (แม้เสียงจะค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ) จนบางทีก็แอบเอานาฬิกาปลุกนางไปซ่อนในตู้บ้าง บอกนางให้เปลี่ยนเสียงบ้าง แต่เรื่องอื่นๆ นางก็ไม่มีอะไรให้ติ เรายังเทรดของกินพื้นบ้านตัวเองกันอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะมาม่ารสหมูสับที่นางจะชอบเป็นพิเศษ  แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขก็มักจะสั้น ไม่นานเคก็เรียนจบออกไป รูมเมทใหม่เป็นสาวเกาหลี เมเจอร์เซรามิก หน้าตาน่ารัก แล้วยังชื่อ แทยอน เหมือน girl's generation แทยอนฉีกทุกกฎของความเป็นนางเอกซีรีย์ แม้ดูเผินๆ นางจะเหมือนเด็กเกาหลี Gen Y ทั่วๆไปที่ สวย เริด เชิด แต่พอกลับมาถึงห้องแล้ว นางจะสลัดคราบ 'ชั้นสวยและรวยมาก' กลายมาเป็นอาจุมม่ากางเกงเล นอนกลิ้งเกลือกบนเตียง มือซ้ายถือสมาร์ทโฟนที่กำลังเล่นรายการทีวีเกาหลี มือขวาทุบต้นขา พร้อมเตะ side kick ไปด้วย นานๆ ทีนางก็จะหัวเราะออกมาโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า ให้ผวาอยู่บ่อยครั้ง เหมือนประเด็นเรื่องสงครามเกาหลีเหนือใต้ที่ไม่มีวันจบ พื้นที่ในตู้เย็นของสองเราก็เช่นกัน แทยอนมักจะให้ที่บ้านส่งส้มเจจูมาเป็นลัง แล้วเอาไปแช่จนล้นมาในอาณาเขตเรา เราก็เบียดกลับไปที่นางบ้าง แฮ๊บของนางไปกินบ้าง บางทีนางเอากิมจิมาแช่เป็นโลๆ จนนมกล่องที่เราแช่ไว้กะจะกินชิวๆผสมซีเรียล กลายเป็นนมรสกิมจิ แต่ที่พีคสุด คงเป็นเวลาเข้าห้องน้ำ ที่นางจะชอบปิดฝาโถส้วมเมื่อใช้เสร็จ แต่เราทำใจไม่ได้ ที่ต้องมาลุ้นทุกครั้ง ว่านางปิดตามมารยาท หรือเพราะมี 'สิ่งอันตราย' พอเราใช้ส้วมเสร็จ เราก็จะเปิดฝาไว้ตามธรรมเนียมไทยเหมือนเดิม ถึงแม้เราจะเปิดๆ ปิดๆ โถส้วมกันอยู่อย่างนี้ ก็ไม่เคยทะเลาะกัน เด็กหอหลายๆคนที่มาอยู่ต่างแดน จนเรียนจบกลับไป ก็คงคิดเหมือนกัน 'ก็แค่ยอมรับในความต่าง เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกัน' มันไม่สำคัญว่าเราจะเป็นใคร นอนห้องใหญ่ขนาดไหนตอนอยู่ไทย ถ้ามีซักช่วง ชีวิตนึง 1 ปีในช่วงอายุทั้งหมด 20 กว่าปีของเรา ได้อยู่กับคนแปลกหน้าบ้าง ได้ อาบน้ำหนาวๆ เพราะไม่มีฮีตเตอร์ในห้องน้ำบ้าง ได้เห็นคุณค่าของซอสพริก ศรีราชา ที่หิ้วมาจากไทยบ้าง แกะข้าวแพ็คแล้วคิดถึงข้าวหอมมะลิ หุงร้อนๆที่ เมืองไทยบ้าง ได้ใช้ชีวิตเป็นเด็กหอต่างแดนบ้าง #ก็คงไม่ได้ลำบากอะไร :)   Create Date : 07 กันยายน 2558     0 comment Last Update : 7 กันยายน 2558 22:25:29 น.     Counter : 1341 Pageviews.   Share Tweet