Karei naru Ichizoku แค้นของพ่อกรรมของลูก

เรื่องนี้ของทาคูยะ เป็นเรื่องที่มีคนพูดถึงมากเหมือนกัน ว่าดีมาก ดราม่าจัดเต็มมาก เราดูเพราะอยากเก็บทุกงานของทาคูยะโดยที่ไม่ได้รู้เลยว่ามันเป็นเรื่องที่เศร้าสูสีอะมิลเลี่ยนเลยนะ ก็แค่คิดว่าเป็นการเชือดเฉือนระหว่างพ่อลูก ก็แค่นั้น แต่ว่ามันมีความลึกซึ้งของปมแค้นเกินกว่าที่เราจะคาดเดาได้จริง ๆ

เปิดเรื่องมาในงานเลี้ยงปีใหม่ หนังสื่อให้เห็นว่าเทปเป้ ลูกคนโตของตระกูล เป็นลูกที่พ่อไม่ค่อยปลื้ม เป็นลูกที่ไม่เคยยอมลงให้พ่อในขณะที่คนอื่นยอมได้ทุกอย่าง ดำเนินเรื่องครอบครัวตระกูลใหญ่ขนาดนี้ แต่พี่น้องรักกันไม่ได้มีการแก่งแย่งอะไรกัน หากเราก็รู้สึกได้ว่าอารมณ์เหมือนดูหนังจีนฮ่องกง แต่พอดูไปเรื่อย ๆ ก็ไม่ค่อยเหมือนซะทีเดียวเพราะมันมีความลึกซึ้งของปมปัญหามากกว่าการหักเหลี่ยมกันธรรมดา ใน episode แรกเรารู้สึกได้ถึงบรรยากาศมาคุภายในครอบครัวแต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น และเอกลักษณ์ของละครญี่ปุ่นคือจะค่อย ๆ บอก ค่อย ๆ เล่า เค้าเอาให้เราเห็นปมก่อน และ ค่อย ๆ เผยต้นต่อของปมนั้นทีละนิดซึ่งเราคิดว่าเป็นการนำเสนอที่น่าสนใจมาก เพราะดึงความสนใจได้ค่อนข้างดี

อีกตามเคยทาคูยะจะรับบทเป็นตัวละครที่คนดูรัก เทปเป้นั้นเป็นคนที่ไม่เคยยอมแพ้ต่ออุปสรรคใด ๆ เป็นคนหนุ่มที่มีความฝันเกี่ยวกับโรงงานผลิตผลิตภัณฑ์เหล็ก เราชอบบรรยากาศที่มีความมุ่งมั่น การแก้ปัญหาครั้งแล้วครั้งเล่า ความพยายามไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคใด ๆ ผู้คนรอบตัวเทปเป้ต่างก็พยายามช่วยเหลือกันอย่างดี ปัญหาน้อยใหญ่ก็ผ่านมาได้ด้วยดี อีกอย่างที่เทปเป้มีคือ การเอาใจใส่พนักงานทุกคน เหมือนให้ความสำคัญ ทำให้คนรักเทปเป้มาก เหตุการณ์ที่ได้ใจคนงานไปเต็ม ๆ คือตอนที่มีคนจมน้ำแล้วพี่แกก็กระโดดลงไปช่วยเลย คือมันเป็นความรักที่จริงใจ มันอบอุ่นลึก ๆ ดูแล้วอิ่มมาก เทปเป้เคยพูดว่า ผมโชคดีที่มีเพื่อนดี ๆ รอบกาย ประมาณนี้ เราชอบสายตาเทปเป้มาก เวลาที่เค้ามองโรงงาน มันเป็นประกายที่กำลังทำตามความฝันอย่างไม่ลดละ
ความฝันนี้เป็นการตามรอยของคุณปู่อย่างชัดเจน ซึ่งความที่ตามรอยคุณปู่อย่างชัดเจนของเทปเป้ดูเหมือนว่าพ่อจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร แต่เทปเป้ก็ยังยืนหยัดให้ตั้งมั่นจะทำให้ความฝันนี้เป็นจริง การได้ผลิตสินค้าที่เป็นที่ยอมรับในตลาดโลก ให้สินค้าญี่ปุ่นเจริญรุ่งเรือง โอวมันเป็นความฝันที่สวยงามใหญ่โตมากมาย แต่เทปเป้น่าสงสารนักที่ต้องมามีชะตากรรมในเรื่องนี้ เทปเป้ไม่ใช่คนผิดเลย แต่กลับต้องทุกข์ทนกับความระแวงในเลือดเนื้อเชื้อไขของพ่อต่อลูกคนนี้ กลายเป็นความสงสัยว่าเทปเป้เป็นลูกคุณปู่ ไม่ใช่ลูกของพ่อตัวเอง

ปมของเทปเป้ค่อยๆเปิดมาให้คนดูเห็นว่ามีแต่ความน้อยใจต่อพ่อ ความเย็นชาของพ่อที่มีต่อเทปเป้ตั้งแต่เด็กเป็นปริศนาที่ค้างคาใจมาตลอดชั่วชีวิตของเค้า ไม่เข้าใจความรักของพ่อ พ่อไม่เคยยิ้ม หรือ แสดงให้เห็นถึงความรักต่อเทปเป้แม้แต่ครั้งเดียว ความพยายามในการทำสิ่งต่าง ๆ การเรียนให้ดี การทำธุรกิจเหล็กให้ประสบความสำเร็จ คือสิ่งที่เทปเป้คิดว่าอาจจะได้รับการยอมรับจากพ่อในไม่ช้า หากแต่เมื่อปริศนาที่ค้างใจเทปเป้ถูกเปิดเผยขึ้น ทำให้รู้ว่าที่แท้เทปเป้ไม่ใช่ลูกพ่อแต่เป็นลูกปู่ (ณ ตอนนั้น) ทุกอย่างกระจ่าง การกระทำของพ่อที่ไม่เคยคิดช่วยเหลือบริษัท และยังพยายามทำลายเพื่อใข้เป็นบันไดก้าวไปสู่จุดหมายของตน โดยไม่สนใจว่าใครจะเป็นอย่างไร ตอนเราดูบางทีก็สงสารพ่อมันนะ เพราะตอนนั้นเชื่อไปแล้วว่าเทปเป้ไม่ใช่ลูกพ่อ ก็เลยพอเข้าใจความน้อยใจอันนี้ แต่ก็นะกะเด็กไม่รู้ประสา เอาความแค้นไปลงทั้งที่มันทำตัวดี แถมดูมีอนาคตที่สุดในบรรดาพี่น้องเราว่าก็เกินไปอ่ะ คิดไปคิดมาเราว่าไดสุเกะขี้ขลาดมาก หวาดระแวง อย่างเหลือเชื่อ สิ่งที่ค้างคาใจกะพ่อก็ไม่พยามยามค้นหาความจริง กลับคิดเองเออเอง การต่อสู้กับปัญหาเป็นไปลักษณะของหมาลอบกัด ซึ่งต่างจากเทปเปโดยสิ้นเชิง ไดสุเกะมันใช้วีธีที่สกปรกแก้ปัญหา แต่เทปเปจะใช้วิธีทางของความมุ่งมั่นตั้งใจเพื่อเอาชนะปัญหา วิธีของไดสุเกะที่เหยียบบริษัทเหล็กให้จมดินนั้น เลือดเย็นอย่างเหลือเชื่อ เค้าไม่น่าเป็นพ่อใครได้เลย

ยิ่งที่ตอนท้ายที่มีไดอาลอคที่ริมน้ำ เรารู้สึกว่าไดสุเกะใจร้ายมากที่พูดแบบนั้นออกมา “แกไม่น่าเกิดมา ถ้าแกไม่เกิดมาชั้นก็คงไม่ดำเนินชีวิตแบบนี้” เทปเป้ที่รักพ่อมากกองไปแล้วที่รู้ความจริงว่าไม่ใช่ลูก และยังต้องมารับรู้ความรู้สึกเกลียดชังของพ่อที่ต้องมาเลี้ยงดูเด็กที่ไม่ใช่ลูก ทำให้เกิดความเศร้ามาทั้งชีวิต เรารู้สึกได้เลยว่าชอตนั้นเทปเป้ชักจะโกรธคุณปู่ละนะที่ทำให้เทปเป้เกิดมาในลักษณะนี้


เราแค่คิดว่าเทปเป้คงต้องการไปตั้งหลักใช้เวลาคิดทบทวน ยิ่งฉากที่โทรศัพท์คุยกะลูก บอกให้ลูกเข้มแข็งนะ แต่เรารู้ว่าตอนนั้นเทปเป้คงอ่อนแอมากจนไม่สามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้อีกแล้ว ไม่สามารถพูดอะไรได้มากเพราะน้ำตาท่วมทั้งในใจและดวงตา ในจดหมายฉบับสุดท้ายที่เป็นคล้าย ๆ จดหมายลาตายได้อธิบายทุกอย่างอย่างชัดเจน หัวใจเทปเป้นั้นได้แตกสลายอย่างยับเยิน ไม่มีชิ้นดี ความพยายามที่ทำมาทั้งชีวิต ไม่มีวันที่พ่อจะรักเค้าเพราะเค้าไม่ใช่ลูกแท้ ๆ อยากให้พ่อยิ้มให้สักครั้งก็ยังดีก็ไม่เคยได้เห็น และเมื่อซะตากรรมเป็นเช่นนี้ก็คงไม่มีวันจะได้เห็น แต่เทปเปก็เขียนว่าอย่างไรคุณพ่อของเค้าก็คือ ไดสุเกะอยู่เช่นเดิม คือตลอดมาไม่เคยทำร้ายพ่อเลยแต่พ่อนีสิจ้องทำร้ายตลอดเวลา ใจความสุดท้ายคือ ถ้าไม่มีเทปเปอยู่ในโลกใบนี้คงทำให้ทุกคนในครอบครัวมีความสุขกันเสียที โถ่เทปเป


แต่เราก็ไม่คิดว่าคนที่ไม่เคยยอมแพ้กับอะไรก็ตามจะมาฆ่าตัวตาย ตลอดเวลาที่ดูไม่เคยคิดเลยไง เราก็แค่คิดว่ามันคงเศร้ามาก็แค่นั้น และฉากที่เอาเสื้อบริษัทมาวางแล้วเอาหน้าไปแนบนั้นเราว่ามันโดนมากแบบว่า ทำความฝันต่อไปไม่ได้แล้ว ที่แย่ไปกว่านั้นการฆ่าตัวตายของฮีเอาปากกระบอกปืนวางที่ปลายคางและให้เท้าเกี่ยวลั่นไก ตอนดูก็หัวใจแตกสบายไปพร้อม ๆ กับร่างเทปเป้ที่ดับไปไม่แพ้กัน อันนี้เศร้าแล้ว แต่มันยังมีอะไรที่มากกว่านั้นคะพี่น้อง

หลังเทปเป้ตาย กลับมารู้ความจริงอีกที ว่าแท้จริงแล้วเป็นลูกแท้ ๆ เทปเป้ชีวิตช่างน่าสงสารเหลือเกินอ่ะ เกิดมาแบบโดนเข้าใจผิดมาทั้งชิวิต คนมีความฝันและความสามารถกลับต้องมาตายแบบนี้ เลยร้องไห้แทบตายกันไปเลยอ่ะ โถ่เทปเป้เรื่องนี้น่าสงสารได้โล่ห์ ตอนนี้เราตัดสินใจไม่ได้จริง ๆ ว่าระหว่างเรียวกะเทปเป้ใครมันชีวิตเศร้ากว่ากันนะ คิดไปคิดมาเราว่าเป็นเทปเป้ที่เศร้ากว่า มีพ่อเหมือนไม่มี ไม่มีความทรงจำดี ๆ เลย

ดูเรื่องนี้จบยอมรับว่าชอตไปดื้อ ๆ เบย หมดแรง ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ชีวิตมันโหดร้ายเกินไปสำหรับเทปเปจริง ๆ นะ รับไม่ได้เลยเรื่องนี้ที่จบแบบนี้ เวลานึกย้อนไปถึงหลาย ๆ ฉากก็อดที่จะน้ำตาคลอๆ ไม่ได้เลยจริง ๆ เป็นซีรีย์อีกเรื่องที่ดูแล้วจิตตก (- -“)
และตอนนี้ก็ยังชอตอยู่ ยังไม่ได้ดูซีรีย์เรื่องใหม่ ๆ มากเลย เออ ยังค้างกะความรู้สึกมากจิง ๆ ดูจบไป 2 วันยังคิดถึงอยู่ได้ แถมเอาตอนจบมาดูซ้ำ อีกรอบซาดิสท์ที่สุด และได้สัญญากะตัวเองแล้วว่าจะไม่ดูตอนจบอีกครั้งในระยะเวลาอันใกล้นี้อีกแล้วว เศร้าเกินไป

เทปเปคงเป็นอีกตัวละครนึงที่จะลืมได้ยาก...ทาคูยะ นายแน่มากสายตาแสดงความรู้สึกได้ชัดเจน เล่นเป็นใครอะไรก็ได้เล่นแล้วทำให้เชื่อได้อย่างแท้จริง แถมหล่อด้วย โอยหลงรัก...

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2557 Last Update : 6 พฤษภาคม 2557 22:15:23 น. Counter : 1973 Pageviews.		0 comments
Share Tweet