Nankyoku Tairiku (Antartica) Review  นี่คือเรื่องรองสุดท้ายละที่เป็น A must ของทาคูยะ ก็ไม่รู้ว่าจะต้องเขียนถึงซีรีย์ป๋าอีกกี่เรื่องกันนะเนี่ยเรื่องนี้ก็ไม่คิดอีกอะแหละว่ามันจะซึ้งกันได้ทุกเอพพิโสด ก็คิดว่าเป็นการผจญภัยไปที่แอนตาร์กติกา ซึ่งการดูเรื่องนี้ทำให้สงสัยว่าอะแล้วมันขั้วโลกเหนือหรือขั้วโลกใต้ เลยได้ไปค้นหาและพบว่ามันคือขั้วโลกใต้ที่มีแต่นกเพนกวิน และหนาวกว่าขั้วโลกเหนือซึ่งมีแต่หมีขาวมาก (ความรู้ใหม่เอามาใส่สมองโง่ๆอีกนิด) ไม่รู้สิสำหรับซีรีย์ญี่ปุ่นส่วนใหญ่เราสามารถดูต่อไปได้เรื่อย ๆ แบบไม่มีเบื่อ แม้ว่าเรื่องมันจะเรื่อย ๆ เรียบ ๆ และเรื่องนี้ก็เช่นกันเรื่องไม่ได้หวือหวาแต่อย่างใดเป็นเรื่องสร้างความสำนึกรักชาติซึ่งญี่ปุ่นก็รักอยู่แล้วแต่เอามาตอกย้ำลิ่มทิ่มประตูกันเข้าไปอีก เค้าเนี่ยเก่งนัก เรื่องนี้กล่าวถึงยุคที่ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่แพ้สงคราม ทำอย่างไรจึงจะทัดเทียมประเทศอื่น ๆ ได้ การไปสำรวจก็อาจกู้ศักดิ์ศรีให้ประเทศชาติได้ประกอบกับเป็นความฝันชายชื่อ คุโรมาจิ ทาเคชิ ซึ่งทาคูยะ สวมบทนั่นเอง พ่อของเค้าอยากกลับไปที่นี่ที่ แอนตาร์กติกกาเพื่อปืนภูเขา Bouthun ก็เลยเป็นความฝันของคุโรมาจิ การจะไปก็ไม่ได้ง่าย ๆ เลย ต้องให้รัฐสนับสนุน และผู้คนรอบข้างก็มีดูถูก เราก็ได้แต่ลุ้นที่ขอบคอมว่าจะไปกันได้อย่างไร และแล้วด้วยความพยายามหรือจะเรียกว่าปฏิหาริย์หรือโชคชะตาก็ตาม ทำให้เกิดความเป็นไปได้ ท่ามกลางความสิ้นหวังของคุโรมาจิ กลับมีแสงสว่างเล็ก ๆ ของเด็ก ๆ ในการร่วมบริจาคในกล่องทีละร้อยเยนและได้ขยายวงกว้างออกไปสู่ประชาชนและไปจนเป็นกระแสระดับประเทศ อะพอได้ไปตัวคุโรมาจิก็ดีใจมากที่จะได้มีโอกาสทำความฝันของพ่อให้เป็นความจริง แต่ก็นะ จะง่าย ๆ เดี๋ยวมันไม่มาม่ามั้ง คุโรมาจิ มีประวัติเคยปืนเขาเป็นผู้นำแต่ทำให้คนในทีมตาย เลยจะโดนตัดสิทธิ์อีก เอออินี่ก็ไม่เป็นไรขอเป็นแค่ส่วนหนึ่งขอเป็นแค่คนฝึกสุนัขที่จะไปก็ได้ตัวเองไม่ได้ไปก็ได้ คือแค่อารมณ์นี้เราก็แย่แล้วอะมันลึกซึ้งกินใจได้โล่ห์อีกแล้วอะพี่ยุ่น ทำไมเก่งจังในการบิ้ว เค้าดูแล้วน้ำตาคลอๆสามเอพฯติดเลยอ่ะ แต่ในที่สุดก็ได้ไปจากการช่วยเหลือของศาตราจารย์ที่เห็นความมุ่งมั่นของคุโรมาจินั่นเอง  คือชอบอิตรงเหมือนได้ไปด้วยในการเสพซีรีย์...คือแบบว่าชีวิตนี้ไม่คิดจะไปทรมานตัวเองอย่างนี้แน่นอนบทใส่ใจในการลงรายละเอียดถึงน้องหมาแต่ละตัวที่ไปเอามาเลยนะ ปูกันถึงความสัมพันธ์ของคุโรมาจิกับหมามาก ดูมันสำคัญมาก เราไม่รู้เลยว่าเรื่องนี้น้องหมาได้กลายเป็นตัวละครที่สำคัญที่สุดไปจนตอนสุดท้าย บทค่อย ๆ ทำให้คนดูรักตัวละครน้องหมาทุกตัวแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ตัวละครที่เรารักอีกแล้วในเรื่องนี้น่าแปลก ไม่ใช่คุโรมาจิที่ทาคูยะสวมกลับเป็น ริกิ หมาจ่าฝูง นั่นเอง ทาคูยะอาจเป็นนักแสดงเคมีสาธารณะตัวจริงเพราะกะน้องหมาเธอก็สามารถ แต่ที่จับใจเรามาก ๆ ก็ตอนที่ไปรับตัวทาโร่กะจิโร่ที่เกือบโดนขายไปที่ตลาด ยืนมือให้กัดกันเลย กะริกิ  กะทาโร่ จิโร่  กะชิโระ  ภาพนี้สวยมาก น่าจะกะทาโร่  อีกตามเคยที่อุปสรรคหลายครั้งหลายคราในเรื่องนี้ทำให้เราตามเอาใจช่วย มีความเครียด มีความเศร้า ของตัวละคร แต่ละคนก็มีปมของตัวเองแตกต่างกันไป แต่พออยู่ด้วยกันนานเข้ากลับทำให้เห็นความจริงใจของแต่ละคนและกลายเป็นพลังในการไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคใด ๆ ที่เข้ามากระทบ ความสัมพันธ์ ความอบอุ่น ของตัวละครในสถานการณ์นี้อบอุ่นได้ใจมาก  เพื่อนของคุโรมาจิเป็นอีกตัวละครนึงที่เรามั่นไส้ในตอนแรกและรักเค้าขึ้นมาบ้างในตอนหลัง ฮิมุโระ ผู้เคยไปปีนเขากะคุโรมาจิ และเป็นผู้บาดเจ็บในขณะนั้น ด้วยการตัดสินใจของคุโรมาจิทำให้มีสมาชิกในการปีนเขาตายไป เลยเป็นปมในใจเรื่อยมา ไม่อยากเจอหน้าแต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้ต้องมาเจอแถมพี่แกเป็นคนคอยพูดขัด ทำลายกำลังใจหลายต่อหลายครั้งกันด้วยแต่พอเราดูไปเรื่อย ๆ จนถึงตอนหลังๆ กลับพบว่ามันคือความรัก มิตรภาพของเพื่อนที่มีให้อย่างจริงใจ เป็นห่วงเลยคอยห้ามนั่นเอง (แอบคิดว่ามันรักป๋าเราป่าวว่ะอินี่) สรุปซีรี่ย์เค้าไม่มีตัวร้ายเลย   
|
deepfaithful
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
|||||||||||||
